All Chapters of LOST IN LOVE พ่ายรักนายเพลย์บอย: Chapter 51 - Chapter 60

"ขอบคุณที่มาส่งนะลูก ไม่ต้องห่วงนะ น้าจะหาทางช่วยเอง" ทันทีที่รถหรูที่ถูกเช่ามาชั่วคราวจอดหน้าบ้านของน้ำอิงคนเป็นแม่ก็รีบกล่าวลาว่าที่ลูกเขย เขาเป็นคนอาสามาส่งถึงบ้านโดยกระจกทึบของตัวรถพอทำให้คนในบ้านมองไม่เห็น"แม่รีบลงไปได้แล้ว เดี๋ยวพ่อสงสัย" น้ำอิงเตือนสติคนอำลากันเนิ่นนาน จนน้ำหวานถลึงตาใส่เธอก็เงียบลงแล้วถอนหายใจ"งั้นน้าไปก่อนนะ ส่วนแกน้ำอิง ค่อยมาค่ำ ๆ แล้วกัน พ่อจะได้ไม่สงสัย""รู้แล้วค่า~" แล้วน้ำหวานก็ลงจากรถเดินเข้าบ้านตามปกติ เจโรมจึงรีบขับออกจากหน้าบ้านหมายจะตรงกลับโรงแรมในทันที"ยังพอมีเวลาอยู่ นายอยากไปเที่ยวไหนไหม?""กลับโรงแรม""จะรีบกลับไปไหน ฉันอยากไปเที่ยว""ต้องรีบกลับไปตุนไว้ก่อน เราต้องห่างกันหลายวันนะ" น้ำอิงถึงกับถอนหายใจเบื่อหน่าย สิ่งที่เขาจะตุนจะเป็นอะไรได้นอกจากเรื่องบนเตียงน้ำอิงรู้จักเขาดี"นายกะจะไม่เว้นสักคืนเลยหรือไง ไม่เอาฉันอยากไปเที่ยว""แล้วเธออยากไปไหน""มันครั้งแรกของนายนี่ ฉันสิต้องถามนายว่าอยากไปไหน ทะเลไหมหรือน้ำตกดี ที่นี่สวยมากเลยนะ""อยากกลับโรงแรม""นาย!!!" น้ำอิงมองค้อนยกใหญ่ เขาหมกมุ่นอยู่แต่กับเรื่องอย่างว่าโดยไม่สนใจอย่างอื่นรอบตัวเล

ติ๊งง ~เสียงกริ่งหน้าบ้านทำให้ทั้งสี่ที่กำลังทานอาหารเที่ยงพากันหันไปมอง ก่อนที่จะเป็นน้ำอิงที่รีบลุกขึ้นหมายจะรีบไปเปิดประตูให้แขกที่มาแต่ก็ถูกคนเป็นพ่อห้ามไว้ก่อน"เดี๋ยวพ่อไปเปิดเอง คงจะเป็นเพื่อนพ่อมันทักมาบอกว่าจะมาหาพ่อวันนี้""โอเคค่ะพ่อ" แล้วกำนันพลก็รีบเดินออกไปโดยที่ทั้งสามก็ไม่ได้เอะใจ ทานข้าวต่อกันเหมือนเดิมจนเวลาผ่านไปสักพัก…"เกิดอะไรขึ้นคะพ่อ!" คนเป็นพ่อรีบเดินเร็วกลับเข้าบ้านอีกครั้ง โดยครั้งนี้เขาพกปืนติดตัวไปด้วยนั้นจึงทำให้น้ำอิงตกใจพรวดพราดวิ่งตามไป"คุณอย่าใจร้อนนักสิ…" น้ำหวานและสายฟ้าตามมาติด ๆ ไม่รู้ว่าคนเป็นสามีจะทำอะไรจึงต้องรีบไปห้ามปราม"ว้าย!!!" น้ำหวานอุทานเสียงดังลั่นกับภาพที่เห็น กำนันพลกำลังจ่อปืนใส่หน้าคนที่เพิ่งมากดกริ่งหน้าบ้าน ซึ่งก็คือเจโรมที่ยืนถือกระเช้าแล้วพยายามก้าวถอยหลังจากลูกปืน"ฉันบอกให้แกกลับไปไง มาทางไหนกลับไปทางนั้น" คนขู่ตวาดเสียงดังกร้าวไม่เพียงแค่นั้นเขายังเหนียวไกปืนแล้วสอดนิ้วเตรียมจะยิง"พะ พ่ออย่านะคะ วางปืนลงก่อน" น้ำอิงลอบกลืนน้ำลายแล้วรีบห้าม สุดท้ายเหตุการณ์ที่ไม่อยากเกิดมันก็เกิดขึ้นจนได้"ไอนี้มันบอกว่ามาจากกรุงเทพ แล้วมา

"จริงเหรอคะแม่ คิคิ~" เสียงหัวเราะของคนในบ้านดังเข้าหูเจโรมที่เพิ่งมาถึง เขาเดินหน้าตั้งมาหาคนเป็นพ่อตามที่เขาบอกไว้มาถึงห้องรับแขกก็ต้องเจอกับครอบครัวที่อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาอย่างที่ไม่ได้นัดหมายมาก่อน"เจ้าตัวมานู้นแล้ว หนูก็ลองถามดูสิ" บีน่าว่าจบก็พยักเพยิดให้จีเซลหันไปมองพี่ชาย ทั้งสองคนมีใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มไม่หุบ ยิ่งเห็นหน้าเจโรมก็ยิ่งกลั้นขำกันไม่อยู่ทำเอาคนเพิ่งมาถึงยืนงงอยู่คนเดียว"เฮียช่วยม้วนหน้าให้จีดูด้วยสิ จีอยากเห็น" แล้วพวกเขาก็หัวเราะคิกคักหลังจีเซลถามจบ แม้กระทั้งคนแสดงความรู้สึกยากอย่างจาร์ฟาก็พลอยหัวเราะไปด้วย"ตกลงทั้งหมดเป็นแผนพ่อ?" คนตัวโตรีบนั่งลงอย่างหงุดหงิด ทุกคนกำลังมีความสุขบนความทุกข์ของเขา"ถ้าเป็นแผนฉัน แกไม่มีวันมายืนตรงนี้หรอก ฉันคงให้ไอพลยิงแกทิ้งไปแล้ว" ตอนนี้เจโรมเริ่มสับสนไปหมด พ่อของเขาเหมือนรู้เหตุการณ์ทุกอย่างที่เขาเจอมา ทั้งยังรู้จักและสนิทสนมกับพ่อของคนตัวเล็กเป็นอย่างดี"จะมีใครเล่าเรื่องจริงให้ผมฟังไหม?" พี่คนโตของบ้านเริ่มหงุดหงิด ทั้งที่เขาร้อนใจทุกคนก็เอาแต่หัวเราะไม่หยุด"ตอนแกไปปีนห้องลูกสาวเขาไม่ได้สังเกตรถที่เลี้ยวมาจอดในบ้านเลยหร

กำนันพลเดินเลาะไปหลังบ้านโดยมีเจโรมเดินตามไม่ห่าง ด้วยเหตุผลการพิสูจน์ตัวเองในครั้งนี้พลจะเอาเขาให้เข็ดหลาบ ให้คนร่ำรวยแบบเขาหนีเตลิดกลับบ้านเกิดเพราะทนอยู่ไม่ไหวภายในสามวันอย่างแน่นอนสุดท้ายเขาทั้งสองก็มาหยุดอยู่ในเล้าไก่หลังบ้านที่กำนันเลี้ยงไว้ราว ๆ สี่สิบตัว ส่งกลิ่นตามประสาที่อยู่ของสัตว์ปีกคนไม่เคยอย่างเจโรมถึงกับยกมืออุดมือจมูกแทบไม่ทัน"หน้าที่แรกของแกคือเก็บไข่ทั้งหมดใส่ตะกร้า""คะ ครับ?" เจโรมถึงกับเบิกตาโต เขาไม่เคยทำ แล้วไม่คิดว่าสักวันจะต้องมาทำด้วย"ทำไม่ได้ก็กลับไปซะ""ทำได้ครับ ลุงสอนผมก่อนได้ไหมครับ""จบถึงเมืองนอกเมืองนา แค่นี้คงจะคิดเองได้" ว่าจบกำนันก็เดินหนีออกจากเล้าทันที ทิ้งให้เจโรมอยู่กับไก่นับสิบตัวตามสำนวนไทยที่ว่างงเป็นไก่ตาแตกก็ไม่ปานครืดดด!ระหว่างนั้นประตูเล้าไก่ก็ถูกเปิดอีกครั้ง เจโรมรีบหันกลับไปยิ้มร่าสุดท้ายพ่อของเธอก็ยังใจดีที่จะไม่ปล่อยให้เขาทำเองคนเดียวแต่มันกลับไม่ใช่…"พ่อกำนันให้เอาอุปกรณ์มาให้ ก่อนจะเก็บไข่ไก่ทำความสะอาดเล้าไก่ให้เรียบร้อยด้วย" แค่คำสั่งแรกเขาก็ยังเอาไม่รอด ให้เครื่องไม้เครื่องมือมาทำความสะอาดอีกเจโรมเหมือนจะจนหนทางมากกว่าเด

หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปกับเจโรมที่ยังอยู่กับบททดสอบของว่าที่พ่อตา หลาย ๆ อย่างเขาเริ่มคุ้นชินและปรับตัวได้แล้วโดยเฉพาะการทำตามคำสั่งของกำนันพลที่เขาทำอย่างเคร่งครัด โดยหน้าที่หลัก ๆ ในแต่ละวันของเขาก็จะเหมือน ๆ กัน เก็บเมล็ดกาแฟ เก็บไข่ไก่ ให้อาหารปลา รดน้ำต้นไม้ ขุดบ่อเพิ่มวน ๆ อยู่ทั้งวันและทุกวัน เจอหน้าน้ำอิงบ้างบางเวลาที่กำนันเผลอหรือเธอที่แอบมาหาเขาดึก ๆ และวันนี้ก็เหมือนกัน"ฉันเอายากันยุงมาเพิ่ม อันเก่าหมดแล้วใช่ไหม?""อืมหมดแล้ว" เจโรมว่าจบก็กระตุกมือคนที่ยื่นของให้ เขากอดเธอจากด้านหลังแล้วเชยคางบนไหล่มนพรมจูบไปทั่ว"อดทนหน่อยนะ ฉันเชื่อว่านายใกล้จะพิชิตใจพ่อฉันสำเร็จแล้ว" พักหลัง ๆ พลอ่อนลงมาก มีชวนให้เขามาร่วมนั่งทานข้าวด้วยเป็นสัญญาณที่ดีที่กำลังเกิดขึ้น"เพื่อเธอฉันทำได้ทุกอย่าง" เจโรมตอบเสียงอ่อน แล้วฝั่งใบหน้าบนแก้มนุ่มสูดกลิ่นหอมช่วยเติมกำลังใจ"โดนพ่อฉันใช้งานจนเพี้ยนไปแล้วเหรอ นายปากหวานขึ้นนะ""เหนื่อยก็อยากอ้อนเมียเป็นธรรมดา""แต่เวอร์ชั่นนี้ฉันก็ชอบนะ ฉันเองก็เหนื่อยน้อยลงด้วย" เจโรมในมาดกวนไม่ใช่ว่าไม่ชอบ แบบไหนเธอก็ชอบหมดขอแค่เป็นเขา"คิดถึงเธอแล้วว่ะ""คิดถึงที่แปลว