ชายหนุ่มดันจานใส่อาหารว่างของตนไปให้คนตรงหน้า อดใจไม่ไหวยื่นมือไปจิ้มแก้มพอง ๆ ของเด็กกินเก่งแล้วอมยิ้ม มองเธอด้วยแววตาอ่อนโยน“แต่ว่าตอนนี้ต่างคนต่างไปไม่ได้แล้วนะ”คนโดนคนแก่หยอดพลันชะงัก แก้มนวลแดงระเรื่อขึ้น เธอเม้มปากอย่างเขินอาย เห็นเขามองมาด้วยสายตาหวานเชื่อมก็ยัดถั่วแระที่เพิ่งแกะใส่ปากคนตรงหน้าแก้เขิน ก่อนจะโพล่งเสียงดัง“มาตอนนี้ต่อให้ไล่น้ำมนต์ก็ไม่ไปไหนหรอกค่ะ จะเกาะคุณวินไว้ไม่ปล่อยเลย!”ปวินท์หัวเราะเสียงพร่า“ก็ไม่คิดจะให้ปล่อยอยู่แล้ว”ไม่รู้ต้องเรียกว่าเป็น ‘พรหมลิขิต’ หรือ ‘กรรมลิขิต’ ของเธอ เพราะนับตั้งแต่ปวินท์ตระหนักได้ถึงอิทธิพลที่เธอมีต่อชีวิต เธอก็หมดสิทธิ์เดินออกไปจากชีวิตเขาแล้ว.หลังกินอาหารญี่ปุ่นเสร็จ ปวินท์ก็พาเด็กสาวแวะร้านขนม ให้เธอเลือกเค้กเอากลับไปกินที่ห้องและฝากบรรดาเพื่อน ๆ อีกสองกล่องขณะกำลังรอเจ้าตัวเลือก โทรศัพท์ในมือก็สั่นครืดคราด เห็นเป็นเบอร์ของคเชนทร์ชายหนุ่มก็กดรับพลางถอยเท้า เว้นระยะห่างจากคนตัวเล็ก“ว่าไง”( มึง กูได้ข้อมูลมาแล้วนะว่าใครเป็นเจ้าของแอคพวกนั้นบ้าง )“ดี คนไหนฟ้องได้ก็ฟ้องเลย พวกนั้นควรได้รับบทเรียนว่าทุกคำที่พิมพ์ลงไป มัน
Last Updated : 2025-11-02 Read more