Lahat ng Kabanata ng ดั่งทรายต้องลม: Kabanata 31 - Kabanata 40

Chapter 32หัวข้อการสนทนาส่วนใหญ่เป็นเรื่องของทิวาทิพย์ ทั้งสี่ชื่นชมกับความฉลาดของทิวาทิพย์ ที่สามารถกอบโกยเงินเข้ากระเป๋า และทรัพย์สินหลายอย่างมาเป็นของตัวเอง ยุพดีพูดขึ้นมาเรื่องหนึ่ง เป็นเรื่องที่เพื่อนอีกสามคนก็อยากรู้คำตอบ “เปิ้ล แกไม่เบื่อบ้างหรือไงที่ต้องทำตัวเป็นนางฟ้าอยู่ในบ้านโดมน่ะ เป็นฉัน ฉันออกมานานแล้ว” ยุพดีถามทิวาทิพย์ที่ทำหน้าเซ็งทันที ที่พูดถึงปรินทร์ “แกบอกพวกฉันเองนะว่า โดมไม่สนใจแกเลย รำพึงรำพันถึงเมียเก่าทุกวัน แถมเมาเหมือนหมาด้วย” “ฉันว่านะที่เปิ้ลยังไม่ไปไหน เพราะยังโกยเงินมาจากแม่ผัวโง่ๆ ยังไม่เยอะใช่ไหมล่ะ” ลักขณาพูดเหมือนรู้ใจทิวาทิพย์ “ใช่ ฉันตั้งใจว่า จะหลอกอีอรุณจอมโง่ต่อไปอีกสักหน่อย หลอกให้มันซื้อของที่ฉันอยากได้อีกสักสิบกว่าอย่างแล้วค่อยออกมา มันจะได้คุ้มกับที่ฉันต้องแสดงละครเป็นคนดี” ทิวาทิพย์แสยะยิ้ม เมื่อนึกถึงอรุณ “ได้บีเอ็มรุ่นใหม่มาคันนึง แกยังไม่คุ้มอีกเหรอ” “ยังหรอก ค่าที่อีย่าแก่ๆ มันด่า มันว่ากระทบฉันด้วย ฉันจะเอาคืนให้หนักเลย” อีกคนที่ทิวาทิพย์แค้นคือบุหงัน เธอไม่เคยลืมทุกคำจิกด่า

Chapter 34 “แกจำคำพูดคุณย่าได้ไหม ที่ท่านพูดกลางโต๊ะอาหารน่ะ คุณย่าพูดว่า ใครที่เสแสร้งแกล้งทำ สักวันลายก็ต้องออก แล้ววันนั้นกำพรืดที่แท้จริงจะเปิดเผยออกมาเอง ฉันว่าได้เห็นตัวจริงคุณเปิ้ลแล้วแหละ”นุ่นเป็นพวกบุหงัน ภาพที่พราวฟ้าถูกอรุณทำร้ายในวันที่ออกจากบ้านหลังนี้ยังติดตา ติดในความรู้สึก เธอความรู้น้อยแต่มีความคิด รู้จักไตร่ตรองและวิเคราะห์เหตุผล ทิวาทิพย์เป็นคนมีการศึกษา มีฐานะทางสังไม่น่าคิดสั้นหรือสิ้นไร้ไม้ตอกเป็นภรรยาน้อยของใคร ควรมีสามีเป็นของตัวเองมากกว่า แต่เธอพูดมากไม่ได้“คุณเปิ้ลอาจจะแค่ง่วงนอนหรือเปล่า พอมีคนมาปลุกก็เลยหงุดหงิด” หน่องคิดในทางที่ดี “เลยพูดอะไรออกมาไม่รู้ตัว” หน่องคิดในแง่ดี“ฉันอยากให้แกเจอฤทธิ์คุณเปิ้ลจัง แกจะได้รู้ว่า แม่มดบนดินเป็นไง” นุ่นไม่พูดต่อ เธอลงมือทำอาหาร เพราะใกล้เวลามื้อเที่ยงแล้วหลังจากมื้อเที่ยงผ่านพ้นไป ทิวาทิพย์ขึ้นมาห้องนอนของตัวเองทันที เธอขึ้นมาเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อออกไปห้างสรรพสินค้าตามนัดหมายกับเพื่อน เธอทำหน้าเบื่อๆ เซ็งๆ กินอาหารเที่ยงไม่ค่อยลง เนื่องจากถูกบุหงันเหน็บตลอดเวลา แล้วยังพูดเรื่องของแบรนด์เนมที่ตนให้อรุณซื้

Chapter 36“ผับกว่าจะลงตัวมันต้องใช้เวลาค่ะคุณแม่ แค่เดือนเดียวไม่ได้หรอกค่ะ อย่างน้อยๆ ก็ต้องสามสี่เดือน เอาไว้ลงตัวจริงๆ เปิ้ลจะห่างๆ ก็แล้วกันค่ะ” ทิวาทิพย์ตอบกลับ “ส่วนเรื่องถูกนินทา คนอื่นจะนินทาเปิ้ลได้ไงคะ เปิ้ลไปช่วยงานเพื่อน ไม่ได้ไปเที่ยวสักหน่อย”“แน่ใจเหรอว่าไปช่วยงานเพื่อน” บุหงันเอ่ยขึ้น คันปากยิบๆ “เพื่อนเธอไม่มีผู้จัดการผับหรือไงถึงได้ไปช่วย ปกติน่าจะมีนะ ขนาดผับบาร์เล็กๆ ยังมีผู้จัดการคอยดูแลเลย”ทิวาทิพย์รู้ได้ทันทีว่า บุหงันตั้งใจหาเรื่อง ความเบื่อที่มีมากกับความอดทนที่ลดลงทุกวัน ส่งผลให้เธอโต้เถียงกลับ ทว่าก็ไม่ได้ใช้ถ้อยคำรุนแรง“มีค่ะ แต่เปิ้ลอยากไปช่วยเพื่อนค่ะ”“เปิ้ลเป็นคนดีไงคะคุณแม่ มีน้ำใจช่วยเพื่อน” อรุณพูดเสริม“ฉันให้เธอเตือนเปิ้ลนะ ไม่ได้พูดเข้าข้าง สมองเสื่อมหรือไง” แม่ผัวสวนกลับลูกสะใภ้“แม่เข้าใจนะที่เปิ้ลไปช่วยเพื่อน แต่เว้นๆ หน่อยก็ดีนะลูก คุณย่าเป็นห่วง ไม่อยากให้ใครมานินทาว่าร้ายเปิ้ล มันจะส่งผลถึงแม่ด้วย” อรุณทำตัวเป็นลมเปลี่ยนทิศ อบรมทิวาทิพย์พอเป็นพิธี เพื่อไม่ให้แม่สามีสาดลูกกระทบใส่ “หันมาเอาใจโดมก็ดีนะลูก เอาอกเอาใจโดม โดมจะได้สนใจ”“โอ๊ยคุ

Chapter 38ตามที่บุหงันพูดก่อนหน้านี้ นางไม่ใช่คนโง่และมีเส้นสายอยู่มาก ทุกเรื่องที่ทิวาทิพย์ทำนางรู้หมด แต่ที่ไม่พูดเพราะต้องการหลักฐานเรื่องการเป็นภรรยาน้อยเศรษฐีก่อน ทิวาทิพย์จะได้ไม่มีข้อแก้ตัว คนที่บอกเรื่องนี้ให้นางรู้ เป็นคนใกล้ตัวทิวาทิพย์ คนที่เธอไม่มีวันสงสัย และไม่รู้ตัวว่า กำลังถูกเพื่อนคนนี้หักหลังเพียงเพราะต้องการเงิน บุหงันหน้าชามากขึ้น ความตกใจเกิดขึ้นกับนางซ้าๆ ในระยะเวลาไม่ถึงหนึ่งนาที ซึ่งยังไม่หมด บุหงันยังมีคำพูดมากมายกับลูกสะใภ้“ฉันไม่ชอบเธอ อยากให้ปุ๊มีเมียที่ดีกว่านี้ สมฐานะกัน แต่เมื่อปุ๊เลือกเธอเป็นเมีย ฉันก็ไม่ห้ามเพราะเคารพการตัดสินใจของลูก เมื่อฉันนิ่งเฉยปล่อยให้มันเป็นไปตามกลไก บ้านก็สงบสุข เธอต่างหากที่ทำให้บ้านหลังนี้ลุกเป็นไฟ ทำตัวต่ำ เปิดเผยตัวตนออกมา แล้วเธอก็ยังไม่รู้สำนึกว่า เรื่องที่ตัวเองทำลงไปผิดหรือไม่ ทำให้โดมเสียใจจนไม่เป็นผู้เป็นคน เธอนึกถึงแต่ตัวเอง นึกถึงความพอใจ นึกถึงหน้าตาเป็นเรื่องสำคัญที่สุดในชีวิต” บุหงันมองลูกสะใภ้นิ่ง ก่อนพูดต่อ “เธอคงเห็นผลของการกระทำของตัวเองแล้วนะ โดมเสียใจที่ทรายจากไป เจ็บปวดที่เลือกทำตามคำสั่งแม่ที่บังคับโน่น

Chapter 40หนึ่งปีต่อมา บ้านศรุตจันทร์ที่เคยมีรอยยิ้มและเสียงหัวเราะเวลานี้แทบไม่มีเลย กลับมีแต่ความห่างเหินจนเรียกไม่ได้ว่าเป็นครอบครัว ความสัมพันธ์ระหว่างปุริมกับอรุณที่ดูเหมือนว่าปกติ แต่ไม่มีใครรู้ว่า ปุริมเบื่อหน่ายอรุณมาก ที่นับวันจะยิ่งเอาแต่ใจ ยึดความคิดตัวเองเป็นหลักโดยไม่สนใจความรู้สึกของใคร แม้แต่ลูกชายตัวเอง อรุณรู้ทั้งรู้ว่า ปรินทร์รักและตามหาพราวฟ้ามาตลอดหนึ่งปีหกเดือน รู้ว่าปรินทร์ไม่มีวันเปลี่ยนใจรักใคร หรือปลงใจกับหญิงสาวคนใด ทว่าอรุณก็ยังหาลูกคุณหญิงคุณนายหรือลูกหลานคนมีชื่อเสียงมาทำความรู้จักกับปรินทร์เสมอ แม้ว่าปรินทร์จะแสดงออกทันทีว่าไม่สนใจ แต่คนเป็นแม่ก็เหมือนอยากเอาชนะ ไม่ยอมแพ้ พาหญิงสาวมาให้ลูกชายดูตัวเสมอ ยิ่งลูกไม่ยอม นางยิ่งทำมากขึ้น ส่งผลให้ความสัมพันธ์ระหว่างแม่ลูกไม่เหมือนเดิม ปรินทร์ตัดสินใจไปอยู่คอนโดอย่างถาวรเพื่อไม่ให้ตนเองปะทะกับอรุณ เป็นการเลี่ยงไปในที ทว่าอรุณก็ไม่ยอม ไปหาลูกชายที่ห้องชุดบ้าง ที่ทำงานบ้าง โวยวายยกใหญ่ก่อนลงเอยที่การทะเลาะ คำพูดของอรุณทำให้ปรินทร์ถึงกับกุมขมับ และเป็นทุกข์ “แกรักทราย