Lahat ng Kabanata ng ดั่งทรายต้องลม: Kabanata 11 - Kabanata 20

Chapter 11อรุณชักสีหน้าไม่พอใจเมื่อเห็นชุดที่พราวฟ้าสวมใส่ นางรู้มาว่าบุหงันไว้วานยุรนันท์พาพราวฟ้าไปซื้อเสื้อผ้า แล้ววันเดียวกันลูกชายสุดที่รักก็เปย์เมียหนักมาก หมดเงินไปครึ่งล้าน โดยเฉพาะกระเป๋าใบละสองแสน ไม่เพียงแค่นั้น คนที่ส่งข่าวบอกตนยังพูดอีกว่า ตอนนี้ปรินทร์กำลังหลงพราวฟ้าหนักมาก ซื้อข้าวของไม่หยุด “คุณแม่ต้องคอยระวังไว้นะคะ ทรายกำลังออกลายแล้วค่ะ จากที่ไม่เคยเรียกร้องอะไร ตอนนี้ได้จากคุณย่าด้วย จากโดมด้วย เริ่มจากเสื้อผ้า กระเป๋าแพงๆ ต่อไปก็ต้องเป็นเพชรพลอย ทอง แล้วก็มาถึงเงิน ทรายคงค่อยๆ สูบทรัพย์สินจากพี่โดมค่ะ อ้อ...จากคุณย่าด้วยค่ะ คุณแม่คงไม่สังเกตว่า ช่วงนี้คุณย่าเข้าข้างทรายตลอด คงหลงลมทรายน่ะค่ะ คุณแม่ต้องระวังคุณย่าไว้มากๆ นะคะ จะหมดเงินกับทรายมากกว่าใคร ที่เปิ้ลโทรมาบอกคุณแม่เพราะห่วงคุณแม่ ห่วงโดมและห่วงคุณย่าค่ะ” ทิวาทิพย์โทรมาใส่สีตีไข่พราวฟ้าสนุกปาก อรุณก็เชื่อสนิทใจ “คุณแม่ต้องปรามทรายบ้างนะคะ ถ้าไม่ปรามระวังจะได้ใจ กอบโกยหนักมากกว่านี้ค่ะ” “ได้ แม่จะจัดการมันเอง แม่ไม่ยอมให้มันมาปอกลอกโดมหรอก” อรุณพูดไปเดือดไป “แม่น่ะอยากให้เปิ้ลมาเป็นส

Chapter 13 บุหงันถอนหายใจยาวขณะมองพราวฟ้าที่เอาแต่นั่งร้องไห้ไม่หยุด นางเข้าใจความรู้สึกพราวฟ้า จึงปล่อยให้ร้องไห้เพราะถือว่าเป็นการระบายความอัดอั้นตันใจ ความเสียใจและความเจ็บปวดจากเรื่องถูกแม่ผัวทำร้ายร่างกาย ยุรนันท์สงสารคนกำลังเสียใจเป็นที่สุด เขารู้ดีว่าปุริมกับอรุณไม่ปลื้มพราวฟ้า แต่ไม่คิดว่าจะจงเกลียดจงชังมากถึงเพียงนี้ ปุริมนั่งนิ่งเฉยมองดูอรุณทุบตีพราวฟ้า ไม่คิดห้ามปรามหรือกล่าวเตือน การจิกด่า รังแกให้ทำงานหนักๆ เช่นคนรับใช้ ยุรนันท์ยังพอรับได้ และคิดว่ามีในสังคมระดับเดียวกับเขา ทว่าเหตุการณ์เมื่อครู่นี้ ไม่น่าเกิดขึ้นในสังคมที่เรียกตัวเองว่าผู้ดี หรือสังคมชั้นสูง ยุรนันท์คาดไม่ถึงว่า อรุณจะทำกับพราวฟ้าหนักขนาดนี้ “แกทำไมไม่สู้หรือวิ่งหนีออกมาจากห้อง ปล่อยให้นังบ้าทุบตีอยู่ได้” บุหงันอดพูดไม่ได้ “ฮือ...ทราย...ทรายไม่กล้าค่ะ...กะ...กลัวคุณป้าโกรธ” บุหงันกับยุรนันท์มองหน้ากัน พร้อมใจถอนหายใจกับการเป็นคนดีเกินไปของพราวฟ้า ดีจนอึดอัด “จะไปกลัวมันโกรธทำไม โกรธก็โกรธไปสิ แกนี่นะ...อ่อนอย่างนี้ไง อรุณถึงได้ใจ ด่าแก ทุบตีแกแบ

Chapter 1521.05 น.พราวฟ้าเดินออกจากห้องน้ำหลังอาบน้ำเสร็จ วันนี้เธออาบน้ำเพื่อเตรียมตัวเข้านอนช้ากว่าทุกวัน เป็นเพราะเพิ่งกลับมาถึงบ้านพร้อมบุหงันในเวลายี่สิบนาฬิกาสามสิบนาที ครึ่งวันที่อยู่บ้านยุรนันท์ พราวฟ้าลดความเศร้าเสียใจไปได้เยอะ เนื่องจากครอบครัวยุรนันท์ให้การต้อนรับพราวฟ้าดีมาก ทุกคนอัธยาศัยดี เป็นกันเองและเป็นมิตรยุรนันท์ที่รู้ดีว่าอะไรเกิดขึ้นกับพราวฟ้า เขาแทบไม่ห่างเธอเลย คอยพูดคุย เอาอกเอาใจและเอาใจใส่ แถมยังเป็นลูกมือในครัวขณะพราวฟ้าสอนแม่ครัวที่บ้านทำก๋วยเตี๋ยวลุยสวน แน่นอนว่ามื้อเย็นเธอได้โชว์ฝีมือการทำอาหาร แม้ว่าจะเป็นอาหารไทยง่ายๆ เพียงแค่สี่อย่าง ทว่าได้รับคำชมจากครอบครัวยุรนันท์หนักมาก พราวฟ้ายิ้มไม่หุบ ส่วนบุหงันยิ้มหน้าบาน ราวกับว่า ทุกคนกำลังชมนางอยู่ก็ไม่ปาน อาจเป็นเพราะนางดีใจที่ได้เห็นรอยยิ้มและความสุขบนใบหน้าหลานสะใภ้ ซึ่งนางรู้ดีว่า ใต้ความสุขกลบความเศร้าเสียใจไว้ไม่มิดเมื่ออยู่คนเดียวในห้องนอนที่ไร้ร่างสามี ความรู้สึกเศร้าจับใจหวนกลับมาหาพราวฟ้าอีกครั้ง แล้วเหมือนความเสียใจถูกทับถมมาตลอดทั้งวัน มันไม่ได้ระบายออก เสียงร้องไห้ปนเสียงสะอื้นดังไม่หยุด ราว

Chapter 17 พราวฟ้ายิ้มไม่หุบ หย่อนที่ตรวจครรภ์ลงในถังขยะ ก้าวเดินไปอาบน้ำในห้องอาบน้ำ ชำระล้างกายไปก็นึกถึงลูกในท้องไป และนึกถึงความดีใจที่จะเกิดขึ้นกับปรินทร์ วินาทีนี้พราวฟ้ามีความสุขมาก... ความสุขที่เธอไม่รู้เลยว่า มันกำลังจะหมดลงในไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า... “หลานชั่ว หลานเฮงซวย แกทำอะไรลงไป มีความคิดบ้างไหม มีเมียอยู่แล้วยังร่านไปนอนกับผู้หญิงอื่น แล้วที่จะเอากันมีตั้งเยอะตั้งแยะ ไม่มีสมองคิดหรือไง หรือความร่านมันทำให้หน้ามืด หรือใจแกมันชั่วช้าสามารถึงได้พาเปิ้ลมานอนกกที่นี่” บุหงันโกรธจัด โกรธจนอกกระเพื่อม ต่อว่าหลานชายดุเดือด “โตเป็นควายจนหมาเลียตูดไม่ถึง เรียนมาก็สูง แต่ความรู้ที่แกร่ำเรียนมาไม่ได้ทำให้แกมีความคิด ความชั่งใจ สำนึกผิดถูกเลยใช่ไหม ดูแกดูทรายสิ ทรายซื่อสัตย์และรักแกคนเดียว แต่สิ่งที่แกตอบแทนทรายคือความระยำ การนอกใจและนอกกาย ผู้ชายตระกูลนี้เฮงซวยกันหมด ไม่ว่าจะเป็นปู่ เป็นพ่อ แล้วก็ตัวแก ฉันเคยคิดนะว่า คงจะมีแกคนเดียวที่ไม่เจริญรอยตามความชั่วของปู่ของพ่อแก แต่สุดท้ายฉันก็คิดผิด ไอ้หลานเวรตะไล”

Chapter 19“สำหรับคุณอาจไม่คิดว่าเป็นเรื่องใหญ่ แต่สำหรับฉัน มันคือเรื่องใหญ่ที่สุดในชีวิตคู่ ไม่มีผู้หญิงคนไหนทนได้หรอกค่ะ คุณลองคิดกลับกัน ถ้าฉันพาผู้ชายมาอยู่ที่นี่อีกคนในฐานะผัวน้อย คุณจะรู้สึกยังไง ที่ฉันนอนกับคุณวันนึง นอนกับผัวน้อยวันนึง คุณคงมีความสุขมากสินะ” พราวฟ้าเถียงกลับ ปรินทร์นิ่งอึ้ง ตกใจ มองคนพูดนิ่ง พราวฟ้าเป็นคนไม่มีปากมีเสียง แทบจะไม่เถียงใครเลยทั้งสิ้น นับตั้งแต่อยู่กินกันมาวันนี้เป็นวันแรกที่เธอกล้าต่อปากต่อคำ และไม่หมดเพียงแค่นี้ “คุณเปิ้ลเป็นผู้ดีหรือคะ ผู้ดียังไงถึงได้ยอมเป็นเมียน้อยคนอื่น ผู้ดีจริงๆ เขาจะหยิ่งทระนงในศักดิ์ศรีของตัวเอง ไม่ทำตัวต่ำ ไม่ทำให้ตัวเองโดนติฉินนินทา จะคิดทำอะไรต้องใช้สติคิด นี่ต่างหากค่ะที่เรียกว่าผู้ดี ฉันคงอยู่ที่นี่ไม่ได้หรอกค่ะ เพราะฉันเป็นคนชั้นต่ำ ไม่เหมาะกับดงผู้ดี เชิญคุณอยู่กับคุณเปิ้ล ผู้หญิงที่คุณเลือก ส่วนฉันก็จะไปตามทางของฉัน”ปรินทร์อึ้งอีกรอบ เขามองเธอนิ่งงัน ไม่เพียงแค่พราวฟ้าตอบโต้กลับด้วยคำพูดเชือดเฉือน สรรพนามที่เรียกระหว่างกันก็เปลี่ยนไป มองพราวฟ้าที่เดินไปนั่งร้องไห้ริมเตียง“ก็ลองทำตามที่พูดสิ ฉันจะฆ่าเธอกับชู้ใ