Lahat ng Kabanata ng The Marriage We Never Meant: Kabanata 11 - Kabanata 20

AYAN! Sa wakas tapos na ako. Pinunasan ko ang kamay ko ng isang malinis na towel. Kagagaling ko lang labas at nagtanim ng iba't ibang mga halaman. Kinakailangan ko pang maghugas ng kamay bago pumasok sa kwarto namin. “Aray, ang sakit ng likod ko ha?” usal ko sa sarili ko habang hawak ang balakang at ramdam ang kirot sa likuran ko. Ilang oras ba naman ang nilaan ko para pagandahin ang garden. Maganda naman na e, kaya lang mas gusto ko pang mas gaganda pa lalo. Buti na lang worth it ang pagod at effort ko sa pagtatanim—bukod sa pagbe-bake, planting flowers is my hobby too. Naisipan ko na lang na maghalf-bath na lang dahil sa nakaramdam na nga ako ng lagkit sa katawan ko. Nagsuot lang ako ng sleeveless na plain pink na spaghetti top at pajama na kulay pastel na grey. Magga-gabi naman na e, hindi naman na ako lalabas nito. Puwera na lang mamaya kapag kakain na. Nakaramdam na nga ako ng ginhawa dahil sa masarap ang tubig sa bala

“Maam. Lunch na po,” bungad sa akin ni Ate Loraine na nagsimula ng maghanda para sa pananghalian. “Ate may lakad ako eh. Kain na kayo ha? Babalik rin ako agad,” tiningnan ko muna ang phone ko. 1:34 na pala. Pero keri ko ‘to. “Pero maam—” aangal pa sana ito pera umiling lang ako at dali-daling lumabas. Walang kahit na anong dala. Tanging cellphone ko lang. Gusto ko lang kasing malaman ang totoo. “Kuya Street 101 po,” utos ko sa driver ni Rowan. Tumango lang ito at nagsimula ng magmaneho tungo sa daan papunta sa amin. Binuksan ko ulit ang fb ko. Bumungad sa akin ang profile ni Yana na may blue ang gilid—may myday siya. Ayaw ko sanang tingnan iyon baka kasi maubos data ko, kaya lang na-archive ko siya kaya pinindut ko na lang ang profile niya dahil online naman na siya. Agad akong nagulat ng makita ko ang Myday niya. ‘girls meet up’ caption niya. Wait, bar ba ‘to? Agad kong tiningnan ng mabuti ang

Kasalukuyan nakasubsob ngayon ang mukha ko sa unan. Nalulula na ako sa nangyayari sa buhay ko!Nagagalit ako at nasasaktan sa tuwing naalala ko ang pag-deny ng kapatid ko sa akin. Speaking of her, di ko alam kung nakauwi na nga ba ito. Malamang sa malamang hahayaan lang ni Mama na gumala siya. Kasi nga 'matino’ naman itong si Liliana! Hays. Yan! Sa sobrang pagmamahal, naging rebelde na. Di ko nga alam kung sasabihin ko ba talaga kina mama at papa. Alam ko naman ang kalalabasan eh—di nila ako paniniwalaan.At saka isa pa tong si Zyrus. Nabe-bwesit ako sa kaniya! Kahit nga di kami nagko-contakan so isa't isa noon. Nagkikita pa rin naman na kami hanggang ngayon.Inuuntog ko pa ang ulo ko. Eh sa gusto ko ngang maalis lahat ng ilisipin na nangyayari sa buhay ko.“Your hurting yourself,” nagulat na lang ako nang may magsalita sa likod ko.Agad akong napabalikwas ng bangon dahil sa gulat. Kanina pa ba siya diyan? Bakit di ko naramdaman

“DITO pa rin ba sila matutulog?” tanong ko kay Rowan, hinuhubad niya na ang coat niya matapos ay ipinatong ito sa upuan.“Nope,” sagot niya naman kaya napa “YES!” ako sa utak ko.Tumango na lang ako sa kaniya at nangingiti na umayos ng higa. Nice one at wala sila ngayon. Paniguradong di na ako maba-bother.“Why are you smiling?” tanong niya akin. Umupo siya sa kama at hinubad ang medyas niya.“Wala. Happy lang. Ayaw mo nun. Happy life, happy wife,” ngumiti pa ako sa sariling joke ko kahit na wala namang connect. Ang cringe ko talaga. Crush ko siya, sana ma-crush back niya ako. Charr.Ewan ko ba kung guni-guni ko lang o sadyang gumalaw lang talaga ang labi niya. Nakita ko kasi siya na parang ngumiti siya, kahit pa na nakatagilid ito mula sa akin. Nevermind.Nakahiga ako sa kama, nakahilatay pa ang kamay sa gilid at gilid. Habang siya ay nakaupo.Nagulat na lang ako ng bigla siyang humiga sa kamay ko. “

Lumabas ako ng kotse kahit pa kinakabahan ako. Buti na lang talaga at pinagbuksan ako ng driver ng pinto.Naglakad na ako papasok ng kompanya. Nasa pangalawang floor lang ang event kaya madali ko lang nahanap iyon.Kahit na triple na ang kaba ng puso ko, nagawa ko pang pumasok sa entrance ng event. Nalula ako sa pagka arrange ng event. May mga mahahaling desinyo pa ang dinisplay. Lahat maganda sa paligid, may red carpet din kaya feel na feel ko ang paglakad papasok sa main place kung saan may intablado roon.Pinagtitinginan nga ako ng mga tao kaya mas lalo akong nailang. Pero nagawa ko pa ring tumayo na di pinapakitang awkward ako. Di kasi pamilyar ang mga mukha ng mga tao ngayon. Ang elegante pa ng mga suot nila. Pero okay din naman yung akin eh. Mailalaban naman.Mas maganda sa loob kesa sa entrance sa labas. Di na nga ako hinanapan ng invitation card nung nagbabantay dahil kilala niya na raw ako—bilang asawa nang Boss nila.