All Chapters of BAD INTEREST เพื่อน (ขัดดอก): Chapter 91 - Chapter 100

หนึ่งเดือนต่อมา...เอี๊ยด! เสียงรถสปอร์ตราคาแพงถูกขับเข้าไปจอดยังบริเวณลานจอดรถห้างดังที่มีวาเลนยืนยิ้มรอคนเป็นเพื่อนอยู่"ว้าว รถแรงมาเลยนะ" เรียวปากเล็กเอ่ยแซวเพื่อนขึ้น โดยพราวดาวก็ยิ้มเดินลงจากรถตรงไปหาเพื่อน"หึ รถผัว" หญิงสาวตอบกลับ"อ้าว ไหนเห็นแพทริคว่าให้มึงแล้ว" วาเลนถาม"ก็ให้นั่นแหละ แต่กูก็ถือว่าเป็นรถแพทริคอยู่ดี""ว่าไม่ได้นะ คันนี้เป็นสิบล้าน""คันใหม่ยิ่งกว่านี้" พราวดาวตอบกลับอย่างไม่ได้คิดจะเกทับหรืออะไรเพื่อน แต่เธออยากจะระบายบ่นออกมาเกี่ยวกับนิสัยเสีย ๆ ของคนรัก ที่หลังจากรู้ว่าเธอทำรถเขาเป็นรอย แพทริคก็ยกรถคันนี้ให้เป็นของพราวดาวทันที ขณะที่ตัวเองก็อ้อนขอคนตัวเล็กซื้อคันใหม่"แล้วทำไมมึงไม่เอาคันใหม่""ตอนแรกแพทริคก็จะซื้อคันใหม่ให้กูนี่แหละ แต่กูรู้จักนิสัยแพทริคดี พอซื้อคันใหม่ให้กู เดี๋ยวก็ออกใหม่ตาม แล้วก็ปล่อยคันนี้ไว้ กูเลยตัดสินใจเอาคันนี้ไว้แทนไม่เอาคันใหม่...""...ผัวกูใช้เงินอย่างกับกระดาษ ปวดหัวกับมันฉิบหาย ลูกคนรวยเนี่ย" ปากเล็กบ่นอุบก่อนที่ทั้งสองจะเดินเข้าไปภายในห้างเพื่อเดินเล่นกันตามประสาเพื่อนสนิท วันนี้พราวดาวว่างพอดีจึงนัดกับวาเลนระหว่างรอเวลา

@ห้องพัก"ที่ไปก่อนวันนั้น เพราะจะไปวางแผนกับพวกมันเหรอ" พราวดาวมองหน้าถามคนรักขณะที่สองคนได้กลับมายังห้องพักในโรงแรมหรูพร้อมกับนอนกอดกันด้วยความอบอุ่น บรรยากาศเต็มไปด้วยความโรแมนติก แสงสว่างจากไฟด้านนอกกระทบเข้ามายังภายในห้องนอนหรู"อืม""โดนเค้าโกรธฟรีเลยอะดิ" เรียวปากเล็กพึมพำเมื่อนึกขึ้นได้ว่าวันนั้น เธอค่อนข้างโกรธที่อีกคนไม่รอ และไม่รู้มาก่อนว่าที่แพทริครีบไปก่อนก็เพื่อนัดกับเพื่อนทำการเซอร์ไพรส์ขอแต่งงานเธอแบบนี้"หึ ชินแล้ว""แพทริค!""ฮ่า ๆ เวลามีประจำเดือน เธอก็เหวี่ยงใส่ฉันประจำ""บางครั้งก็เพราะนายกวนประสาทนั่นแหละ แล้วก็พูดไม่ฟัง" เสียงหวานเถียงกลับ ทำเอาคนตัวสูงนอนหัวเราะกอดร่างคนรักแน่น"ก็เธอชอบบ่นเวลาฉันใช้เงิน""ก็นายใช้เงินอย่างกับกระดาษอะ ไม่บ่นได้ไง""เราหามา เราก็ต้องใช้""เหอะ ใช้ทีเป็นสิบล้าน อย่ามาพูด""..." เจ้าของใบหน้าหล่อก็ได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ ออกมา เพราะที่พราวดาวบอกนั้นเป็นเรื่องจริงทั้งหมด เวลาเขาใช้เงิน...เขาใช้เกินแปดหลักตลอด"เออแพทริค""ฮะ""เมื่อวันนั้นฉันไปเจอณิชามา""เหรอ" ปากหนาถามด้วยความไม่ได้คิดหรือสนใจอะไรมากนัก"เขาไม่ได้ติดต่ออะไรนายมาเลยเหรอ"

@บ้านแพทริคตึกตึกเสียงแพทริคกับพราวดาวเดินตรงเข้าไปภายในบ้านหลังใหญ่ด้วยสีหน้าท่าทีปกติ โดยมีแม่บ้านวัยกลางคนคอยยืนให้การต้อนรับลูกชายคนรองของเจ้าของบ้านเป็นอย่างดี"พ่ออยู่ไหน" เรียวปากหนาถาม"โต๊ะอาหารค่ะ" หลังจากที่แม่บ้านตอบกลับ ร่างสูงก็เดินตรงไปยังห้องอาหารทันที ก่อนจะเห็นว่าทุกคนต่างนั่งกันอยู่ครบ"อ้าว แพทริค" นภายิ้มทักทายยังชายหนุ่มที่เข้ามาใหม่พร้อมกับทำท่าจะเชิญชวนร่วมโต๊ะอาหารด้วยกัน ทว่า..."ผมมีเรื่องจะมาบอก" เสียงทุ้มพูดขึ้น ทำเอาทุกคนที่นั่งอยู่หันมองยังเจ้าของเสียง"มีอะไร" สุรชัยถาม"ผมจะแต่งงานกับพราวดาว" คนตัวสูงบอกออกไปด้วยความไม่สนใจอะไร เขาต้องการมาเพื่อที่จะให้ทุกคนรับรู้เท่านั้น"ว่าไงนะ" เจ้าสัวใหญ่มองหน้าถามคนเป็นลูกเสียงเข้ม"ผมจะแต่งงาน...""ใครอนุญาตแก""ผมนี่แหละ อนุญาตตัวเอง""ไอ้แพทริค!""ผมจะแต่ง" ปากหนายังคงย้ำบอกพ่อตัวเองออกไปท่าทางไม่แคร์อะไรแม้แต่น้อย แถมแววตายังเต็มไปด้วยความดื้อรั้นตามประสา โดยท่าทีพวกนั้นทำเอาสุรชัยโมโหทำท่าจะลุกขึ้นมาจัดการคนเป็นลูก ทว่าก็ต้องถูกนภาเอื้อมมือไปแตะข้อมือสามีตัวเองไว้"คุณคะ อย่า...""..." สุรชัยก็นั่งหอบหายใ

สองปีผ่านไป...(มีรูป)"รูปน่ารักจัง..." เสียงพราวดาวยิ้มเอ่ยขณะที่กำลังนั่งดูรูปวาดในมือที่ได้มาเป็นของขวัญวันเรียนจบปริญญาโทจากวาเลนเพื่อนสนิทของเธอ โดยวันนี้เป็นวันรับปริญญาโทของเธอกับแพทริค หลังจากที่ทั้งสองหมั้นหมายกัน พราวดาวก็ตัดสินใจชวนคนรักเรียนต่อเพื่อที่จะนำความรู้ที่ได้มาในการทำหน้าที่การงานให้ดียิ่งขึ้น แถมใบปริญญายังสามารถทำให้แพทริคดูดีมีความภูมิฐาน ซึ่งคนตัวสูงก็ไม่ได้ขัดอะไรคนตัวเล็ก ทั้งสองต่างทำงานและช่วยกันค้นคว้าความรู้จนในที่สุดก็ได้บรรลุเป้าหมายไปอีกขั้น"...เรียนจบเพราะนายเลยนะเนี่ย" พราวดาวยิ้มบอก อย่างที่หลายคนรู้ ในเรื่องการเรียนนั้น พราวดาวไม่ได้เก่งสักเท่าไร โชคดีที่มีแพทริคคอยช่วยคอยดูและอธิบายให้ ทำให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปได้ด้วยดี"หึ" เจ้าของใบหน้าหล่อที่ถูกคนรักชมเชยก็หัวเราะยิ้มออกมา ซึ่งสองปีหลังมานี้ แพทริคค่อนข้างที่จะสุขุมขึ้นเนื่องจากงานที่เขารับผิดชอบอยู่ทำให้ภาพลักษณ์ของเขาค่อย ๆ เปลี่ยนไป ทว่าก็ไม่ได้เปลี่ยนไปซะหมด ในเวลาที่อยู่กับพราวดาวสองต่อสอง เขาก็ยังคงเป็นแพทริคคนเดิม เพียงแค่ว่าไม่ได้ดูขี้เล่นเท่าเมื่อก่อน พราวดาวเองก็เข้าใจแถมยังรู้สึกชอบ

หกปีต่อมา..."จะกลับกี่โมง" เสียงแพทริคมองหน้าถามภรรยาตัวเล็กที่ยืนอยู่ตรงหน้า"ยังไม่รู้เลยอะ ทำไม""เดี๋ยวลูกถามหา""อย่าเวอร์ อยากมีนักไม่ใช่เหรอ เลี้ยงเองสิ" เจ้าของใบหน้าเรียวสวยตอบกลับคนรักไปด้วยความประชดประชันหมั่นไส้ไม่จริงจัง"..." แพทริคก็นิ่ง"ไปละ ดูลูกให้ดีด้วย แล้วก็อย่าตามใจลูกให้มาก" พูดจบ พราวดาวก็เดินตรงไปยังรถสปอร์ตราคาแพงที่คนรักเพิ่งซื้อให้ใหม่ได้ไม่กี่เดือน ขับออกไปจากบ้านหลังใหญ่ด้วยความรวดเร็ว โดยมีสายตาของแพทริคที่มองตามรถหรูไปนิ่ง ซึ่งวันนี้พราวดาวได้มีนัดออกไปเจอกับวาเลนเพื่อนสนิทของเธอ"ป๊า! พิมพราวปีนต้นไม้อีกแล้ว" เสียงพีร์พูดขึ้นพร้อมกับชี้ไปยังต้นไม้ขนาดใหญ่ที่มีร่างน้อยของเด็กสาววัยสี่ขวบกว่ากำลังปีนเล่นอยู่ แพทริคที่ได้ยินก็รีบเดินเข้าไปดูด้วยความรวดเร็ว ก่อนจะเห็นร่างน้อยของลูกสาวคนเล็กของตัวเองกำลังปีนเล่นอยู่บนต้นไม้ด้วยความซุกซนโดยมีพีร์คนเป็นพี่ชายยืนมองหน้าด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง"พิมพราว! ให้ตายเถอะ" ชายหนุ่มที่ตอนนี้อายุแตะเลขสามพึมพำด้วยสีหน้าปลงไปกับความดื้อซนของคนเป็นลูก เขากับพราวดาวมีลูกทั้งหมดสองคน ซึ่งก็คือพีร์อายุห้าขวบกว่า และพิมพราวที่อา