บททั้งหมดของ ซูเมี่ยวจิน: บทที่ 71 - บทที่ 80

เก้าโมงเช้าหลังกินอาหารเสร็จ พวกเขาก็มาถึงตลาดค้าหิน อาจเพราะมากันเช้าเกินไป ที่ลานจอดรถจึงมีเพียงรถยนต์สองสามคันเท่านั้น ฉางเล่ยขับไปจอดในแถวหน้าของลานจอดรถ วันนี้พวกเขาคงไม่ต้องเดินไกลกันเหมือนเมื่อวานนี้“ภรรยา วันนี้คุณจะผ่าหินหรือเปล่าครับ” ฉางเล่ยถามอย่างตื่นเต้น การลุ้นหินตอนผ่าเปิดทำให้เขารู้สึกสนุกมากจริง ๆ ยิ่งเวลาที่เห็นหยกด้านใน หัวใจของเขาก็รู้สึกปลาบปลื้มที่ภรรยาคนสวยดวงดีจนได้หินหยกเนื้อดีมากมาย“ไม่ผ่าค่ะ เราเลือกแค่หินดิบแล้วหาซื้อเครื่องมือผ่าหินไปทำเองดีกว่านะคะ ฉันไม่อยากถูกคนอื่นจับตามอง” ซูเมี่ยวจินที่ยังไม่รู้ว่าตอนนี้พวกเขาถูกคนหลายกลุ่มเฝ้ามองอยู่ตั้งแต่เมื่อคืนนี้แล้ว เหล่าบอดี้การ์ดของเศรษฐีในเมืองหลวงต่างคอยเฝ้ามองตลาดค้าหินกันตั้งแต่เช้าตรู่เพื่อตามหาคนดวงดีที่เปิดหินหยกเนื้อดีได้เมื่อวานนี้“ตกลงครับ ถ้าอย่างนั้นเราซื้อหินดิบกลับไปเปิดกันที่บ้านดีไหม ผมกลัวว่าถ้าเปิดที่นี่แล้วจะถูกปล้นเอากลางทางน่ะครับ” ฉางเล่ยยังคงกังวลเรื่องโจรระหว่างทาง“ได้ค่ะ คุณอย่าลืมย้ายแกลลอนน้ำมันมาไว้ใกล้ท้ายกระบะนะคะ ส่วนหินดิบก็วางไว้ด้านใน เวลาเติมน้ำมันระหว่างทางเราจะได้ไม่

“ผมขอซื้อต่อในราคาห้าหมื่นหยวน” ต้วนมู่ชิงรีบเอ่ยปากหลังจากเห็นหยก“ผมขอซื้อต่อแปดหมื่นหยวน” ชุ่ยฟ่านที่ยืนดูอยู่ด้วยเพิ่มราคาขึ้นอีก เขาอยากได้หยกก้อนนี้มากจริง ๆ หากนำไปทำกำไลหรือแหวนก็ยังทำได้หลายอัน กำไรที่เขาจะได้จากการขายหยกหลังเจียระไนจะเพิ่มขึ้นนับสิบเท่า“ผมขอซื้อต่อหนึ่งแสนหยวน” จ้าวเหวินซิงยอมทุ่มสุดตัว เขามีร้านค้าของตัวเองอยู่ที่เมืองหลวง ถึงแม้ไม่ได้ใหญ่โตเหมือนของต้วนมู่ชิงและชุ่ยฟ่าน แต่ก็นับว่ายืนหยัดมาได้นับร้อยปีแล้วเสียงเพิ่มราคาดังขึ้นอย่างต่อเนื่องจนกระทั่งราคาไปหยุดอยู่ที่สามแสนหยวน โดยผู้ที่เสนอราคาสูงสุดยังคงเป็นต้วนมู่ชิง“สามแสนหนึ่งหมื่นหยวน” เสียงชุ่ยฟ่านดังขึ้นต่อ เขาไม่มีทางยอมแพ้แน่“ชุ่ยฟ่าน คุณไม่คิดจะให้คนอื่นเขาได้ทำเงินบ้างหรือยังไง อย่าคิดว่าเป็นตระกูลใหญ่แล้วผมจะกลัวคุณนะ” ต้วนมู่ชิงพูดอย่างไม่พอใจ&

กลุ่มคนของต้วนมู่ชิงต่างเฝ้ารออยู่นอกโรงแรม พวกเขาหาอะไรง่าย ๆ กินระหว่างรอให้ถึงกลางดึก หัวหน้ากลุ่มส่งลูกน้องไปตามหาที่จอดรถของซูเมี่ยวจินก่อนหน้านี้แล้ว พวกเขาจึงไม่ได้รีบร้อนที่จะลงมือทหารสองนายที่เฝ้ารถอยู่กินอาหารเสร็จก็คอยอยู่ที่รถอย่างระมัดระวัง พวกเขาเตรียมอาวุธประจำกายไว้ให้พร้อมตามที่ซ่งเซียวกำชับไว้ ถึงแม้จะไม่รู้ว่าคนร้ายมีอาวุธจริงหรือไม่ก็ตาม การปกป้องรถคันนี้ก็เป็นหน้าที่ของพวกเขากลางดึกคืนนั้น ซ่งเซียวกับทหารอีกนายที่พักผ่อนก่อนหน้านี้ลงมาเปลี่ยนเวรยามตามที่นัดหมายเอาไว้ ซูเมี่ยวจินเห็นว่าฉางเล่ยหลับลึกแล้ว เธอจึงยกแขนของเขาออกจากเอวเบา ๆ เมื่อมองแล้วว่าฉางเล่ยคงไม่ตื่นขึ้นมาในเร็ว ๆ นี้ เธอก็รีบเปลี่ยนชุดพร้อมนำหน้าไม้และลูกดอกจำนวนมากออกจากห้องไปอย่างรวดเร็วกลุ่มคนของต้วนมู่ชิงเองก็พากันไปซุ่มอยู่ในที่จอดรถได้พักใหญ่แล้ว พวกเขารอคอยให้ถึงเวลาสับเปลี่ยนเวรอย่างใจจดใจจ่อ เพราะรู้ดีว่าระหว่างการสับเปลี่ยนเวรคนพวกนั้นคงไม่ทันระวังตัว อาวุธปืนในมือของพวกเขาเตรียมพ

ซูเมี่ยวจินชวนฉางเล่ยไปห้องของพวกซ่งเซียวเพื่อดูว่าพวกเขาเป็นอย่างไรกันบ้างแล้วหลังการต่อสู้เมื่อคืน“คุณซู คุณฉาง เข้ามาก่อนครับ” ทหารนายหนึ่งออกมาเปิดประตูเชิญพวกเขาเข้าไป“ซ่งเซียว พวกคุณเป็นยังไงกันบ้างคะ” ซูเมี่ยวจินรู้ว่าพวกเขาได้รับบาดเจ็บเมื่อคืน“เราดีขึ้นมากแล้วครับ พวกคุณจะออกไปข้างนอกหรือเปล่าครับ ผมจะส่งพวกเขาไปคุ้มกัน” ซ่งเซียวกับทหารอีกนายที่บาดเจ็บต้องพักผ่อนต่อจึงมอบหมายงานให้กับทหารสองคนที่ร่างกายสมบูรณ์กว่า“วันนี้พวกคุณพักผ่อนกันเถอะค่ะ ฉันกับสามีจะออกไปซื้อของสักหน่อย พรุ่งนี้เราถึงจะไปที่ตลาดค้าหิน พวกคุณค่อยตามเราไปก็แล้วกัน นี่เงินสี่พันหยวน พวกคุณเอาไปแบ่งกันนะคะ เพราะฉันจะอยู่ที่เถิงซงต่อ วันมะรืนถึงจะเดินทางกลับ”ซูเมี่ยวจินยื่นเงินให้ซ่งเซียวนำไปแจกจ่ายลูกน้อง วันนี้เธอแค่จะออกไปซื้อเครื่องผ่าหินเท่านั้น“ขอบคุณคุณซูม

30 นาทีต่อมา คนของโจวอู่หมิงก็มาถึง ครั้งนี้กองกำลังของพวกเขามากันมากถึง 30 คน เพื่อตามล่าตัวคนร้ายกลับมาให้ได้ ส่วนคนที่ทำหน้าที่คุ้มกันซูเมี่ยวจินกับฉางเล่ยไปยังเมืองไคหยวนครั้งนี้เพิ่มขึ้นมาอีก 7 คน โดยมีซ่งเซียวเป็นหัวหน้าหน่วยเหมือนเดิมฟู่จือหยางสั่งการไล่ล่าคนร้ายทันที จากนั้นเขาจึงบอกให้ซ่งเซียวที่เตรียมตัวพร้อมแล้วพาซูเมี่ยวจินกับฉางเล่ยเดินทางต่อไปยังไคหยวนก่อนที่จะสายมากไปกว่านี้ เรื่องการไล่ล่าคนร้าย ซ่งเซียวมั่นใจว่าสหายของตนต้องจับตัวพวกมันได้แน่ เขาจึงขึ้นรถไปพร้อมออกคำสั่งเดินทางครั้งนี้ซูเมี่ยวจินให้ฉางเล่ยนั่งข้างคนขับ เธอเห็นว่าถึงแม้บาดแผลของเขาจะไม่มากนัก แต่เธอก็ไม่อยากให้เขาต้องเหนื่อยขับรถ ฉางเล่ยเองก็ไม่อยากขัดใจภรรยา เขาจึงยอมตามใจปล่อยให้เธอขับรถตามรถของซ่งเซียวไป รถคันหลังยังขับตามอย่างกระชั้นชิดเพื่อป้องกันเหตุการณ์ไม่คาดฝันเหมือนก่อนหน้านี้5 ชั่วโมงต่อมา ขบวนของซูเมี่ยวจินก็ไปถึงเมืองไคหยวน ซ่งเซียวเห็นว่าภารกิจจบสิ้นแล้ว เขาจึงขอตัวไปเติมน้ำมันและก