All Chapters of ซูเมี่ยวจิน: Chapter 81 - Chapter 90

ชุ่ยฟ่านที่ตอนนี้ยังอยู่เมืองเถิงซงมองดูเบอร์โทรศัพท์ซึ่งไม่คุ้นชินอย่างแปลกใจ เขาไม่รู้ว่าใครโทรหาเช้าถึงขนาดนี้ แต่เมื่อนึกได้ว่าเขาติดต่อธุรกิจกับหลายคนจึงรีบรับสายโทรศัพท์ที่โทรเข้ามา“สวัสดีครับ ผมชุ่ยฟ่านรับสายครับ”“สวัสดีค่ะ ฉันซูเมี่ยวจินที่เคยขายหยกให้คุณ ไม่ทราบคุณจำได้หรือเปล่าคะ”“อ้อ จำได้สิครับ ไม่ทราบว่าคุณซูอยากขายหยกหรือเปล่าครับ”“ใช่ค่ะ ฉันกับสามีผ่าหินดิบออกมาแล้วได้หยกมาจำนวนหนึ่ง แต่พวกเราไม่รู้ราคาของมัน ฉันเลยโทรหาคุณเพื่อถามว่าคุณอยากซื้อหยกของเราหรือเปล่าคะ”“แน่นอนครับ พวกคุณอยู่ตรงไหนของอำเภอเจิ้งไห่ครับ ตอนนี้ผมยังอยู่ที่เถิงซง ผมจะได้ให้ลูกน้องนำหยกที่ซื้อมากลับปักกิ่งไปก่อนครับ”“ฉันอยู่ที่ร้านขายเครื่องใช้ไฟฟ้าตระกูลฉางตรงข้ามโรงงานในอำเภอค่ะ ที่นี่มีร้านของบ้านเราร้านเดียว คุณคงหาไม่ยาก”

“อ่า… ภรรยาพูดจริงหรือเปล่าครับ” ฉางเล่ยอุทานออกมาอย่างไม่อยากจะเชื่อ เขาเองไม่กล้าแตะต้องภรรยามากเกินไปเพราะกลัวเธอจะไม่ชอบ ฉางเล่ยจึงได้แต่อดทนนอนกอดซูเมี่ยวจินมาตลอด“จริงสิคะ คุณคิดมากอะไรเนี่ย ฉันเป็นภรรยาของคุณนะ” ซูเมี่ยวจินอดจะขำขึ้นมาไม่ได้“ขอบคุณมากนะครับภรรยา ผมจะพยายามเพื่อมีลูกของเราให้เร็วที่สุด” ฉางเล่ยยิ้มกว้างออกมาได้เสียที พอดีกับที่พวกเขามาถึงตลาดค้าส่ง“เราไปกินข้าวก่อนดีกว่านะคะ นี่ก็เที่ยงกว่าแล้ว” ซูเมี่ยวจินชวน“ได้ครับ ไปกันเถอะ” ฉางเล่ยตอบรับอย่างอารมณ์ดี หลังจากคืนนี้ไป เขาจะทำภารกิจผลิตลูกอย่างขยันขันแข็งให้สมกับความอดทนหลายเดือนที่ผ่านมาทั้งสองกินข้าวเสร็จในเวลาไม่นาน จากนั้นจึงไปที่ร้านขายเครื่องใช้ไฟฟ้าและสั่งสินค้าอย่างละ 50 ชิ้น เพื่อนำไปจัดโปรโมชั่นในช่วงวันปีใหม่ วิทยุและพัดลมน่าจะขายดีในช่วงปีใหม่นี้ ส่วนนาฬิกาที่ร้านยังเห

“คุณดูมันพูดสิคะ นังนั่นกล้าดียังไงมาดูถูกพวกเรา” มู่เสี่ยวหันไปฟ้องสามีที่ขมวดคิ้วมุ่นด้วยความหงุดหงิดที่ภรรยากับลูกสาวทำเรื่องขายหน้า“ขอโทษด้วยนะครับคุณผู้หญิงที่ภรรยากับลูกสาวผมพูดจาไม่ดี พวกเธอนั่งลง!”“พ่อ! พวกมันดูถูกหนูกับแม่นะคะ พ่อจะปล่อยพวกมันง่าย ๆ แบบนี้เหรอ” ฟางเจียวกระทืบเท้าอย่างโมโหที่พ่อของเธอเข้าข้างคนอื่นพนักงานบริการในร้านจำซูเมี่ยวจินกับฉางเล่ยได้ เธอรีบเข้าไปจดรายการอาหารทันที ทุกครั้งที่ลูกค้าสองคนนี้มาที่ร้าน พนักงานมักจะได้รับเงินทอนส่วนเกินจำนวนมากตลอด ทำให้พนักงานในร้านหลายคนต่างแย่งกันมาดูแลพวกเขา“เอาอาหารแค่นี้ก่อน อ้อ! ไม่รู้ว่าร้านพวกคุณทำไมถึงรับลูกค้าไม่ดูนิสัยบ้างล่ะ ฉันกับครอบครัวเข้ามานั่งยังไม่ถึงสองนาที กลับมีคนมาหาเรื่องเสียได้” ซูเมี่ยวจินบอกพนักงานอย่างไม่สนใจว่าโต๊ะติดกันจะพูดอะไร“อ่า… มีคนกล้ารบกวนคุณลูกค้าเหรอคะ”

ช่วงเช้าหลังสอบเสร็จ ฉางเซียงจูออกจากห้องสอบมากินข้าวกับทุกคนที่เตรียมเอาไว้ให้เธอสักพักแล้ว“สอบเป็นยังไงบ้างลูก” หลิวเอ้อหลิงถามอย่างเป็นห่วง“ต้องขอบคุณพี่สะใภ้ที่ซื้อข้อสอบมาให้หนูทดลองทำค่ะ ในนั้นช่วยหนูทำข้อสอบได้มากเลยทีเดียว ต้องรอดูว่าบ่ายนี้ข้อสอบอีกสองวิชาจะทำได้ดีเหมือนช่วงเช้าไหม”ฉางเซียงจูกินข้าวเที่ยงเสร็จอย่างรวดเร็ว เธอยังไปเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวก่อนเพื่อไม่ให้เกิดปวดท้องระหว่างสอบจนเสียเวลาด้วย ทุกคนในครอบครัวต่างเห็นความมุ่งมั่นของฉางเซียงจู พวกเขาจึงคอยดูแลเธอจนถึงเวลาเข้าห้องสอบช่วงบ่ายอีกครั้งอาจารย์ประจำห้องสอบตรวจร่างกายนักเรียนอีกครั้งตามกฎ จากนั้นจึงปล่อยให้พวกเขาเข้าไปนั่งรอในห้องสอบเหมือนตอนเช้า การสอบช่วงบ่ายใช้เวลาสี่ชั่วโมงเหมือนช่วงเช้าฉางเซียงจูออกจากห้องสอบก่อนหมดเวลาสิบนาที เธอตรวจสอบคำตอบทุกข้อก่อนส่งข้อสอบเหมือนกับการสอบช่วงเช้า สีหน้าของฉางเซียงจูมั่นใจมากว่าค

เมื่อพวกซูเมี่ยวจินเดินทางถึงมณฑลหูหนาน พวกเขาหาโรงแรมดี ๆ พักผ่อนหนึ่งวันเพื่อพักรถและคนขับ ระหว่างทางซูเมี่ยวจินกับฉางเล่ยสลับกันขับรถไม่ต่างจากคนขับรถหกล้อทั้งสองคน เมืองฉางซาแทบไม่ต่างจากเมืองหนานหนิงสักเท่าไหร่นักหลังพักผ่อนกันอยู่ครึ่งค่อนวัน ซูเมี่ยวจินกับฉางเล่ยก็ออกไปหาซื้อเสบียงและให้คนขับทั้งสองไปเติมน้ำมันใส่แกลลอนให้เต็มทุกถัง พวกเขายังต้องเดินทางจากฉางซาไปยังเจิ้งโจวในมณฑลเหอหนานอีกเกือบหนึ่งพันกิโลเมตร ซูเมี่ยวจินจึงต้องเตรียมการทุกอย่างให้พร้อมเสียก่อนพวกเขาออกจากฉางซาไปยังอู๋ฮั่นในวันถัดไปหลังทานอาหารเช้าที่โรงแรมเสร็จและเข้าห้องน้ำกันเรียบร้อย ระหว่างทางพวกเขาต่างมองขบวนรถไฟที่ผ่านมาอย่างตื่นตาตื่นใจ เพราะเส้นทางนี้ขนานไปกับเส้นทางรถไฟ กระทั่งพวกเขาไปถึงอู๋ฮั่นในอีกเกือบห้าชั่วโมงต่อมา ซูเมี่ยวจินหาร้านอาหารเพื่อให้ทุกคนได้กินข้าวและเข้าห้องน้ำ ในเมืองนี้ไม่มีปั๊มน้ำมันอย่างที่คาด ดีที่ในรถหกล้อยังมีน้ำมันอีกหลายถังให้พวกเขาเติมก่อนเดินทางต่อในช่วงบ่ายสามโมงขบ