All Chapters of เมียสุดโปรด: Chapter 41 - Chapter 50

พ่อ แม่ ลูก“ก็อย่าบอกพ่อซี ปลื้มจะรีบกินให้หมดก่อนพ่อจะกลับ” ว่าจบเด็กชายก็รีบแกะช็อกโกแลตที่ซื้อมาเข้าปากทันที เพื่อทำลายหลักฐานก่อนที่คุณพ่อจะกลับบ้านสุพรรณวดีที่เดินตามลูกเข้ามาในครัวส่ายหน้ายิ้ม ๆ เอ็นดูในความซุกซนของแก ก่อนจะเดินเข้าไปทักทายแม่บ้านสูงวัยที่เคยคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี “ป้ามาลัยสวัสดีค่ะ”“ตายจริง คุณเอยหรือ” คนมากวัยตาโต รู้สึกตกใจไม่น้อยเมื่อได้กลับเจอกันอีกครั้งหลังจากไม่ได้เจอนาน ล่าสุดที่ได้เจอก็ตอนที่หญิงสาวมาตามหาลูกเมื่อห้าปีหรือหกปีก่อน หล่อนเองก็ไม่แน่ใจ แต่ที่รู้คือนานมาก ๆ แล้วที่ไม่ได้เห็นหน้าคร่าตา เมื่อเร็ว ๆ นี้หล่อนได้ยินข่าวจากวรพัฒน์มาบ้าง หากก็ไม่ได้ไปเยี่ยมเยือน “เป็นยังไงบ้างคะ ป้าได้ข่าวจากเจ้าพัฒน์ว่าถูกยิงเพราะช่วยคุณโปรด ดีขึ้นแล้วหรือ ขอโทษด้วยนะที่ป้าไม่ได้ไปเยี่ยม”“ไม่เป็นไรค่ะ ตอนนี้หายเป็นปกติแล้ว โชคดีที่ไม่โดนจุดสำคัญ ไม่อย่างนั้นก็คงแย่เหมือนกัน”“โธ่แม่คุณ ถือว่าฟาดเคราะห์ไปนะคะ” มาลัยอยากเดินเข้าไปสัมผัสเนื้อตัวของหญิงสาวรุ่นลูก แต่เพราะมือที่ยังเปื้อนและเสื้อผ้าก็เต็มไปด้วยกลิ่นคาวเนื้อสัตว์ จึงทำได้เพียงแค่ยืนคุยห่าง ๆ “ว่าแต่ท

บทที่ 16พอจะเป็นไปได้ไหม“...หรือว่าจะเป็นแผนของลุงกิต”“ใช่ ทั้งหมดมันเป็นแผน” สุดโปรดพยักหน้ายืนยัน ทั้งหมดเป็นแผนของชินกรซึ่งเป็นลุงแท้ ๆ ของเขาจริง ๆ “ก่อนหน้านี้ไม่ได้เอะใจอะไรหรอก แต่หลังจากเริ่มสงสัยลุง มันก็ทำให้ย้อนคิดไปถึงเหตุการณ์ต่าง ๆ พยายามปะติดปะต่อเรื่องราว พี่ให้พัฒน์ไปตรวจสอบกับพาร์ตเนอร์หลาย ๆ คนที่ถอนตัวออกไป ทุกคนตอบเป็นเสียงเดียวกันว่ามีคนปล่อยข่าวว่าบริษัทกำลังจะล้มละลาย ทำให้ขาดความเชื่อมั่นที่จะลงทุน แม้แต่หุ้นส่วนที่ร่วมก่อตั้งยังคิดจะถอนตัว พวกเขาไม่ได้ระบุหรอกว่าใครเป็นคนปล่อยข่าวนั้น แต่พี่คิดว่าต้องเป็นลุงแน่ ๆ เพราะถ้าไม่เป็นคนในและไม่มีความน่าเชื่อถือมากพอสมควร คงไม่มีใครเชื่อเรื่องพวกนี้ง่าย ๆ”“?”“แล้วพอมาย้อนคิดดูดี ๆ ตอนนั้นลุงมีท่าทางเหมือนอยากให้พี่ไปบริหารที่ฝรั่งเศสมาก ๆ แถมยังโน้มน้าวที่ประชุมให้ลงมติ”“ทำไมคะ เพื่ออะไร” สุพรรณวดีถามต่อด้วยความสงสัย เพราะยังมองไม่เห็นประโยชน์ที่ชินกรจะได้รับจากการที่สุดโปรดต้องไปดูแลฐานผลิตที่ยุโรป“คงคิดว่าพี่จะล้มเหลว เพราะการขยายสาขาในแถบนั้นเป็นโพรเจ็กต์ใหญ่ มีคู่แข่งเยอะ และก่อนที่พี่จะไปบริหาร โพรเจ็กต์

บทที่ 17คนร้ายตัวจริงถึงแม้เมื่อคืนนี้สุพรรณวดีจะปฏิเสธออกไปอย่างนั้น ทว่าสุดท้ายเธอก็ต้องไปนอนกับสองพ่อลูกที่ห้องนอนใหญ่อย่างเลี่ยงไม่ได้ เพราะไม่ว่าเธอจะพูดหรือโน้มน้าวอย่างไร เด็กชายปุณยวีร์ก็ไม่ยอมโดยเด็ดขาด ตั้งท่าจะงอนใส่เธออยู่ท่าเดียว อีกทั้งสุดโปรดที่เหมือนจะพูดรู้เรื่อง แต่กลับไม่รู้เรื่อง เขาให้ท้ายและอยู่ข้างลูกอย่างออกนอกหน้า‘พ่อแม่ลูกนอนด้วยกัน ไม่เห็นเป็นไรเลย’ นั่นคือสิ่งที่เขาพูด ก่อนจะกดดันเธอต่อด้วยประโยคต่อมา ‘ทำเพื่อลูกแค่นี้ไม่ได้เหรอ’พอเขายกคำว่า ‘เพื่อลูก’ ขึ้นมาอ้าง บวกกับแววตาเศร้าสร้อยของลูกชายตอนที่เธอยืนยันว่า ‘ไม่’ อย่างหนักแน่น ทำให้เธอต้องยอมใจอ่อนอย่างไม่มีทางเลี่ยงและจากตอนแรกที่คิดว่าคงนอนไม่หลับ ทว่าพอถึงเวลาจริง ๆ เธอดันหลับอย่างง่ายดายหลังหัวถึงหมอนไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง ก่อนจะรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในเวลาหกโมงเช้าใบหน้าสวยระบายยิ้มกว้างเมื่อเห็นเด็กชายที่นอนหลับปุ๋ยอยู่ตรงกลางพลิกตัว และขยับเบียดเข้ามาหาเธอ หญิงสาวยกมือลูบเรือนผมดำสนิทที่ชี้ฟูของลูกชายแผ่วเบา พิศมองดวงหน้าเล็กด้วยแววตาที่เปี่ยมรัก รู้สึกราวกับอยู่ในความฝัน เธอคิดว่าชีวิตนี้จะไม่มีโ

คนร้ายตัวจริง“ไงมึง สบายดี” “เออ สบายดี” สุดโปรดทักทายเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันนานอย่างปรรณกรหรือปอด้วยความเป็นกันเอง ทั้งสองคนเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยประถม แต่ด้วยเลือกเส้นทางอาชีพกันคนละสายจึงแยกย้ายกันตอนเรียนมัธยมปลาย เพราะปรรณกรเข้าเรียนโรงเรียนตำรวจ ส่วนเขานั้นเรียนสายสามัญแบบปกติ “มึงล่ะ สบายดีไหม”“ดี แต่ช่วงนี้ปวดหัวเยอะหน่อย คดียิบย่อยเพียบเลย” ปรรณกรทำหน้าแหยะ ๆ เมื่อพูดถึงงาน เพราะช่วงนี้มีประชาชนเข้ามาแจ้งความไม่เว้นแต่ละวัน“ส่วนมากเป็นคดีเกี่ยวกับอะไร” สุดโปรดถามขณะเดินนำเพื่อนเข้าบ้าน“เรื่องฟ้องร้องทั่ว ๆ ไปเลย โดนโกงบ้าง ทะเลาะวิวาทบ้าง แล้วก็มีพวกหมิ่นประมาท ด่ากันทางโซเชียลอะไรพวกนี้ เดี๋ยวนี้มันเข้าถึงกันง่าย วิจารณ์กับด่าก็แค่เส้นบาง ๆ กั้น บางคนที่ด่ากันก็ใช่ว่าจะรู้จักกันนะ แม่งโคตรปวดหัวเลย” ตำรวจหนุ่มบ่นเซ็ง ๆ ก่อนจะถอดรองเท้าแล้วก้าวเข้าไปในบ้านที่เพื่อนเปิดประตูรอ จากนั้นก็ถามถึงเจ้าตัวเล็ก “แล้วนี่ลูกมึงอยู่ด้วยไหม”“อยู่ห้องนั่งเล่นข้างบนกับแม่เขาน่ะ” สุดโปรดบุ้ยใบหน้าไปยังชั้นสองของบ้าน หลังจากรับประทานมื้อเช้าเสร็จ ระหว่างรอแขกสองแม่ลูกก็ขึ้นไปนั่งดูการ

จับกุม“โปรดพูดอะไรน่ะ” ชลันธรที่ไม่รู้เรื่องอะไรถามขึ้นมาบ้าง “ทำไมไปกล่าวหาลุงเขาแบบนั้นล่ะ”“ผมไม่ได้กล่าวหาครับอาธร แต่ที่ผมกล้าพูดเพราะผมมีหลักฐาน”“หลักฐานอะไร” ชินกรโพล่งถามขึ้นด้วยความตกใจ ทำให้ทุกคนหันไปมองพร้อม ๆ กัน“ลุงกิตครับ ผมรู้ความจริงหมดทุกอย่างแล้ว ลุงเป็นคนอยู่เบื้องหลังการลอบยิงผมเมื่อเดือนที่แล้ว ...รวมถึงคดีของพ่อผมเมื่อเจ็ดปีก่อนด้วย” สุดโปรดเอ่ยพร้อมจ้องคนเป็นลุงอย่างไม่หลบตาชลันธรเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ก่อนจะถามออกไปอย่างไม่อยากเชื่อ “เรื่องจริงเหรอพี่ ก็ไหนตอนพี่ประเสริฐยอมรับไปแล้วว่าเป็นคนทำ”“นั่นสิ แกเอาอะไรมาพูด ทำแบบนี้ฉันเสียหายนะรู้ไหม” ชินกรเอ่ยด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม สีหน้าเต็มไปด้วยความเครียด คนทั่วไปคงคิดว่าเขาเครียดเพราะถูกกล่าวหา แต่ความเป็นจริงแล้วเขาเครียดเพราะไม่รู้ว่าไอ้หลานคนนี้มันไปรู้เรื่องพวกนี้มาจากไหน “ถ้าเกิดเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป ฉันจะเสียหายแค่ไหนแกคิดไหม ทำไมอยู่ ๆ ถึงมากล่าวหากันแบบนี้”“ผมอยากคุยกับลุงดี ๆ อยากรู้เหตุผลว่าทำไมลุงถึงต้องทำขนาดนี้ เราไม่ใช่ครอบครัวเดียวกันเหรอครับ พ่อของผมไม่ใช่น้องชายแท้ ๆ ของลุงเหรอ ทำไมลุงถึงฆ