All Chapters of เมียสุดโปรด: Chapter 61 - Chapter 68

ใจตรงกันสุดโปรดทำหน้าละห้อยหลังจากสุพรรณวดีบอกว่าง่วงและจะเข้าไปนอนในห้องลูกแล้ว ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนนิด ๆ ซึ่งถือว่าดึกมากสำหรับคนที่ต้องตื่นไปทำงานตอนเช้า“ไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้นเลยค่ะ เอยง่วงแล้วจริง ๆ”“แต่เราคืนดีกันแล้วนะ”“แล้ว ?” เธอย้อนถามเขาด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม อันที่จริงเธอก็ไม่ได้อยากไปนอนหรอก แต่ด้วยเวลาที่ดึกและพรุ่งนี้ก็ต้องตื่นเช้าไปทำงาน เธอจึงต้องตัดใจ“นอนห้องของเราสิ”“ฮื่อ!” ใบหน้าสวยร้อนผ่าวฉับพลันเมื่อได้ยินคำว่า ‘ห้องของเรา’ หัวใจเต้นโครมครามจนแทบจะหลุดออกมาจากอก“นะ ให้พี่นอนกอดหน่อย ไม่ได้กอดมาตั้งหลายปี”“เมื่อกี้ก็กอดแล้วนี่นะ” แถมยังกอดตลอดเวลาที่นั่งคุยกันด้วย“มันไม่พอ พี่อยากนอนกอดเอยไปจนเช้าเลย”“ไม่เอาหรอกค่ะ เดี๋ยวปลื้มตื่นมาแล้วไม่เจอเอย” หญิงสาวยังคงปฏิเสธ“ไม่เป็นไรหรอก ปลื้มตื่นสายจะตาย ค่อยกลับไปนอนกับแกตอนเราตื่นก็ได้” สุดโปรดยังคงโน้มน้าว เขารู้จักนิสัยลูกชายตัวเองดี จอมตื่นสาย หากไม่มีเรื่องตื่นเต้นจะไม่มีทางตื่นเช้าแน่นอน ชายหนุ่มไม่ปล่อยให้เธอได้คิด เขาสอดแขนรั้งเอวบางเข้ามาใกล้ แล้วอ้อนต่อ “น่านะ ...คืนนี้ให้พี่กอดเถอะ เจ้าปลื้มได้นอนก

ตอนจบพิธีทำบุญขึ้นบ้านใหม่ของสุพรรณวดีผ่านไปอย่างเรียบง่าย แขกที่ถูกเชิญมาร่วมงานมีไม่มากนัก เนื่องจากมีพื้นที่ใช้สอยที่ค่อนข้างจำกัด กอปรกับเจ้าของบ้านอยากจัดแบบเรียบ ๆ จึงชวนแค่เฉพาะคนที่สนิทกันจริง ๆ เท่านั้น“แล้วนี่เอยไม่ย้ายไปอยู่บ้านของคุณสามีเหรอ” มัลลิกาถามขึ้นขณะนั่งดื่มสังสรรค์กันหลังจากเสร็จสิ้นพิธี และแขกบางส่วนได้เดินทางกลับไปแล้ว เหลือเพียงแค่ไม่กี่คนที่ยังนั่งคุยและนั่งดื่มกันอยู่บริเวณหน้าบ้านสุพรรณวดีละสายตาจากลูกชายกับเพื่อนของแก ที่เพิ่งวิ่งเข้าไปหาคุณย่ากับคุณยายในบ้านมาตอบสาวใหญ่ที่นั่งข้าง ๆ “ไม่ค่ะพี่มะลิ เอยไม่อยากให้แม่อยู่คนเดียว แต่ก็คงจะไป ๆ มา ๆ แหละค่ะ”มัลลิกาพยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะยิ้มแซวแล้วขยับเข้าไปกระซิบ “แหม คุณน้องคะ ไหนตอนแรกบอกพี่ว่าจะไม่กลับไปคืนดีไง” หล่อนพยักพเยิดหน้าไปยังสุดโปรดที่นั่งอยู่อีกข้างของสาวรุ่นน้อง ซึ่งกำลังคุยกับวินทร์และณิชาอยู่ “แบบนี้น้องชายพี่ก็กินแห้วน่ะสิ”หญิงสาวอมยิ้มเขิน ไม่ตอบคำถามแรกเพราะไม่รู้จะตอบว่าอย่างไร แต่ตอบกลับประโยคหลังแทน “พี่มะลิก็ชงไปเรื่อยเลย เอยกับพี่ภพยังไม่เคยรู้จักกัน จะกินแห้วได้ไงคะ”“ก็พี่จองเอยไ

ตอนพิเศษ 2“อาทิตย์หน้าพี่ต้องไปฝรั่งเศสนะ รอบนี้ว่าจะพาเอยกับลูกไปด้วย” สุดโปรดเอ่ยขึ้นมาในคืนหนึ่ง หลังจากกินข้าวเสร็จและขึ้นมาอาบน้ำเตรียมตัวเข้านอน เด็กชายปุณยวีร์เห่อนอนกับพ่อแม่แค่ช่วงแรก ๆ เท่านั้น ผ่านไปไม่ถึงเดือนหนุ่มน้อยก็แยกไปนอนห้องของตัวเอง หากก็มีบ้างที่ขอมานอนด้วยอีก แต่ก็ไม่บ่อยนักตอนแรกพวกเขาต้องไป ๆ มา ๆ ระหว่างบ้านของตนกับบ้านของคุณยายสุนีย์ เพราะสุพรรณวดีไม่อยากให้มารดาอยู่คนเดียว แต่เดี๋ยวนี้เธอวางใจมากขึ้นและจะค้างบ้านที่เป็นเรือนหอเสียส่วนใหญ่ สาเหตุมาจากมารดาของเธอรับอุปการะเด็กหญิงคนหนึ่งมาอยู่ด้วยแล้วเด็กคนนี้ชื่ออารียา ชื่อเล่นว่าน้องแอ้ม เป็นเด็กที่อาศัยอยู่ในชุมชุนเดียวกันกับตอนที่เธอและแม่ยังอยู่บ้านเช่า เห็นกันมาตั้งแต่แกอายุห้าขวบ จนตอนนี้น้องอายุได้สิบเอ็ดขวบแล้ว แม่กับพ่อของอารียาเลิกกันไปตั้งแต่แกยังเล็ก ๆ หนูน้อยจึงต้องอาศัยอยู่กับผู้เป็นพ่อที่หาเช้ากินค่ำกันแค่สองคนทว่าเมื่อหลายเดือนก่อนตอนที่สุนีย์ไปทำเรื่องคืนบ้านเช่า ก็ได้รู้ข่าวว่าบิดาของอารียาโดนตำรวจจับข้อหาเสพและจำหน่ายยาเสพติด ผู้สูงวัยรู้สึกหดหู่ใจยิ่งนัก สิ่งแรกที่หล่อนนึกถึงคือเด็กหญ

ตอน...พิเศ๊ษพิเศษวันนี้ครอบครัวของสุดโปรดกับสุพรรณวดีถือโอกาสมาทำบุญที่วัด เพื่อระลึกถึงบิดาที่ล่วงลับทั้งสองคน โดยมีคุณแก้วมณีกับคุณสุนีย์เป็นธุระ จัดหาอาหารและข้าวของต่าง ๆ มาถวายพระประเสริฐกับชินภัทรจากไปคนละปี ทว่าจากไปในเดือนที่ไล่เลี่ยกัน ทั้งสองครอบครัวเลยตกลงกันว่าต่อไปนี้จะทำบุญระลึกถึงร่วมกันแบบนี้ทุก ๆ ปี“จนถึงตอนนี้ฉันก็ยังมีคำถาม สามีฉันผิดอะไร ทำไมเขาต้องมาเจอเรื่องแบบนี้” แก้วมณีรำพึงขึ้นมาขณะย้ายมานั่งที่ศาลากลางน้ำ มองปุณยวีร์ให้อาหารปลาโดยมีแม่ของแกยืนดูแลความปลอดภัยอยู่ใกล้ ๆ ส่วนคนเป็นพ่อนั้นอุ้มเด็กชายปัญญวัฒน์วัยหกเดือนซึ่งกำลังหลับปุ๋ยพาดบ่าหล่อนอดคิดไม่ได้ว่าถ้าวันนี้สามียังมีชีวิตอยู่ คงจะมีความสุขไม่น้อยที่ได้เห็นภาพเดียวกับที่หล่อนเห็นในตอนนี้“คุณภัทรไปดีแล้วค่ะ” สุนีย์ปลอบใจ ทั้งที่ตัวเองก็มีคำถามไม่ต่างกัน เพราะประเสริฐถือว่าไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใด ๆ กับเรื่องที่เกิดขึ้นเลย แต่ยังต้องมารับกรรมที่คนอื่นเหวี่ยงมาให้“ฉันพยายามคิดว่าโชคชะตามันกำหนดมาแบบนี้ แต่บางทีมันก็...เฮ้อ” สุดท้ายก็ต้องผ่อนลมหายใจ เมื่อไม่รู้จะอธิบายความหดหู่ใจของตนเองอย่างไรดี“ฉันเข