All Chapters of เมียสุดโปรด: Chapter 1 - Chapter 10

บทนำ 2ดวงตากลมโตหลุบมองมือที่ประสานกันอยู่หน้าตักทันที หลังจากได้ยินคำถามที่มีผลต่อความรู้สึก สุพรรณวดีนั่งเงียบอยู่ครู่หนึ่ง ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นไปมองคู่สนทนา เพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายเห็นความอ่อนไหวในแววตาที่กำลังฉายออกมาอย่างชัดเจน ทว่าไม่นานเธอก็พยักหน้าลงและตอบคำถามออกไปเบา ๆ “ได้เห็นนิดหน่อยค่ะ”“เห็นนิดหน่อยนี่คือยังไง ?” ความอยากรู้ทำให้มัลลิกาถามต่อ พร้อมเอียงคอเล็กน้อย“ก็ได้เห็นบ้าง…”คำตอบที่ไม่ชัดเจนนั้นยิ่งทำให้สาวใหญ่งงหนักยิ่งกว่าเดิม จนต้องถามออกไปอีกครั้ง “หมายถึงแค่เห็นเฉย ๆ เหรอ หรือยังไง พี่ไม่เข้าใจ ได้พูดคุยหรือได้ใช้เวลาร่วมกันบ้างไหม”สุพรรณวดีส่ายหน้าเป็นคำตอบ ก่อนจะกลืนน้ำลายหนืด ๆ ลงคอ สายตาเหม่อมองมือตัวเองที่ยังประสานกันอยู่หน้าตัก พลางนึกถึงใบหน้าของลูกชายวัยเจ็ดขวบที่เธออุ้มท้องมาเก้าเดือน ทว่ากลับมีโอกาสเลี้ยงดูแกแค่ตอนแรกเกิดเพียงสามเดือนเท่านั้น มิหนำซ้ำยังเป็นสามเดือนที่เต็มไปด้วยปัญหาและอุปสรรคมากมายอีกด้วย“สักครั้งก็ไม่เคยเลยเหรอ” มัลลิกาถามด้วยความไม่อยากจะเชื่อว่ามันคือเรื่องจริง เพราะหล่อนทำงานกับสุพรรณวดีมานานถึงสามปีและกำลังจะเข้าปีที่สี่ หล่อนเห

ครอบครัวใหม่ ?“ตามกำหนดคือเสร็จตั้งแต่หกโมงเย็นแล้วครับ แต่มีหลายเรื่องไม่คุยกันไม่ลงตัวก็เลยลากยาวมาจนถึงตอนนี้ ผมเพิ่งจะได้แวบออกพักทานข้าวนี่แหละครับ” คุณพ่อเลี้ยงเดี่ยวบอกเล่าอย่างเหนื่อยล้า ก่อนจะอธิบายต่อเพื่อให้หญิงสาวเข้าใจมากขึ้น “เหตุผลที่ไม่สามารถยกประเด็นที่เหลือไปประชุมต่อพรุ่งนี้ได้ ก็เพราะวันนี้มีผู้บริหารจากบริษัทพาร์ตเนอร์มาร่วมประชุมด้วย แล้วทางฝั่งนั้นอยากได้ข้อสรุปทุกประเด็นภายในวันนี้ โพรเจ็กต์ด่วนน่ะครับ สถานการณ์ในห้องก็เลยค่อนข้างซีเรียสมากเลยครับ”“อ๋อ...” สุพรรณวดีพยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะถามต่อด้วยความสงสัยและเป็นห่วงเด็กนักเรียนตัวน้อย “คุณเลิกงานดึกขนาดนี้ น้องโอ๊ตไม่ง่วงนอนแย่เลยเหรอคะ ไหนพรุ่งนี้จะต้องไปโรงเรียนแต่เช้าอีก”“จริง ๆ ผมจ้างแม่บ้านที่เป็นพี่เลี้ยงด้วยดูแลเจ้าโอ๊ตให้ คนที่คุณเอยเห็นตอนไปสอนที่บ้านนั่นแหละครับ” ชายหนุ่มเล่าไปและหั่นไก่ทอดส่งเข้าปากตัวเองไปด้วย และไม่ลืมหันไปสังเกตดูลูกชายที่กำลังรับประทานอย่างเอร็ดอร่อย “ปกติถ้าผมติดงานหรือรู้ว่าจะต้องกลับบ้านดึก ผมก็จะโทร. ให้แม่บ้านมารับลูกกลับบ้านไปก่อน แต่พอดีช่วงนี้เขาลากลับไปเยี่ยมบ้านที่ต่

ไม่ลืม“เล็งที่ Q. Bangkok แต่ยังไม่ได้ตัดสินใจ” โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนนานาชาติที่ค่าเทอมแพงอันดับต้น ๆ ของประเทศ เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา สำหรับลูกเท่าไร่เขาก็ยอมจ่าย ทว่าที่ไม่ให้ลูกไปเรียนที่นี่ตั้งแต่แรกเพราะมันค่อนข้างไกลจากบ้าน เขาไม่อยากให้ลูกเสียเวลาไปกับการเดินทาง เพราะมันน่าเบื่อ“อ๋อ โรงเรียนนี้ ฉันมีคนรู้จักเป็นครูสอนที่นั่น ถ้านายเลือกที่นี่ฉันจะฝากให้เขาช่วยดูแลเป็นหูเป็นตาให้”“ใคร นายรู้จักคนที่โรงเรียนนี้ด้วยเหรอ” สุดโปรดหันไปมองพี่ชายด้วยความสนใจ“เมียอาจารย์ของฉันน่ะ เป็นครูที่โรงเรียนนั้นมานานแล้ว อาจารย์เคยเล่าให้ฉันฟังว่าเมียท่านเป็นครู ไม่โหด แต่ก็ไม่ได้ใจดี แต่สามารถเอาเด็ก ๆ อยู่ทุกคน ถ้านายให้ปลื้มไปเรียนที่นั่น ฉันก็จะฝากให้เขาช่วยดูแล”คุณพ่อพยักหน้ารับรู้พลางครุ่นคิดข้อดีข้อเสียไปด้วย “แต่มันไกลบ้านนี่สิ ต้องตื่นตั้งแต่กี่โมง กว่าจะไปถึงโรงเรียน ไหนจะต้องเผื่อเวลารถติดอีก”“มันจะไปยากอะไร นายก็ซื้อคอนโดอยู่กับลูกสักห้องสิ ฉันเห็นใกล้ ๆ โรงเรียนมีอยู่สองสามโครงการ เลือกซื้อสักที่ แค่นี้ก็จบแล้ว” สุดเขตแนะนำวิธีแก้ปัญหาแบบง่าย ๆ“ใช้เงินแก้ปัญหาสินะ” สุดโปรดว่

ไม่ลืม“นายกับคุณชาไม่ได้คิดอะไรกันจริง ๆ เหรอ หรือนายไม่คิดจะจีบคุณชาแบบจริง ๆ จัง ๆ เลยหรือไง เท่าที่ฉันเห็นและเท่าที่ฟังจากปลื้ม ฉันคิดว่าเธอโอเคมาก ๆ เลยนะเว้ย ดีกับปลื้มทุกอย่าง เข้ากับปลื้มได้ แล้วปลื้มก็เหมือนจะรักคุณชาเหมือนแม่จริง ๆ”“ปลื้มรักคุณชาจริง ๆ แล้วคุณชาก็รักปลื้มมากด้วย” สุดโปรดยืนยันว่าสิ่งที่พี่ชายคิดนั้นเป็นเรื่องจริง ณิชาเข้ามาทำงานกับเขาตั้งแต่ปลื้มอายุยังไม่ถึงขวบ ได้เจอกันเกือบทุกวัน ก็ต้องมีความรักความผูกพันเกิดขึ้นเป็นธรรมดา “จริง ๆ ผู้หญิงดี ๆ และเข้ากับปลื้มได้แบบคุณชาหายาก” ชายหนุ่มพูดต่อตามความรู้สึก“ใช่ไง ฉันถึงได้สงสัยว่าทำไมนายไม่คิดจีบ”“ฉันเคยคิดนะ แล้วก็เคยถามเธอแล้วด้วยว่าอยากมาเป็นแม่ของปลื้มจริง ๆ ไหม แต่เธอปฏิเสธ”“อ้าว สรุปคือนายจีบแล้ว แต่ไม่ติดว่างั้น ?”“อือ”“แล้วยังไงต่อ พอเธอปฏิเสธแล้วนายก็หยุดจีบเลยอะนะ ?” สุดเขตถามต่อด้วยความสงสัยปนอยากรู้“ใช่ ก็เธอไม่ได้คิดอะไรกับฉันมากกว่าเจ้านาย แล้วเธอก็ดูออกว่าที่ฉันถามแบบนั้นไม่ใช่เพราะฉันรู้สึกพิเศษกับเธอจริง ๆ หรอก ฉันแค่รู้สึกว่าเธอเข้ากับปลื้มได้ และปลื้มก็รักเธอเท่านั้น ซึ่งก็จริง” สุดโป

เจอกัน“เข้าใจค่ะ” สุพรรณวดีพอจะได้ยินข่าวที่ลิลลี่มีเรื่องเชิงชู้สาวกับผู้ปกครองของเด็กนักเรียนมาบ้าง และเคยโดนตักเตือนไปแล้ว หากก็ยังมีพฤติกรรมเดิม ๆ แว่วมาให้ได้ยินอยู่บ่อย ๆ จึงไม่แปลกใจว่าทำไมมัลลิกาถึงไม่ค่อยอยากแนะนำลิลลี่ให้ไปสอนที่ไหนอีก เพราะกลัวจะมีพฤติกรรมเดิม ๆ เกิดขึ้นให้เสียเครดิตตน“นั่นแหละ พี่บอกเลยว่าพี่เข็ดกับเด็กคนนี้แล้วจริง ๆ ก็เข้าใจอยู่หรอกว่าสวย แต่จะหว่านเสน่ห์ให้ใครก็เลือกหน่อย รู้ทั้งรู้ว่าเขามีลูกมีเมียแล้วก็ยังไม่เว้น” สาวใหญ่บ่นอย่างเอือมระอา “ว่าแต่เอยเถอะ ไม่ว่างจริง ๆ เหรอ สอนไม่ยากหรอก น้องพอมีพื้นฐานมาบ้าง แค่ทบทวนให้เล็ก ๆ น้อย ๆ พวกตัวสะกด สระ วรรณยุกต์อะไรพวกนี้ พอให้เรียนทันเพื่อนในห้อง”“เอยก็อยากรับนะคะ แต่ตอนนี้เอยยังไม่แน่ใจว่าจะว่างไหม คงต้องรอคุณแม่น้องดรีมแจ้งมาก่อน” หญิงสาวปฏิเสธด้วยความเกรงใจ หากในใจกลับรู้สึกอยากรับงานนี้มาก ๆ ทั้งที่ยังไม่รู้ข้อมูลของเด็ก ยังไม่รู้เลยว่าเป็นใครมาจากไหน สุพรรณวดีนึกแปลกใจตัวเองที่รู้สึกอย่างนี้ ทว่าถึงจะรู้สึกอยากรับมากแค่ไหนก็ต้องตัดใจปฏิเสธไป เพราะอย่างไรต้องให้เกียรติลูกค้าที่จองคิวก่อน“เด็กคนนี้เ