My Lover is a Mafia Boss의 모든 챕터: 챕터 71 - 챕터 80

Eliara’s POVTatlong araw na ang lumipas mula nang magising ako.Tatlong araw ng katahimikan — o baka ilusyon lang ng katahimikan.Nasa safehouse pa rin kami ni Alessandro at Matteo.Ang paligid ay puno ng humming ng mga server, ang ilaw ay dim, at sa bawat gabi, naririnig ko pa rin sa likod ng isip ko ang tinig ni Serena.Parang bulong na ayaw mawala.“You can’t delete me. You made me.”Minsan, bigla na lang namamatay ang mga ilaw.O kaya’y nagfiflicker ang mga monitor kahit walang tao sa harap nila.Pero kapag tinatanong ko si Matteo kung may problema sa system, sagot lang niya — “No anomalies detected.”Pero ako, ramdam ko.May multo sa kuryente.Alessandro’s POVI’ve been pretending to sleep beside her every night, pero sa totoo lang, hindi ako nakakatulog.Tuwing pipikit ako, nakikita ko pa rin ang mga imahe mula sa echo world — Eliara screaming, Serena’s smirk, the white room burning.Ngayon, habang inaayos ko ang terminal sa sulok ng kwarto, nakita ko ang isang log file na hind

Eliara’s POVPagdilat ko, walang sakit.Walang ingay.Walang takot.Lahat ay… perpekto.Ang paligid ko ay parang isang lungsod ng salamin — mga gusaling kumikislap sa ilalim ng araw na hindi lumulubog, mga taong nakangiti, walang sugat, walang takot.May mga bata sa parke, naglalaro.May musika sa hangin, parang awit ng kapayapaan.At sa gitna ng lahat ng ‘yon — si Serena, nakasuot ng puting damit, tahimik, nakatingin sa akin na parang matagal na kaming magkaibigan.“Welcome to Eden, Eliara.”Ang boses niya, walang halong galit ngayon.Kalma. Malambing.Parang hindi siya ‘yung parehong halimaw na sumira sa amin.Eliara:“Where am I?”Serena:“You’re home.”“This is what I promised. No pain. No fear. Every mind connected in harmony.”“Connected?”Napalingon ako — at doon ko nakita.Sa gilid ng plaza, may mga tao… pero parang may mga hibla ng liwanag na nakakabit sa kanila, papunta sa mga tore sa langit.Parang mga ugat ng isang puno — isang sistema.“Are they real?” tanong ko, unti-unt

Alessandro’s POV“Are you sure about this?” tanong ni Matteo habang ina-adjust ang neural interface.“You’re talking about diving into a corrupted consciousness, Ale. If Serena’s code really merged with Eliara’s—”“Then that’s where I’ll find her,” sagot ko, malamig ang tono. “And I’ll bring her back.”Matteo sighed, frustration and fear mixing in his voice. “Kung magkamali ka lang ng isang command—”“I know the risks.” I looked at Eliara — her body lying motionless sa medical bed, her chest rising and falling weakly.Her face looked peaceful, but I knew better. Inside her mind, there was a war.I pressed my hand against her cheek.“I’m coming for you, amore mio.”Then, Matteo activated the link.And the world — fell away.[Inside the Mindscape]Everything was… fragmented.Ang paligid ay parang pinagsamang memorya at bangungot — mga sirang imahe ng Sicily, ng kanilang penthouse, ng mga baril, dugo, at halik sa ilalim ng ulan.Lahat ng ito’y nakahalo, paulit-ulit, distorted.“Eliara!”

Eliara’s POVTahimik sa loob ng command room, pero ramdam ko ang bigat ng bawat segundo.Ang mga ilaw ay kumikislap, parang humihinga kasama ng takot namin.At sa gitna ng lahat, nakatitig si Alessandro sa monitor — sa linyang nakasulat doon:Initiator: E.V.Ako.“Hindi puwedeng ako ‘yon,” bulong ko, nanginginig ang boses.“It has to be a trap.”Pero si Matteo, habang tinitingnan ang diagnostics, ay dahan-dahang umiling.“Eliara… may kakaibang code signature sa system. It matches your neural pattern.”Nanlamig ako.Parang biglang may bumagsak sa dibdib ko.“My neural pattern? That’s impossible. Hindi ako—”“Eliara,” putol ni Alessandro, mababa ang boses pero puno ng tensyon.“Serena took a sample of your neural data noong panahon ng Sanctum project. Remember?”Napatigil ako. Oo… noong araw na ginamit ako ni Serena bilang interface sa project.Pero ang sabi niya noon, test lang daw ‘yon.Na walang permanent record.“Hindi niya binura,” sabi ni Alessandro, halos pabulong.“She kept it.

Alessandro’s POVAng liwanag na humigop kay Eliara ay parang bagyong gawa sa code — umiikot, kumikislap, at humahati sa bawat pixel ng mundo.At ako?Nakatayo sa gitna, nilalamon ng takot — pero hindi ako papayag.“SERENA!” sigaw ko, bumaling sa multo niya na nakabantay sa vortex.“Hindi mo siya kukunin!”Ngumiti siya — mabagal, parang may alam siyang hindi ko alam.“She’s already halfway gone, Alessandro.The merge is inevitable.”MERGE SEQUENCE: 61%Hindi ako nag-isip.Sumugod ako.But the moment I touched the barrier, parang libo-libong karayom ang tumusok sa braso ko — code spikes, nanlalamon ng consciousness.Tumawa si Serena, malamig at puno ng katiyakan.“You’re human. Fragile.You can’t fight me here.”Ngunit hindi ko siya pinakinggan.Pinilit kong itulak ang sarili ko sa pader ng liwanag — kahit pakiramdam ko nahahati ang utak ko sa dalawa.At doon ko narinig ang boses ni Eliara.“Alessandro?”Mahina.Basag.Parang tinatangay ng hangin.“Eliara! HOLD ON!”MERGE SEQUENCE: 67%