Semua Bab My Lover is a Mafia Boss: Bab 61 - Bab 70

Eliara’s POVTahimik.Sobrang tahimik, na parang nilamon ng abo at usok ang buong mundo.Pagmulat ko, puro abo at alikabok ang paligid. Ang liwanag ng araw ay pilit sumisilip sa mga sirang pader ng Sanctum Reborn—ngayon, isa nang guho ng apoy at bakal.Masakit ang ulo ko, nanginginig pa rin ang kamay ko. Pero pagtingin ko sa kanan, nando’n siya.Alessandro.Nakahandusay sa lupa, duguan ang noo, pero humihinga.“Alessandro…” mahina kong tawag, halos hindi lumalabas ang boses ko.Gumalaw siya, bahagyang bumukas ang mga mata.“Eliara…” mahina niyang sagot, paos at puno ng sakit.He tried to sit up, pero napa-ungol sa sakit ng tagiliran niya.“Hey, easy,” sabi ko, inalalayan ko siya. “You’re okay, we’re alive. We’re… still here.”Pero habang sinasabi ko ‘yon, may bahagi ng isip ko na nagsasabing hindi pa tapos ‘to.Alessandro’s POVEverything hurt.My ribs felt like they were crushed, my lungs burned, and every breath came with the taste of dust and blood.Pero nung nakita ko si Eliara—di

Alessandro’s POVDalawang araw matapos magpakita si Serena sa network, walang tulog si Eliara, ako, at si Matteo.Every second counted — and every signal, every flicker of static felt like her watching us.Sa loob ng safehouse, ang dating amoy ng alat at kalawang ay napalitan ng init ng mga makina.Dozens of screens, wires everywhere, code running in endless lines.We turned this place into a digital war room — our last fortress against a ghost born from our sins.“Matteo,” sabi ko habang pinagmamasdan ang main console, “status ng trace?”“Partial lang,” sagot niya, mabilis ang daliri sa keyboard. “Pero may pattern. Every transmission ni Serena passes through offshore data farms — Dubai, Zurich, and… Manila.”Napatingin ako. “Manila?”Tumango siya. “I think she’s using your old system, Alessandro. ‘Yung ginamit mo noong De Rossi operations.”Tahimik ako sandali. Parang binuhusan ng malamig na tubig ang dugo ko.“She’s mocking us,” sabi ko. “Ginagamit niya ang mga bakas ng nakaraan nat

Eliara’s POVTahimik.Walang ingay, walang galaw — tanging amoy ng nasusunog na metal at yelo lang ang bumabalot sa paligid.Pagmulat ko ng mata, puro abo at alikabok ang nasa paligid ko.Ang Core chamber ay wasak na — mga wire na nakabitin, mga ilaw na kumikislap-kislap, at ang hangin na punô ng static na parang bulong ng mga patay.“Matteo…” mahinang tawag ko, nanginginig.Narinig ko ang pag-ubo niya sa may gilid. “I’m here… Eliara…”Lumapit ako sa kanya, tinulungan siyang bumangon. Sugatan siya, may dugo sa noo, pero buhay.“Alessandro?” tanong niya agad.Napatingin ako sa gitna ng chamber — kung saan dati nando’n ang core.Ngayon, wala na. Wala ring katawan. Wala siyang bakas.“Wala siya,” bulong ko. “He was right there—then the light—then nothing.”Tumigil ako.Kasi bigla kong narinig ‘yon.Alingawngaw.Mahinang tunog sa gitna ng static.Parang… boses.“Eliara…”Napalingon ako, halos hindi makahinga. “Did you hear that?”Si Matteo, natigilan. “Hear what?”“Eliara… run…”Nanigas a

Eliara’s POV“Seventy-two hours…” bulong ko habang nakatitig sa nagbblink na timer sa tablet.Bawat segundo, parang hampas ng martilyo sa dibdib ko.Matteo cursed under his breath. “Kung tama ‘tong nakikita natin, the whole system’s gonna crash — banks, defense networks, communication lines—lahat.”Tumingin siya sa akin, mata’y seryoso, puno ng takot. “And you’re saying Alessandro’s inside that?”Tumango ako nang marahan. “He’s trapped… but he’s fighting her.”Tahimik sandali. Tanging tunog lang ng mga keyboard at tumutunog na generator sa ilalim ng safehouse ang maririnig.Tila bawat tik ng orasan ay papalapit sa katapusan.“Valmont,” sabi ko, halos pabulong. “Doon nagsimula lahat. Doon rin matatapos.”Matteo’s POVNakatitig lang ako kay Eliara habang pinaplano niya kung paano makakarating sa Valmont Facility.Hindi siya na ‘yung dating Eliara na nakilala ko — takot, duda, mahina.Ito, ibang babae. Determinado. Galit.Pero may bakas ng lungkot sa mga mata.“Kung pupunta tayo ro’n,” s

Eliara’s POVUmalingawngaw sa paligid ang huni ng hangin habang paakyat kami ni Alessandro mula sa madilim na tunnel ng Valmont Facility.Ang liwanag ng umaga ay parang hindi totoo—banayad, mapayapa, pero sa likod nito ay may bakas ng pagkawasak.Nang makalabas kami, tumigil ako sandali.Tumingin sa paligid.Mga wasak na semento, sirang bakal, at abo.Ito na lang ang natira sa lugar kung saan halos nawala siya.“Alive pa rin ‘yung structure,” sabi ni Matteo habang naglalakad sa tabi namin, hawak ang tablet. “Pero ‘yung main server—wiped clean.”“Wala nang trace si Serena,” dagdag niya.Tumingin ako kay Alessandro.Tahimik lang siya.Parang may dinadala sa loob na hindi niya masabi.“Alessandro?” tanong ko. “Tapos na ‘to, ‘di ba?”Ngumiti siya nang marahan, pero hindi umabot sa mga mata.“Tapos na... for now.”Matteo’s POVHabang naglalakad kami palabas ng Valmont ridge, nakikita ko sa kilos ni Alessandro na hindi siya mapakali.Parang may gustong sabihin pero pinipigilan.At si Eliara