All Chapters of บ่วงรักแสนหวาน: Chapter 31 - Chapter 40

“น่ารัก” อนาวินยิ้มตามระหว่างกดถ่ายรูปนางแบบคนสวยที่เปลี่ยนอิริยาบถไปเรื่อย“พี่จัสมินทำไมถึงนั่งอยู่กับผู้ชายแบบนี้ล่ะครับ” เสียงร้องเรียกจนแทบจะตะโกนทำเอาลูกค้าที่มานั่งภายในห้องอาหารหันมามองอย่างสนใจ แต่คนหน้าตาบึ้งจัดกำลังอารมณ์ไม่คงที่ไม่ได้แคร์สายตาใครทั้งนั้นนอกจากจ้องเอาๆ ชายหญิงที่นั่งชิดติดกันอย่างสนิทสนมและพร้อมจะมีเรื่องได้ทุกเมื่อ“ซีลอน!!” จัสมินตาโต อ้าปากกว้าง จ้องหน้าน้องชายคนดีตาไม่กระพริบ และนึกอยากจะหาอะไรมายัดปากน้องชายตัวเองนัก พูดอะไรไม่ไว้หน้าพี่สาวเลย“พี่ว่าเรามานั่งคุยก่อนดีกว่าไหม” อนาวินเป็นคนพูดทำลายความเงียบที่เกิดขึ้นชั่วขณะ พลางบีบมือนุ่มที่ยึดมาวางไว้บนตักเบาๆและไม่คิดที่จะปล่อยออกด้วย“มันหมายความว่ายังไงพี่จัสมิน นายคนนี้คือใครทำไมถึงอยู่ด้วยกันสองต่อสองครับ และอย่าบอกว่าเป็นเพื่อนพี่นะครับเพราะผมมั่นใจว่าต้องไม่ใช่เพื่อนกันแน่ๆ” ซีลอนเค้นถามเสียงเครียดพลางจ้องหน้าผู้ชายที่จับมือถือแขนของพี่สาวเขม็ง ก่อนจะกระชากเก้าอี้ออกแล้วลากมานั่งข้างพี่สาวอีกด้านหนึ่ง ซึ่งกลายเป็นว่าตอนนี้จัสมินถูกสองหนุ่มสุดหล่อนั่งประกบกันคนละด้าน“ซีลอนมาทำอะไรที่นี่งั้นเหรอ

สายตาเรียบนิ่งสองคู่ที่คาดเดาอารมณ์ไม่ได้ต่างจ้องมองกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ราวกับว่ากำลังนั่งอ่านใจของกันและกันอยู่เงียบๆ ตรงหน้าของสองหนุ่มหล่อคนละสไตล์มีค็อกเทลสีสวยตั้งวางคนละแก้ว เสียงเพลงสากลที่เปิดคลอขับกล่อมในบรรยากาศสลัวๆชวนให้เกิดความรู้สึกผ่อนคลายและโรแมนติกควบคู่กันไปกับท่วงทำนองไพเราะเสนาะหูที่ดังผ่านลำโพงขยายออกมา บาร์ที่ตั้งอยู่ภายในโรงแรมชั้นที่สามสิบเอ็ดกินพื้นที่ถึงชั้นที่สามสิบสองไม่ชวนให้อนาวินและซีลอนเคลิบเคลิ้มไปกับเสียงเพลงหรือบรรยากาศดีๆ ได้แต่อย่างใด มันช่างขมุกขมัวอึมครึมตั้งแต่ที่ทั้งสองเผชิญหน้ากันแล้วเมื่อเกือบสิบห้านาทีที่ผ่านมา“พูดมาสิ พี่รอฟังนายอยู่” อนาวินเป็นฝ่ายเริ่มต้นทำลายความเงียบลงก่อน ค่ำคืนนี้ซีลอนเป็นคนนัดเจอหลังจากแยกย้ายกันเมื่อตอนเกือบเย็นย่ำที่ผ่านมา เขาไม่ขัดศรัทธาอยู่แล้วในเมื่ออยากจะเจอเขาก็เจอ ดีเสียอีกทีตรงนี้ไม่มีจัสมินนั่งร่วมอยู่ด้วย ไม่อย่างนั้นคุยอะไรทีก็ต้องกังวลถึงท่าทีที่แสดงออกมาของเจ้าหญิงตัวน้อยที่เขาเพิ่งวางสายไปเมื่อสักพักใหญ่ๆ โดยที่ไม่ได้บอกว่ามีนัดกับซีลอนนอกรอบอีกครั้งเพราะไม่อยากสร้างความไม่สบายใจให้กับคนตัวเล็ก“คุ

“ตกลงว่ายังไงดีครับป๋า มามี๊”“ลูกโตเป็นหนุ่มเต็มตัวแล้วนอนคนเดียวน่ะถูกต้องแล้วซีลอน อย่าแย่งมามี๊ไปจากป๋าเลย” ปรามลูกชายทางสายตาว่าอย่าพูดอะไรออกมาอีกนะไม่อย่างนั้นมีหวังมามี๊ที่รักลูกมากกว่าผัวได้ทิ้งให้เขานอนเหงานอนหนาวคนเดียวแน่“ถึงจะโตแล้วแต่ก็ยังต้องการมามี๊อยู่นะครับ ป๋าใจร้ายไม่ยอมแบ่งให้มามี๊ไปนอนกับผมหรือว่ากับพี่จัสมินเลย คนที่แย่งน่ะคือป๋าต่างหากไม่ใช่เราสองคนพี่น้อง” ซีลอนโต้กลับ คล้ายระบายความอัดอั้นที่อยู่ภายในใจออกมาก่อนจะลอบยิ้ม“ซีลอน” ป๋าหัวใจยังหนุ่มคงเส้นคงวาลากเสียงเรียกชื่อของลูกชายคนเล็กรอดไรฟัน ส่งคำพูดมากมายที่ต้องการจะโต้ตอบผ่านทางกระแสจิตและสายตาแล้วพาดแขนกอดเอวเมียบ้างหลังจากปล่อยให้แม่ลูกยืนกอดกันกลมมานานสองนานแล้วเลยเท่ากับว่าในตอนนี้พิศลดากำลังโดนรุมกอด“มามี๊ว่าซีลอนกับป๋าไปนอนด้วยกันดีกว่านะคะ ส่วนมามี๊จะขอไปนอนกับพี่จัสมินแทน” ตกลงกันไม่ได้วิธีนี้น่าจะดีสำหรับหนึ่งหนุ่มน้อยและหนึ่งหนุ่มใหญ่ที่สุด “พูดถึงจัสมินแล้วบอกมาว่าช่วงนี้มีใครหน้าไหนกล้าเสนอหน้ามาจีบคนสวยของบ้านเราบ้างไหมซีลอน ถ้ามีรีบบอกป๋ามาให้หมดเลยไม่ต้องเก็บข้อมูลไว้กับตัวเอง” พูดถึงลู

อนาวินนั่งอ่านข่าวสารบ้านเมืองในหน้าหนังสือพิมพ์อย่างตั้งใจเพียงคนเดียวบนโต๊ะอาหารเพื่อให้ทันต่อเหตุการณ์ แม้ในปัจจุบันจะมีเทคโนโลยีที่ทันสมัย สามารถเลื่อนอ่านข่าวได้แต่มันให้อรรถรสในการอ่านที่แตกต่างอยู่ไม่น้อย หากมีเวลาเหลือไม่เร่งรีบออกไปทำงานหรือไปไหนก็กางกระดาษแทนหน้าจอสี่เหลี่ยม“วันนี้วันหยุดพี่วินมีแพลนจะออกไปทำกิจกรรมที่ไหนรึเปล่าคะ” วิภารดีนั่งลงฝั่งตรงข้ามพี่ชายที่กำลังหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่กับหนังสือพิมพ์ ไม่รู้ว่าอิ่มแล้วหรือยังไม่ได้ทานอารหารเช้ากันแน่ มีแต่ถ้วยกาแฟอยู่ตรงหน้า“อืม พี่ยังไม่แน่ใจว่าจะไปไหน ทำไมเหรอเรา มีอะไรรึเปล่าหื้ม หรือวิวอยากจะชวนพี่ออกไปไหนด้วย” ถามเสียงทุ้มนุ่มและพัหนังสือพิมพ์ที่กางออกในระดับสายตาลงเมื่ออ่านจนจบเป็นที่เรียบร้อย พลางยกถ้วยกาแฟที่เริ่มจะเย็นขึ้นจิบ รอฟังคำตอบของน้องสาวที่กำลังนั่งทาแยมลงบนแผ่นขนมปังปิ้งอย่างใจเย็น “ก็อยากรู้ว่าพี่ชายจะพาน้องจัสมินไปไหนอะไรยังไงเผื่อจะขอตามไปด้วยคน อยากเจอน้องน่ะค่ะ” เธอแกล้งแหย่แกล้งถามไปอย่างนั้นเอง ถ้าไปจริงๆก็ไม่คิดจะตามไปขัดจังหวะอยู่แล้ว แต่เรื่องอยากเจอน่ะอยากเจอจริง มีโอกาสเจอแต่ก็แค่ช่วงระย

“พอได้แล้วมั้งนังกัส เดี๋ยวจัสมินก็หายใจไม่ทันหรอกแก หอบใหญ่แล้วเนี่ย เป็นอะไรขึ้นมาระวังคุณป๋าจะฉีกอกแกก่อนมีผัวนะยะ” ดาด้าเข้าห้ามศึกการจี้เอวระหว่างเพื่อนรักทั้งสองคน สงสารก็สงสารขำก็ขำ แก้มจัสมินตอนนี้แดงจัดเลย “งื้อ ไม่ไหวแล้วจะขาดใจตาย เลิกเล่น” ยกมือยอมแพ้ในที่สุดเพราะตอนนี้หอบแฮกแล้ว แรงเยอะยังกับช้างเลย ต่อว่าเพื่อนในใจขืนพูดออกไปมีหวังโดนจี้อีกแน่“ไม่ต้องมาทำปากยื่นหน้างอเลยจัสมิน หล่อนเป็นคนเริ่มแหย่ก่อนนะยะ” กัสชี้หน้าดุ“เชอะ! นิสัยไม่ดีแกล้งเพื่อนให้หัวเราะจนเกือบจะขาดอากาศหายใจตาย” จัสมินยืนเท้าเอวมองตาคว่ำเมื่อเริ่มควบคุมจังหวะลมหายใจได้บ้างแล้ว“ใช่ นิสัยไม่ดีเลยนังกัสเนี่ย สวยก็ไม่สวยยังจะชอบเป็นแม่มดใจร้ายคอยแกล้งเพื่อนๆอีก เดี๋ยวแช่งให้หาปั๋วเด็กหน้าใสวัยมัธยมไม่ได้เลยนิ เนอะจัสมินเนอะ” ดาด้ายิ้มขำแล้วจูงมือจัสมินให้ออกเดินก่อนศึกครั้งใหม่จะปะทุขึ้นมาอีก “ใช่!”“แหม! ได้ทีนี่รุมฉันเลยนะยะชะนีพวกนี้นี่ แช่งยังไงก็แช่งไปแต่จะแช่งให้ฉันหาเด็กไม่ได้ไม่ยอมเด็ดขาด” ปากเรียวบางบ่นกระปอดกระแปดตามหลังสองสาวที่สะบัดก้นเดินนำหน้าออกไปก่อน ปิดห้องพักเรียบร้อยก็รีบจ้ำเท้าตาม