All Chapters of บ่วงรักแสนหวาน: Chapter 41 - Chapter 50

ตกเย็นเมื่อแดดร่มลมตกคณะทัวร์ขนาดย่อมๆก็ออกเดินทางมุ่งหน้าสู่ตลาดน้ำชื่อดังระดับประเทศและขึ้นชื่อในจังหวัดสมุทรสงครามใช้เวลาเคลื่อนทัพเพียงไม่นานทั้งหมดก็มาถึง เรื่องที่จอดรถนั้นไม่เป็นปัญหาเท่าไหร่นักเพราะนำรถมาแค่คันเดียวซึ่งก็คือของกัส จัสมินนั้นดูตื่นตากว่าใครเมื่อได้ลงมายืนที่พื้นดินเรียบร้อย คำแซวมากมายที่เพื่อนรักพากันรัวใส่ไม่ยั้งทำเอาเขินอายไปหลายตลบตั้งแต่อยู่ที่รีสอร์ทกระทั่งนั่งรถก็ยังไม่วายถูกจิกกัดเล็กๆน้อยๆพอหอมปากหอมคอแต่ก็ต้องมุดหน้าเข้าซุกอกแกร่งอยู่หลายรอบเมื่อคิดหาคำเถียงไม่ทัน“ถ้าจัสมินอยากจะเดินไปตรงไหนต้องบอกพี่ก่อนทุกครั้งนะคะ คนเยอะเดี๋ยวพลัดหลงกันแล้วจะตามตัวได้ยาก” อนาวินก้มบอกสาวน้อยของเขาที่ยืนจับมือกันอยู่แกมสั่ง คงปล่อยให้คลาดสายตาไปไหนไม่ได้เพราะแม่หนูจัสมินคนสวยช่างแสนซนซะเหลือเกิน เห็นอะไรแปลกตาก็พุ่งตรงไปหาแล้ว กลัวว่าจะลืมตัวว่ามากับใครน่ะสิ“ไม่มีทางหลงหรอกค่ะพี่วินขา หนูโตแล้วนะคะไม่ใช่เด็กต้องให้ย้ำอีกกี่ครั้งกันล่ะคะ” คนโตเป็นสาวแล้วหน้ามุ่ยปากยื่นอย่างแง่งอน พี่วินพูดแบบนี้มาหลายรอบแล้วตั้งแต่อยู่บนรถ เข้าใจว่าห่วงแต่ดูแล้วเธอไม่ได้รับความไว้

“มีผู้หญิงคอยมองพี่วินตลอดเลยค่ะ” จัสมินเงยหน้าพูดรัวเร็วอย่างขุ่นเคืองจนอนาวินสัมผัสได้แล้วก้าวขาเดินต่อไปข้างหน้าเพื่อตามหาน้ำตาลสด เธอไม่ชอบให้ใครจ้องมองเขานานหรือแสดงท่าทางเหมือนอยากได้ไปนอนกอด คล้ายกับที่พี่วินไม่ชอบให้ผู้ชายคนอื่นมองเธอนั่นแหละ“หวงพี่ไหม” อนาวินถามกลับ “ก็ต้องหวงสิคะ อ๊ะ! นั่นไงคะน้ำตาลสดของหนู” นิ้วเรียวชี้ไปข้างหน้าเมื่อเห็นเป้าหมายที่ต้องการและถือโอกาสกลบเกลื่อนเรื่องที่บอกว่าหวงเสียงดังฟังชัดด้วย “แล้วหนูจัสมินคนดีหวงพี่วินคนนี้มากไหมครับ” ยังคงถามต่ออย่างไม่คิดปล่อยให้ผ่านเลยไป ไม่ใช่ว่าอยากจะแกล้งเด็กแต่อยากรู้ความรู้สึกของจัสมินที่มักจะเถรตรงอยู่เสมอต่างหาก ฟังทีไรมันแช่มชื่นในหัวใจตลอด“หนูก็ต้องหวงมากสิคะเพราะในโลกนี้พี่วินมีแค่คนเดียวเท่านั้น ถ้าหายไปหนูไม่สามารถหาคนอื่นมาแทนที่พี่วินได้นะคะ” จัสมินตอบอย่างชัดถ้อยชัดคำ ลืมไปเลยว่าตัวเองกำลังเขินๆอายๆอยู่กับคำตอบก่อนหน้าอยู่ และไม่รู้ตัวด้วยว่าสิ่งที่ตนเองพูดออกมานั้นจะกระตุ้นหัวใจคนฟังมากน้อยแค่ไหนแต่ที่แน่ๆตอนนี้คือรอยยิ้มของอนาวินที่กระจายเต็มใบหน้า“จัสมินคนนี้ก็มีแค่คนเดียวเหมือนกันพี่ถึงได้หวงแ

“พี่รักจัสมิน”“งื้ออ พี่วินพูดเบามากใครจะไปได้ยินคะเนี่ย เพิ่มความดังอีกหน่อยค่ะ หูหนูไม่ค่อยได้ยินเลย” จัสมินหน้างอนิดๆ ใช้นิ้วสะกิดที่ไหล่หนายึกๆเร่งอนาวิน“โอ๊ย! ถามจริง นี่หล่อนเกิดอาการหูไม่ดีกะทันหันเหรอยะยัยชะนีตัวร้าย ฉัน พี่วิว ยัยดาด้า นั่งเขินขนตัวจะบิดเป็นเลขแปดอยู่แล้วเนี่ย พี่วินเขาพูดเสียงดังฟังชัดขนาดนี้อย่ามาแกล้งเล่นบทคนหูดับ ไม่เนียนไปเรียนมาใหม่จ้ะคุณนายจอมแสบ หน้าตัวเองก็แดงฟ้องว่าได้ยินชัดยอมรับเถอะค่ะคุณขา” กัสทนไม่ไหวโพล่งขึ้นมาแทรกกลางระหว่างการเจรจาของคู่รักที่เพิ่งบอกรักกันไปหมาดๆ“ยุ่งจังเลยตุ๊ดถึก” แม้จะเขินแทบบ้าแต่ก็ยังอดใจหันไปต่อว่าเพื่อนไม่ได้ เก๊กหน้าอยู่ตั้งนมนานดันโดนทำลายลงซะได้ คำพูดมันชัดเต็มสองหูตั้งแต่รอบแรกแล้ว อยากได้ยินอีกเลยแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินไปอย่างนั้นเอง ใจเต้นตุ๊บๆจนกลัวจะระเบิดออกมาข้างนอกจะแย่ร่างกายก็ปวกเปียกใกล้จะละลายเป็นเนยโดนความร้อนเต็มที“มดมาเป็นพรวนเลยค่ะพี่วิน หวานเกิ๊น น้องบี้ไม่ทันแล้วค่ะ ช่วยกันเร็วเด็กๆ” วิภารดีทำทีเคร่งเครียดกับการไล่บี้มด พลางหัวเราะอย่างชื่นมื่น“ว่าจะไม่แซวนะแต่อดไม่ได้อ่ะจัสมินจ๋า คิกคิก เอ็นดูเพ

อนาวินเริ่มเคล้นหน้าอกเต็มไม้เต็มมืออีกครั้งเมื่อถอดถอนจูบมาเป็นซุกไซ้ลำคอระหงโดยได้รับความร่วมมือเป็นอย่างดีจากจัสมินที่แหงนให้เขาได้สำรวจถนัดถนี่ ฝากเม้มรอยรักตีตราจองเอาไว้หลายแห่ง เรื่อยลงมาที่กลางอกเต่งตึง คลุกเคล้าใบหน้าคลอเคลียสูดดมความหอมเข้าปอด ด้วยความที่มีปราการขวาง ทำให้เขาไม่สามารถสัมผัสเนื้อแท้ที่ยังไม่เคยมีโอกาสได้ยลโฉมมาก่อน ชุดนอนเนื้อนิ่มที่จัสมินสวมใส่ค่อยๆเลิกขึ้นจนในที่สุดก็กองอยู่เหนือหน้าอกที่มีบราสีขาวสะอาดที่ห่อมหุ้มเนินภูเขาขนาดย่อมเอาไว้อีกทาง เห็นแค่นี้ก็ทำเอาสายตาเขาพร่ามัวไปหมด จัสมินน้อยที่ไม่น้อยเลยในส่วนนี้ มันมากจนแทบล้นด้วยซ้ำ“พี่วินขา อื้อ หนู...หนูอาย” แก้มใสแดงก่ำไม่ต่างกจากเนื้อตัว หอบน้อยๆอย่างเหนื่อยอ่อน ยกแขนขึ้นไขว้เข้าหากันเพื่อปกปิดส่วนสำคัญที่ถูกเปิดเผยต่อสายตาร้อนแรงที่บ่งบอกถึงความปรารถนาอันแรงกล้าที่คนไม่รู้ไม่เคยก็สัมผัสถึงมันได้“อายพี่ทำไม เราไม่มีอะไรต้องปิดบังกันไม่ใช่เหรอคะเด็กดี” ตะล่อมและยึดแขนที่ปกปิดความงดงามให้พ้น พลิกร่างเย้ายวนให้ตะแคงข้างเล็กน้อยแล้วปลดตะขอออกอย่างรวดเร็ว ยิ่งได้สัมผัสสิ่งที่ซ่อนเร้นก็ยิ่งผลักดันให้เขาลงม

กลางดึก @ สุพรรณบุรีป๋ายังหนุ่มยังแน่นนั่งหน้านิ่งสลับกับเคร่งเครียดขณะที่มือก็คลึงแก้วเบียร์เย็นเฉียบไปด้วย ไม่ยกกระดกเข้าปากสักที ลมหายใจก็ถอนครั้งแล้วครั้งเล่าจนพ่อตาที่นั่งตบยุงอยู่ไม่ห่างกันสงสัยว่าลูกเขยหรือไม้เบื่อไม้เมาของตนเองนั้นเป็นอะไรนักหนาถึงได้มีท่าทางเหมือนคนกำลังคิดไม่ตก จะทนเฉยอยู่ก็กระไรอยู่ ปากมันคันยิบๆ ให้ญาติดีกับมันก็ทำได้พักๆเท่านั้นแหละ หมั่นไส้มันมาตั้งนมตั้งนานจนป่านนี้หลานโตแล้วก็ยังไม่หายสักที “เป็นอะไรวะไอ้ฝรั่ง นั่งถอนหายใจเฮือกๆอยู่นั่นแหละ ข้าชักรำคาญหูแล้วนะโว้ย! ไม่ดื่มก็ไปหลับไปนอนได้แล้วไป รกหูรกตาเสียจริง” คุณตาของหลานๆพูดเสียงฉุน พลางโบกพัดในมือคลายความร้อนและไล่ยุงไปในตัว “ผมเป็นห่วงยัยหนูของคุณพ่อนั่นแหละ ไปเที่ยวค้างคืนกับเพื่อนๆใครมันจะคลายความกังวลลงได้ล่ะครับ” โทรคุยกันแล้วแต่ใจมันก็ยังพะวงแปลกอย่างบอกไม่ถูก คิ้วกระตุกยังไงก็ไม่รู้ บอกเมีย เมียก็หาว่าคิดมากเกินไป นี่ก็หนีเข้าไปนอนดูทีวีสบายใจเฉิบปล่อยให้ผัวนั่งกับพ่อตาแค่สองคน“นี่แหละหนา คนมันเคยเจ้าชู้ พอมีลูกสาวสวยมันเลยห่วงเลยหวงยิ่งกว่าอะไรทั้งสิ้น หึ! สมน้ำหน้าแกจริงๆเลยไอ้ฝรั่ง”