All Chapters of บ่วงรักแสนหวาน: Chapter 61 - Chapter 70

ภาพพ่อลูกแง่งอนกันอยู่ในสายตาของอนาวินตั้งแต่เริ่มแรก รอยยิ้มในหน้าภายใต้ความนิ่งที่ต้องซ่อนเร้นเอาไว้เพราะหากเผยออกมาตรงๆอาจจะโดนสายตาเขม่นทิ่มแทงจากว่าที่พ่อตามากกว่าเดิม แค่นี้ร่างกายก็แทบจะพรุนไปทั้งร่าง ไม่ผิดที่คุณอาท่านจะหวงลูกสาวขนาดนี้ ก็คนเป็นลูกเล่นน่ารักน่าใคร่ไปทั้งตัว ช่างออดอ้อนชวนให้ลุ่มหลงได้ทุกเวลา ส่วนตัวเขาเองก็หวงจัสมินมากเหมือนกัน ซึ่แน่นอนว่าไม่ใช่ในฐานะพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดแต่ในฐานะของผู้ชายคนหนึ่งที่รักในตัวของผู้หญิงคนนี้ “ทำไมไม่กลับสักทีวะ” เมื่อยังเห็นหนุ่มรุ่นลูกยังคงนั่งปักหลักชนิดที่ไม่ยอมขยับเขยื้อนร่างกายก็ร่ำๆอยากจะเดินไปลากคอเสื้อแล้วจับมันโยนออกไปแต่ติดที่แขนเล็กๆของลูกสาวที่รัดเอวไว้แน่นเหมือนกับจะล่วงรู้ความคิด “วินจะทานมื้อค่ำกับพวกเราด้วยค่ะ มีเรื่องอะไรค้างคาใจไว้เคลียร์กันอีกทีหลังทานข้าวนะคะ ที่รักคงไม่อยากทำให้พ่อกับแม่ทานข้าวไม่อร่อยใช่ไหมคะ” พิศลดาพูดกับสามีจอมเหวี่ยงเสียงนิ่ง ดักคอเอาไว้ก่อนจะถกเถียงกันอีกครั้ง “แต่พี่ไม่อยากให้มันร่วมโต๊ะกับครอบครัวเราไม่เข้าใจเหรอที่รัก” แย้งเมียเสียงแข็ง และหัวเริ่มเสียหนักเมื่อเมียทำท่าหมางเมิน ซ้ำยั

จุ๊บ“ฮื่อ! เดี๋ยวมีคนเห็นนะคะ” ซัดไปที่สีข้างหนาเพื่อโดนขโมยจุ๊บ แต่คนมึนกลับไม่สะทกสะท้าน โน้มหน้าลงมาจนหน้าผากแตะกันและจูบเบาๆที่ปลายจมูก“พี่รักจัสมินนะครับ” เสียงนุ่มทุ้มกระซิบบอกแล้วเผยรอยยิ้มอบอุ่นทรงเสน่ห์ พลางวาดแขนโอบกอดร่างเพรียวบางแน่นให้สมกับความคิดถึงที่มีอยู่เต็มหัวใจ“หนูก็รักพี่วินค่ะ คนดีของหนู” ใบหน้าเปื้อนยิ้มอิงซบแนบอกกว้างสองแขนยกขึ้นโอบกอดรอบเอวหนาเช่นเดียวกัน พลางสูดกลิ่นหอมสดชื่นและให้ความรู้สึกสะอาดอยู่ตลอดเวลาจากเรือนกายแข็งแรงเข้าปอดอย่างชื่นใจ มันคือเอกลักษณ์เฉพาะตัวที่บ่งบอกความเป็นตัวตนของพี่วินเลย ผู้ชายตัวหอมจัสมินช๊อบชอบ“ฟังแล้วชื่นใจที่สุดเลยค่ะเจ้าหญิงจัสมินของพี่” อนาวินจรดปลายจมูกลงสูดดมข้างแก้มเนียนโดยเริ่มที่ข้างซ้ายก่อนย้ายมาข้างขวาแล้วมาหยุดจูบที่เรียวปากช่างอ้อน ขบเม้มและหยอกเอินเบาๆสลับกับจุมพิตเก็บเกี่ยวความหอมหวานเอาไว้ให้มากที่สุด ไม่อยากจะปล่อยมือไม่อยากแยกห่างแต่ก็ต้องยอม“กลับดีไหมคะ หนูไม่อยากให้พี่วินถึงบ้านดึก” “ไปด้วยกันไหมจะได้สบายใจ”“ถึงแล้วโทรมาก็สบายใจแล้วค่ะ”“จะยืนกอดกันอีกนานไหมครับนั่น ถ้าป๋าเดินออกมาเห็นเข้าระวังจะงานงอ

นับตั้งแต่ที่ได้รับโอกาสคบหากันดังเดิมอนาวินก็พาจัสมินไปพบพ่อแม่ที่บ้านแนะนำให้ได้รู้จักอย่างเป็นทางการและก็ตามคาดสาวน้อยของเขาก็กลายเป็นคนโปรดไปโดยปริยาย หลังจากนั้นทั้งสองครอบครัวก็นัดทานข้าวกันเป็นเรื่องเป็นราว สร้างความสัมพันธ์ไมตรีให้แนบแน่นมากกว่าการทำธุรกิจที่มีร่วมกันมานาน ความรักที่อยู่ในสายตาของผู้ใหญ่ทำให้มาร์ตินค่อนข้างพึงพอใจแม้จะมีแอบจิกเล็กๆน้อยๆเมื่อสองหนุ่มสาวชอบทำตัวติดกัน และในวันหยุดสุดสัปดาห์นี้ก็ได้ชักขบวนพากันมาทำบุญที่บ้านคุณตาคุณยายที่ขอกลับบ้านหลังจากเรื่องราวความรักของหลานสาวเป็นไปในทางที่ดีตามที่ต้องการ โดยให้เหตุผลว่าเบื่อความวุ่นวายของเมืองหลวงเต็มทน อยากกลับมานอนสูดอากาศบริสุทธิ์ที่สุพรรณ“ขนมชั้นสักหน่อยไหมคะพี่วินขา ถ้าไม่ชิมแล้วจะเสียใจนะคะบอกเลย” ขนมชั้นรูปดอกกุหลาบสีสวยแถมรสชาติอร่อยมากกว่าตามท้องตลาดที่คุณยาย มามี๊และคุณแม่พลอยช่วยกันทำเพิ่งเสร็จเมื่อกี้นี่เอง พอถ่ายรูปอวดดาด้ากับกัสเท่านั้นแหละสองคนนั้นรีบบอกว่าอยากกินเลย บ่นเสียดายกันใหญ่ที่ไม่ได้มาด้วยกันอนาวินละสายตาจากหนังสือในมือมองจัสมินที่อยู่ในชุดเสื้อคอกระเช้าสีเหลืองสดกับกางเกงขาสั้นเหน

พอเย็นหน่อย หน้าบ้านคุณตาก็ถูกจัดสถานที่เนรมิตเป็นปาร์ตี้สำหรับทานมื้อเย็น บรรยากาศอบอวลไปด้วยความสุข สารพัดเรื่องที่นำมาเล่าสู่กันฟัง คนที่สุขสุดๆก็หนีไม่พ้นคนแก่อย่างคุณตาคุณยายที่ใบหน้าเกลื่อนไปด้วยรอยยิ้ม “ผมว่าเราจัดพิธีหมั้นให้เด็กๆกันเลยดีไหมครับ หมั้นกันเอาไว้ก่อนพอหนูจัสมินเรียนจบแล้วจะได้แต่ง” ภาคภูมิเกริ่นนำแทนลูกชายหลังจากถูกรบเร้าจากคนใจร้อนก่อนมาที่นี่ ซึ่งตอนนี้เจ้าตัวก็แอบยกนิ้วให้หลังจากเอ่ยปากทาบทามจนจบ ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ต้องได้รับความเห็นชอบจากทั้งสองฝ่ายด้วย“ไม่ต้องรีบร้อนหรอกครับคุณภาค ผมว่าเราน่าจะให้เวลาเด็กๆได้ศึกษากันมากกว่านี้เสียก่อน จัสมินยังเรียนอยู่เลยครับ ไว้เรียนจบแล้วเราค่อยมาคุยเรื่องนี้อีกทีดีกว่าไหมครับ” แค่ให้คบกันเป็นแฟนยังคิดหนักนี่จะให้หมั้นเลยไม่มีทางหรอกเงียบ วงสนทนาบังเกิดความเงียบเมื่อเจอคำปฏิเสธกลายๆของคุณพ่อผู้หวงลูกสาว ขนาดว่ายอมอ่อนลงให้แล้วแต่ในบางเรื่องก็ยังคงไม่เห็นด้วยอยู่ดีนั่นแหละ“เอาตามที่มาร์ตินมันบอกนั่นแหละ ยังไงเด็กสองคนนี้ก็ต้องได้อยู่ด้วยกัน ช้าอีกสักหน่อยจะเป็นอะไรไปจริงไหมเจ้าวิน” พ่อตาที่น้อยครั้งจะเข้าข้างลูกเขยวันนี้

​“พี่วินคะ พี่วินขา...”“ขา จัสมินอยากได้อะไรหื้ม” เขาส่งยิ้มให้เจ้าของร่างเพรียวบางที่นั่งขัดสมาธิอ่านหนังสือเตรียมสอบที่จะมีในอาทิตย์หน้าอยู่บนพื้นพรมตรงหน้าโซฟา มีปากกาด้ามสวยเหน็บไว้หลังใบหู ปากยกขึ้นแตะจมูกอย่างน่ารัก ก่อนจะเข้าโรงแรมมาสะสางงาน เมื่อเช้าเขาแวะไปรับจัสมินที่บ้านเพื่อให้มานั่งเล่นที่นี่ไปพลางๆเพราะตอนเย็นมีสัญญาที่ต้องทำตาม คนขยันก่อนสอบก็เลยหอบหนังสือมาอ่านค่าเวลาด้วยเลย ขนมนมเนยคุณตั๊กก็มีเตรียมเอาไว้ให้พร้อม เงยหน้าขึ้นมองทีไรก็เห็นปากเล็กๆ เอาแต่เคี้ยวหงุบหงับ แล้วชอบมาบ่นหงุงหงิงว่าตัวเองอ้วนอย่างนั้นอย่างนี้ ทั้งที่ยังห่างไกลจากคำนั้นมาก“หนูไม่เข้าใจตรงนี้ค่ะ งงอ่า” นิ้วเรียวจิ้มที่หนังสือที่ขีดไฮไลท์หลากสีไว้เต็มไปหมด และตรงนี้ที่ว่าอนาวินก็ยิ้มขำเพราะเขาไม่มีทางเห็นเพราะระยะห่างมันไกลเกินกว่าจะมองเห็น สงสัยแม่หนูน้อยของเขาคงจะอ่านหนังสือจนเบลอ“ไม่เข้าใจตรงไหนครับคุณผู้หญิง มาอาจารย์อนาวินจะติวเข้มสอนให้เป็นพิเศษเลยสำหรับนักศึกษาคนนี้” เขาลุกจากเก้าอี้ประจำตำแหน่ง เดินมาทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาและรับหนังสือเล่มหนามาถือเอาไว้ จัสมินก็ใช้นิ้วจิ้ม“ตรงนี้ค่ะ สอนหน