บททั้งหมดของ OMG!! ฉันย้อนเวลากลับมาเจอปะป๊าตอนเขาอายุ14 : บทที่ 11 - บทที่ 20

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไร ในที่สุดความอ่อนเพลียก็เริ่มดึงสติของเด็กหญิงให้เลือนรางลง เปลือกตาที่หนักอึ้งค่อย ๆ ปิดสนิทแต่แทนที่จะจมดิ่งสู่ความมืดมิดเธอกลับรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังล่องลอยไปยังสถานที่แห่งหนึ่งรอบกายของหลินไม่ใช่ห้องไม้สลัว ๆ อีกต่อไป แต่เป็นสวนกว้างที่ดูคุ้นตาคล้ายกับสวนที่เธอเดินผ

ใช้ส่งเสียงงัวเงียตอบรับคำเรียกของผู้เป็นแม่ ก่อนที่ร่างผอมเก้งก้างในวัยสิบสี่ปีจะค่อย ๆ เดินลงบันไดมา เขายังคงไม่สวมเสื้อเผยให้เห็นผิวที่ขาวกว่าพ่อและพี่ชายอย่างชัดเจน ดวงตาเรียวเล็กยังคงปรือจากการนอนหลับ มือของเขายกขยี้ตาอย่างคนยังไม่ตื่นดี"ลื้อนี่ขี้เกียจเกินไปแล้วนะอาใช้!" เสียงของอากงดังขึ้นทั

หลินนั่งนิ่งอยู่บนแคร่ไม้ตามคำสั่งของอาม่าอย่างเชื่อฟัง มือเล็กยังคงกุมถุงแดงที่คล้องคอเอาไว้แน่น สมองกำลังประมวลผลเรื่องราวสุดอัศจรรย์ที่เพิ่งเกิดขึ้นทั้งเรื่องไอแพดและความสามารถของถุงใบนี้ แล้วความคิดก็แล่นไปยังปัญหาใหญ่ที่ครอบครัวกำลังเผชิญ... เรื่องเงินค่าสินสอดของเฮียชัยทันใดนั้นความทรงจำบางอ

บ่ายแก่ ๆ ภายในวันเดียวกัน เสียงกริ่งยาว ๆ ก็ดังขึ้นเป็นสัญญาณว่าการเรียนการสอนของวันได้สิ้นสุดลงแล้ว ใช้เร่งมือเก็บสมุดหนังสือสองสามเล่มใส่ย่ามผ้าใบของตัวเองอย่างรวดเร็ว เตรียมตัวจะเดินออกจากประตูโรงเรียนเหมือนทุกวันทว่าฝีเท้าของเขาก็พลันชะงักกึกเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นกลุ่มคนที่คุ้นเคยยืนดักรออยู่ต

"เอ๊ะ! นั่นมัน..." ใช้ขมวดคิ้วมองไปยังกลุ่มควันที่เห็นแต่ไกล พอเดินเข้าไปใกล้อีกนิดภาพที่ปรากฏตรงหน้าก็ทำให้กลุ่มเด็กทั้งหมดถึงกับยืนตะลึง!บริเวณรอบโคนต้นตะขบใหญ่นั้นมีชาวบ้านจำนวนไม่น้อย ทั้งชายหญิงผู้ใหญ่และวัยรุ่นกำลังจับกลุ่มมุงดูอะไรบางอย่างกันอยู่บ้างก็นั่งยองจุดธูปปักลงบนพื้นดิน บ้างก็กำลัง