“พี่เชาวน์ยังมีญ่านะคะ พี่เชาวน์ไม่ได้ตัวคนเดียว”“บ้านพี่”“ความผิดขึ้นอยู่กับการกระทำของบุคคลไม่ใช่เหรอคะ”“แต่ว่าพี่…ก็ไม่ได้บริสุทธิ์นัก” เชาวน์ชลิตเงยหน้าขึ้นมาสบตาคนตรงหน้า น้ำเสียงที่เบาหวิวบ่งบอกว่าเจ้าของน้ำเสียงกำลังแตกสลายเพียงใด เชาวน์ชลิตจ้องเข้าไปนัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนนั้นก่อนจะเบือนหน้าหนีไปอีกทาง เขาไม่อยากเห็นสายตาเวทนาและรู้สึกสงสารที่มันเอ่อล้นอยู่ในดวงตาคู่นั้น“แล้วยังไงคะ” ชัญญ่าจับศีรษะของอีกฝ่ายให้หันมาสบตากับตน“ผิดถูกยังไงให้ศาลตัดสินไม่ดีกว่าเหรอคะ ญ่าไม่เข้าใจความรู้สึกของพี่เชาวน์ แต่ญ่าเพียงอยากอยู่ข้าง ๆ อยากแบ่งเบาความทุกข์ของพี่เชาวน์บ้างก็แค่นั้น”“ไม่ต้องหรอก” ชัญญ่าฉีกยิ้ม“ต่อให้พี่เชาวน์ไล่ญ่าก็ไม่ไป” สีหน้าของเธอแข็งกร้าวไม่ยอมอ่อนข้อแม้แต่น้อย หากเป็นเมื่อก่อนเชาวน์ชลิตคงคิดวิธีสลัดสาวเจ้าให้หลุดจนหัวหมุน แต่ตอนนี้เขาเหนื่อยไม่อยากจะทำอะไรทั้งนั้น อยากจะนอนโง่ ๆ ไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น“งั้นก็ตามใจ” เชาวน์ชลิตว่าพร้อมกับเอนตัวลงนอนตามเดิม“ทานข้าวต้มรองท้องหน่อยนะคะ พี่เชาวน์นอนหลับไปตั้งหลายวัน”“พี่…นอนนานขนาดนั้นเลย”“สามวันเต็ม ๆ ค่ะ ถ้าวันนี้พี่
Last Updated : 2025-10-24
LOGIN
