All Chapters of จิรัติพันประดับ [เซตเกี่ยวรัก]: Chapter 1 - Chapter 10

จิรัติกรมางานแต่งเพื่อนชาวญี่ปุ่นด้วยความไม่คาดคิด ไม่คาดคิดว่าเพื่อนเขาจะสละโสดเร็วกว่าใคร ๆ ในรุ่น ก็แหงล่ะ…เจ้าชู้ประตูดินเสียขนาดนั้น แต่พอมาเจอเจ้าสาวในวันนี้ เขายังรับรู้ได้เลยว่าเพื่อนรักของเขามีความสุขในการแต่งงานครั้งนี้จริง ๆ แถมลูกชายยังน่ารักน่าชัง อ้วนท้วนสมบูรณ์เชียวนึกถึงตอนที่ริวอิจิมาขอให้ช่วยรวบหัวรวบหางผู้หญิงคนหนึ่งแล้วก็อดขำไม่ได้ เพื่อนเขาถึงต้องลงทุนมากมายเพื่อทะเบียนสมรสฉบับเดียว แทนที่จะเป็นผู้หญิงคนนั้นที่ต้องอ้อนวอนขอทะเบียนสมรสจากริวอิจิน่ะส่งเพื่อนเข้าประตูวิวาห์พลันอดที่จะคิดถึงตัวเองไม่ได้…แล้วชีวิตคู่ของเขาจะเป็นแบบไหน เจ้าสาวจะเป็นใคร แม้ว่าไม่เคยฉุกคิดเรื่องนี้ในหัวมาก่อนเลยก็ตาม ความคิดในหัวแตกกระเจิงเมื่อเห็นใครบางคนในครรลองสายตา คนคนนั้นที่ติดอยู่ในหัวของเขาแมวขโมย!สองแขนของปานประดับถูกกระชากอย่างแรงหลังจากที่เธอเพิ่งจะเรียงจานชามบนโต๊ะในงานเลี้ยงฉลองสมรสได้ไม่นาน“อะ” หญิงสาวร้องเสียงหลง แถมยังต้องตกใจจนหน้าขาวซีดเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเป็นใครโลกมันจะกลมเกินไปแล้ว อีกอย่างเธอเองก็คอยระมัดระวังตัวตลอด…“ไง” จิรัติกรถามด้วยใบหน้าราบเรียบแต่แววตากลั

“ไม่เอาหรอกเจ๊ แบบนี้ก็ดีแล้ว”“แขกถามหาตรึม ดีเดออะไรกัน” เจ๊สรจีบปากจีบคอชักชวนให้เด็กสาวตรงหน้ามาทำงานที่ผับของเธอ แต่อีกฝ่ายกลับบ่ายเบี่ยง ทั้ง ๆ ที่แขกเหรื่อต่างก็ถูกตาต้องใจ แม้ว่าเจ๊สรจะเปิดคลับบาร์แต่ก็ไม่เคยฝืนใจลูกน้อง หากอยากจะขายที่นาผืนน้อยเป็นเรื่องของคนสองคน ไม่เกี่ยวกับทางร้านใดใดทั้งสิ้นเพื่อป้องกันปัญหาที่จะตามมา ยิ่งประเคนเด็กสาวเข้าปากอาเสี่ยพวกนี้ไม่มีทางเด็ดขาดเพราะเธอเองก็มีลูกสาวตั้งสองคน ได้แต่บ่นเสียดายอยู่ในใจ“เจ๊ก็รู้ว่าหนูมีแม่ต้องดูแล อาทิตย์นึงทำสองสามวันพอไหว ถ้าให้ทำทุกวันไม่ไหวหรอก อีกอย่างต้องพาแม่ไปหาหมออาทิตย์ละสองวันด้วย” เจ๊สรพยักหน้าพลางถอนหายใจ“ช่างเถอะ เอางี้ละกัน เดือดร้อนเมื่อไหร่ก็บอกละกัน” ปานประดับยกมือไหว้เจ้าของร้านอย่างนอบน้อม“ขอบคุณมากค่ะเจ๊ หนูไปก่อนนะ” แม้เวลาจะล่วงเลยมาตีสามแต่เด็กสาวตรงหน้าที่สวมเสื้อยืด กางเกงยีนหลังจากเลิกงานยิ้มแป้นเมื่อถึงเวลากลับ อีกอย่างเพราะไม่ใช่พนักงานประจำเงินค่าจ้างจะจ่ายเป็นเงินสดหลังเลิกงานพร้อมกับทิปแยกกันต่างหากงานเสิร์ฟใครว่าสบาย ใบหน้าเปื้อนยิ้มกลับมาเรียบเฉยเมื่อสตาร์ทรถขวบขี่มอเตอร์ไซค์คู่ใจ

“ปาน…แขกห้อง VIP ตรงหัวมุมดูท่ากระเป๋าหนัก ต้องดูแลให้ดีเข้าใจไหม” เจ๊สรกำชับเด็กสาวตรงหน้าแทบจะดูแลเหมือนลูกสาวคนหนึ่ง ถึงขนาดลงทุนบรรจงแต่งแต้มเครื่องสำอางให้ด้วยตัวเอง“ค่ะเจ๊สร ถ้าเขาไม่จกนม จกก้นหนูน่ะนะ”“นี่…มีของดีก็ต้องโชว์ งัดออกมา” เจ๊สรพยายามโกยนมตบ ๆ ให้เข้าที่กับเกาะอกตัวจิ๋วที่รัดร่างกายเธอจนแทบหายใจไม่ออก“ร่องนมรับทรัพย์” เจ๊สรเอ่ยด้วยความภาคภูมิใจมองดูปานประดับที่ถูกแต่งองค์ทรงเครื่องจนเปลี่ยนเป็นคนละคน พอเห็นหน้าตางอง้ำของหญิงสาวตรงหน้าเท่านั้นแหละ“อยากได้เงินก็ต้องทน” ปานประดับพยักหน้าอย่างปลงตก“จกได้แต่ไม่ขาย…” เจ๊สรกลอกตา ก่อนจะตบหลังหญิงสาวตรงหน้าให้กำลังใจ“นี่…ถึงแม้เจ๊จะหน้าเงินแต่ไม่บังคับแน่นอน ถ้าอยากจะกินต้องลากไปกินนอกร้านเข้าใจไหม เกิดเป็นสายตำรวจขึ้นมาตายห่ากันหมดแน่”“เจ๊จ่ายส่วยแล้วไม่ใช่เหรอ”“ยัยเด็กนี่เดี๋ยวตบปากฉีก เค้าเรียกว่าค่าคุ้มครองให้ร้านเราอยู่ดีกินดี”“ค่ะค่ะ เอาเจ๊ว่า…หนูไปล่ะ” เพราะคนอื่นติดพันกับลูกค้าประจำทำให้เด็กสาวหน้าใหม่อย่างเธอต้องมารับหน้าที่นี้ ปานประดับสูดลมหายใจที่หน้าห้อง VIP หลายเฮือกก่อนจะผลักประตูเข้าไปทำตัวนอบน้อม ฉอ

หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้นก็ผ่านมาเกือบสองปี ลูกค้าที่รู้ทั้งรู้ว่าเธอจงใจมอมเขาแต่ก็รับแก้วจากมือเธอทุกครั้งไปโดยไม่ปฏิเสธ แถมยังใจป้ำกระเป๋าหนักสุด ๆ คืนนั้นปานประดับไม่ได้ทำหน้าที่เด็กเอนฯ อย่างที่คิดไว้ในตอนแรก กลับกลายเป็นบาร์เทนเดอร์และนักจิตวิทยาที่ต้องเค้นสมองอย่างหนักเพื่อหาหนทางต้อนลูกค้าคนนี้ให้จนตรอก แต่คืนนั้นปานประดับไม่รู้เลยว่าตัวเองกลับเป็นฝ่ายเพลี่ยงพล้ำเสียเอง ลูกค้าที่ว่าเมาแถมจู่ ๆ ตอนที่กำลังพยุงร่างกายที่หนักอึ้งนั้นนาฬิกาของเขาดันถูกตะขอชุดเกาะอกของเธอเกี่ยวเข้าให้ ไม่รู้อีท่าไหน พอเขาออกแรงยื้อเกาะอกตัวจิ๋วที่สวมก็พลอยจะหลุดจากร่างของเธออยู่รอมร่อ ยื้อยุดกันสักพักเขาถอดนาฬิกาเรือนนั้นออกอย่างหัวเสีย แถมเธอยังแงะมันทั้งคืนเพราะกลัวว่านาฬิกาเรือนนี้จะเป็นรอย เธอไม่มีปัญญาชดใช้แน่ ๆ รอแล้วรอเล่าหลายเดือนเขาก็ไม่มา จวบจนเข้าตาจนนาฬิกาเรือนนี้กลับมอบความหวังอันน้อยนิดให้เธอและคนที่เธอรักสุดหัวใจปานประดับรู้ว่าผิด…แต่เพราะไม่มีทางเลือกมากนัก อีกทั้งโรงรับจำนำก็เป็นพี่น้องที่รู้จักกันมาเนิ่นนาน ทางฝ่ายนั้นก็รับรู้เรื่องราวชีวิตของเธอมาตลอดเองเช่นกัน“ขอบคุณมากนะคะพี่

ปานประดับรู้ว่าการจะหาเงินที่ง่ายและเร็วก็ไม่พ้นพวกธุรกิจสีเทา จะว่าไปมันก็ไม่มีงานไหนที่ง่ายอย่างเช่นเด็กเอนฯ เองก็ไม่ได้ง่ายดายเหมือนที่ว่า ผู้ว่าจ้างจ้างไป 3 ชั่วโมงดูเหมือนจะใช้เวลาไม่นาน แต่วินาทีที่ก้าวเท้าเข้าไปในปาร์ตี้นั้นชีวิตครึ่งหนึ่งก็เหมือนจะฝากไว้ที่ประตูผีมีข่าวมากมายที่เด็กเอนฯ ตายเพราะพิษแอลกอฮอล์ บ้างรับยาเกินขนาด เงินสามหมื่นที่ผู้ว่าจ้างให้ไม่ได้หมายความว่าผู้หญิงเหล่านั้นขายชีวิตให้ หากไม่มีเขี้ยวเล็บเอาไว้ปกป้องตัวเองจากเสือสิงห์เหล่านี้ ปานประดับคงมีชีวิตอยู่ไม่ถึงตอนนี้ เธอรู้หมดว่าต้องผสมอะไรกับอะไร ดื่มมากน้อยแค่ไหน หาทางหนีทีไล่ให้ตัวเองทุกฝีก้าว เด็กเอนฯ คนอื่น ๆ เองก็เช่นกัน ที่สำคัญไม่มีใครรู้ว่าผู้หญิงเหล่านี้ทำประกันชีวิตตัวเองไว้สูงลิ่วเพื่อคนข้างหลัง ปานประดับเป็นเด็กเอนฯ ในเครือของเจ๊สร และพี่ลูกหว้าที่เป็น MC พริตตี้มอเตอร์โชว์ ปานประดับไม่เกี่ยงงาน ขอแค่ค่าตอบแทนสมน้ำสมเนื้อเธอก็ยินดี ตราบใดที่ไม่ใช่งานขึ้นเตียงอ้าขา หากพวกเขาจะจับจะล้วงอะไรด้วยแบงก์พันเธอก็ยินดี แต่ก็มักจะใช้ลูกเล่นตุกติกอยู่บ้างเพื่อความอยู่รอดของตัวเอง ภายในงานปาร์ตี้งานวันเกิ