(Uno’s POV)“Pasensya ka na sa anak ko, Selene.” Dad said to her.Agad din siyang tumingin kay Dad pero walang kahit anong emosyon ang muka niya kagaya kanina.“So serious, just like my universe before. If I were you, I wouldn't show that if a Delacroix like me were around. Because when we Delacroix, says mine, it's ours,” Dad said that makes everyone fall into a deep silence.“Walanghiya ka talaga, gusto mo pang maging katulad mo iyang mga anak mo. Don’t mind him Selene, say no when you felt like it,” sermon ni Mom kay Dad na agad na ikinatawa ng lahat.Tila hindi naman naapektuhan ang katabi ko sa sinabi ni Dad at ni Mom tahimik lang siyang nakaupo at sumandal pa siya kaya natawa na lang si Tres na katabi niya.“Buti hindi ka napipikon sa mga ganitong asaran?” Tres ask her.“Sanayan lang,” Selene answered, and then she smirked at him.Lalong natawa si Tres sa kanya, kaya muli akong umiwas ng tingin sa kanila. Damn! Bakit ba hindi ko maiwasang mapatingin at makinig sa kanila? What th
Última atualização : 2025-10-16 Ler mais