All Chapters of Just Once More — ขอรักอีกครั้ง: Chapter 1 - Chapter 10

เสียงลมหายใจของตัวเองดังชัดเจนในความเงียบ ภัทรมองป้ายชื่อหน้าห้องประชุมที่เขียนว่า “President Way Akirah Vattanakul” พลางสูดลมหายใจลึกจนสุด ความทรงจำเมื่อห้าปีก่อนย้อนกลับเข้ามาในหัวราวกับหนังม้วนเก่าที่ใครเปิดซ้ำครั้งสุดท้ายที่เขาเห็นชื่อ “เวย์” ไม่ได้อยู่บนป้ายทองคำในตึกสูงแบบนี้แต่เป็นชื่อในโทรศัพท์ ที่เขาปล่อยให้ดังอยู่นานก่อนกดปิดเสียง...และหายไปจากชีวิตอีกฝ่ายโดยไม่มีคำลาภัทรยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะยกมือเคาะประตูเบาๆ“เข้ามา”เสียงทุ้มเย็นตอบรับจากด้านในสั้นและเฉียบจนหัวใจของเขากระตุกวูบ เขาผลักประตูเข้าไปอย่างช้าๆ แสงแดดยามบ่ายลอดผ่านกระจกใสบานใหญ่ที่กินพื้นที่เกือบทั้งผนัง ทอแสงสีทองสะท้อนโต๊ะทำงานไม้เข้มและเฟอร์นิเจอร์หรูเรียบทุกชิ้นในห้องและชายคนนั้น…นั่งอยู่ตรงโต๊ะทำงานกลางห้องสูทสีดำสนิทขับให้ร่างสูงสง่ากว่าที่เคยเห็น ใบหน้าคมเฉียบภายใต้แว่นตากรอบบางดูสุขุมจนแทบมองไม่ออกว่าในใจคิดอะไร เวย์เงยหน้าขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นคนที่เดินเข้ามาในห้อง ดวงตาคมเข้มใต้คิ้วหนาแฝงประกายบางอย่างที่อ่านไม่ออก“นักศึกษาฝึกงาน?” เวย์ถามสั้น เสียงเรียบไม่ต่างจากตอนอยู่ในห้องประชุมเมื่อเช้

เช้าวันใหม่แสงแดดสาดส่องเข้ามาในออฟฟิศชั้นสูงของวี.คอร์ปอเรชั่น ภัทรก้าวเข้ามาในห้องทำงานด้วยหัวใจที่เต้นแรงทุกครั้งที่เห็นโต๊ะทำงานใหญ่ตรงหน้า เขารู้ว่าตั้งแต่วันนี้ ทุกฝีก้าว ทุกคำพูด และทุกการเคลื่อนไหวของเขาจะอยู่ใต้สายตาของ เวย์ โดยตรง เวย์นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานอย่างสง่างาม มือข้างหนึ่งถือเอกสาร อีกข้างวางบนโต๊ะ สายตาคมจับจ้องภัทรตั้งแต่เข้าห้อง “เริ่มงานวันนี้ เราจะเริ่มจากโปรเจกต์การตลาดออนไลน์ของเดือนหน้า” เวย์พูดเรียบแต่เต็มไปด้วยน้ำเสียงที่ไม่มีข้อผ่อนปรน ภัทรพยักหน้า รีบเปิดแฟ้มและโน้ตบุ๊ก เตรียมพร้อมทำงานเต็มที่ เขารู้ดีว่าการทำผิดเพียงครั้งเดียวอาจทำให้ประธานหนุ่มใจร้อน แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธความรู้สึกบางอย่างที่เต้นแรงทุกครั้งเมื่ออยู่ใกล้ ตลอดช่วงเช้า เวย์เดินตรวจทุกขั้นตอนของงาน พูดคุยสั้นๆ แต่สายตาและน้ำเสียงเต็มไปด้วยพลังกดดัน “ตรงนี้ ต้องแก้ไขให้ชัดเจนกว่านี้” “ตรงนี้ยังไม่ตรงกับกลุ่มเป้าหมาย” ภัทรพยักหน้า ทำตามทุกคำสั่ง แม้มือจะสั่นเล็กน้อยเพราะความกดดัน แต่ก็ไม่กล้าแสดงออก “เฮ้อ...” เสียงถอนหายใจแผ่วเบาแต่ชัดเจน เวย์มองภัทรอย่างนิ่งๆ “นายทำงานได้ดี แต่ยังไม่ถ

เช้าวันใหม่ในวี.คอร์ปอเรชั่น แสงแดดลอดผ่านหน้าต่างสูงทำให้พื้นไม้ขัดเงาสะท้อนแสงเป็นเส้นทองบาง ๆภัทรเดินเข้ามาในห้องทำงานด้วยหัวใจเต้นแรงเขารู้ดีว่าตั้งแต่วันแรก เวย์จับตาดูเขาอย่างไม่ละสายตาแต่วันนี้…เหมือนมีอะไรบางอย่างในดวงตาของเวย์ที่ทำให้เขาอดคิดไม่ได้เวย์นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงาน เงียบเหมือนทุกวันแต่ครั้งนี้ดวงตาคมของเขามองมาที่ภัทรแตกต่างออกไปเหมือนกำลังอ่านทุกความคิด และทุกความทรงจำของเขา“วันนี้นายต้องทำโปรเจกต์ใหม่ด้วยตัวเอง” เวย์พูดเสียงเรียบ“และฉันอยากรู้ว่านายจัดการกับอดีตของตัวเองได้ยังไง”ประโยคนั้นทำให้หัวใจภัทรกระตุกอดีต…คือสิ่งที่เขาพยายามลืมแต่เวย์ยังคงอยู่ในทุกความทรงจำ“ผม…จะพยายามเต็มที่ครับ”ภัทรตอบเสียงนิ่ง แต่ภายในเต็มไปด้วยความรู้สึกผสมปนเปทั้งความตื่นเต้น ความกลัว และความคิดถึงระหว่างวัน เวย์เข้ามาตรวจงานอย่างละเอียดบางครั้งต้องโน้มตัวใกล้ภัทรเพื่อชี้รายละเอียดระยะห่างเพียงไม่กี่เซนติเมตร ทำให้ภัทรรู้สึกถึงแรงดึงบางอย่างในใจความทรงจำเก่า ๆ กลับมาพร้อมกับหัวใจที่เต้นแรง“จำวันนั้นได้ไหม” เวย์ถามเบา ๆ ขณะจับเอกสารภัทรเงยหน้ามองทันที“วันไหนครับ?”เว

เช้าวันใหม่ในออฟฟิศ เวย์นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานเหมือนทุกวันแต่วันนี้สายตาของเขาเข้มข้นกว่าที่เคยราวกับรู้ว่ามีบางสิ่งกำลังรอให้เขาแก้ไขภัทรเดินเข้ามา มือยังถือแฟ้มเอกสารหัวใจเต้นแรงเหมือนทุกวัน แต่วันนี้มีความกังวลแฝงอยู่ด้วย“วันนี้นายต้องประสานงานกับทีมใหม่” เวย์พูดเสียงเรียบ“และฉันอยากให้รู้ว่า…บางคนอาจไม่ชอบนายเพียงเพราะนายอยู่ใกล้ฉัน”ภัทรพยักหน้า สายตาลอบมองเวย์เขารู้ดีว่าความสัมพันธ์ของเขากับเวย์ไม่ได้ง่ายเหมือนการทำงานปกติแต่หัวใจกลับเต็มไปด้วยความอยากพิสูจน์ตัวเองระหว่างประชุม ทีมงานบางคนมองภัทรด้วยสายตาประเมินบางสายตาแฝงความไม่พอใจเพื่อนร่วมงานบางคนพึมพำเบา ๆ ถึงความใกล้ชิดของเขากับเวย์ทำให้ภัทรรู้สึกเกร็ง แต่เวย์อยู่ข้าง ๆสายตาคมของเวย์จับจ้องเขาเต็มตาเหมือนส่งพลังให้เขาผ่านแรงกดดันทั้งหมด“อย่าให้ใครมาทำให้นายเสียสมาธิ” เวย์กระซิบเบา ๆเพียงแค่คำพูดนั้นก็ทำให้ภัทรรู้สึกอบอุ่นและมั่นใจขึ้นราวกับมีเกราะบางอย่างปกป้องเขาไว้ช่วงบ่าย เวย์พาภัทรไปดูไซต์งานโฆษณาระหว่างทาง เวย์เดินขนาบข้าง ทำให้ภัทรรู้สึกหัวใจเต้นแรงเพียงสัมผัสเล็ก ๆ จากมือหรือไหล่ก็ทำให้ความทรงจำ

[กลุ่มแชท “วีคอร์ป ทีมงาน”]พีท: เฮ้ย วันนี้เห็นภัทรกับเวย์ใกล้ชิดเกินไปป่ะวะ? 👀มายด์: ใครจะไม่รู้ว่าพระเอกเราโคตรแบด แล้วนายเอกก็…เอ่อ ดูเขินหนักมากนะ 😏จูน: เอาจริง มันก็หวานอะ แต่แอบแซ่บมากนะเว้ย บังเอิญเจอครั้งเดียวก็รู้สึกได้เลยพีท: ใช่ ๆ คือเวย์นี่สายตาแบบ…ตัดใจไม่ลงอะ มันแบบกดดันทั้งใจทั้งสมองเลยมายด์: ภัทรก็ไม่เบานะ ดูเขินแบบ…ใจสั่นทุกครั้งที่โดนจ้อง 👀💦จูน: แล้วใครเห็นบ้างล่ะ วันนี้ที่ประชุมกลางแจ้งน่ะ ทีมงานแทบละสายตาไม่ได้เลย 555พีท: คือเราว่าคู่นี้มัน…มันต้องระวังอะ ระวังพวกเพื่อนรอบตัวจะล้วงข้อมูลหัวใจ ฮ่า ๆ 😆มายด์: จริงเนอะ แต่ก็น่าเอ็นดูอะ ดูเวย์แบบ…โหดแต่หวานมากกกจูน: เราว่าภัทรนี่ก็ไม่ได้แพ้เลยนะ คือสายตา เวลาทำงานด้วยกันคือ…แบบว่าใจบางอะ 🤭พีท: เออ ว่าแต่…คืนนี้ภัทรต้องทำงานต่อไหม?มายด์: คงใช่แหละ แต่เราว่าเวย์จะจับตาดูใกล้ ๆ แน่นอน 😏จูน: แอบคิดว่าถ้าเป็นเรา…เจอสายตาแบบเวย์แล้วใจคงเต้นแรงทั้งคืน 😅พีท: แล้วเห็นไหมว่าตอนเวย์เอามือเกือบแตะมือภัทร…อะไรมันจะสั่นขนาดนั้น 555มายด์: ใช่ ๆ มันแบบ…หวานและแซ่บในเวลาเดียวกันอะ แถมภัทรก็เขินจนไม่กล้าสบตาเต็มที่