All Chapters of My Engineerรักร้ายนายจอมโหด [ต้าร์พินอิน]: Chapter 51 - Chapter 60

คนเลว!“อ๊ะ...”เธอเผลอครางเสียงหวานเมื่อร่างสูงหมุนควงท่อนลำเป็นวงกลม บดเบียดแก่นกายในร่องนุ่มของเธอ เขาบดสะโพกลงมาหนักและหน่วงจนเธอกลั้นเสียงไว้ไม่ไหว“ครางออกมา!”“...” ร่างบางกัดฟันส่ายหัวให้เขา“บอกให้ครางออกมา”เสียงทุ้มดุดันขึ้นเขาอยากฟังเสียงครางหวาน ๆ ของเธอ แต่เมื่อเธอดื้อและอยากลองดีก็ได้ ร่างสูงยกยิ้มร้ายก่อนจะวางเธอลงกับขอบระเบียง แยกขาเล็กกว้าง มือจับยึดเอวเธอแน่นและกระแทกสะโพกสอบลงมาเน้น ๆปึก! ปึก! ปึก!“อื้มมม…อ๊ะ อ๊ะ...พอ...แล้ว”ฮือ มันอดไม่ได้จริง ๆ เขาชนะแล้ว!“พอได้ยังไงถ้าง่วงจริงก็หลับคา ค เอ๊ยคาอกไปเลยสิหนูน้อย” ไอ้พี่ต้าร์ยังมีหน้ามาหัวเราะอีก“อ๊า หนูไม่ไหวแล้ว”เมื่อคนตัวเล็กครางเสียงเบาเพราะกลัวคนอื่นได้ยิน เขาจึงรีบกระหน่ำกระแทกแก่นกายเข้าออกถี่รัวจนภายในหดรัดตัวตนของเขา เท้าเล็กจิกแน่นก่อนที่จะเกร็งกระตุกปลดปล่อยน้ำหวานไหลเยิ้มออกมาจากดอกไม้“รอด้วยสิ อ่า~”ท่อนลำยาวแทงเข้าออกไม่ยั้งเพื่อจะได้ตามร่างบางไปติด ๆ เขาส่งแก่นกายเข้าลึกเน้นหนักจนเธอแทบจะเสร็จไปอีกครั้ง จนเขาใกล้จะเสร็จก็รีบดึงท่อนลำออกมาปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นบนหน้าท้องแบนราบของพินอินเมื่อเห็นท่

“เธอแต่งตัวมายั่วใคร!” ฉันทำหน้าเอือมระอา คนอย่างเขาไม่สนหน้าใครทั้งนั้น คิดอยากจะจับก็จับคิดอยากจะกอดก็กอด เชื่อเขาเลย แล้วอะไรมาว่าฉันแต่งตัวมายั่ว หัวสมองเขาคิดแต่อะไรแบบนี้สินะ “ถ้าใส่มายั่วใครแล้วจะทำไม เกี่ยวอะไรกับพี่” ฉันมองเขาอย่างท้าทาย ไม่รู้เอาความกล้ามาจากไหนแต่เวลาอยู่ต่อหน้าเขาฉันรู้สึกว่าเขาจะไม่ทำอันตรายฉัน เลยกล้าที่จะต่อปากต่อคำ“พูดได้ดีนี่ยัยจืด วันนี้เธอเจอดีแน่”“กรี๊ดดด ทำอะไร!”ต้าร์แสยะยิ้มเย็นอุตส่าห์มาหาดี ๆ กลับปากดีใส่ผัวซะงั้น ร่างสูงอุ้มเธอขึ้นพาดบ่าอย่างง่ายดายก่อนเดินออกจากคณะท่ามกลางเสียงกรี๊ดกร๊าดของสาว ๆ ตามมาติด ๆ“กรี๊ดด หล่อจนใจเจ็บ”“แกเห็นตอนอุ้มไหม โอ๊ยอยากจะสิงนาง”“เออ ทำบุญด้วยอะไรเนี่ย”ข้าวสวยที่เห็นทุกอย่างได้แต่เม้มปากแน่นก่อนจะกระทืบเท้าลงพื้น เธอเป็นถึงดาวคณะแต่กลับไม่มีใครสนใจเธอเลย ตอนนี้ทุกคนสนใจแต่ยัยเฉิ่มรวมถึงพี่ต้าร์ด้วย“ใจเย็น ๆ ข้าวสวย เดี๋ยวฉันช่วยแกเอง”“อืม”ร่างสูงอุ้มคนตัวเล็กเดินมาจนถึงลานจอดรถก่อนจะจับยัดเธอเข้าไปในรถทันที วันนี้เธอวอนหาเรื่องเองเขาไม่ได้อยากจะสั่งสอนเธอเลยยัยจืด!“จะพาไปไหนอีก หนูอยากกลับหอ”“เมี

“แต่มันไม่มีอะไรจริง ๆ นะคะ”“ฉันจะเชื่อเธอได้ยังไง” เขาจ้องหน้าฉันนิ่ง“หนูพูดไปพี่ก็ไม่เชื่ออยู่แล้ว อีกอย่างพี่จะมาคาดคั้นทำไมเราไม่เป็นอะไรกันนะ”“หึ เธอก็รู้ว่าฉันชอบเธอแต่เธอก็ยังเลือกที่จะพูดแบบนี้ เธอจะเอาอะไรล่ะ สถานะเหรอ ถ้าฉันขอเธอเป็นแฟนเธอจะเป็นไหม”“ฮ้า”ฉันตกใจก่อนจะคิดตามคำพูดเขาแล้วนิ่ง พอโดนถามแบบนี้ฉันก็ไปไม่เป็น ทั้งที่มาน้อยใจเรื่องสถานะแต่พอเขาถามเธอก็ยังไม่รู้จะตอบอะไร ถ้ามานั่งคิดดี ๆ เธอไม่มีอะไรเหมาะสมกับเขาเลยนะ“เห็นไหม เธอก็ตอบไม่ได้แล้วฉันผิดอะไรที่จะถามเธอเรื่องแฟนเก่า ไม่ใช่ฉันไม่เชื่อแต่เธอไม่ได้เล่าให้ฉันฟังไง ฉันต้องรู้จากคนอื่น”“...”“เงียบ เงียบตลอด ถ้าไม่อยากคุยก็ไม่ต้องคุย!”เมื่อพูดจบพี่ต้าร์ก็หุนหันออกจากห้องไปทันที ฉันทรุดตัวลงกับพื้นด้วยความรู้สึกหน่วงในใจ ไม่อยากให้เขาโกรธเลยยิ่งเขาเป็นแบบนี้ฉันยิ่งไม่มีความสุขฮึก ฮึกฉันกอดเข่าร้องไห้กับพื้น เรื่องความรักมันเรื่องละเอียดอ่อน ฉันสามารถตอบได้เลยว่าฉันชอบพี่ต้าร์ เพียงแต่อะไรหลาย ๆ อย่างมันทำให้ฉันไม่กล้าที่จะเปิดใจ ก็เหมือนกับตอนคบกับภูผาเราต่างกันมากแต่ฉันตอบตกลงคบกับเขาได้อย่างง่ายดาย แต่

“แล้วไงวะ กูอยากได้เพราะห้องนั้นเมียกูอยู่กูเลยซื้อแม่งเลย มึงจะอะไรนักหนาไอ้โซ่”คนเอาแต่ใจวางโทรศัพท์ลงบนโซฟาก่อนจะลุกขึ้นเต็มความสูงอย่างไม่ยอมแพ้ ผิดก็ช่างแม่งคนยิ่งอารมณ์ไม่ดี ไอ้โซ่มันจะมาหาเรื่องเขาแค่เรื่องแค่นี้เหรอ ทีกับเมียมันมันยังทำนู่นนี่สารพัดตรรกะที่ไร้เหตุผลเลยแล้วเขาจะทำอะไรไร้เหตุผลเพราะเมียไม่ได้เหรอ!“พวกมึงใจเย็น ๆ” นักรบเอ่ยแทรกหลังจากเห็นเพทายส่งซิกให้เขารีบห้ามทัพ ไอ้โซ่น่ะมันแรงอยู่แล้วส่วนไอ้ต้าร์ก็ นั่นแหละเอาแต่ใจไม่ยอมใคร“งั้นมึงก็รับผิดชอบงานนี้ไปแล้วกัน” โซ่ถอนหายใจ พูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกจากช็อปไปเพราะต้องไปรับมิกิมาเรียนนักรบมองต้าร์ยกยิ้มก่อนจะส่ายหัว มันเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรละ อายุเท่ากันเกิดปีเดียวกันแต่มันเกิดหลังเพื่อน กลายเป็นลูกหลานชายคนเล็กของบ้าน โตขนาดนี้มันยังทำตัวเอาแต่ใจอยู่เลย แต่ทุกคนก็ยอมให้มันรวมทั้งเขาด้วย!“อารมณ์ดีแล้วก็ไปง้อเมีย”“อะไรนะ” ต้าร์หันไปมองเพทายอย่างไม่เข้าใจ“ทะเลาะกันไม่ควรปล่อยไว้นานรีบไปง้อ ผู้หญิงชอบดอกไม้ ชอบความโรแมนติก มึงก็ซื้อง้อเขาสักดอกสองดอกเดี๋ยวก็หาย”“ดอกสองดอกเหี้ยไร กูรวยขนาดนี้ซื้อทั้งไร่มา

ฉันเดินจับมือพี่ต้าร์เข้ามาในบ้าน กว่าจะถึงก็สี่ห้าทุ่มแล้วเขาเลยไล่ให้ฉันไปอาบน้ำก่อน ส่วนตัวเองก็เดินแยกไปอีกทางเห็นบอกว่าจะไปหาพี่ติณณ์วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันเลยแต่คงไม่เท่าพี่ต้าร์หรอกรายนั้นขับรถเป็นชั่วโมง ฉันวางกระเป๋าลงบนโต๊ะก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาเช็ก และปรากฏข้อความแจ้งเตือนไม่ได้รับสายจากแม่ สงสัยจะเป็นตอนลงไปจุดชมวิวแน่เลย“สวัสดีค่ะ หนูเห็นแม่โทรมามีอะไรหรือเปล่าคะ” “พินอินเหรอลูก” น้ำเสียงของแม่งัวเงียเล็กน้อยทำให้รู้ว่าท่านเข้านอนแล้ว“ค่ะ แม่นอนก่อนก็ได้หนูลืมดูเวลาเอง” ฉันบอกอย่างรู้สึกผิด ปกติพวกท่านเข้านอนสองสามทุ่ม“ไม่กวนหรอก แม่แค่จะโทรมาถามว่ามาชลบุรีทำไมไม่แวะมาบ้านบ้างล่ะ” “อะ...เอ่อ….” ฉันอ้ำอึ้ง จะให้บอกได้ยังไงล่ะ แต่เอ๊ะ ที่แม่โทรมางั้นแม่ก็ต้องรู้น่ะสิว่าเธอมากับใคร“มีแฟนใหม่แล้วเหรอ…”“ใช่ค่ะ แม่ไม่ว่าหนูใช่ไหม” เสียงหวานเอ่ยแผ่วเบาเพราะกลัวแม่จะคิดมาก เพราะที่บ้านไม่ค่อยอยากให้ฉันรีบมีแฟนกลัวกระทบการเรียน“แม่จะว่าอะไรเราได้ล่ะ มาถึงขนาดนี้แล้วลูกก็โตแล้วคงตัดสินใจอะไรเองได้ แต่อย่าให้กระทบการเรียนนะลูก” “รับทราบค่า” ฉันตอบเสียงใสอย่างโล่งอก“งั้นแค