All Chapters of หมอเทวดาทะลุมิติ มาอุ้มท้องให้แม่ทัพไร้ทายาท: Chapter 71 - Chapter 80

มู่หนิงถูกจัดให้อยู่กลุ่มเดียวกับแม่สามี พี่สะใภ้ใหญ่ พี่สะใภ้รอง และพี่สะใภ้สี่ ส่วนพี่สะใภ้สาม พี่สะใภ้ห้า และพี่สะใภ้หก ถูกแยกไปอยู่อีกกลุ่มหนึ่ง เคราะห์ดีที่นางแอบแจกกุญแจผีให้พวกพี่สะใภ้ไว้ล่วงหน้าแล้วเมื่อพวกนางเดินออกมาจากคุกใต้ดิน ก็ไร้ซึ่งวี่แววของโม่จิ่นยวน“ลูกชายข้าเล่า ลูกชายข้าถูกพวกเจ้าพาไปไว้ที่ใด?”ทันทีที่ออกมา ฮูหยินผู้เฒ่าโม่ไม่เห็นโม่จิ่นยวน ก็เอ่ยถามเจ้าหน้าที่ด้วยความร้อนรนแม้นางจะรู้ล่วงหน้าแล้วว่าเขาจะถูกแยกตัวออกไป แต่ก็จำต้องแสร้งทำเป็นตื่นตระหนกเพื่อความสมจริงหัวหน้าผู้คุมก้าวออกมา ส่งเสียงหัวเราะเยาะหยัน “ลูกชายเจ้าออกเดินทางล่วงหน้าไปได้หนึ่งเค่อแล้ว นายท่านสั่งว่าห้ามพวกเจ้าเดินทางร่วมกัน ดังนั้นจึงต้องแยกกันคุมตัว”“เด็ก ๆ คุมตัวพวกมันออกเดินทางได้!”สิ้นเสียงคำสั่งของชายผู้นั้น ทุกคนก็ถูกแยกกันคุมตัว และบังคับให้เดินไปคนละเส้นทางทันทีมู่หนิงหันหลังกลับไปมอง จดจำทิศทางที่กลุ่มของพี่สะใภ้สามเดินจากไปไว้ในใจ“มองอะไรนักหนา ยังไม่รีบเดินไปอีก!”เพี้ยะ!เจ้าหน้าที่ผู้หนึ่งถือแส้ในมือ เมื่อเห็นมู่หนิงหันหลังกลับไปมอง ก็จงใจหาเรื่องฟาดแส้ใส่แผ่น

ฮูหยินผู้เฒ่าโม่กำชับด้วยความเป็นห่วงว่า “เช่นนั้นเจ้ากับชิงชิงก็ซ่อนตัวอยู่แถวนี้ หากเกิดเหตุฉุกเฉินให้รีบถอยหนีไปทันที ทิ้งสัญลักษณ์เอาไว้ แล้วพวกเราค่อยหาโอกาสกลับมารวมตัวกัน”“รับทราบเจ้าค่ะท่านแม่ อีกเรื่องเจ้าค่ะ ทิศทางที่พวกพี่สะใภ้ทั้งสามถูกคุมตัวไปคือเส้นทางทิศใต้ ลองมุ่งหน้าไปทางหน้าผาสูงชันน่าจะตามหาตัวได้ง่ายกว่าเจ้าค่ะ”มู่หนิงแจ้งทิศทางที่พี่สะใภ้อีกสามคนถูกคุมตัวไปให้ทราบฮูหยินผู้เฒ่าโม่ได้ยินดังนั้น ก็พาหยางซูหว่านและฟางเหวินใช้วิชาตัวเบาเหาะทะยานออกไปจากตรงนั้นทันทีหลังจากมองส่งพวกนางจากไปแล้ว มู่หนิงจึงพาอวิ๋นชิงชิงไปหลบซ่อนตัวในพงหญ้าที่ห่างออกไปราวร้อยเมตร“หากข้ามีวรยุทธ์บ้างก็คงจะดี”อวิ๋นชิงชิงนั่งลงบนพื้นหญ้า ใบหน้าเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดนางรู้สึกว่าในบรรดาพี่สะใภ้และน้องสะใภ้ มีเพียงนางที่ไร้ประโยชน์ที่สุด ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง มีแต่จะเป็นตัวถ่วงของทุกคนมู่หนิงจับน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิดของพี่สะใภ้สี่ได้ จึงนำแอปเปิลลูกหนึ่งออกมาจากมิติแล้วยื่นให้นาง“พี่สะใภ้สี่ อย่าคิดมากเลยเจ้าค่ะ หากท่านอยากฝึกวรยุทธ์ รอให้พวกเราลงหลักปักฐานได้แล้ว ท่

ขณะที่มู่หนิงกำลังตกอยู่ในภวังค์ความคิด บนถนนนอกพงหญ้าพลันมีเสียงกรีดร้องด้วยความหวาดผวาของชาวบ้านดังขึ้น“กรี๊ด~”“มีคนตาย! มีคนตายแล้ว...”“ช่วยด้วย! หนีเร็วเข้า มีคนตาย!”“เร็วเข้า รีบไปแจ้งทางการ!”ชาวบ้านกลุ่มหนึ่งที่เดินทางผ่านมายังบริเวณนี้ เมื่อเห็นซากศพนอนเกลื่อนกลาดอยู่บนพื้น ก็ตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อมู่หนิงตระหนักได้ทันทีว่า นางและอวิ๋นชิงชิงจะซ่อนตัวอยู่ที่นี่นานเกินไปไม่ได้แล้วเพราะอีกไม่เกินครึ่งชั่วยาม เจ้าหน้าที่ทางการจะต้องมาที่นี่แน่“น้องเจ็ด ทำอย่างไรดี ดูเหมือนพวกเราจะรอท่านแม่กลับมาที่นี่ไม่ได้แล้วนะ”อวิ๋นชิงชิงเห็นท่าไม่ดี จึงฉุดมือมู่หนิงคิดจะพาเปลี่ยนที่ซ่อน“รออีกสองเค่อเจ้าค่ะ หากอีกสองเค่อท่านแม่และพวกพี่สะใภ้ยังไม่กลับมา ข้าจะเปลี่ยนที่”มู่หนิงยังคงอยากรอพวกโม่จิ่นยวนอีกสักหน่อยหากผ่านไปสองเค่อแล้วยังไม่มา นางจะใช้มิติติดต่อเขา บอกให้เขาอย่าเพิ่งกลับมาที่จุดนี้ในไม่ช้า เวลาสองเค่อก็ผ่านพ้นไป“ไปกันเถอะเจ้าค่ะ”มู่หนิงเห็นว่าโม่จิ่นยวนและคนอื่น ๆ ยังไม่กลับมา จึงจำต้องพาพี่สะใภ้สี่อวิ๋นชิงชิงออกไปก่อนเพราะนางจำเป็นต้องเผื่อเวลาหนีเอาตัวรอดใ

“เร็วเข้า เร็วเข้า”เหล่าพี่สะใภ้ได้ยินเสียงเร่ง ก็ไม่กล้าชักช้า รีบเร่งความเร็วในการสวมเสื้อผ้าให้ทันท่วงทีทว่าอาภรณ์ของคนโบราณนั้นซับซ้อนยุ่งยาก กว่าทุกคนจะแต่งกายเสร็จเรียบร้อย พวกเจ้าหน้าที่ก็เดินทางมาถึงที่นั่นพอดี“ไม่ต้องกลัวเจ้าค่ะ มิติของข้าสามารถพาทุกคนล่องหนได้ครึ่งชั่วยาม”มู่หนิงเปิดใช้งานทักษะล่องหนของมิติ และเก็บเสื้อผ้าเปื้อนเลือดที่ผลัดเปลี่ยนออกมาทั้งหมดเข้าสู่ห้องเก็บของ“ล่องหน?”นอกจากโม่จิ่นยวนแล้ว ทุกคนต่างรู้สึกว่าเรื่องนี้ช่างเหลือเชื่อเกินกว่าจะเป็นจริง“เรื่องนี้เอาไว้ค่อยคุยกันวันหลัง ตอนนี้ไม่ทันกาลแล้ว พวกเรารีบออกไปจากที่นี่กันก่อนเจ้าค่ะ”มู่หนิงไม่ได้อธิบายอันใดเพิ่มเติม นางกับโม่จิ่นยวนรีบพาทุกคนย่องออกมาจากพงหญ้าอย่างระมัดระวัง“ใต้เท้าจู คนพวกนี้ล้วนเป็นยอดฝีมือจากวังหลวงที่ฝ่าบาทส่งมาคุมตัวตระกูลโม่ แต่ทว่าสภาพการตายของพวกเขาประหลาดนัก เป็นบาดแผลที่ข้าน้อยไม่เคยพบเห็นมาก่อนขอรับ”มือปราบผู้หนึ่งตรวจสอบสาเหตุการตายอย่างละเอียด ก่อนจะหันไปรายงานนายอำเภอจูแห่งเมืองจิงโจวด้วยสีหน้าที่ยังไม่หายตื่นตระหนก“ประหลาดอย่างไร?”นายอำเภอจูเดินเข้าไ

โม่จิ่นยวนกล่าวเสริมอีกว่า “ที่ที่อันตรายที่สุด คือที่ที่ปลอดภัยที่สุด เมื่อครู่ข้ามิได้บอกเจ้าหรือว่า อดีตลูกน้องคนหนึ่งของข้าเป็นผู้บัญชาการทหารอยู่ที่นั่น หากมีเขาคอยช่วยปิดบัง พวกเราย่อมอยู่อาศัยได้อย่างวางใจ ที่สำคัญที่สุดคือเมืองหรงอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ ระยะทางเพียงสองร้อยกว่าลี้เท่านั้น”มู่หนิงไม่ได้โต้แย้งอีก แต่ถามกลับไปว่า “ลูกน้องคนนั้นของท่านชื่ออะไร?”เมืองหรงน่าอยู่จริง แต่นางกังวลเรื่องผู้บัญชาการคนนั้นตามประวัติศาสตร์ ช่วงเวลาห้าปีที่โม่จิ่นยวนหายสาบสูญไป เขาได้รับความช่วยเหลือจากน้องสาวของผู้บัญชาการคนหนึ่ง จนสุดท้ายลงเอยแต่งงานกันแต่สิ่งที่นางใส่ใจไม่ใช่เรื่องนั้น ทว่าคือเรื่องที่ผู้บัญชาการคนนั้นจะทรยศโม่จิ่นยวนในภายหลังประวัติศาสตร์ไม่ได้บันทึกเรื่องราวในห้าปีนี้ไว้มากนัก แต่เรื่องการทรยศครั้งนี้มีบันทึกไว้ชัดเจน คนผู้นั้นใช้ชีวิตหลังแต่งงานของน้องสาวกับโม่จิ่นยวนมาเป็นข้อต่อรอง แล้วแอบนำความไปฟ้องร้องทางการ หากไม่ใช่เพราะโม่จิ่นยวนเฉลียวฉลาด ล่วงรู้แผนการร้ายและรีบพาภรรยาหนีออกจากเมืองหรงในคืนนั้น เขาคงจบสิ้นชีวิตไปแล้วคนอันตรายเช่นนี้ นางต้องกำจัดทิ้งเสีย