All Chapters of เมียเด็กของพ่อเลี้ยงอัครา: Chapter 21 - Chapter 30

เรือนร่างบอบบางถูกวางลงบนโซฟาตัวหนาสีดำ ทันทีที่นิ้วแกร่งกดล็อกประตูเสร็จสรรพ"อาบน้ำพร้อมกันนะ ฉันอยากได้คนถูหลัง"คำพูดนั้นไม่ได้เป็นคำชวนแต่เป็นการบังคับ เพราะนับดาวไม่มีทางปฏิเสธได้ ชายหนุ่มอุ้มร่างแน่งน้อยเข้าไปในห้องน้ำแล้ววางเธอลงในอ่าง ทั้งที่ยังไม่ได้ถอดเสื้อผ้าด้วยซ้ำ"พ่อเลี้ยงคะ""ทำไมครับ"เขาเลิกคิ้วสูงเป็นเชิงถามในขณะที่เปิดก๊อกน้ำไปพลาง ร่างแกร่งถอดเสื้อผ้าออกจนเหลือเพียงกางเกงในcalvinสีดำ ที่คอยปกปิดเรือนร่างสมส่วนท่อนล่างไว้พอหมิ่นเหม่เท่านั้น"แก้ผ้าสิครับ จะได้อาบน้ำ"เขาพูดพลางก้าวเท้าลงมาในอ่าง นับดาวกระเถิบถอยหลังจนแผ่นหลังบอบบางชนเข้ากับขอบอ่าง"จะถอดเองหรือว่าจะให้ฉันถอดให้ล่ะ"จู่ๆ กางเกงในcalvinสีดำ ก็หลุดร่วงลงทางปลายเท้า นับดาวอ้าปากค้างเมื่อเห็นอนาคอนด้ากำลังผงาด"อะ..เอ่อ พ่อเลี้ยงคะ อ๊ะ!"ร่างบางถูกกระชากเข้าหาอกกว้าง จนปลายจมูกโด่งรั้นชนเข้ากับปลายคางสาก"ฉันบอกเธอแล้วว่าฉันชอบกระชาก สรุปจะถอดเองดีๆ หรือว่าจะ..""ถอดเองค่ะ"ในเมื่อทางเลือกมีแค่สองทาง เธอยอมถอดเองดีกว่า มือเรียวเล็กค่อยๆ ถอดเสื้อยืดออกไปทางศีรษะ อัคราจ้องตาเป็นมัน เขามองผิวขาวเนียนสะอาด

หลายชั่วโมงต่อมา...นับดาวงัวเงียตื่นขึ้นมาในกลางดึกสงัด หล่อนมีอาการกระหายน้ำจนลำคอแห้งผาก แค่เพียงนับดาวขยับตัวนิดเดียวเท่านั้น คนที่นอนเฝ้าอยู่ข้างๆ ก็รู้สึกตัวเช่นกัน"นับดาวตื่นแล้วเหรอครับ""ค่ะ" เสียงของนับดาวแห้งผากอย่างเห็นได้ชัด เพราะนอนหลับมาเป็นเวลานาน นับดาวฝืนตัวเองเปล่งเสียงออกมาอีกครั้ง "พ่อเลี้ยงคะ หนูหิวน้ำ""เดี๋ยวฉันเอาให้นะ""ค่ะ"ชายหนุ่มรินน้ำสะอาดจากขวดพลาสติกที่วางอยู่ข้างๆ ใส่แก้วน้ำที่ทำจากคริสตัลส่งให้นับดาวเร็วเท่าที่ใจเธอต้องการ"ค่อยๆ ดื่มนะระวังสำลัก"ชายหนุ่มป้อนน้ำให้เธอถึงปาก หลังจากที่ได้ดื่มน้ำสะอาด นับดาวรู้สึกสดชื่นขึ้นมากและอยากเข้าห้องน้ำเพื่อขับของเสียตามธรรมชาติ"พ่อเลี้ยงคะ หนูอยากเข้าห้องน้ำค่ะ""ฉันพาไปนะ""ไม่ต้องหรอกค่ะ หนูไปเองได้""แต่เธอยังไม่หาย ถ้าหน้ามืดขึ้นมาจะทำยังไง อย่าดื้อเลย"จู่ๆ พ่อเลี้ยงอัคราก็อุ้มเธอขึ้นจากเตียง เดินดุ่มๆ มุ่งหน้าไปทางห้องน้ำ"เสร็จแล้วเรียกฉัน ไม่ต้องล็อกประตูนะ""ค่ะ"เขาคอยจนเธอเสร็จธุระ แล้วเข้าไปอุ้มเธอมา พาไปนอนบนเตียงอีกครั้ง "นอนนะ คุณหมอบอกว่าให้เธอพักผ่อนเยอะๆ""ค่ะ"เช้าวันถัดมา.....พ่อเลี้ยง

เช้าวันต่อมา...พ่อเลี้ยงอัคราพานับดาวไปไร่สตรอว์เบอร์รี่ด้วยกัน เพื่อคุมคนงานและเซ็นเอกสารที่คั่งค้างเอาไว้อัคราอุ้มร่างแน่งน้อยให้ขึ้นไปนั่งบนหลังม้าแล้วโหนร่างหนาตามเธอมาติดๆ สองกายแนบชิดจนเกือบจะเป็นเนื้อเดียวกัน ชายหนุ่มโอบร่างบอบบางไว้ในอ้อมแขนกำยำทันทีที่ขึ้นมานั่งซ้อนเธออยู่ด้านหลัง นับดาวรีบเกาะแขนหนาเอาไว้โดยอัตโนมัติเพราะกลัวตกจากหลังอาชาสีดำขลับ"พ่อเลี้ยงหนูจะไม่ตกลงไปใช่ไหมคะ หนูกลัวจังเลยค่ะ" นับดาวถาม ในขณะที่นั่งตัวเกร็งขาสั่น ฝ่ามือบางสองข้างเกาะรัดท่อนแขนกำยำราวกับเด็กน้อยที่กำลังขี้ขลาดชายหนุ่มค่อยๆ ก้มใบหน้าลงต่ำ แล้วกระซิบชิดใบหูเล็กน่ารักที่เย็นจัดเพราะสภาพอากาศ เขากุมบังเหียนไปพลางในขณะตอบคำถาม"อย่ากลัวไปเลยนะ ม้าตัวนี้เชื่องมาก ฉันรับรองว่ามันจะไม่พยศกลางทางจนทำเธอตกลงไปหรอก" "จริงนะคะ""อ่าห๊ะ" พ่อเลี้ยงหนุ่มขยับใบหน้าออกห่าง แต่ไม่วายขโมยจูบแก้มเธอไปฟอดใหญ่ๆ หนึ่งครั้ง"หอมจัง""พ่อเลี้ยงคะ!" นับดาวเสียงสูงราวกับตึกเจ็ดชั้น ย่นจมูกใส่คนที่ชอบทำตัวรุ่มร่ามในที่สาธารณะอัคราบีบปลายจมูกรั้น แล้วยิ้มใส่ตากลมโตคู่นั้น "เดี๋ยวนี้กล้าขึ้นเสียงใส่ฉันแล้วเหรอห๊ะ"

สี่เดือนต่อมา...หลังจากเสร็จสิ้นพิธีวิวาห์ระหว่างพ่อเลี้ยงอัครากับนับดาว ที่ถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายตามความตั้งใจของทั้งสองฝ่าย ทั้งคู่ก็ทุ่มเทแรงใจแรงกายให้กับร้านมินิมาร์ท ที่นอกจากจะขายของฝากเป็นผลผลิตจากสตรอว์เบอร์รี่ในไร่ นับดาวยังได้รับเอาผลิตภัณฑ์จากชาวบ้านในพื้นที่มาวางขายเพื่อเพิ่มรายได้ให้กับพวกเขาอีกหนึ่งช่องทางอาทิเช่น ตะกร้าสานที่ทำจากไม้ไผ่ หล่อนนำมาเพิ่มมูลค่าโดยการทำเป็นแพ็กเก็จจิ้งใส่สตรอว์เบอร์รี่ในไร่ ได้ทั้งสวยทั้งรักษ์โลกในเวลาเดียวกัน อาหารแปรรูปที่เก็บไว้ได้นาน รวมไปถึงพวกงานฝีมือต่างๆ อย่างพวกกระเป๋าสานหรือถัก พวงกุญแจแกะสลัก ผ้าทอมือก็เป็นสินค้าขายดี แม่เลี้ยงนับดาวจึงเป็นที่รักใคร่ของชาวบ้านละแวกนี้"อื้อหือ..ใครเอาทุเรียนเข้ามากินในร้านเนี่ย เหม็นมาก" อัคราเปิดประตูเข้ามาในร้านมินิมาร์ท กลิ่นทุเรียนก็โชยเข้าจมูกอย่างจัง เขาใช้นิ้วปิดจมูกแล้วหายใจทางปาก หันไปมองพนักงานที่ยืนเหงื่อตก ใบหน้าซีดขาวราวกระดาษ เมื่อเห็นพ่อเลี้ยงอัคราเกรี้ยวกราด ชายหนุ่มชี้หน้าพนักงานแล้วคำรามถาม"เธอเหรอยัยฟ้า!""ฟ้าเปล่านะคะ" พราวฟ้ารีบปฏิเสธเสียงสั่น โบกไม้โบกมือพัลวันเพื่อปฏ

ห้าวันติดกันที่นับดาวขยันกินแต่เมนูพิสดาร จนคนที่กำลังนั่งรถกลับบ้านประหวั่นครั่นคร้ามอยู่ในใจ เขากำลังคิดว่าเย็นนี้ไม่รู้จะต้องเจอกับอะไรบนโต๊ะอาหาร วันแรกอึ่งไข่ต้มใบมะขาม วันที่สองแมลงทอดสองจาน วันที่สามรถด่วนหรือว่าหนอนไม้ไผ่ทอดจนกรอบแล้วปรุงด้วยซอสฝาเขียวโรยด้วยพริกไทย วันที่สี่ต้มเปรตปลาไหล วันที่ห้าห่อหมกฮวกกับซุปหน่อไม้ "เฮ้อ!"อัคราถอนหายใจ เขาหวังว่าวันนี้เธอจะอยากกินอะไรที่มันธรรมดาบ้าง เขาไม่อยากโก่งคออาเจียนทุกครั้งเมื่อกลับมาบ้านแล้วเห็นเมนูอาหาร"ช่วงนี้แม่เลี้ยงชอบกินอะไรแปลกๆ จังเลยนะครับ พ่อเลี้ยงว่าไหม""อืม"อัคราตอบพลางคิดเรื่องนี้ในใจจนรู้สึกปวดหัว เขาใช้นิ้วมือคลึงขมับตัวเองไปมา อดิศรเหลือบมองอัคราทางกระจกมองหลัง"พ่อเลี้ยงปวดหัวเหรอครับ""อืม"เขาตอบแค่นั้นเอนหลังพิงพนัก หลับตาลงแล้วถอนหายใจออกมาหนักๆ"เฮ้อ! กูรู้นะ ว่าแต่ละเมนูที่นับดาวสรรหามาทานใครๆ เขาก็กินกัน แต่ว่ามันไม่น่ากินสักอย่าง อึ่งอ่างงี้ ปลาไหลงี้ หนอนงี้ กูเห็นแล้วอ๊วกพุ่งทุกที เมื่อไหร่ชีจะหยุดกินของพวกนี้ไม่รู้น