All Chapters of มาเฟียกำราบรัก: Chapter 31 - Chapter 40

"กรอดด" เสียงขบกรามดังเล็ดลอดออกจากริมฝีปากหนาบ่งบอกได้ว่าตอนนี้มาเฟียหนุ่มกำลังอดทนอดกลั่นกับแรงกระตุ้นจากคนบนตักมากแค่ไหน หงส์ฟ้ากลับยกยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจเมื่อรับรู้ได้ว่าร่างสูงเริ่มมีปฏิกริยาตอบสนองบางอย่าง ส่วนนั้นที่ก้นเธอนั่งทับอยู่พองตัวจนสัมผัสได้เธออยากจะลุกหนีไปไกล ๆ รู้สึกรังเกียจและไม่ชอบเอาเสียเลยแต่ก็ทำได้แค่สะกดกลั้นเอาไว้เพราะมาเฟียหนุ่มยังกำโทรศัพท์ไว้แน่นไม่เปิดโอกาสให้เธอได้แย่งคืนเลยดวงตากลมปรายมองโทรศัพท์ในมือหนาเล็กน้อยก่อนเริ่มรุกเขาหนักขึ้นกว่าเดิมเพราะต้องการให้เคลิ้บเคลิ้ม มือเรียวที่แตะค้างบนริมฝีปากหนาค่อย ๆ ลากลงตามลำคอหนาผ่านลูกกระเดือกระเรื่อยมาหยุดบนอกแกร่งที่มีเสื้อปกปิดอยู่ แล้วสอดมือเข้าไปใต้เสื้อยืดลูบไล้ไปตามซิกแพคที่เรียงตัวสวยงามไต่ขึ้นไปเรื่อย ๆ จนถึงหัวนมสีแดงอ่อนก่อนใช้นิ้วเขี่ยเล่นเบา ๆ ทำเอาอีกคนสยิวจนต้องเกร็งหน้าท้อง"ฮืม" มาเฟียหนุ่มครางต่ำในลำคออย่างสุดจะกลั้นความอดทนขาดสะบั้นลงในพริบตาเมื่อถูกคนบนตักเล้าโลมอย่างหนักความต้องการพุ่งถึงขีดสุดยากเกินจะหักห้ามใจได้แล้ว มือหนาวางโทรศัพท์ที่กำอยู่ในมืิอลงบนโซฟาก่อนเลื่อนขึ้นไปลูบไล้แผ่

หลายชั่วโมงต่อมามาเฟียหนุ่มพ่นลมหายใจหนัก ๆ ออกมาด้วยความโล่งอกหลังจากเปิดโน็ตบุ๊คนั่งหาข้อมูลในอีเมล์ที่เขาเชื่อมไว้กับโทรศัพท์และปรากฏว่ามีข้อมูลอยู่เมื่อตรวจเช็คอย่างละเอียดข้อมูลก็ครบถ้วนดีไม่ได้มีปัญหาอะไรถือว่าเป็นความโชคดีมาก ๆ ดวงตาคมกริบตวัดมองประตูกระจกตรงระเบียงแวบหนึ่งก่อนดึงสายตากลับมามองเวลาบนนาฬิกาข้อมือ"ยุงกัดตายแล้วมั้ง" เสียงทุ้มบ่นอุบอิบเมื่อเห็นว่าเป็นเวลาตีสี่ซึ่งเขามัดหญิงสาวไว้นอกระเบียงตั้งแต่เที่ยงคืน เขาถอนหายใจออกมาอีกครั้งอย่างเหนื่อยหน่ายก่อนพับเก็บโน็ตบุ๊คแล้วลุกเดินตรงไปยังระเบียงเพื่อดูว่าอีกคนเป็นยังไงบ้างหรือยังฤทธิ์เยอะเหมือนเดิม คิ้วเข้มขมวดชนกันเป็นปมเมื่อเปิดประตูออกมาก็พบว่าหญิงสาวนั่งซบหน้ากับเข่าเนื้อตัวสั่นเทาอย่างหนักได้ยินเสียงพร่ำเพ้อคล้ายกับคนละเมอดังเล็ดออกจากปากเป็นระยะสภาพที่เห็นทำให้เขาตกใจไม่น้อย เท้าใหญ่ค่อย ๆ ก้าวเข้าหาร่างอรชรช้า ๆ ก่อนย่อตัวลงนั่งคุกเข่าตรงหน้านั่นทำให้เขาได้ยินประโยคที่เปล่งออกจากริมฝีปากอวบอิ่มได้ชัดเจนจนจับใจความได้"ป๊าม๊าหงส์กลัว หงส์หนาวช่วยหงส์ด้วย ป๊าม๊าช่วยหงส์ด้วยค่ะ" คิ้วเข้มยิ่งขมวดยุ่งเหยิงเข้าไปอ

"พาฉันกลับห้องหน่อย" หงส์ฟ้านั่งทำใจอยู่สักพักใหญ่หลังจากตบตามาเฟียหนุ่มเรื่องทานยาได้สำเร็จ ก่อนเปล่งพูดกับร่างสูงที่นั่งก้มหน้ากดโทรศัพท์อยู่บนโซฟาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลที่สุดเพราะดีกว่าจะต้องทนอยู่ห้องเดียวกับเขา มาเฟียหนุ่มถึงกับเลิกคิ้วขึ้นสูงละสายตาจากหน้าจอมือถือตวัดมองใบหน้าหวานอย่างไม่อยากเชื่อหูตัวเองมากนัก เธอช่างเปลี่ยนอารมณ์ได้ดีจริง ๆ ก่อนหน้านี้ยังด่าเขาฉอด ๆ อยู่เลย เขายกยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนปรับสีหน้าราบเรียบเหมือนเดิมแล้วลุกเดินเข้าไปยืนริมเตียงโน้มตัวไปกระซิบประชิดกกหูเล็ก "เดินกลับไปเองสิแม่คนเก่ง" "..." คำพูดจากริมฝีปากหนาทำเอาคนฟังอย่างหงส์ฟ้าอารมณ์พุ่งปรี๊ดกำหมัดแน่นด้วยความคับแค้นใจมองสบดวงตาคมกริบเขม็งนานนับนาที ก่อนยกมือขึ้นผลักร่างสูงให้พ้นทางรวบรวมเรี่ยวแรงที่มีเพียงน้อยนิดกระเถิบไปริมเตียงแล้วค่อย ๆ ก้าวขาลงจากเตียงแม้รู้ว่าตัวเองไม่ไหวก็ตามแต่เพียงเพราะอยากเอาชนะคำพูดมาเฟียหนุ่มจึงกัดฟันลุกขึ้นยืน ทว่าเพียงเท้าแตะถึงพื้นเท่านั้นเธอถึงกับเข่าอ่อนยวบทรุดลงไปนั่งกองบนพื้นอย่างหมดท่า "ไอ้บ้าเอ้ย!" เสียงหวานสบถในลำคอเบา ๆ พร้อมใช้กำปั้นเล็กทุบลงบนขาด้วยความ

มาเฟียหนุ่มเหมือนถูกตบหน้าทางอ้อมมีผู้หญิงมากมายอยากได้สถานะนี้จากเขา แต่คนตรงหน้ากับบอกว่าอยากมีอะไรกับผู้ชายคนอื่นต่อหน้าต่อตาโดยไม่เกรงกลัวสักนิดดวงตาคมกริบจับจ้องดวงหน้าหวานอย่างไม่สบอารมณ์ยิ่งคนใต้ร่างแข็งข้อก็ยิ่งทำให้เขาอยากจะสยบเธอให้อยู่หมัดทำให้เธอต้องการเขา รอยยิ้มร้ายกาจผุดขึ้นประดับมุมปากหนาแวบหนึ่งก่อนจางหายไป"จะทำอะไร อย่านะไอ้บ้าริว" หงส์ฟ้าเปล่งเสียงถามดังลั่นเมื่อมาเฟียหนุ่มรวบมือเธอไปตรึงไว้เหนือศีรษะด้วยมือเพียงข้างเดียว แล้วเริ่มใช้อีกมือปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวโคลงบนร่างกายเธอออกทีละเม็ดอย่างใจเย็น "บอกให้ปล่อยไง" เธอพยายามออกแรงดีดดิ้นสุดฤทธิ์แต่ก็เปล่าประโยชน์เพียงไม่นานกระดุมเม็ดสุดท้ายก็ถูกมาเฟียหนุ่มปลดออกอย่างง่ายดาย หน้าอกเกินมาตรฐานและเนินเนื้อสาวอวบอูมที่ไร้เครื่องปกปิดปรากฏต่อสายตาคมกริบใบหน้าหวานเริ่มเห่อร้อนขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้เมื่อโดนแววตาเจ้าเล่ห์ราวกับเสือร้ายของคนด้านบนจับจ้องอย่างโจ้งแจ้ง แม้รู้สึกอายเพียงใดแต่ในตอนนี้เธอก็ไม่สามารถทำอะไรได้เลยนอกจากเปล่งเสียงก่นด่าด้วยความคับแค้นใจ "สารเลว! มาเฟียเหี้ยอะไรข่มขืนผู้หญิง ไอ้ทุเรศ""เก็บเสียงไว้

วันต่อมา..หงส์ฟ้ายืนฮั่มเพลงอย่างสบายใจขณะกวาดสายตามองเสื้อผ้าในตู้ไปด้วย วันนี้เธออารมณ์ดีและมีความสุขมาก ๆ เพราะเมื่อวานผู้เป็นพ่อโทรมาบอกว่าจะเดินทางมาอิตาลีกับผู้เป็นแม่เพื่อร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของพ่อมาเฟียหนุ่มที่จะเกิดขึ้นในอีกสามวันข้างหน้า แต่ทั้งสองล่วงหน้ามาก่อนสองสามวันเพราะอยากมาอยู่กับเธอให้หายคิดถึง"ชุดนี้แล้วกัน" เธอยกยิ้มออกมาเล็กน้อยเมื่อตัดสินใจเลือกชุดได้แล้วหลังจากยืนมองมานานเกือบสิบนาที มือเรียวหยิบชุดจัมสูทคอวีสีชมพู ทรงป้ายกระดุมหน้าหนึ่งเม็ด ช่วงกางเกงแต่งป้ายทับใส่เหมือนกระโปรงความยาวอยู่กลางขาอ่อนที่ไม่เคยใส่เลยสักครั้งออกจากไม้แขวนบรรจงสวมใส่ลงบนร่างกาย แล้วเดินไปนั่งแต่งเติมหน้าที่โต๊ะเครื่องแป้งต่อเธอเลือกแต่งหน้าโทนหวาน ส่วนผมก็จับถักเหมือนที่คาดผมแล้วจับเปียสองข้างมารวมไว้ที่ด้านหลัง ปลายผมดัดเป็นลอนทำให้ใบหน้าที่มีความหวานอยู่แล้วยิ่งดูหวานฉ่ำเข้าไปอีกเธอเลือกจะแต่งตัวแบบนี้เพราะผู้เป็นแม่ชอบมากเธอเลยอยากเอาใจสักหน่อย ใบหน้าหวานระบายยิ้มให้ตัวเองในกระจกเล็กน้อยหลังจากแต่งหน้าเสร็จ ก่อนหยัดกายลุกขึ้นยืนหมุนตัวไปมาสองสามรอบเช็คความเรียบร้อย แล้วยกนาฬ