All Chapters of มาเฟียกำราบรัก: Chapter 41 - Chapter 50

2 วันต่อมา.."หวังว่าแผนจะไม่มีอะไรผิดพลาดนะ" หงส์ฟ้าที่นั่งมองเอกสารด้วยใจเหม่อลอยที่โต๊ะทำงานหันไปเอ่ยกับร่างสูงที่นั่งโต๊ะข้าง ๆ ด้วยความกังวลเพราะวันนี้เป็นวันที่ลูกน้องของเขาจะเริ่มแผนปล่อยเหยื่อออกจากถ้ำเธอกลัวจะเกิดอะไรผิดพลาดแล้วทำให้ชวดโอกาสรู้ว่าใครเป็นผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมด"ลูกน้องฉันทำงานไม่เคยพลาด เธอเลิกกังวลได้แล้ว" มาเฟียหนุ่มละสายตาจากแฟ้มเอกสารตวัดสายตามองร่างอรชรข้าง ๆ ที่นั่งบ่นประโยคนี้กับเขานับครั้งไม่ถ้วนแล้วตั้งแต่เข้าห้องทำงานมาสามชั่วโมง"จิ้" เสียงหวานจิ๊จ๊ะในลำคออย่างนึกขัดใจกับคำพูดของมาเฟียหนุ่มคนอะไรจะมั่นใจเบอร์นั้น แต่เธอก็เลือกจะไม่ตอบโต้กลับเพราะได้ทำการตกลงกับเขาไว้ว่าจะสงบศึกกันชั่วคราวแล้วโพกัสไปที่เรื่องงานร่วมมือกันฝ่าฟันอุปสรรคในครั้งนี้ให้ได้หลังจากนั้นค่อยว่ากันอีกทีท่าทางของเธอทำเอามาเฟียหนุ่มอดยิ้มออกมาไม่ได้เมื่อก่อนเขามองว่ามันน่ารำคาญเป็นนิสัยที่ไม่ดีแต่ไม่รู้ทำไมต้องนี้กลับมองว่ามันน่ารักได้เสียงั้น หรือเขาอยู่ใกล้เธอจนเพี้ยนไปแล้ว ดวงตาคมกริบจับจ้องเสี้ยวหน้าหวานนิ่ง ๆ นานนับนาทีก่อนดึงสายตากลับมามองเอกสารบนโต๊ะ ต่างคนก็ต่าง

หงส์ฟ้าหลบหลีกความวุ่นวายในงานเลี้ยงวันเกิดมานั่งหลบมุมดื่มไวน์ที่ริมสระน้ำด้วยความรู้สึกเซ็ง ๆเธอนั่งห้อยขาลงไปในน้ำ ทอดสายตามองท้องฟ้ายามค่ำคืนที่มีหมู่ดาวน้อยใหญ่ทอประกายระยิบระยับสวยงามพลางคิดอะไรเรื่อยเปื่อย ขณะยกไวน์ขึ้นจิบไปด้วยไม่รู้ว่านานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้นั่งดูดาวแบบนี้เธอระบายยิ้มออกมาบาง ๆ เชิดหน้าขึ้นเล็กน้อยพร้อมกับหลับตาลงดื่มด่ำกับบรรยากาศยามค่ำคืน บรรยากาศอันเงียบสงบมีลมเย็น ๆ พัดโชยกระทบผิวเบา ๆ บวกด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่แล่นพล่านอยู่ในกายทำให้รู้สึกผ่อนคลายไม่น้อย เธอนั่งหลับตาดื่มด่ำกับบรรยากาศอย่างเพลิดเพลินจนไม่รู้เลยว่ามีคนเดินมานั่งลงข้าง ๆมาเฟียหนุ่มนั่งมองร่างอรชรที่หลับตาพริม ๆ นิ่ง ๆ ไม่คิดจะขัดจังหวะความสุขของเธอ เขานั่งมองเสี้ยวหน้าหวานอยู่อย่างนั้นกระทั่งเธอลืมตาขึ้นมาเขาจึงละสายตาออกแหงนขึ้นมองท้องฟ้าแทน"คุณมาตั้งแต่เมื่อไร" หงส์ฟ้าขมวดคิ้วถามด้วยความสงสัยเมื่อลืมตาขึ้นมาก็เจอมาเฟียหนุ่มนั่งอยู่ข้าง ๆ แล้ว"เพิ่งมา" มาเฟียหนุ่มตอบทั้งที่สายตายังคงจับจ้องบนท้องฟ้า"มีอะไรหรือเปล่า" ดวงตากลมตวัดมองเสี้ยวหน้าคมคายเชิงตั้งคำถาม"ไม่มี" เสียงทุ้มเปล่ง

วันต่อมา..มาเฟียหนุ่มแอบเดินออกมาจากห้องของหงส์ฟ้าในช่วงตีห้าของอีกวันหลังจากเสร็จกิจกรรมรักเมื่อคืนแล้วเผลอหลับไปด้วยความเหนื่อย เขาแง้มประตูออกเล็กน้อยแล้วชะเง้อหน้าดูจนมั่นใจว่ายังไม่มีใครตื่นจึงค่อย ๆ เดินย่องกลับห้องตัวเองโดยไม่มีรู้เลยว่ามีใครบางคนยืนมองอยู่ที่มุมมืดไม่ห่างจากห้องมากนัก เขาเดินเข้ามาล้มตัวลงนอนบนเตียงแล้วหลับต่อจนเช้าจึงลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวลงไปทานอาหานเช้าตามปกติบนโต๊ะอาหารประกอบไปด้วยคาร์เตอร์ที่นั่งอยู่หัวโต๊ะตามด้วยฟานี่ และมาเฟียหนุ่ม ฝั่งตรงข้ามเป็นหวงเฟยหง พีช และหงส์ฟ้าหงส์ฟ้าเอาแต่นั่งก้มหน้าทานข้าวเงียบ ๆ ไม่แม้แต่จะเงยหน้ามองร่างสูงที่นั่งฝั่งตรงข้ามเพราะรู้สึกอายกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ถึงจะเมาแต่เธอก็จำได้ลาง ๆ ว่าตัวเองทำอะไรไปบ้าง เมื่อคืนเธอเล่นบทรักสุดเร่าร้อนกับมาเฟียหนุ่มด้วยความยินยอมพร้อมใจแค่คิดก็อยากจะแทรกแผ่นดินหนีแล้ว มาเฟียหนุ่มยกยิ้มมุมปากอย่างรู้ทัน แต่เขาก็ต้องรีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติเมื่อเหลือบไปเห็นสายตาดุดันของคนเป็นพ่อที่จ้องมองมาอย่างเอาเรื่องเหมือนคาดโทษอะไรสักอย่างทำเอาเขางุนงงไม่น้อย แต่ก็ไม่ได้ถามไปเพราะบนโต๊ะมีค

ปัง! ปัง!เสียงปืนดังสนั่นหวั่นไหวติด ๆ กันหลายนัดเมื่อรถเก๋งที่ขับไล่หลังรถมาเฟียหนุ่มมาใช้ปืนยิงใส่รถของเขาในตอนที่รถขับออกเส้นทางเปลี่ยวไร้บ้านผู้คนไร้รถสัญจรไปมาทำให้กระสุนโดนตัวรถจนเป็นรู"เป็นแบบนี้เราแย่แน่คุณ" หงส์ฟ้าเอ่ยอย่างร้อนรนประเมินดูแล้วตอนนี้พวกเธอเสียเปรียบมาก ขืนปล่อยให้โดนเล่นงานอยู่ฝ่ายเดียวคงไม่รอดแน่ คิดได้ดังนั้นเธอจึงใช้มือลดกระจกลงก่อนยื่นตัวออกไปใช้มือยิงสวนรถด้านหลังโดยไม่รู้สึกเกรงกลัวสักนิด กลับกลายเป็นมาเฟียหนุ่มที่รู้สึกตกใจกับการกระทำเสี่ยง ๆ ของเธอ"เธอทำบ้าอะไรลงมาเดี๋ยวนี้ เกิดโดนยิงขึ้นมาจะทำยังไง" เสียงทุ้มตะเบ็งดุด้วยความไม่พอใจพร้อมยื่นมือไปกระชากแขนเล็กให้ลงมานั่งในรถดั่งเดิม"ฉันกำลังช่วยคุณอยู่นะ ห้ามทำไมเนี่ย" คนโดนดุหันมองเสี้ยวหน้าคมคายอย่างไม่สบอารมณ์เธอกำลังช่วยยิงสกัดรถศัครูให้แท้ ๆ แต่กลับมาว่าเธอเสียงั้นก็ไม่รู้ว่าเขาจะอะไรนักหนาเธอรู้ดีว่าต้องทำยังไงถึงได้กล้าทำแบบนี้"โทรหาจอห์น" มาเฟียหนุ่มหาได้สนใจเสียงบ่นของร่างอรชรไม่ออกคำสั่งเสียงเข้ม ขณะสายตายังคงจดจ่อกับถนนข้างหน้าสมองก็คิดหาวิธีหลบหลีกจากสถานการณ์ในตอนนี้ สิ้นเสียงเข้มมือเร

2 วันต่อมา.."ตื่นขึ้นมาทะเลาะกับหงส์ได้แล้วค่ะพี่เซริว" หงส์ฟ้านั่งกุมมือร่างสูงที่นอนหลับบนเตียงหลวม ๆ จับจ้องใบหน้าซีดเผือดด้วยแววตาเศร้าหลังจากออกจากห้องผ่าตัดวันนั้นมาเฟียหนุ่มก็ไม่มีทีท่าว่าจะฟื้นขึ้นมาสักทีนี่ก็ผ่านไปสองวันแล้ว ทั้งที่หมอก็บอกว่าเขาปลอดภัยไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงโชคดีที่หัวใจของเขาอยู่ด้านขวาเลยทำให้รอดหวุดหวิดสองวันมานี่เธอแทบไม่ได้พักผ่อนเลยอยู่เฝ้ามาเฟียหนุ่มตลอดฟานี่กับคาร์เตอร์บอกให้กลับไปพักผ่อนเธอก็ไม่ยอมที่เขาต้องเป็นแบบนี้ก็เพราะช่วยเธอแล้วจะให้เธอกลับไปนอนหลับสบายได้ยังไงกันแกร็ก!เสียงเปิดประตูดังขึ้นทำให้หงส์ฟ้าละสายตาจากใบหน้าซีดเผือดหันไปมองทางประตู"ที่บริษัทเป็นยังไงบ้างจอห์น" ริมฝีปากอวบอิ่มเผยอถามทันทีที่เห็นว่าคนเปิดประตูเข้ามาคือจอห์น เธอมอบหมายให้จอห์นไปดูแลความเรียบร้อยในบริษัทแทนหากมีเอกสารสำคัญที่ต้องเซ็นจอห์นก็จะหอบมาให้เซ็นที่โรงพยาบาล"เรียบร้อยดีครับ..แต่พรุ่งนี้มิสเตอร์ปาร์คจะบินมาคุยเรื่องร่วมลงทุนกับบริษัทจะเอายังไงดีครับ คุณเซริวยังไม่ฟื้นเลยแถมงานนี้ยังสำคัญกับคุณเซริวมากด้วยครับ" จอห์นเอ่ยพร้อมกับวางแฟ้มเอกสารลงบนโต๊ะที่โซฟา คำพู