Semua Bab มาเฟียกำราบรัก: Bab 21 - Bab 30

หงส์ฟ้าตาเบิกกว้างอ้าปากค้างด้วยความตกใจในตอนที่มาเฟียหนุ่มปลดเปลื้องกางเกงชิ้นสุดท้ายออกจากร่างกายเผยให้แก่นกายขนาดใหญ่โอบล้อมด้วยเส้นเอ็นดูน่ากลัวดีดผึ่งออกมาโชว์ความใหญ่โตต่อหน้าถึงแม้เธอจะดูแรงและกร้านโลกแค่ไหน แต่ก็ไม่เคยเห็นอวัยวะเพศจริงของผู้ชายไม่เคยแม้แต่จะสัมผัสมาก่อน"ถ้ากลัวก็กราบขอโทษสิเผื่อฉันจะใจดีไม่ทำอะไรเธอ" มาเฟียหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปากอย่างรู้ทันเมื่อเห็นสีหน้าตกตะลึงของหญิงสาว ก่อนจะต้องหน้านิ่วคิ้วขมวดในวินาทีต่อมาเมื่อได้ยินประโยคสวนกลับจากริมฝีปากอวบอิ่ม"ฝันไปเถอะ...ก็แค่หนอนน้อยจะกลัวทำไมของคุณเทียบไม่กับผู้ชายคนอื่นที่ฉันมีอะไรด้วยสักนิด" หงส์ฟ้าก็คือหงส์ฟ้าต่อให้รู้สึกกลัวเพียงใดก็ไม่ยอมเสียหน้ายังคงปากกล้าสวนกลับร่างสูงทันควัน จับจ้องแก่นกายใหญ่ทำเหมือนไม่ได้รู้สึกอะไรราวกับตัวเองผ่านเรื่องนี้มาอย่างโชกโชนทั้งที่ความจริงไม่ใช่ ในใจอยากจะกรีดออกมาดัง ๆ รู้สึกขนลุกขนพองอยากจะหายไปจากตรงนี้ให้รู้แล้วรู้รอดไม่ต้องทนฝืนมองภาพอุจาดตา ที่เธอพูดออกไปว่าเจ้านั่นของเขาเหมือนหนอนน้อยมันไม่ใช่เลยสักนิดเหมือนมังกรต่างหากแค่คิดว่ามันต้องเข้ามาอยู่ในตัวก็กลัวจับใจแล้ว"หน

มาเฟียหนุ่มเอื้อมไปแกะเนคไทออกจากข้อมือเล็กแล้วจับร่างอรชรพลิกให้นอนคว่ำโดยไม่สนใจเสียงที่กำลังก่นด่าเขาอยู่สักนิด"ไอ้ชาติหมา ไอ้เหี้ยริวฉันจะตัดหนอนน้อยคุณทิ้งคอยดะ.." เสียงก่นด่าถูกกลืนหายไปในลำคอเมื่อมาเฟียหนุ่มจับสะโพกมนให้แอ่นขึ้น แล้วกระทุ้งแก่นกายเข้าไปอย่างแรงจงใจทำให้อีกคนจุกจนพูดไม่ออก"อึก" หงส์ฟ้าฝังหน้าลงบนที่นอนนุ่มเม้มริมฝีปากแน่น มือขย้ำผ้าปูที่นอนข่มความรู้สึกจุกปนเจ็บที่เข้าเล่นงานช่วงล่าง ตอนนี้เธอไม่ได้มีอารมณ์ร่วมกับเขาเลยสักนิดแล้วก็จะไม่มีวันคล้อยตามเป็นครั้งที่สองแน่แค่นี้เธอก็เสียหน้ามากพอแล้ว"อ๊ะ!" เสียงหวานหลุดร้องออกมาอย่างห้ามไม่ได้เมื่อจู่ ๆ คนด้านหลังก็ดึงแก่นกายออกจนสุดแล้วกระทุ้งเข้ามาใหม่อีกครั้งด้วยความรุนแรงจนตัวเธอถลาไปข้างหน้า ความจุกแผ่ซ่านทั่วท้องน้อย"หึ" เจ้าของการกระทำป่าเถื่อนกลับเค้นหัวเราะในลำคออย่างสะใจโน้มตัวลงกระซิบชิดกกหูเล็กด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน "แน่ใจเหรอว่าของฉันหนอนน้อย" "หนอนลูกหมา" หงส์ฟ้ากัดฟันกรอดผงกหน้าจากที่นอนเอี่ยวไปตะเบ็งเสียงใส่คนด้านหลังด้วยความโกรธ คนฟังถึงกับหน้านิ่วคิ้วขมวดใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มอย่างไม่สบอารมณ์ในเมื่

@ผับหงส์ฟ้าในชุดเดรสสั้นเกาะอกรัดรูปสีดำตัดกับผิวขาวเนียน ผมถูกปล่อยยาวถึงกลางหลัง ใบหน้าแต่งเติมด้วยเครื่องสำอางบางเบาเป็นธรรมชาติเดินนวยนาดเข้าไปในผับหรูย่านใจกลางเมืองพร้อมกับหลันหลันเพื่อนสาวคนสนิท"วันนี้พี่ออสตินมาด้วยนะ" หลันหลันเอียงหน้ากระซิบบอกข้างกกหูเพื่อนสาว ขณะกำลังเดินขึ้นบันไดเพื่อไปยังโซนวีไอพีที่อยู่ชั้นสองของผับด้วยท่าทางกรุ่มกริ่มเพราะรู้ว่าเพื่อนสาวแอบปลื้มออสตินจากการที่ได้รู้จัก และคุยกันในสนามแข่งรถวันนั้น"อืม" หงส์ฟ้าไม่ได้รู้สึกดีใจหรือตื้นเต้นสักนิดในสมองของเธอมัวแต่คิดหาวิธีลบคลิปออกจากโทรศัพท์มาเฟียหนุ่มตลอเวลา"แกเป็นอะไรหรือเปล่า" ท่าทางแปลก ๆ ของเพื่อนสาวทำเอาหลันหลันสงสัยไม่น้อยเพราะเธอดูเคร่งเครียดตั้งแต่ขึ้นรถมาแล้ว"ไม่ได้เป็นอะไร" หงส์ฟ้าตอบปัด ๆ แต่หลันหลันก็ยังไม่เชื่ออยู่ดีเธอรู้จักเพื่อนสาวมานานย่อมดูออก เธอยกมือขึ้นตบบ่าเพื่อนสาวเบา ๆ "มีอะไรไม่สบายใจปรึกษาฉันได้นะ""ขอบใจแกมาก" หงส์ฟ้าระบายยิ้มให้เพื่อนสาวบาง ๆ จากนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรต่อจนเดินมาถึงโต๊ะที่มีแฟนของหลันหลันกับเพื่อนนั่งอยู่"สวัสดีค่ะพี่เบรย์เดน พี่ออสติน" เธอกล่าวทักทายหนุ่มรุ

มาเฟียหนุ่มกับหงส์ฟ้าจ้องตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร ขณะที่เธอนั้นพยายามบิดข้อมือไปด้วยเพื่อให้หลุดจากพันธนาการของมือหนา "ปล่อยนะไอ้เหี้ยริว""เธอยังไม่เข็ดหลาบสินะ" มาเฟียหนุ่มกดตรึงมือเรียวแน่นขึ้นกว่าเดิมเมื่ออีกคนแผลงฤทธิ์ไม่หยุดหย่อนเขาโคตรเกลียดผู้หญิงที่ชอบท้าทายไม่ให้เกียรติเขาอย่างเธอมากที่สุด "เสียใจด้วยนะพอดีฉันเป็นคนด้านชา...แค่นั้นไม่รู้สึกรู้สาอะไรหรอก" หงส์ฟ้าเชิดหน้าเปล่งเสียงสวนกลับอย่างท้าทายถึงแม้ในใจโคตรอยากจะตะโกนบอกว่าเธอไม่โอเคกับมันสักนิด "งั้นฉันคงต้องจัดให้เธอหนัก ๆ หน่อย เอาให้ลืมไม่ลงเลย" เขายกยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจพร้อมกับคลายมือออกจากข้อมือเล็กจับร่างอรชรขึ้นอุ้มพาดบ่า แล้วเดินดุ่ม ๆ ไปยังรถคันหรู คนบนบ่าพยายามดีดดิ้นสุดแรงใช้มือทุบตีแผ่นหลังกว้างระรัว "ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ปล่อยสิว่ะ"แรงทุบจากกำปั้นเล็กไม่ได้ทำให้ร่างสูงสะเทือนสักนิด เขาเดินตรงไปยังรถหรูโดยไม่สนใจคนรอบข้างที่มองมาเพราะเสียงร้องโวยวายของเธอสักนิด เมื่อมาถึงรถก็ยัดร่างอรชรใส่เบาะหลังอย่างแรงจนเธอหน้าถลาจูบเบาะนุ่ม "ไอ้เฮงซวย" หงส์ฟ้าก่นด่าด้วยความโมโหพลางคลานไปยังประตูอีกฝั่งเพื่อเปิดประตูลง

หงส์ฟ้านั่งรอที่โซฟาในห้องจนแน่ใจว่ามาเฟียหนุ่มหลับสนิทแล้วจึงค่อย ๆ เดินย่องเข้าไปริมเตียง"เหี้ยริว ๆ" มือเรียวเอื้อมไปแตะแก้มเกลี้ยงเกลาพร้อมเปล่งเสียงเรียกแผ่วเบาแทบจะขาดหายเพื่อเช็คว่าเขาหลับสนิทจริงไหม จากนั้นจึงเริ่มกวาดสายตามองหาโทรศัพท์ของเขาทันทีมือเรียวค่อย ๆ สอดเข้าไปใต้หมอนที่มาเฟียหนุ่มหนุนอย่างแผ่วเบาเพราะบนที่นอนไม่มีโทรศัพท์เผื่ิอเขาจะซ่อนไว้ใต้หมอน แต่เธอก็พบกับความผิดหวัง"อยู่ไหนนะ" ลมหายใจหนัก ๆ ถูกพ่นออกจากจมูกโด่งรั้นอย่างไม่สบอารมณ์เมื่อพยายามหาเท่าไรก็หาไม่เจอ ขณะที่ดวงตากลมโตยังคงกวาดมองไปรอบ ๆ ห้องจนสะดุดเข้ากับตะกร้าผ้า เท้าเล็กรีบสาวเดินไปหยิบกางเกงในตะกร้าอย่างไม่รอช้าคิดว่าอาจจะอยู่ในกระเป๋ากางเกงของเขา แต่ก็ต้องผิดหวังเป็นครั้งที่สองเพราะพบเพียงความว่างเปล่าเช่นเดิม"บ้าฉิบ!" เสียงหวานสบถออกมาระคนหัวเสียมีโอกาสแล้วเชียวแต่เธอดันหาโทรศัพท์ไม่พบไม่รู้ว่าเขาเอาไปซ่อนไว้ที่ไหนกัน เท้าเล็กเดินมาหยุดริมเตียงดวงตากลมโตจับจ้องคนบนเตียงที่หลับตาพริม ๆ ด้วยความคับแค้นใจความคิดบางอย่างพลันแวบเข้ามาในสมอง รอยยิ้มชั่วร้ายผุดขึ้นประดับมุมปากอวบอิ่มเล็กน้อย ก่อนเท