All Chapters of FIFA | พลาดรักร้ายนายสารเลว : Chapter 1 - Chapter 10

EP01 @แอสตัน อินซีเรียเสียงฝนกระทบในหูฟังดังสนั่นไม่อาจดึงความสนใจของมิเกลได้เธอเดินตรงดิ่งมาที่โรงอาหารเพื่อที่จะกินข้าวแต่หางตาก็ไปเห็นเข้ากับเหตุการณ์อะไรบางอย่างที่เกิดขึ้น มือเล็กถอดหูฟังออกแล้วมองไปก็เห็นคนกำลังมีเรื่องกันเธอยืนมองนิ่งท้าวกำลังจะก้าวเดินหนีแต่กลับเห็นร่างของผู้หญิงคนหนึ่งที่เธอหกล้มหัวกระแทกกับมุมโต๊ะ “ฉันว่าเธอออกมาก่อนดีกว่า เดี๋ยวจะโดนลูกหลง” มิเกลเข้าไปพยุงร่างผู้หญิงที่ล้มโดยตอนนี้ไม่ได้มีใครสนใจพวกเธอ “อื้อ” มุกดาขานรับแล้วลุกขึ้นก่อนที่ทั้งสองจะเดินออกมาจากบริเวณที่เกิดเหตุ“ไปทำแผลก่อนมั้ย” “มีที่ทำแผลอยู่แถวนี้ด้วยหรอ” มุกดาถามออกไปทำให้มิเกลเริ่มงุนงงแต่เธอก็ไม่ได้ถามอะไรออกไปและตอบในสิ่งที่มุกดากำลังสงสัยดูทรงแล้วมุกดาน่าจะเป็นเด็กใหม่ของที่นี้ “ของคณะเราไง” “ไปทำหน่อยก็ดี” มุกดาใช้ปลายนิ้วแตะที่แผลของตนเองพอเธอเห็นเลือดก็เลยตอบออกมาแบบนั้น “เดี๋ยวฉันทำให้” มิเกลพูดจบก็เดินนำหน้ามุกดาไปที่ห้องปฐมพยาบาลของคณะและในขณะที่เดินมุกดาก็ถามออกมา “นี่ เธอชื่ออะไร” “มิเกล” หญิงสาวตอบกลับไปอย่างไร้อารมณ์และสีหน้าเรียบนิ่งทำให้คนถามหน้าเจื่อนลงเล็กน้อยเ

EP03เกิดความเงียบขึ้นภายในห้องเรียนสองสายตาจ้องมองกันจนกระทั่งมิเกลเป็นฝ่ายหลบสายตาเธอรู้สึกแปลกๆ เหมือนฟีฟ่าจะจำตนเองได้ยังไงยังงั้น“พี่ล้อเล่นเฉยๆ ครับ น้องมิเกลอย่ากลัวไปเลย” พอมิเกลหลบสายตาฟีฟ่าก็พูดขึ้นมาเจือปนเสียงหัวเราะเล็กน้อยราวกับว่ามันเป็นเรื่องตลกขบขันก่อนที่เขาจะโน้มตัวกลับมาแล้วยืนตรงร่างหนาเดินกลับไปประจำที่หน้าห้องเหมือนเดิม“พี่ว่าเรากลับมาสนใจเรื่องเรียนดีกว่าส่วนเรื่องปิดจ๊อบอะไรนั้นตามสบายเลยนะครับ” ฟีฟ่าบอกแค่นั้นเขาก็เริ่มสอนทันที ชายหนุ่มเปิดสไลด์การสอนขึ้นแล้ววเริ่มอธิบายและสไลด์การสอนก็เป็นหลักสูตรภาษาอังกฤษทั้งหมด“จากสไลด์ที่น้องๆ เห็นเป็นการจำลองเหตุการณ์บนเครื่องบิน มาดูกันว่าใครจะแก้สถานการณ์ยังไงเมื่อเราอยู่บนเครื่องแล้วเกิดเรื่องอะไรบางอย่างขึ้น” ชายหนุ่มเริ่มอธิบายและทุกคนก็ต่างนิ่งฟังและคิดตามไปด้วย“พี่ให้เวลาคิดแค่สามนาทีแล้วจะซุ่มตอบเริ่มเลยครับ” พอได้ยินสัญญาณจากฟีฟ่านักศึกษาทุกคนก็เริ่มมองไปที่จอซึ่งจำลองเหตุการณ์บนเครื่องบิน เป็นไฟล์บินจากลอนดอนกลับมาที่ไทยและมีลูกค้าชาวไทยและอังกฤษมีปัญหากันลูกค้าชายอังกฤษเป็นหญิงชราที่วางอาหารไว้ไม่ดีจนแก้

EP05“ช่วงนี้ยังเครียดๆ อยู่รึเปล่าคะ มีเรื่องอะไรมารบกวนจิตใจบ้างไหม” เสียงของคุณหมอฐิติมาคุณหมอที่ดูแลเรื่องโรคประจำตัวของเธอเอ่ยขึ้นในขณะที่มิเกลกำลังนั่งเหม่อลอยอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานของคุณหมอภายในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ“มีนิดหน่อยค่ะ”“พยายามอย่าคิดเรื่องอะไรที่มันกระทบจิตใจมากนะคะ แล้วก็ทานยาอย่างต่อเนื่องด้วย” คุณหมอฐิติมาเป็นคุณหมอด้านนี้โดยเฉพาะรักษาโรคซึมเศร้าโดยโรงพยาบาลที่มิเกลเรียกรักษาเป็นโรงพยาบาลเอกชนเพราะเธอไม่ชอบที่ที่ผู้คนพลุ่งพล่านและอยากได้รับการรักษาแบบเป็นส่วนตัวเลยเลือกโรงพยาบาลเอกชนมากกว่ารัฐบาล“คุณหมอคะ”“ว่าไงคะ”“ถ้าเรามีเรื่องอะไรที่มันกระทบจิตใจควรหลีกเลี่ยงออกมาจากตรงนั้นใช่ไหมคะ” มิเกลเอ่ยถามด้วยสีหน้าเหม่อลอยเธอนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์เมื่อวานที่ได้ทำให้เจอกับฟีฟ่ามากกว่าปกติและยิ่งได้เจอหน้าเขาเหตุการณ์เลวร้ายมันก็ย้อนเข้ามาในหัว“ขึ้นอยู่กับว่าสิ่งนั้นเป็นตัวบุคคลหรือสถานที่สิ่งของค่ะ”“บุคคลค่ะ”“พยายามอย่านึกเรื่องเลวร้ายนั้นก็พอค่ะ ลืมมันไปแล้วทุกอย่างจะดีขึ้น” แล้วเธอจะทำได้ยังไงกันล่ะในเมื่อจุดเปลี่ยนของชีวิตเธอมันมาจากผู้ชายคนนั้นผู้ชายที่เปลี่ยนชีวิต

EP07 ตึก ตึก ตึก… เสียงฝีเท้าเล็กกระทบกับพื้นบันไดของชั้นสุดท้ายของดาดฟ้าบนตึกเรียนมิเกลเดินขึ้นมาอย่างเชื่องช้าพร้อมกับอยู่ในความคิดของตนเอง เธอยืนอยู่หน้าประตูก่อนจะเอื้อมมือไปบิดลูกประตูแต่ก็ปรากฏว่ามันไม่ได้ล็อกมิเกลจึงเปิดเข้าไปข้างใน สายตาของเธอเหลือบมองเห็นแผ่นหลังบางของใครบางคนที่นั่งหันหลังหย่อนขาอยู่ผู้หญิงคนนั้นยังไม่รู้ตัวว่ามิเกลเปิดประตูเข้า ดวงตาไร้ความรู้สึกช่างใจแล้วมองอยู่สักพักว่าจะเดินเข้าไปดีมั้ยเพราะเธอเองอยากอยู่คนเดียวเงียบๆแต่มิเกลก็เลือกที่จะเดินเข้าไปแล้วปิดประตูลงเบาๆเธอเดินเข้าไปหยุดอยู่ข้างหลังมุกดาแล้วเอ่ยถามขึ้นมา “มานั่งอะไรตรงนี้” พอได้ยินเสียงเอ่ยทักสอดแทรกเสียงลมพัดแรงขึ้นมามุกดาก็หันกลับมามองมิเกลถอดหูฟังที่ชอบเสียบอยู่ตลอดเวลาออกแล้วเก็บไว้ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้คนที่อยู่ก่อน“มิเกลล่ะ มาที่นี้ทำไมหรอ” มุกดาทนความสงสัยไม่ได้จึงถามออกไปเธอนึกว่าตนเองรู้จักที่ตรงนี้แค่คนเดียวแต่กลับไม่รู้เลยว่าสถานที่ตรงนี้เป็นสถานที่ประจำของมิเกลเธอชอบมาที่นี้เพียงลำพังอยู่ประจำ “มันที่ประจำของฉัน” นํ้าเสียงเรียบนิ่งตอบแล้วหย่อนตัวนั่งลงห้อยขาข้างมุกดาแววตาที่เต็

EP09 ลับร่างมิเกลที่เดินออกจากห้องไปก็มีสายเรียกเข้าจากโทรศัพท์มือถือของฟีฟ่า ร่างหนาจึงหยิบมันขึ้นมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วดูรายชื่อก็พบว่าเป็นน้องสาวของเขาเองที่โทรมา “ว่าไง” เสียงทุ่มตอบกลับปลายสายไป ( น้องถึงสนามบินแล้วนะคะ พี่ฟีฟ่ามารับได้มั้ย ) “กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมไม่บอกพี่” ฟีฟ่าแสดงสีหน้าตกใจเพราะนีน่าเธอไปเรียนต่างประเทศเป็นปีแล้วจู่ๆก็กลับมาโดยที่ไม่ได้บอกใครแม้กระทั่งพ่อของเขายังไม่รู้เรื่อง( น้องอยากเซอร์ไพรส์พี่กับคุณพ่อยังไงคะ ) นํ้าเสียงสดใสพูดผ่านปลายสายออกมาพร้อมกับเสียงประกาศของสนามบินที่เล็ดลอดผ่านปลายสายมาเหมือนกัน “โอเค เดี๋ยวพี่ไปรับ” ( โอเคค่าาา~~ ) พูดคุยโทรศัพท์กันเสร็จฟีฟ่าก็กดตัดสายแต่ร่างหนาไม่ได้เดินไปหยิบกุญแจรถและเดินออกไปนอกห้อง ฟีฟ่ากดเข้าไปในไลน์แล้วทักหาใครบางคน ข้อความ ฟีฟ่า : อยู่สนามบินป่าวฟีฟ่า : ฝากรับนีน่าไปส่งที่บ้านหน่อยเธออยู่สนามบิน ข้อความนั้นถูกเปิดอ่านอย่างรวดเร็วแต่มาทีนไม่ได้ตอบอะไรกลับมานั้นแปลว่าเขาทราบเรื่องแล้วแล้วก็คงจะไปรับนีน่าให้ตามที่ฟีฟ่าบอก อีกด้านที่สนามบินวันนี้มาทีนมีบินพอดีแล้วไฟล์ของเขาก็มาลงที่กรุงเทพเป