All Chapters of Bound to the Billionaire's Desire: Chapter 101 - Chapter 110

Mabilis na lumipas ang mga araw, ngunit hindi pa rin bumababa ang pag-usbong ng pangalan ni Nathan sa mundo ng negosyo. Habang si Elena ay unti-unting bumabalik sa trabaho at nagiging mas matatag, si Nathan naman ay abala sa isa sa pinakamalaking proyekto na itinago niya sa media at sa publiko—hanggang sa maging handa itong ilabas sa mundo.At sa araw na iyon, handa na.Isang Malaking Balita sa Mundo ng BusinessMaagang umaga pa lang, dumagsa na ang media sa harap ng malaking event hall ng Luxor International Holdings, ang kompanya ni Nathan. May malaking tarp sa harapan:“THE GLOBAL AURORA MALL PROJECT — OFFICIAL LAUNCH”Limang bansa ang nakalagay sa banner:Japan, Singapore, United Kingdom, UAE, at Canada.Isang malaking project. Isang malaking investment.Isang pangalang muling magpapatunay kung bakit si Nathan ang tinuturing na pinakamabilis umangat na businessman sa Asia.Sa backstage, si Nathan ay inaayos ang suit niya—simple pero elegant, dark navy na may silver cufflinks na re

Ang Oceania Grand Tower ay isa sa pinakamataas na gusali sa buong lungsod, tahanan ng mga corporate titan at global investors. Sa 58th floor naroon ang private executive conference hall na nirentahan para sa meeting nina Nathan Arguelles at Celestine Armand, CEO ng Aurelle Group International.Ito ang unang pagkakataon na magkakaharap sila—isang Philippine conglomerate titan at isang European tech-retail powerhouse. Walang romantic angle, walang personal agenda—ito ay purong negosyong maaaring magbukas ng pinto sa bagong world-class project.The ArrivalDumating si Nathan kasama ang tatlong senior executives niya. Suot niya ang charcoal suit, sharp and minimal, bagay sa isang CEO na kontrolado ang lahat ng galaw. Habang naglalakad silang papasok, inulit niya ang agenda:Evaluate Aurelle Group’s proposalReview sustainability requirementsDiscuss revenue-sharing and risk allocationDetermine feasibility of a global multi-mall integrationWalang ibang dapat pag-usapan. Walang lugar para

Tahimik ang hapon sa mansyon, isang uri ng katahimikan na parang may kulang—o may nawawala. Nakaupo si Elena sa veranda, hawak ang laptop at sinusubukang tapusin ang ilang pending na designs para sa bagong international project nila ni Aiden. Pero kahit anong pilit niyang ituon ang isip, iba ang tumatakbo sa utak niya: si Nathan.Simula nang pumutok ang balita tungkol sa joint interview ni Nathan at Celestine, tila sumabog din ang schedule ng asawa niya. Halos araw-araw may meeting, may project visit, may dinner with investors. At kahit nag-uupdate si Nathan sa kanya, ramdam niyang unti-unting lumalayo ang distansyang dati ay halos wala.Tumunog ang phone niya—isang message galing kay Nathan.Nathan: Love, baka ma-late ako ng uwi. May emergency meeting si Celestine with the Japan team, kailangan ko raw doon. I’ll make it up to you.Napabuntong-hininga si Elena.“Of course… Celestine na naman,” bulong niya sa sarili.Hindi siya selosa dati, hindi ganoon ang nature niya—pero hindi niya

Maaga pa lang, ramdam na ni Elena ang bigat sa dibdib. Hindi pa man sumisikat ang araw nang tuluyan, gising na siya—pero hindi dahil sa saya o motivation. Gising siya dahil hindi siya makatulog kagabi.Gising siya dahil sa katahimikan.Dahil sa isang pangungusap lang na “pauwi na ako.”Hindi niya na hinintay si Nathan dumating. Nakapikit siya noong pumasok ito, naramdaman niyang humiga pero mabilis ding nakatulog dahil pagod. Ni wala man lang silang nag-usap kahit kaunti.At ngayong umaga… mas lalo niyang naramdaman ang distansya.6:20 AMNagmulat ng mata si Elena. Tahimik ang kuwarto. Tahimik ang buong mansyon. Pero ang pinakamasakit—tumambad sa kanya ang imahe ni Nathan, nakaupo sa gilid ng kama, hawak ang cellphone, mabilis ang pag-type, para bang may hinahabol na oras.Hindi nito napansin na gising siya.“Morning,” mahinang bati ni Elena, kahit pilit.Pero hindi tumingin agad si Nathan.May dalawang segundo pa bago siya sumagot.“Oh… morning,” sabi nito, saka ngumiti nang bahagya

Pagdating ni Nathan sa mansion, halata ang pagod sa kanya—higit sa normal na long day. Ngunit sa kabila nito, dala niya ang tray na may mga pastries at tea, handog sa paboritong snack ni Elena, para ipakita ang lambing at malasakit. Pagpasok niya sa living room, nakita siya ni Elena na nakaupo sa sofa, nakatingin sa bintana, nakalimot sa presensya niya. Tahimik, composed, parang wala. “Hey,” malambing na bati ni Nathan, hawak ang tray, “I brought this… for you.” “Thanks,” mahinahon ang sagot ni Elena, malamig, walang kahit kaunting hint ng excitement o ngiti. Ang puso ni Nathan ay kumirot nang makita ang cold act. Hindi niya alam na sa loob, si Elena ay nagtatago ng selos—ang kaisipan niya ay paulit-ulit na bumabalik sa larawan ni Celestine, na nakatrabaho ngayon ni Nathan sa isang high-profile international project. “Uh… okay,” sabi ni Nathan, lumapit sa sofa, subalit sinisikap niyang maging magaan. “You’ve been distant all day… Are you mad at me?” “I’m not mad,” sagot ni