All Chapters of Bound to the Billionaire's Desire: Chapter 81 - Chapter 90

Hindi pa man natutunaw ang tensyon sa loob ni Nathan habang naghihintay sa labas ng ospital, nagsimula nang magbago ang mundo ni Elena sa labas. Ang kanyang telepono ay sabay-sabay na nag-vibrate, ang bawat notification ay parang isang maliit na bomba ng impormasyon. “Breaking News: Young Design Prodigy Elena Arguelles Injured in Road Accident” “Traffic Accident: Elena Arguelles in Critical Condition” “Fans of E.A. Designs Shocked by Elena Arguelles’ Car Accident” Hindi niya ito sinasadyang mabasa, ngunit hindi niya rin mapigilan. Sa bawat headline, sa bawat post, ramdam niya ang bawat titig na nakalaan sa kanya, kahit na wala pa siyang alam sa mga detalye ng aksidente. Sa I*******m, T*****r, at TikTok, nagsimula na ang trending hashtags: #ElenaArguelles #EADesigns #AccidentAlert. Ang pangalan niya ay paulit-ulit na binanggit ng mga fans, media outlets, at netizens. Ang bawat post ay may halong concern, curiosity, at shock. Habang nakatayo si Nathan sa labas, hawak ang kanyang br

Ang malamig na hangin sa labas ng ospital ay parang walang pakialam sa bumibigat na damdamin ni Nathan. Tumayo siya sa labas, ang katawan ay nanginginig hindi lamang sa lamig, kundi sa galit, tensyon, at labis na pagkabahala. Ang bawat hinga niya ay mabigat, parang bawat segundo ay pinipiga ng pangamba sa dibdib niya.Hindi niya maiwasang paulit-ulit sa isip ang nangyari: si Elena, ang kanyang misis, na nakabangga, nasa ospital, at siya—si Nathan Arguelles—ang nag-umpisa ng lahat. Ang galit na nararamdaman niya ay hindi lamang sa sarili; ito rin ay galit sa mundo na tila hindi patas.Lumakad siya pataas at pababa sa harap ng ospital, sinusukat ang bawat hakbang. Ang mga mata niya ay nakapikit, hinahabol ang mga larawan ng pangyayari sa ulo niya—ang galit, takot, at pagkabigla ni Elena nang makita ang halik ni Veronica; ang biglaang pag-alis niya sa opisina; ang banggaan; at ngayon, ang pagsasakripisyo ng kanyang kontrol para lang sa kaligtasan ng taong mahal niya.“Anak ng… bakit ko h

Tahimik ang paligid. Ang malambot na ilaw ng ospital ay unti-unting pumapasok sa silid habang unti-unting nagbubukas ang mga mata ni Elena. Ang bawat sensasyon sa katawan niya ay sobrang dami—ang sakit sa ulo, ang kirot sa balikat, at ang mahina niyang katawan mula sa aksidente. Ngunit higit pa rito, may mas mabigat na pakiramdam—ang bigat ng emosyon na bumabalot sa kanyang dibdib.Napatingin siya sa tabi ng kama at nakita ang isang pamilyar na anyo—si Nathan, nakaupo sa gilid, nakayuko sa kanyang kama, ang mga mata punong-puno ng pag-aalala, galit sa sarili, at walang hanggang pagsisisi.Ang unang naramdaman niya ay ang galit. Ang init sa dibdib niya ay parang apoy na hindi maipaliwanag. “Paano nangyari ito? Bakit siya nandito… at bakit ako…?” bumulong siya sa sarili, ang boses niya mahinang nanginginig.Hindi pa man siya ganap na nakakataas, naramdaman niya ang mga kamay ni Nathan na marahang kumakapit sa kanya, ang init at seguridad na dati ay nagbibigay-kalma sa kanya—ngunit ngayo

Maaliwalas ang umaga nang tuluyang payagan ng mga doktor si Elena na makalabas ng ospital. Ngunit kahit gaano kaganda ang sikat ng araw, hindi nito nabura ang bigat ng tensyon na nakabalot sa pagitan nila ni Nathan. Tahimik na tinanggal ng nurse ang IV line sa braso ni Elena habang pinapanood lang siya ni Nathan mula sa gilid ng kwarto—nakayuko, halatang kabado, at parang hindi makahinga sa bigat ng sitwasyon.“Miss Elena, ready na po kayo,” sabi ng nurse.Tumango lang si Elena. Dahan-dahan siyang tumayo, may kaunting panghihina pa rin, pero matatag ang kanyang mga mata—malamig, malayo, at walang kahit anong emosyon na nakadirekta kay Nathan.Agad na inalalayan sana ni Nathan ang braso niya, pero bahagyang umatras si Elena.“Okay lang ako,” mahinahon pero matigas niyang sabi.Parang tumigil ang puso ni Nathan. Matagal siyang nakatitig kay Elena, pero hindi siya nito nilingon ni isang beses. Pinulot lang ni Elena ang maliit niyang bag at dumiretso palabas ng room, habang si Nathan ay i

Tahimik na sana ang paligid habang magkakasama sina Aya, Mia, at Elena sa loob ng maluwang pero payapang silid ng mansyon. Nakasandal si Elena sa headboard, may unan sa likod, at mahina ngunit totoo ang ngiting ibinibigay niya sa dalawang kaibigan. Kahit mabigat ang loob niya dahil sa mga nawalang collaboration, kahit pagod pa ang isip at katawan, gumagaan kahit paano dahil sa presensya nina Aya at Mia.“Ang mahalaga talaga ngayon, healthy ka,” sabi ni Aya habang nag-aayos ng prutas sa tray.“Tama,” dagdag ni Mia habang inaabot ang water bottle sa kaniya. “Isa-isang babalik ang mga projects. Konting pahinga lang.”Tumango si Elena at huminga nang malalim. “Alam ko. Siguro kailangan ko rin itong… forced break. Pero nakakabigla pa rin lahat.”“Normal lang ’yan,” sagot ni Mia, kinuha ang kamay niya at pinisil. “Nandito kami. Kahit hindi ka magsalita buong araw, babantayan ka namin.”Natawa nang mahina si Elena. “Salamat. Kayo talaga nagpapagaan ng lahat.”Habang nag-uusap sila, unti-unti