All Chapters of Marreid to the secret Billionaire: Chapter 141 - Chapter 149

Pagbalik nila sa hotel after ng long day sa Central Park, nag-decide muna silang magpahinga. Pero si Adrian, tahimik na may inaayos sa phone niya.“Anong ginagawa mo diyan?” tanong ni Calestine habang nag-aayos ng hair sa harap ng salamin.“Secret,” sagot ni Adrian, sabay smirk.“Adrian…” taas-brow ni Calestine, halatang gusto ng sagot.“Nope. Hindi pwede. Basta magbihis ka nang something comfortable pero maganda. Gusto ko lang… makita kang stunning,” sagot ni Adrian habang nilalapitan siya at hinahaplos ang bewang niya.“Hmm? Date ba ito?” bulong ni Calestine.“Pwede. Actually, yes… it’s a date,” sagot niya, sabay kiss sa cheek.Napangiti si Calestine. Kahit simpleng bagay, kaya siyang pasayahin ni Adrian. She wore a simple but elegant white satin dress na flowy at flattering. Si Adrian naman, naka-dark polo at slacks, looking effortlessly handsome.Paglabas nila ng room, hawak agad ni Adrian ang kamay niya. Pinindot niya ang elevator button papuntang rooftop.“Rooftop?” tanong ni Ca

BACK TO THE HOTEL Pagdating nila sa hotel room, halos bagsak si Calestine sa sobrang pagod. Hindi dahil sa bigat ng shopping bags (dahil si Adrian ang may hawak ng lahat, syempre), pero sa lakad nila buong SoHo at sa dami ng tao na muntik nang magpa-init ng ulo ni Adrian. Pagkasara pa lang ng pinto, parang biglang nag-relax ang buong mundo. Tahimik. Cozy. Warm lighting. At higit sa lahat—wala nang ibang lalaki. Si Adrian, huminga nang malalim and dropped all the shopping bags sa sofa. “Finally,” sabi niya. “Wala nang humaharang sa’kin.” Napailing si Calestine, trying not to laugh. “Adrian, hindi ka naman sinisita ng mga tao outside.” “No,” sagot niya agad. “Pero tinitingnan ka nila. That’s worse.” Lumapit siya kay Calestine at hinawakan ang bewang nito, pulling her close. “At least dito… safe ka na.” “Safe ako… or ikaw ang safe?” tanong ni Calestine, nakataas ang kilay. “Both,” sagot niya, dead serious. “Lalo na ako. Kasi kanina, konti na lang talaga—” “Adrian!” natatawa na

Pagkatapos ng buong araw nila sa beach—pawisan, arawan, pero sobrang saya—naglakad sina Adrian at Calestine sa shoreline, hawak-kamay, habang hinahampas ng maliliit na alon ang kanilang mga paa. Golden hour pa, kaya parang ang aesthetic ng buong paligid. As in pang-Wattpad cover level.Si Adrian, tahimik lang habang nakatingin sa mukha ni Calestine, pero halata sa mga mata niya na may iniisip.“Bakit ganyan ka makatingin?” tanong ni Calestine, tumitig sa kanya.“Wala,” sagot ni Adrian pero halatang nagsisinungaling. “I’m just… checking something.”“Checking what?”“Kung may tumingin pa sa’yo hanggang ngayon.”Napakunot ang noo ni Calestine. “Ha?! Adrian—”Pero pinutol niya agad.“I’m serious, babe. Kanina habang naglalakad tayo papunta sa cabana? Lahat ng lalaki nakatingin sa’yo. Especially dun sa guy na naka-blue shorts. If nagtagal pa yung tingin niya ng half a second, baka nilapitan ko na.”Napahinto si Calestine. “Adrian! Grabe ka naman. Hindi mo pwedeng awayin lahat ng tao sa bea

Pagkapikit ni Calestine, akala niya ay hahayaan lang siya ni Adrian na magpahinga. Pero hindi. Ramdam niya ang dahan-dahang paggalaw ng kamay nito sa likod niya—yung tipo ng lambing na hindi nang-iistorbo pero hindi rin mawawala. Tahimik lang ang paligid, maliban sa alon at maliliit na tawa ni Adrian na nagpapakitang nakatingin pa rin siya sa dalaga. “Babe,” mahina nitong sabi habang nakapikit din. “Hm?” sagot ni Calestine, hindi pa muling nagbubukas ng mata. “I’m thinking.” “About what?” “You,” sagot niya agad, walang kahesitasyon. “Always you.” Napangiti si Calestine kahit hindi nakikita ni Adrian. “Di ka ba napapagod kakaisip sakin?” “No,” sagot niya, sabay bahagyang higpit ng yakap. “Mas napapagod ako pag hindi kita kasama.” Binuksan ni Calestine ang mata niya, tiningnan si Adrian mula sa ibaba ng kanyang posisyon. The way Adrian looked down at her—pure softness, pure devotion—parang nagpainit sa dibdib niya. “Adrian…” bulong niya, halos nahiya sa sweetness ng

Maagang gumising si Adrian bago pa sumikat nang tuluyan ang araw. Hindi siya sanay magising nang ganito kaaga, pero pagtingin niya sa tabi niya—si Calestine, nakadikit pa rin sa kanya, payapang natutulog—worth it lahat.Nasa loob na sila ng room ng resort. Kagabi, halos ayaw pa ni Adrian siya patulugin sa beach dahil gusto niya siyang bantayan buong gabi, pero siyempre, hindi pumayag si Calestine. Sa huli, kinarga niya itong parang princess papunta sa room kahit nagreklamo pa ang dalaga.At ngayon, he was watching her sleep.Literal na naka-side lay si Adrian, isang braso nakapulupot sa bewang ni Calestine, habang yung isa nakasapo sa likod ng ulo niya dahil gusto niyang maging comfortable ito. Nakatapat sa mukha niya ang buhok ng dalaga, kaya dahan-dahan niya itong inayos para makita ang cheeks nito.“Ang ganda mo talaga…” bulong niya, barely audible.Calestine, kahit tulog, kumunot nang konti ang ilong, parang nakakaramdam ng lamig.Agad siyang tinakpan ni Adrian ng comforter hangga