All Chapters of ซือหยา...ย้อนเวลามาหาดวงใจทั้งสาม: Chapter 131 - Chapter 140

164 Chapters

ข้าอยากให้พี่นอนกอดข้า 2

"ฟังย่า พี่ชายของหลานมีไข้ขึ้น ตอนนี้พ่อแม่ของหลานกำลังเช็ดตัวป้อนยาอยู่ พ่อแม่ของหลานกลัวหลานติดไข้เลยอุ้มหลานมาฝากไว้กับปู่ย่า ไม่ร้องนะเด็กดี ตอนนี้ทุกคนกำลังเป็นห่วงพี่ชายของหลาน อย่าทำให้พวกเขาต้องพะวงไปทุกทาง เข้าใจหรือไม่"แม่เฒ่าเสิ่นรวบรวมสติแล้วอธิบายเหตุผลให้หลานชายฟังอย่างใจเย็น อันหมิงสะอื้นไปด้วย แต่ก็ยอมฟังเหตุผลของท่านย่า ความรักที่มีต่อพี่ชายทำให้เขาพยายามควบคุมตัวเอง ไม่นานเด็กชายตัวน้อยก็สงบลง แล้วหันไปทางท่านปู่ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความปรารถนา "ท่านปู่ หลานอยากไปดูพี่ชาย ขอแค่ส่องหน้าต่างดูก็ได้ขอรับ ท่านปู่พาหลานไปได้หรือไม่"ขณะที่พ่อเฒ่าเสิ่นกำลังจะตอบหลานชาย เสียงของหยางเฟิงก็ดังขึ้นนอกห้องนอน"เดี๋ยวลุงใหญ่พาเจ้าไปเอง แต่เจ้าต้องสัญญาว่าจะไม่งอแงเข้าไปในห้อง จะไม่ทำให้พี่ชายของเจ้าตกใจตื่น สัญญาได้หรือไม่ หากทำได้ก็เปิดประตูออกมาเลย" หยางเฟิงกล่าวด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน เพราะไม่อยากให้หลานชายเสียขวัญไปมากกว่านี้"หลานทำได้ขอรับ" พูดจบคนตัวเล็กก็ปีนลงจากเตียงโดยมีท่านปู่คอยช่วยไม่ห่าง เมื่อพ่อเฒ่าเสิ่นเปิดประตูห้องนอนออกก็พบ หยางเฟิง กับสะใภ้ใหญ่ยืนรออยู่"
last updateLast Updated : 2025-11-09
Read more

ข้ารักพี่ 1

เช้าวันต่อมา แสงอาทิตย์ยามเช้าสาดส่องลงมายังลานเรือนสกุลเสิ่น ขับไล่ความมืดมิดและความกังวลในยามค่ำคืนออกไปได้เกือบหมดสิ้น ในห้องนอนของซือหยากับหยางเฉิง ไข้ของอี้หมิงลดลงเกือบหายเป็นปกติ แต่ก็ยังไม่หายขาด ใบหน้าเล็ก ๆ ของเขายังคงซีดเซียว แต่การหายใจเริ่มเป็นปกติแล้วในครัวหยวนอีกับแม่เฒ่าหานช่วยกันยกถาดอาหาร น้ำกิน น้ำใช้ที่จัดเตรียมไว้อย่างพิถีพิถัน เตรียมจะนำมาวางไว้ที่หน้าห้องตามที่ซือหยาบอก อาหารเช้าเป็นข้าวต้มบำรุงกำลัง เพื่อช่วยฟื้นฟูร่างกายของสามคนพ่อแม่ลูกแต่แล้วคนอายุน้อยสุดของเรือนที่ถูกสั่งห้ามเข้าห้อง ก็มากระตุกชายชุดของท่านยายอย่างน่าสงสาร อันหมิงในชุดใหม่ที่สะอาดสะอ้าน สวมหน้ากากอนามัยตามคำสั่งของมารดา ดวงตากลมโตของเขามีร่องรอยของการร้องไห้เมื่อคืนหลงเหลือให้เห็น"ท่านยาย หลานขอเอาของไปส่งให้พี่ชายด้วยนะขอรับ" เด็กชายตัวน้อยเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ้อนวอนผู้เป็นยายตอบกลับ แววตาของนางเต็มไป้วยความเป็นห่วง"แต่ยายกลัวเจ้าจะติดไข้ รออีกสักวันสองวันค่อยไปดีหรือไม่" นางย่อตัวลง แล้วลูบศีรษะของหลานชายเบา ๆ แต่พอเห็นขอบตาแดงรื้นของหลานชาย ก็ทำให้ผู้เป็นยายอ่อนระทวยเกินต้านทานไหว
last updateLast Updated : 2025-11-10
Read more

ข้ารักพี่ 2

เสียงนั้นทำให้อันหมิงหยุดสะอื้นทันที เขายกศีรษะขึ้นจากประตู มองไปยังช่องว่างใต้ประตูอย่างมีความหวัง "จริงหรือ... พี่ยังรักข้าจริง ๆ ใช่หรือไม่ พี่ไม่หลอกข้านะ" มือเล็ก ๆ รีบปาดน้ำตาออก ใบหน้าน้อยเผยให้เห็นรอยยิ้มอีกครั้ง รอยยิ้มที่สว่างไสวราวกับดวงอาทิตย์ยามเช้าภาพนั้นทำให้ปู่ย่าตายาย ลุงป้า และทุกคนที่เห็นน้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว ความผูกพันของสองพี่น้องฝาแฝดช่างบริสุทธิ์และลึกซึ้งเกินคำบรรยาย ทางด้านในห้องซือหยาก็ร้องไห้จนสะอื้น นางซบหน้าลงกับไหล่ของสามี ความกังวลและความตื้นตันผสมปนเปกันจนควบคุมไม่อยู่ หยางเฉิงจึงเดินมากอดภรรยาเอาไว้แน่น เขาเองก็มีน้ำตาคลอเบ้าเช่นกัน"พี่ไม่หลอกเจ้า รอพี่หายดีก่อนเราค่อยเล่นด้วยกัน หากเจ้าติดไข้พี่คงเสียใจ" อี้หมิงกล่าว เขารู้ว่าการไม่สบายมันทรมานขนาดไหน จึงไม่อยากให้น้องชายต้องรู้สึกเหมือนกัน ให้เป็นเขาที่เจ็บป่วยคนเดียวก็พอแล้ว"ขอรับ ข้าเชื่อฟังพี่ แต่ข้าจะมานั่งที่หน้าห้องบ่อย ๆ ได้หรือไม่ ข้าอยากคุยกับพี่" อี้หมิงหันมองมารดาที่ยืนอยู่ข้างหลังเพื่อขอคำตอบ พอเห็นมารดาพยักหน้าแล้วชี้ใส่หน้ากากอนามัย เขาก็เข้าใจความหมายทันที"ได้ แต่เจ้าต้องใ
last updateLast Updated : 2025-11-10
Read more

เจ้ายุ่งหรือไม่? 1

ในที่สุดเวลาก็ผ่านไป สามวันแห่งการกักตัวได้สิ้นสุดลง อี้หมิงหายดีและกลับมาร่าเริงได้อีกครั้ง เสียงหัวเราะสดใสของฝาแฝดดังขึ้นในลานหน้าเรือน ทำให้บรรยากาศของสกุลเสิ่นและหานกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง ฟ้าฝนที่เคยตกชุกได้ทิ้งช่วงให้ชาวบ้านได้ทำงาน ชาวบ้านฉือเถียนตอนนี้ร่างกายเริ่มดีขึ้น ทุกคนแบ่งหน้าที่กันทำงานอย่างขะมักเขม้น โดยมี หยางรุ่ย และ หยางเฟิง เป็นผู้ดูแลหลักในแปลงนาทว่า ความสงบสุขก็อยู่ได้ไม่นานนัก ก็ยังมีเรื่องเร่งด่วนเกิดขึ้น ทำให้เจิ้งหรงร้อนใจ เนื่องจากผู้อพยพชุดสุดท้ายที่เคลื่อนเข้ามาถึงเมืองหลวงนั้นมีจำนวนมาก แต่เสบียงอาหารกับยาเริ่มร่อยหรอลง เช้านี้เขาบากหน้ามาหาน้องสาวอีกครั้งเพื่อขอความช่วยเหลือ ทั้งที่ซือหยาก็บริจาคยาและหน้ากากอนามัยไปถึง 5 รอบแล้ว ความรู้สึกเกรงใจของเขานั้นหนักอึ้งอยู่ในอก แต่ความรับผิดชอบในฐานะผู้ดูแลความปลอดภัยของเมืองทำให้เขาต้องทำเช่นนี้ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยร่องรอยความเหนื่อยล้าจากการทำงานหนัก เขาเดินเข้ามาในลานเรือนด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก ขณะเดียวกัน ซือหยากำลังก้มหน้าก้มตาดูแลกระถางดอกไม้หายากที่ลานหน้าเรือน ดอกไม้เหล่านั้นส่งกลิ่นหอมเย็นชื่น
last updateLast Updated : 2025-11-10
Read more

เจ้ายุ่งหรือไม่? 2

ซือหยาตอบอย่างเปิดเผย นางตั้งใจใช้แป้งจากหัวมันสำปะหลังที่ให้พลังงานสูงและขยายตัวได้มาก นำมาปรุงอาหารแจกจ่ายให้ชาวบ้านตามความตั้งใจแรกเริ่ม"200 จิน! มันจะพอให้ชาวบ้าน 2,000 คนกินหรือน้องหญิง!" เจิ้งหรงถามด้วยความสงสัยซือหยาส่ายหน้าเล็กน้อย รอยยิ้มของนางดูฉลาดเฉลียว "พี่ใหญ่อย่าได้ดูแคลนผงแป้งพวกนั้น พอนำไปผสมน้ำร้อนนวดออกมา สามารถเพิ่มปริมาณได้ 2-3 เท่าเลยนะเจ้าคะ มันจะพองตัวได้ดี ยังไม่นับรวมผักแห้ง เนื้อแห้งที่ข้าเตรียมไว้ให้ รับรองว่าคุณค่าทางอาหารครบถ้วนเจ้าค่ะ สามารถประทังชีวิตให้อยู่รอดได้แน่นอน"เจิ้งหรงทบทวนสิ่งที่น้องสาวพูด ความโล่งใจเข้าแทนที่ความกังวล "ดีเลย! ก่อนหน้านี้ข้าได้ยินท่านปู่บอกว่าจะบริจาคข้าวสาร เช่นนั้นก็ฝากน้องหญิงทำข้าวต้มแจกจ่ายผู้ประสบภัยไปพร้อมกันเลย ข้าวต้มกับแป้งและผักแห้งของเราจะช่วยประหยัดเสบียงหลวงได้มาก เรื่องนี้ข้าจะแจ้งราชสำนักในนามของสามสกุลเรา ว่าเป็นความช่วยเหลือร่วมกัน ว่าแต่เจ้าจะตั้งเพิงบริจาคที่ไหนหรือ""ข้าอยากตั้งที่ริมบึงบัวเจ้าค่ะ บริเวณนั้นกว้างขวางและเข้าถึงง่าย เมื่อครู่ข้าเห็นนายช่างฟงมาพอดี ข้าจะให้นายช่างฟงกับลูกน้องไปจัดการสร้
last updateLast Updated : 2025-11-10
Read more

3 วันต่อมา 1

หยางเฉิงใช้เวลาเดินออกจากเรือนไม่นานก็พบนายช่างฟงที่กำลังควบคุมการก่อสร้างอยู่ไม่ไกล "นายช่างฟง ขอรบกวนท่านสักครู่" หยางเฉิงกล่าวนายช่างฟงรีบวางเครื่องมือแล้วเดินเข้ามาหาหยางเฉิงทันที"น้องชายหยางเฉิงมีอะไรให้ข้าทำหรือ?" นายช่างฟงเอ่ยถามเมื่อเห็นหยางเฉิงถือกระดาษใบหนึ่งมาด้วย คาดว่าน่าจะเป็นแบบแปลนอะไรสักอย่างที่ขีดเขียนขึ้นอย่างง่าย ๆ"ภรรยาข้าต้องการให้ท่านสร้างเพิงบริจาคอาหารที่ริมบึงบัว เพื่อช่วยเหลือผู้อพยพที่เข้ามาในเมืองหลวง นี่คือแผนผังและรายละเอียดที่นางต้องการ ท่านลองดูว่ามีสิ่งใดที่ต้องเพิ่มเติมหรือแก้ไขหรือไม่ ส่วนค่าแรงเท่าไหร่...นายช่างแจ้งมาได้เลย"นายช่างฟงรับแผ่นกระดาษมาดูอย่างตั้งใจ ยิ่งเขามองรายละเอียดในแผนผังมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งทึ่งในความรอบคอบของสตรีผู้นี้ การออกแบบเตาไฟคู่ การจัดวางพื้นที่นวดแป้ง และการยกพื้นเพื่อสุขอนามัย ทุกอย่างถูกคำนวณมาอย่างดี"นี่... นี่เป็นแผนผังที่ละเอียดถี่ถ้วนยิ่งนักขอรับ! งานนี้คาดว่าต้องใช้เวลาไม่เกิน 2 วัน แต่หัวเตาคงต้องเพิ่มเวลาอีกสัก 1 วันถึงจะพร้อมใช้งาน" นายช่างฟงกล่าวด้วยความกังวล"นี่เรื่องนี้ไม่ใช่ปัญหา เรื่องเวลายังอยู่
last updateLast Updated : 2025-11-10
Read more

3 วันต่อมา 2

"น้ำที่ต้องใช้เอาตั้งไว้เตียงด้านหลังเลยนะเจ้าคะ แป้งกับเนื้อสัตว์เอาไว้เตียงนี้ ต้องห่อผ้าไว้ให้มิดชิดอย่าให้แมลงวันมาตอม เครื่องปรุงเรียงขึ้นบนเตียงนี้เลย จัดให้เป็นระเบียบจะได้หยิบง่าย ส่วนโต๊ะนั้นใช้สำหรับนวดแป้ง ต้องเช็ดให้แห้งและสะอาดที่สุด"เกวียน 4 เล่มบรรทุกเสบียงและน้ำไล่หลังมาพร้อมกัน แรงงานหลักของครอบครัวมากันเกือบครบถ้วน หยางเฉิง หยางเฟิง หยางรุ่ย หยวนอี ซือเหอ อาเซียว และครอบครัวจาง มาเกือบทุกคน ยกเว้นเพียง จางหลิน ซือหลิง เจาตี้ และอี้หมิง อันหมิง ที่ไม่ได้รับอนุญาตให้มาที่นี่ แต่สามารถมาดูได้พร้อมกับท่านตาทวดท่านยายทวดในช่วงสายของวัน ส่วน พ่อเฒ่าหาน พ่อเฒ่าเสิ่น พ่อเฒ่าฮัวและเหล่าภรรยา ก็จัดแจงเรื่องคนงานในแปลงนาเสร็จแล้วถึงจะตามออกมาทีหลัง"พี่หญิง ข้าก่อไฟให้นะขอรับ" ซือเหอเอ่ยขึ้นระหว่างที่เดินไปหยิบฟืนแห้งที่ถูกกองไว้อย่างเป็นระเบียบใต้หลังคา เขาเป็นคนบุคลิกกระตือรือร้น พร้อมทำงานหนักเสมอ"ก่อเลย ก่อให้ครบทุกเตาเลยนะ เดี๋ยวจะต้มน้ำไม่ทัน" ซือหยาตอบรับ นางกำลังจัดเรียงหม้อขนาดใหญ่สำหรับต้มกวยจั๊บและต้มข้าว"ข้าช่วยเอง" อาเหล่ยกับอาเซียวรีบเสนอตัวเข้าไปช่วย ทั้งสอ
last updateLast Updated : 2025-11-10
Read more

โรงทานสามสกุล 1

น้ำรอบแรกถูกใช้จนหมดในพริบตา หยางเฟิง หยางเฉิงและหยางรุ่ย หันมามองหน้ากัน รู้ดีว่าภารกิจของพวกเขายังอีกยาวไกลนัก จากนั้นก็ขนถังขึ้นเกวียนเดินกลับหมู่บ้านเพื่อไปบรรทุกน้ำอีกครั้งเมื่อน้ำเริ่มเดือดได้ที่ ไอน้ำร้อนก็พวยพุ่งขึ้นจนทำให้บรรยากาศภายในเพิงดูอบอ้าวแต่ก็เปี่ยมด้วยพลังงาน ซือหยายืนอยู่หน้าหม้อต้ม นางเริ่มปรุงรสชาติอย่างเชี่ยวชาญ ด้วยผงปรุงรสและเครื่องเทศที่นำออกมาจากมิติ กลิ่นหอมหวนของเครื่องปรุงก็เริ่มโชยออกมาจากนั้นนางก็ใส่หัวไชเท้าและผักแห้ง ผักสด ที่ชาวบ้านนำมามอบให้ลงไป ตามด้วยเนื้อไก่ฉีกกับไส้กรอกหนังกรอบ ที่นางนำออกมาจากมิติ ไส้กรอกสีแดงอมชมพูหั่นเป็นชิ้นพอดีคำ ถูกใส่ลงไปในหม้อที่กำลังเดือดปุด ๆ สร้างความแปลกใหม่ให้กับอาหารโบราณ รูปลักษณ์ของกวยจั๊บดูอุดมสมบูรณ์กว่าอาหารที่ทุกคนกินในช่วงนี้"พี่สะใภ้ขอเส้น 1 กะละมังเจ้าค่ะ" ซือหยาหันไปทางหยวนอีที่กำลังตัดเส้นแป้งที่นวดเสร็จแล้วมากองรวมกันไว้ได้กองใหญ่ เส้นแป้งสีขาวนวลถูกโรยด้วยแป้งมันเล็กน้อยเพื่อไม่ให้ติดกัน การเตรียมการทั้งหมดเป็นไปอย่างมีระบบ"ได้ ๆ ข้าจะเอาไปให้เดี๋ยวนี้ น้องสะใภ้" หยวนอีตอบรับอย่างกระตือรือร้น นา
last updateLast Updated : 2025-11-10
Read more

โรงทานสามสกุล 2

เสียงของซือเหอดังขึ้นจากมุมเตา ที่เขากำลังดูแลหม้อต้มน้ำดื่มขนาดใหญ่ "พี่หญิง น้ำดื่มในหม้อใหญ่นี้ใส่ทั้งขิงทั้งน้ำตาลเลยหรือขอรับ ข้ากลัวจะหวานเกินไป""ใช่ ใส่ให้หมดเท่าที่พี่เตรียมให้เลย น้ำขิงต้มน้ำตาลจะช่วยให้ร่างกายอบอุ่นและเสริมกำลัง ชาวบ้านหลายคนยังร่างกายอ่อนแอ การได้จิบน้ำอุ่นที่มีรสหวานจะช่วยฟื้นฟูได้ดี" ซือหยาตอบอย่างไม่ลังเลครู่ต่อมาท้องฟ้าเริ่มสว่างเต็มที่ กลิ่นอาหารเริ่มโชยไปตามแรงลม กลิ่นกวยจั๊บหอมหวนเตะจมูก รถม้าของเจิ้งหรงเคลื่อนตัวมาจากในเมือง มีทหารตามมาด้วยราว ๆ 70 นาย ทหารเหล่านี้สวมเสื้อเกราะและถืออาวุธ แต่ใบหน้าของพวกเขากลับเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้ามากกว่าความดุดัน พวกเขาต้องทำงานหนักทั้งวันทั้งคืนในการช่วยเหลือและจัดระเบียบผู้อพยพ"น้องหญิง อาหารเตรียมพร้อมแล้วหรือ?" เจิ้งหรงลงจากรถม้ามาในสภาพอิดโรย ใบหน้าคมเข้มของเขาดูหมองคล้ำและผอมลงไปมาก ตอนนี้ไม่ว่าจะเป็นข้าราชการจากกรมไหนก็ถูกเรียกตัวเข้ามาช่วยงานโดยไม่มีการแบ่งแยก เขายืนอยู่ข้างนอกเพิง ไม่กล้าก้าวเข้ามาเพราะเกรงว่าจะนำเชื้อโรคมาติดคนในครอบครัว"เสร็จไปสามหม้อแล้วเจ้าค่ะพี่ใหญ่ อีกเดี๋ยวก็จะตามมาอีก 3
last updateLast Updated : 2025-11-10
Read more

มู่ไต้! เจ้า...ไอ้บัณฑิตชั่ว! 1

ต้นยามเฉิน (07.00-09.00 น.)แสงอาทิตย์ยามเช้าเริ่มสาดส่องลงมายังเพิงแจกอาหาร ขับไล่ไอหมอกและอากาศเย็น ๆ ในยามรุ่งอรุณออกไปได้เกือบหมดสิ้น หลังจากข้าวต้มกับกวยจั๊บ 10 หม้อแรกถูกยกขึ้นมาเตรียมพร้อมแจกจ่ายบนโต๊ะยาว หม้อชุดใหม่ก็ถูกยกขึ้นตั้งเตาแทนที่ พร้อมเติมน้ำเติมไฟเตรียมปรุงอาหารชุดต่อไป รวมไปถึงหม้อน้ำขิงขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ข้างหน้าสุด ส่งกลิ่นหอมอบอุ่นโชยออกมาบรรดาผู้ชายในตระกูลและคนงานที่มาช่วยงาน ต่างก็มาช่วยกันทำงานอย่างแข็งขัน หยางเฉิง กับ หยางเฟิง สลับกันดูแลความร้อนและคนหม้อที่กำลังเดือดปุด ๆ บางคนก็ไปช่วยภรรยานวดแป้ง ตัดเส้นกวยจั๊บให้เพียงพอต่อความต้องการของผู้ประสบภัยที่กำลังจะมาถึง ทุกคนรู้ดีว่านี่คือการแข่งขันกับความหิวโหยของผู้คนนับพันไม่นานนักขบวนผู้ประสบภัยก็เคลื่อนมาใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ เงาของผู้คนจำนวนมากปรากฏขึ้นที่กำแพงเมือง ใบหน้าของพวกเขาส่วนใหญ่อิดโรย ดวงตาแสดงความหวังและความสิ้นหวังผสมปนเปกันทหารที่มาดูแลความเรียบร้อยภายใต้การนำของฮัวเจิ้งหรง เริ่มจัดแถวผู้ประสบภัยเป็น 5 แถวอย่างเป็นระเบียบ เพื่อไม่ให้เกิดความโกลาหล ให้ผู้ประสบภัยค่อย ๆ เดินแถวกันเข้ามารับกวยจ
last updateLast Updated : 2025-11-11
Read more
PREV
1
...
121314151617
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status