All Chapters of หวานใจเสือหาญ: Chapter 31 - Chapter 40

"ทำไมมึงมาช้าขนาดนี้!!" เสือหาญตวาดจนลั่นป่าแต่กลับได้การขมวดคิ้วจะเสือโชคกลับมาแทน ความจริงแล้วมันยังผ่านไปไม่นานเท่าไหร่นัก แต่เขากลับรู้สึกว่าช้ามากเหลือเกิน ยิ่งก้มมองคนที่ดูเหมือนเจ็บเจียนจะขาดใจเขาก็ยิ่งรู้สึกโกรธหวานใจถูกพยุงให้นั่งและพิงตัวเอาไว้ที่อกของเสือหาญทันทีหลังเสือหาญได้ยินหมอคมบอกว่าจะต้องผ่าเอากระสุนออกจากแขนของหวานใจโดยเร็วเพราะอาการเสียเลือดมากของเธอ"มีผ้าไหม ให้นังหนูหวานใจกัดไว้หน่อย" เสือโชครีบส่งผ้าสะอาดที่เอาติดกระเป๋ามาด้วยให้เสือหาญ ผ้าผืนนั้นถูกพับหลายทบก่อนเขาจะยื่นให้หวานใจได้กัดไว้ เธอยอมกัดมันอย่างว่าง่าย เพียงแค่คิดว่าอยากจะมีชีวิตรอดต่อไป น้ำยาฆ่าเชื้อที่มีติดไว้ในหมู่บ้านอยู่แล้วจากการเอาเงินที่ปล้นพวกคนชั่วไปซื้อมาไว้ถูกราดลงบนมีดเล่มคมเพื่อฆ่าเชื้อ ก่อนจะใช้ผ้าเช็ดจนแห้งสนิท เสือหาญออกแรงกอดอีกคนแน่นขึ้นในตอนที่มือเล็กยกมาบีบแขนเขาไว้เพราะปลายมีดแหลมกำลังกดลงที่แผล เสียงร้องอื้ออึงผ่านผ้าปิดปากนั้นยังส่งความเจ็บปวดมาจนถึงหัวใจของเสือหาญอีกด้วย แม้ไม่ได้ดังแต่กลับแฝงไปด้วยความทรมาน"อดทนหน่อยนะ เอ็งจะไม่เป็นอะไร""อื้ออออออ" เสียงร้องเฮือกสุ

เสือหาญเดินตามหลังหวานใจมาอย่างเงียบๆ หลังจากให้หมอคมช่วยรักษาให้ก็พักฟื้นอยู่หลายวัน พึ่งลืมตาตื่นขึ้นมาเมื่อเช้านี้ หวานใจเอ่ยถามผู้เป็นแม่ทันทีและคำตอบมันก็ไม่ได้ต่างไปจากที่เธอคิดเป็นเมียหลวงของพ่อและน้องสาวต่างแม่ที่ทำอย่างนี้ เพราะกำจัดเธอไปแล้วดังนั้นตั้งใจกำจัดแม่เธอต่อไปสินะ เดิมทีก็อยากอยู่ที่นี่เงียบๆและทำเหมือนหายไปเพื่อที่แม่จะได้ปลอดภัย แต่ดูเหมือนว่าเธอจะคิดผิด "แม่เอ็งก็ฟื้นแล้ว ยังกังวลอะไรอีก?"".....""อยากให้ข้าจัดการให้ไหม?""คุณ..." หวานใจมองสบตากับอีกคน เขาเองก็สบตาเธอนิ่งราวกับรู้ว่าเธอต้องการอะไร"เอาไว้ข้าจัดการเรื่องไอมิ่งเสร็จเมื่อไหร่ ข้าจะจัดการเรื่องนี้ให้เอง""เรื่องเสือมิ่งหรอ? ทำไมละ? คุณจะทำร้ายเสือมิ่งหรอ?" เสือหาญได้แต่ขมวดคิ้วให้คนที่เอาแต่ตั้งคำถามไม่ยอมหยุด ไอท่าทางดูใส่ใจเรื่องเสือมิ่งแบบนั้นยังคงกระตุ้นให้เรียวคิ้วของเขากระตุกได้เป็นอย่างดีกายบางของหวานใจถูกดันจนติดกับต้นไม้ใหญ่ ก่อนเสือหาญจะตรึงแขนเรียวสองข้างเอาไว้แน่น แล้วก้มหน้าไปใกล้จนดวงตาเล็กเสมองไปทางอื่น "ทำไมถึงทำเหมือนสนใจมันขนาดนั้น ผัวเอ็งอยู่นี่นะ" หวานใจอ้าปากค้างไปสักพักก

“เอ็งว่าไงนะ!!?” เสือหาญตะคอกเสียงดังใส่กะทิที่ยืนหายใจหอบอยู่ตรงหน้า ทันทีที่ได้ยินว่าเสือมิ่งจับตัวหวานใจเอาไว้ ตอนนี้อารมณ์เขาตีกันให้วุ่น ไม่รู้ว่าควรจะโมโหคนที่จับตัวหวานใจเอาไว้ หรือโมโหอีกคนที่ขัดคำสั่งไม่ยอมเชื่อฟังกันดีเขาวิ่งนำคนอื่นมาจนถึงที่เรือนของเสือหาญก่อนจะเห็นเพ้งนอนสลบอยู่ที่พื้น พยักหน้าให้คนอื่นดูอาการเพ้งอยู่ตรงนี้ก่อนตัวเองกับเสือโชคจะวิ่งตามรอยเท้าออกไปไม่นานนักเขาก็เจอกับคนที่เขาวิ่งตามมา โชคดีที่กระจายให้คนไปอยู่ตามทางออกหมู่บ้านตั้งแต่ที่จับเสือมิ่งกลับมาที่นี่ได้ ถึงทำให้อีกคนใช้เวลานานในการหาทางหนีออกไปจากที่นี่ปั้ง!!! เสือหาญกดลั่นปืนขึ้นฟ้าดังลั่นจนเหล่านกตัวน้อยพากันบินหนีให้วุ่น ก่อนเขาจะเบิกตากว้างในตอนที่เป้าหมายของเขาหันมาทั้งใช้มีดจ่อที่คอสวยเอาไว้ด้วยหวานใจเจ็บตัวมาแล้วนับไม่ถ้วนตั้งแต่มาอยู่ที่นี่และในครั้งนี้เขาไม่สามารถปล่อยให้เธอเจ็บตัวได้อีก จากที่จะก้าวเข้าไปหาอย่างไม่ลังเล ในตอนนี้เขากลับมาลังเลอีกครั้งและความกังวลยังถาโถมเพิ่มขึ้นอีก“หึ แน่จริงมึงก็เข้ามาสิ กูกรีดคออีนี่แน่”“ปล่อยเมียกู”“แล้วทำไมกูจะต้องปล่อยด้วย”“แลกกับการที่กูจะป

แสงแดดยามสายส่องมาให้ดวงตากลมต้องลืมตาตื่นขึ้นมา หวานใจมองไปรอบห้องแล้วแอบมุ่ยหน้าที่ไม่เจอคนที่ควรจะอยู่ด้วยกันที่นี่ เมื่อคืนรังแกกันแต่เช้ามาดันหายไปซะได้ จะใจร้ายเกินไปแล้วนะ….ขาเรียวก้าวเดินลงบันไดบ้านก็ได้ยินเสียงคนสองสามคนคุยกัน หรือว่าจะมีเรื่องด่วนเสือหาญถึงได้ทิ้งเธอไว้ที่ห้องคนเดียว ทันทีที่ลงมาถึงด้านล่างทุกสายตาก็จ้องมองมาที่เธอโดยไม่ละสายตาไปไหน“ทำไมลงมาสภาพนี้!?” หวานใจแค่ขมวดคิ้วว่าสภาพเธอดูแย่มากหรอ เสื้อยืดสีขาวตัวโคร่งนี่ก็เป็นเขาที่ใส่ไว้ให้ตั้งแต่เมื่อคืน กว่าจะรู้ตัวก็ตอนถูกเขาแบกพาดบ่าแล้วพาขึ้นไปบนห้อง“ทำอะไรเนี่ย! ปล่อยได้แล้ว” เสือหาญวางอีกคนลงอย่างระวังและประคองไม่ให้เซล้ม ดวงตาคมมองอย่างไม่สบอารมณ์นักแต่หวานใจก็ยังไม่เข้าใจ“สภาพฉันดูแย่มากเลยหรอ? ไม่สวยหรอ? หรือว่า….อื้อ” ริมฝีปากหนาประกบจูบให้คนที่เอาแต่พูดเจื้อยแจ้วหยุดพูดก่อน มือบางกำชายเสื้อเขาเอาไว้แน่นแล้วก็จูบตอบอย่างห้ามไม่ได้“ใครบอกว่าเอ็งไม่สวย?”“ก็เห็นคุณบอกว่าสภาพ….”

เสือหาญกวาดสายตามองโดยรอบของร้านอาหารหรู สลับกับก้มมองชุดสูทที่ตัวเองสวมใส่อยู่ในตอนนี้ ยิ่งมองดูมันมากเท่าไหร่ก็ยิ่งรู้ว่าชีวิตของหวานใจที่นี่กับที่ธาราวิหคแตกต่างกันมาก เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่จนหวานใจหันมามองอย่างสงสัย แต่เขาไม่อาจทำให้อีกคนไม่สบายใจ ก็แค่ส่ายหัวไปแล้วยิ้มเท่านั้นวันนี้หวานใจนัดกับคนสนิทของพ่อเลี้ยงหิรัญและเคยเป็นผู้ช่วยของเธอ ดูท่าอีกคนต้องการรู้ว่าระหว่างที่เธอไม่อยู่ที่นี่มันเกิดอะไรขึ้นบ้าง นั่งรออยู่พักใหญ่ก็เห็นผู้ชายภูมิฐานคนหนึ่งเดินเข้ามา แต่สิ่งที่ทำให้เสือหาญไม่สบอารมณ์ที่สุดคือคนมาใหม่มุ่งตรงมาหาหวานใจแล้วสวมกอดในทันที“หวานเป็นยังไงบ้างคะ!? พี่ดีใจมากเลยนะที่เรากลับมาอย่างปลอดภัย”“เอ่อ พี่กิตปล่อยก่อนดีไหมคะ” หวานใจพูดด้วยน้ำเสียงอึกอัก ยิ่งหันไปเห็นดวงตาคมที่มองดุมาก็ยิ่งต้องรีบผละให้ออกห่างจากอีกคน เดิมทีเธอกับกิตติสนิทกันมาก เพราะเคยทำงานร่วมกันอยู่หลายปี และก็เป็นคนที่พ่อเธอไว้ใจให้ดูแลเธอ“ผอมลงนะคะ ไหนคุณน้าบอกพี่ว่ามีคนช่วยไว้ พวกนั้นเลี้ยงไม่ดีหรอ” เสือหาญแทบจะสำลักออกมากับคำพูดของ