All Chapters of ไฟราคะ: Chapter 11 - Chapter 20

🔥 ไฟราคะ 🔥บทที่ 11 เขมิกา และเขมิกร เคน เดินเข้าร้านไอศกรีมคนเยอะพอสมควร พวกเขาเลือกที่จะนั่งอยู่โซนท้ายสุด ก่อนที่เขมิกรจะกวักมือเรียกพนักงาน"รับอะไรดีคะ" พนักงานเดินมาถามลูกค้าที่นั่งอยู่"ของแขเอาบิงซูแคนตาลูปก็ได้ค่ะ พี่เคนกับพี่เขมจะเอาอะไรคะ" เธอหันไปถามพี่สาว เขมิกาเปิดดูเมนูสักพักก่อนจะเอ่ยตอบ"พี่เอา mango Trio ก็ได้จ้ะ" "งั้นผมเอาฮันนี่โทสต์ซ็อกโกแลตก็ได้ครับ" "รอสักครู่นะคะ" พนักงานเดินออกไป สักพักไอศกรีมก็มาเสริฟ เขมิกรตาลุกวาวเมื่อเห็นของโปรดตรงหน้า "หู้ววว ของพี่เขมน่ากินจัง ของพี่เคนก็น่ากิน" เธอตักไอศกรีมเข้าปาก พลางเหลือบมองของพี่อย่างน่าสนใจ"น้อยๆหน่อยยัยแข กินอันนั้นให้หมดก่อน" เขมิกาส่ายหัวน้อยๆ ให้น้องสาว ที่เห็นอะไรก็น่ากินไปหมด"ก็แขอยากกินนี่นา" เธอว่าก่อนจะตักขนมปังราดช๊อกโกแลตในถ้วยของเคนขึ้นมากินอย่างเอร็ดอร่อย "ยัยแข! เสียมารยาท ไปตักกินของพี่เขาได้ไง" เขมิกาดุน้องสาว เมื่อเห็นเธอทำตัวไม่น่ารักเอาเสียเลย"ฮ่าๆๆ ไม่เป็นไร แค่นี้เองกินไปเถอะ พี่กินไม่หมดหรอก" เคนอมยิ้มน้อยๆ ให้หญิงสาว"เห็นม่ะ พี่เคนยังไม่เห็นว่าอะไรเลย" เธอหันไปแลบลิ้นใส่พี่สาวอย่

🔥 ไฟราคะ 🔥บทที่ 13ร่างบางตื่นนอนในช่วงสายของอีกวัน มือบางยกขึ้นกุมขมับเมื่อรู้สึกปวดหัว เธอมองไปรอบๆห้อง ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเธอพึ่งจะแต่งงานไปเมื่อวาน และเมื่อคืนเธอกับเขาก็...... "โอ๊ะ!" เขมิการ้องออกมาเมื่อลุกขึ้นยืนแล้วเจ็บแปล๊บๆตรงกลางใจสาว ใบหน้าเธอแดงระเรื่อเมื่อเห็นว่าร่างกายตนนั้นเปลือยเปล่า เธอมองไปที่เตียงนอน เห็นใบหน้าหล่อเหลานอนหลับตาพริ้มอยู่ ลมหายใจสม่ำเสมอบ่งบอกว่าเขานั้นหลับสนิท แผงอกล่ำสันของเขากระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะ เขมิกาหยัดกายลุกขึ้นก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป"นี่เขาทำเรารุนแรงขนาดนี้เลยหรอเนี่ย" น้ำใสใสคลอหน่วย ความรู้สึกเจ็บช้ำแล่นเข้ามา เขาไม่ถนอมเธอเลยสักนิดตามร่างกายเขียวม่วงเป็นจ้ำๆ ไหนจะตามลำคอระหงของเธออีก เขามันรุนแรงและป่าเถื่อนเกินไปแล้ว เขมิกานั่งร้องไห้อยู่นานแค่ไหนไม่รู้ ก่อนที่ร่างบางจะลงไปแช่ในอ่างอาบน้ำ ทันทีที่กลางใจสาวสัมผัสน้ำเย็นเฉียบเธอก็สะดุ้งโหยงด้วยความเจ็บแสบ มันระบมและบวมแดงจนน่ากลัว เธอกลั้นใจอาบน้ำชำระร่างกายก่อนจะออกไปสวมใส่เสื้อผ้าแล้วลงไปข้างล่าง เรือนหอหลังนี้เธออยู่กับเขาแค่สองคน เธอก็ไม่ทราบสาเหตุเหมือนกันว่าทำไมถึงไม่มีแม่บ

🔥 ไฟราคะ 🔥บทที่ 15ร่างสูงเดินออกจากห้องด้วยความรวดเร็วตอนนี้เขาโกรธจนจะฆ่าคนได้ มือหนากำหมัดแน่นพลางสอดสายตามองหาหญิงสาว ก่อนจะเห็นร่างบางนั่งฟุบหน้ากอดเข่าอยู่ตรงมุมครัว ขาเรียวยาวก้าวเข้าไปหาเธอทันที ชาตรีกระชากแขนหญิงสาวอย่างแรง"โอ้ย!! ฉันเจ็บนะ" เธอร้องบอกเขาด้วยความเจ็บเมื่อเขาบีบแขนเธออย่างแรงราวกับจะให้มันแหลกคามือ"พอใจเธอหรือยัง!! ห๊ะ!! เหมยเขาโกรธฉันแล้วพอใจเธอหรือยัง!!! อยากให้ชีวิตฉันพังมากใช่มั้ย!!" ชาตรีเขย่าตัวหญิงสาวพลางตะคอกเสียงดังลั่นด้วยความโกรธ เขาอยากจะฆ่าเธอให้ตายคามือจริงๆ"โอ้ยย!! แล้วฉันเกี่ยวอะไรด้วย!! คุณเองไม่ใช่หรอที่พาเขามาอ่ะ!! แล้วจะมาโทษฉันทำไม!!" ชาตรีชะงักกึกแม้เธอจะพูดถูกแต่ความโกรธเขามีมากกว่า เขาลากแขนเธอขึ้นบันไดบ้านแต่เขมิกาจับราวบันไดไว้แน่น เขามันน่ากลัวยิ่งกว่าพายุ"งั้นมึงก็เตรียมรับมือกับกูให้ดีแล้วกัน!!" เขาฉุดกระชากลากถูเขมิกาแต่เธอไม่ยอมปล่อยราวบันได"ปล่อยฉันเถอะนะ ฮึก~ ฉันไม่ได้ผิดอะไร ทำไมต้องมาทำร้ายกันด้วย ฮือ~" เขมิกากอดราวบันไดไว้แน่น ชาตรีแกะมือหญิงสาวออกก่อนจะอุ้มเธอพาดบ่าเดินขึ้นห้องเพี๊ยะ!! ชาตรีฟาดก้นหญิงสาวเมื่อเธอดิ

🔥 ไฟราคะ 🔥บทที่ 17"หนาว~ อึก หนาว~" เสียงพึมพำเบาๆหลุดจากปากซีซีดไร้เลือดหล่อเลี้ยง ลำคอเธอแห้งผากเป็นผุย ชาตรีลืมตาขึ้นมาท่ามกลางความมืดสนิท "ค่ำแล้วหรอ" มือหนาเอื้อมไปเปิดไฟที่หัวเตียง"อื้ออ~~" ปากบางซีดพึมพำฟังไม่ได้ศัพท์สักคำ"เขม..เขมิกา.." ชาตรีเขย่าตัวหญิงสาวเบาๆ เพื่อเรียกสติคนตัวเล็กที่นอนละเมออยู่ เขาเผลอหลับไปตอนไหนเนี่ย "หนาว~ แม่จ๋า เขมหนาว~ " ปากบางสั่นระริก ชาตรีหรี่แอร์ลงก่อนจะเดินไปหยิบผ้าห่มในตู้มาห่มให้หญิงสาว ร่างบางสั่นเทาด้วยความหนาวเหน็บ อุณหภูมิในร่างกายเพิ่มองศาขึ้นสูงปรี๊ด "เขม เธอไหวมั้ย" ชายหนุ่มก้มถามหญิงสาวที่ละเมอไม่ได้สติ มือหนายื่นไปแตะหน้าผากและใบหน้าเธออีกครั้ง ก่อนจะเดินไปหยิบกาละมังและผ้าเช็ดตัวมาเช็ดให้หญิงสาว "อื้อ~ หนาว~" เธอดิ้นหลบเมื่อรู้สึกถึงน้ำเย็นที่แตะลงบนผิวของเธอ คิ้วเข้มขมวดมุ่นอย่างหงุดหงิด ทำไมเขาต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยเนี่ย แต่ก็อย่างว่า ที่บ้านเขามีแค่เขากับเธอสองคน ถ้าเขาไม่ดูแลแล้วใครจะดูแล"ไอ้หมอ!!" ไวเท่าความคิดมือเรียวกดโทรศัพท์โทรหาเพื่อนสนิททันที"อื้อ มีอะไร" หมอธีร์งัวเงียตื่นขึ้นกลางดึกพลางอ้าปากหาวอย่างง่วงนอน"

🔥 ไฟราคะ 🔥บทที่ 19ณ คฤหาสน์หลังใหญ่ของเศรษฐีรวยอันดับต้นๆของประเทศ กิตติมองบุตรสาวที่เอาแต่นั่งซึมเศร้าสอย ข้าวปลาไม่ยอมกิน เขาถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่า"เหมย เป็นอะไรลูกพ่อเห็นเป็นแบบนี้มา 2-3 วันแล้วนะ ทะเลาะอะไรกับชาตรีหรือเปล่า" กิตติถามบุตรสาวด้วยความห่วงใย เขามีกันแค่สองคนตั้งแต่อย่ากับภรรยาไปจนภรรยาเขาไปมีครอบครัวใหม่แล้ว แต่เขาก็ยังไม่คิดจะมีใคร บั้นปลายของชีวิตขออยู่กับลูกแค่สองคนพอ "เปล่าค่ะพ่อ" กิ่งเหมยเช็ดน้ำตาที่ไหลรินอาบแก้ม เธอยอมรับว่าเธอเสียใจและอ่อนแอมากๆในตอนนี้ "อย่ามาโกหกพ่อ เหมยดูไม่มีความสุขเลยนะลูก" กิตติโอบกอดบุตรสาว ทันทีที่มีที่พึ่งหญิงสาวก็ปล่อยโฮออกมาทันที น้ำตาเธอไหลอาบแก้ม กิ่งเหมยซุกหน้าลงที่อกของผู้เป็นพ่ออย่างต้องการหาที่พึ่ง"ชาค่ะพ่อ ฮึก~ ชาเขาแต่งงานกับคนอื่น เขาหลอกเหมยค่ะพ่อ ฮือ~ " กิ่งเหมยร้องไห้ออกมาอย่างเสียใจ คนรักกันมาตั้งสองปีกำลังจะแต่งงานกันแท้ๆ กลับมารู้ทีหลังว่าเขาไปแต่งงานกับคนอื่น มันเจ็บยิ่งกว่าเอามีดมากรีดตรงกลางใจเสียอีก "เหมย ฟังพ่อนะ ชาตรีเขาอาจจะมีเหตุผลของเขาก็ได้นะ ทำไมเหมยไม่ลองถามเขาดูล่ะ" กิตติเอ่ยปลอบใจลูกสาว กิ่งเ