All Chapters of ไฟราคะ: Chapter 21 - Chapter 30

🔥 ไฟราคะ 🔥บทที่ 20[ Khemika ] ฉันตื่นขึ้นมาในช่วงเช้าของอีกวัน รู้สึกปวดหัวนิดๆ เมื่อวานฉันจำได้ว่าพี่เคนมาส่งฉันกลับจากโรงพยาบาล แล้วคุณชาตรีก็เข้ามาชกต่อย เขาทำร้ายฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ทำไมฉันถึงต้องทน อาจจะเป็นเพราะฉันไม่อยากให้พ่อแม่เสียใจละมั้ง ฉันลุกขึ้นไปอาบน้ำก่อนจะเดินลงไปข้างล่าง คุณชาตรีไม่อยู่ รถก็ไม่เห็น ชั่งเถอะจะไปไหนก็เรื่องของเขา"จะทำอะไรก่อนดีเนี่ย" ฉันตัดสินใจเริ่มปั่นผ้าก่อน ฉันใช้ไม่เป็นหรอก ก็ทำตามลูกศรที่เขาชี้บอกเอา ปั่นทิ้งไว้แล้วก็มาเก็บกวาดบ้าน มันเหนื่อยนะ แต่ก็ต้องทำ ฉันยกมือขึ้นปาดเหงื่อซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำไมทำงานบ้านมันเหนื่อยแบบนี้นะ "เฮ้ออ~" ฉันนั่งพิงบันไดบ้านอย่างเหนื่อยหอบ เมื่อพึ่งถูบ้านเสร็จ จ๊อก~ จ๊อก~ เสียงท้องร้องของฉันเองแหละ เริ่มจะหิวแล้วสิ ฉันเดินเข้าไปในครัวก่อนจะเปิดดูตู้เย็นว่าพอมีอะไรกินบ้าง "ไข่?" ฉันมองไข่กับผักสามสี่อย่างในตู้เย็น บอกตรงๆ แม้แต่ทอดไข่ฉันยังทำไม่เป็นเลย ก็ที่บ้านฉันมีแม่บ้านทำให้ทุกอย่าง ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ฉันก็ต้องทำเองทั้งหมดมันทำยังไงอ่ะ ฉันเริ่มจากตอกไข่ใส่ถ้วยก่อนจะปรุงเครื่องเล็กน้อย ฉ

🔥 ไฟราคะ 🔥บทที่ 22ร่างบางตื่นนอนในช่วงสายของวันใหม่ เธอเหลือบมองมือหนาที่พาดเอวบางของเธอไว้ เขมิกาจ้องใบหน้าเนียนใสของชายหนุ่มที่เริ่มรกรุงรังจากไรหนวดเนื่องจากเขาไม่มีเวลาดูแลตัวเอง เธอยกมือขึ้นลูบใบหน้าเขาอย่างแผ่วเบา"คุณคิดถึงฉันจริงๆหรอคะ" เป็นคำถามที่ไม่ได้ต้องการคำตอบ เธอเพียงพึมพำราวกับไม่อยากจะเชื่อว่านี่คือเรื่องจริง เขามาหาเธอในรอบหลายวันที่ผ่านมา "คิดถึงสิ.." จู่ๆ ชาตรีก็ลืมตาขึ้นมาก่อนจะเห็นใบหน้าหวานใสเบิกตากว้างอย่างตกใจ ไม่คิดว่าเขาจะตื่น มือหนากระชับกอดเธอแน่น"อะ..เอ่อ..คะ..คุณตื่นนานแล้วหรอคะ" เขมิกาถามเขาออกไป ใบหน้าเธอแดงเรื่อราวกับลูกตำลึงสุข เมื่อคิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืน เธอก้มหน้าหลบตาเขาอย่างเอียงอาย"หึหึ ก็พอจะได้ยินใครบางคนพูดแหละ" ชาตรียิ้มที่มุมปากเบาๆ เวลาเธอเขินช่างน่ารักเสียจริง "เอ่อ.. ฉะ..ฉันมีงานค้างไว้ ฉันขอตัวก่อนนะคะ" เขมิกาลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะถูกรวบกอดจากด้านหลัง"นี่เขม.. เธอเรียกฉันว่าพี่ได้มั้ย แล้วแทนตัวเองว่าเขม มันดูน่ารักกว่าแทนตัวเองว่าฉันเยอะเลยนะ" ชาตรีหอมแก้มหญิงสาวฟ่อดใหญ่อย่างอดใจไม่ไหว"จะดีหรอคะ..คุณ.." นิ้วเรียวแตะปากหญิงสาวเป

🔥 ไฟราคะ 🔥บทที่ 24ร่างบางเดินเข้าบ้าน ก่อนจะเห็นพ่อแม่และน้องของเธออยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา เธอยิ้มออกมาอย่างดีใจ"พี่เขม!!" เขมิกรเรียกพี่สาวเสียงดังก่อนจะรีบวิ่งเข้ามากอดผู้เป็นพี่ด้วยความคิดถึง"เขม มายังไงลูก แล้วชาตรีล่ะ มาด้วยรึเปล่า" แขไขและมานพเดินเข้ามาหาหญิงสาวที่หอบหิ้วกระเป๋าเสื้อผ้ามาด้วย"ไปนั่งคุยกันข้างในปะ" มานพเอ่ยก่อนที่ทุกคนจะเดินไปนั่งที่โซฟา เขมิกายกมือไหว้สวัสดีพ่อและแม่ นี่เป็นการกลับบ้านในรอบสองเดือนหลังจากที่เธอแต่งงานไป"เป็นยังไงบ้างลูก" แขไขกอดบุตรสาวด้วยความคิดถึง เขมิกาก็กอดตอบ เธอคิดถึงพ่อแม่เหลือเกิน"เขมสบายดีค่ะ พ่อกับแม่ล่ะค่ะ" "พ่อกับแม่สบายดีจ้ะ" "แล้วตาชาตรีไม่มาด้วยหรอลูก แล้วทำไมเก็บเสื้อผ้ามาแบบนี้ ทะเลาะกันหรอลูก" มานพเอ่ยถามเขมิกา ทุกคนต่างจ้องมองเธอรอคอยคำตอบ"เอ่อ..ปะ..เปล่าค่ะ ไม่ได้ทะเลาะกัน ช่วงนี้พี่ชาตรีงานยุ่งมากๆค่ะ ไม่ค่อยมีเวลา เขมเหงาก็เลยอยากกลับมาอยู่กับพ่อและแม่ก่อนไงคะ" เธอส่งยิ้มก่อนจะกอดอ้อนผู้เป็นพ่อ"จริงนะลูก ไม่ใช่โกหกพ่อนะ" "จริงๆค่ะ..อะไรกันเขมไม่อยู่แค่เดือนสองเดือนทุกคนก็ลืมเขมแล้วหรอคะ มันน่าน้อยใจจริงๆ " เขม

🔥 ไฟราคะ 🔥บทที่ 26"คุณเขมิกาฉี่ใส่กระปุกนี้นะคะ และหมอขอเจาะเลือดด้วย" หมอสาวยื่นกระปุกฉี่ให้เธอ หญิงสาวทำ ตามอย่างว่าง่าย ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป หมอเจาะเลือดและตรวจร่างกายเธอสักพัก "ช่วงนี้มีอาการอะไรมั้ยคะ" หมอสาวถามหญิงสาวก่อนจะก้มจดเอกสาร"เอ่อ ก็มีอ่อนเพลียค่ะ แล้วก็คลื่นไส้ เหม็นอาหารค่ะ" เธอบอกอาการออกไปตามความรู้สึกจริงๆ"ค่ะ ยินดีด้วยนะคะคุณแม่ คุณตั้งครรภ์ได้ 10 week หรือสองเดือนกว่าๆค่ะ คุณเขมิกาต้องหมั่นดูแลตัวเองด้วยนะคะ ช่วงนี้ต้องงดใช้แรงงานหรือยกของหนักนะคะ เพราะอาจจะทำให้เด็กอันตรายได้ " หูเธอดับไปตั้งแต่หมอบอกว่าเธอท้องแล้ว แม้จะทำใจมาบ้าง แต่เอาเข้าจริงๆเธอกลับทำใจไม่ได้เลย เขมิกากลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ให้ประจานความอ่อนแอของตัวเองออกมา"ค่ะ แล้วฉันต้องทำยังไงบ้างคะ" คุณหมอสาวอธิบายให้เธอฟังอีกครั้งอย่างระเอียด เขมิกาลูบท้องเธอเบาๆ แม้เขาจะเกิดมาด้วยความไม่ตั้งใจ แต่เธอก็จะดูแลเขาให้ดีที่สุด "เดี๋ยวหมอจะให้ยาบำรุงครรภ์และยาแก้คลื่นไส้อาเจียนนะคะ" หมอสาวจัดยาให้หญิงสาว"ขอบคุณมากนะคะ สวัสดีค่ะ" เขมิกาเดินไปรับยาก่อนจะเดินออกมา "นั่นมันคุณเขมนิ...มาทำอะไร" หมอธีร์ท

🔥 ไฟราคะ 🔥บทที่ 28เขมิกานั่งเล่นในสวนดอกไม้ เธอคิดไปเรื่อยเปื่อย พยายามไม่คิดมาเรื่องชาตรี เธอหายมาเป็นอาทิตย์แล้วเขายังไม่มาหาเธอเลย ตลกดีนะ.. เธอไม่เคยสำคัญกับเขาเลยใช่มั้ย.. เขมิกาคิดอย่างเจ็บปวด"ไม่เป็นไรนะลูก.. ถึงไม่มีพ่อแม่ก็เลี้ยงหนูได้.. แม่รักหนูนะ" หญิงสาวลูบท้องอย่างแผ่วเบา ขอบตาเธอร้อนผ่าว เธอเงยหน้าขึ้นเพื่อไม่ให้น้ำตามันไหลออกมา เธอสัญญากับตัวเองไว้แล้วว่าเธอจะไม่ร้องไห้อีก เธอจะเข้มแข็งเพื่อลูก..ครืด~ ครืด~เขมิกามองเบอร์แปลกที่โทรเข้ามา เธอชั่งใจอยู่สักพักก่อนจะกดรับสาย"ฮัลโหลค่ะ.. ใครคะ?... แล้วถ้าฉันไม่ไปล่ะ... ก็ได้ค่ะ ฉันจะไปพบคุณ" เขมิกากดตัดสายเธอมองโลเคชั่นที่เขาส่งมาซึ่งมันอยู่ไม่ไกลมาก ก่อนจะหยิบกระเป๋าเดินออกไป หญิงสาวขับรถตรงมาที่สถานที่นัดหมาย เธอเห็นหญิงสาวชุดดำยืนหันหลังอยู่ เธอยืนมองแม่น้ำเจ้าพระยาที่กว้างไกลออกไป เธอคนนั้นค่อยๆหันหน้ามาช้าๆ ก่อนจะถอดแว่นใหญ่สีดำออก"สวัสดีค่ะ..คุณเขมิกา" ริมฝีปากสีแดงสดยกยิ้มอย่างดีใจเธอเดินเข้าไปหาเขมิกาช้าๆ ก่อนจะหยุดอยู่ตรงหน้าหญิงสาว".........." เขมิกานิ่งเงียบ ไม่ได้พูดอะไรออกมา"มาไวดีนะคะ" เธอยิ้มให้หญิง