All Chapters of เมียตามพินัยกรรม 18+: Chapter 1 - Chapter 10

ตอนที่2“ใช่ค่ะ ว่าแต่นี่... ใช่ลุงอินหรือเปล่าคะ?” “ครับ ยังอุตส่าห์จำผมได้ แต่ผมนี่สิเกือบจำคุณณิชาไม่ได้เลย ไม่เจอกันตั้งสองปีคุณณิชาโตขึ้นเยอะเลยนะครับ แถมสวยขึ้นจนผมเกือบจำไม่ได้เลย” เพราะตอนที่ฉันกลับมางานศพของแม่กับคุณลุงเมื่อสองปีที่แล้ว ฉันยังเรียนอยู่แค่ปีสองเป็นเด็กกะโปโลอยู่เลย แต่ตอนนี้ฉันก็เรียนจบแล้ว โตขึ้นทั้งร่างกายและความคิดด้วย“แหม ชมกันต่อหน้าแบบนี้ณิก็เขินแย่สิคะ” ฉันพูดติดตลก ลุงอินแกเลยหัวเราะชอบใจ ถ้าจะให้นับคนที่ดีใจในการกลับมาของฉัน นอกจากยี่หวาเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของฉันแล้ว ก็คงจะมีแค่ลุงอินนี่แหละที่ดูจะดีใจในการกลับมาของฉัน ใช่สิ ยังมีคุณนมอิ่มอีกคนหนึ่งด้วย“ไปครับ เดี๋ยวผมขนกระเป๋าไปที่รถให้ ตามมาครับคุณณิ” ลุงอินจัดการขนกระเป๋าเดินทางใบใหญ่เดินนำหน้าไป ส่วนฉันก็ลากกระเป๋าอีกใบตามไปเหมือนกันเราใช้เวลาในการเดินทางกลับบ้านไม่นาน รถก็ขับมาจอดเทียบบริเวณหน้าบ้าน ฉันก้าวลงจากรถมองไปรอบๆ บริเวณบ้าน กลับมาคราวนี้บ้านหลังนี้ดูแปลกตาขึ้นเยอะ นอกจากบริเวณสนามหน้าบ้านที่เหมือนจะได้รับการเปลี่ยนแปลงใหม่จนน่ามองแล้ว ถัดออกไปจากตัวบ้านก็เหมือนจะมีการสร้างตึกหลังใ

ตอนที่4หลังจากเปลี่ยนใจไม่ลงไปวิ่งที่สวน เพราะเจ้าที่แรง ฉันเลยอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงมาดื่มกาแฟที่ห้องนั่งเล่นแทน วันนี้คุณนมทำข้าวต้มกุ้งด้วย ที่รู้ก็เพราะว่ามันส่งกลิ่นหอมไปทั่วทั้งครัวเลย“หิวหรือยังคะคุณณิ” คุณนมเดินมาถาม“หิวแล้วค่ะ กลิ่นข้าวต้มกุ้งของคุณนมห้อมหอม” “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวนมให้เด็กตั้งโต๊ะเลยนะคะ อีกประเดี๋ยวคุณพี่ก็คงมาแล้ว” พูดจบคุณนมก็เดินไปสั่งเด็กรับใช้ในครัวให้จัดโต๊ะ ฉันได้แต่มองตามอย่างเซ็งๆ นี่ฉันต้องนั่งร่วมโต๊ะกับคุณคิมเหรอเนี่ยแค่คิดว่าต้องเผชิญหน้ากัน ก็พาลจะกินข้าวต้มไม่ลงแล้วล่ะภายในโต๊ะอาหาร ที่เวลานี้เหลือเพียงแค่ฉันกับเขาแค่สองคน ความเงียบก่อตัวขึ้นอยู่หลายนาที ไม่มีใครพูดอะไร สำหรับฉันข้าวต้มกุ้งตรงหน้าน่ามองกว่าผู้ร่วมโต๊ะอาหารเป็นไหนๆ“จะกลับมา ทำไมไม่บอก” เสียงที่เอ่ยขึ้น ทำให้ความรื่นรมย์ในการตักข้าวต้มกุ้งเข้าปากหยุดชะงัก คำพูดที่เย็นชาบ่งบอกถึงความไม่พอใจของคนพูดได้เป็นอย่างดี“ฉันไม่คิดว่าจะมีใครอยากรู้การจะมาหรือจะไปของฉัน” พูดทั้งๆ ที่ความสนใจยังอยู่กับกุ้งตัวโตในชาม และฉันก็รู้ว่าเขาไม่พอใจนักหรอกกับกิริยาอาการแบบนี้ของฉัน“แต่ที่นี่ไม่ใช

ตอนที่6“ธุระอะไร? นอกจากธุระของเด็กใจแตก” เขาว่า ก่อนจะเดินตรงมาหาฉัน แล้วใช้สายตามองฉันอย่างพิจารณา แต่เหมือนจะเป็นการจับผิดสียมากกว่า“กลิ่นที่ติดตัวอยู่ มันบ่งบอกได้เป็นอย่างดี ว่าเธอไม่สมควรที่จะได้อะไรจากพ่อฉันด้วยซ้ำ” คุณคิมคงหมายถึงกลิ่นเหล้ากลิ่นบุหรี่ที่ติดตัวฉันอยู่ ถึงฉันจะไม่ได้ดื่มเยอะแต่การเข้าไปอยู่ในที่แบบนั้นที่มีทั้งเหล้าบุหรี่ มันก็ต้องมีบ้างที่กลิ่นพวกนั้นจะติดเสื้อผ้ากลับมาด้วย“ผลาญเงินที่โน่นไม่พอ ยังจะกลับมาผลาญเงินที่นี่อีก” ในบ้านหลังนี้จะมีใครพูดจาดูถูกฉันได้น่าเกลียดเท่าคุณคิมคงไม่มีอีกแล้ว การได้พูดจาถากถางกันถือเป็นความสุขของเขาล่ะ“แบ่งกันใช้บ้างจะเป็นไรไปล่ะคะ ยังไงคุณคิมก็ใช้คนเดียวไม่หมดอยู่ดี” “เธอมันก็คิดได้แค่นี้ เหมือนกันไม่มีผิด หึ!” ประโยคสุดท้ายก็คงไม่วายจะถากถางแม่ฉันอีกนั่นแหละคุณคิมไม่ชอบแม่ฉันมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ส่วนหนึ่งน่าจะเพราะแม่เป็นคนชอบเข้าสังคมแล้วก็ติดหรู ติดของแบรนด์เนม แต่สาเหตุหลักคือแม่ติดการพนัน แม่ชอบเข้าบ่อนตั้งแต่อยู่กับพ่อแล้ว จนพ่อทนไม่ได้ท่านทั้งคู่เลยเลิกรากันไปแต่พอแม่แต่งงานใหม่กับคุณลุง แม่ก็สัญญาว่าจะเลิกเล่นการพน

ตอนที่8“เมื่อทุกคนพร้อมแล้ว ผมจะอ่านพินัยกรรมฉบับที่สองของคุณท่านนะครับ” คุณลุงทนายเอ่ยขึ้น ก่อนที่จะเริ่มอ่านพินัยกรรม“ข้าพเจ้านายครรชิต จิโรจน์พาณิชย์ ขณะที่เขียนพินัยกรรมฉบับนี้ขึ้น ข้าพเจ้ามีสติสัมปชัญญะครบถ้วนสมบูรณ์ ข้าพเจ้าทำพินัยกรรมฉบับนี้ขึ้นเพื่อจะแจ้งให้ทราบว่า นายคิมหันต์ จิโรจน์พาณิชย์ กับนางสาวณิชา วาณิชพงศ์ จะต้องแต่งงานเป็นสามีภรรยาอย่างถูกต้องตามกฎหมายทันทีที่นางสาวณิชา เรียนจบ เพื่อที่จะมีสิทธิได้รับทรัพย์สินทั้งหมดของข้าพเจ้าอย่างถูกต้อง แต่ถ้ามีฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดคัดค้านและไม่ยินยอม ทรัพย์สมบัติทั้งหมดของข้าพเจ้า รวมทั้งบริษัทในเคลือจิโรจน์พาณิชย์ จะต้องตกเป็นของการกุศลทั้งหมด รวมทั้งบ้านหลังนี้ด้วย ลงชื่อ ครรชิต จิโรจน์พาณิชย์” คุณลุงทนายเก็บพินัยกรรมใส่แฟ้มเอกสารเรียบร้อยหลังจากที่อ่านข้อความทุกประโยคที่คุณลุงเขียนเอาไว้ครบถ้วน ท่ามกลางความรู้สึกที่หลากหลายของพวกเราทุกคนที่อยู่ ณ ที่ตรงนั้นโดยเฉพาะคุณคิมที่ดูก็รู้ว่าไม่พอใจกับพินัยกรรมฉบับนี้แค่ไหน ถึงจะไม่ได้แสดงอาการเกรี้ยวกราดจนเสียมายาทต่อหน้าคุณลุงทนาย แต่สีหน้าของเขาก็บอกได้เป็นอย่างดีว่าไม่เห็นด้วยซึ่งฉั

ตอนที่10“ฉันก็ไม่ได้อยากที่จะบอกเรื่องนี้กับใครนักหรอกนะ การได้คุณเป็นสามีมันไม่ได้น่าภูมิใจเลยสักนิด ฉันก็แค่อยากจะเอาคืนคู่ขาของคุณก็เท่านั้นแหละ” “เธอต้องการให้จาออกไปให้พ้นทางมากกว่า เพราะแผนฮุบสมบัติของเธอจะได้สำเร็จไง” คำก็สมบัติ สองคำก็สมบัติ วันๆ เขาไม่คิดจะพูดเรื่องอื่นบ้างเลยหรือไงนะ“ฉันว่าคุณน่าจะหมกมุ่นกับเรื่องนี้มากไปนะคะ ถ้าคุณจะหมกมุ่นขนาดนี้ น่าจะไปปลดปล่อยบ้างก็ดีนะ จะได้ไม่ต้องมาพ่นคำพูดร้ายกาจใส่คนอื่นเขาแบบนี้” “ปลดปล่อยอย่างนั้นเหรอ?” ไม่พูดเปล่า เขายังเดินตรงมาที่ฉัน ฉันเลยต้องถอยหนีเพราะไม่คิดว่าคุณคิมจะเข้ามาประชิดตัวขนาดนี้แต่เพราะความที่เขาตัวสูงกว่า แค่เดินไม่กี่ก้าวก็รั้งเอวของฉันเอาไว้ได้อย่างง่ายดาย ฉันจึงถูกรั้งเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเขาอย่างไม่ทันตั้งตัว“ฉันจะทำตามคำแนะนำของเธอเดี๋ยวนี้แหละ” พูดจบ ปากร้อนชื้นของเขาก็ทาบทับลงมาที่เรียวปากของฉันทันที บดเบียดลงมาอย่างบ้าคลั่ง ไม่เว้นช่องว่างให้ฉันได้หายใจเลยแม้แต่น้อย มือของฉันที่พยายามทุบเข้าที่กลางอกของเขาก็เหมือนจะไร้ประโยชน์ เพราะเขาไม่ได้สะทกสะท้านกับมันเลยสักนิดเดียวมือของเขาที่รั้งเอวของฉันเอ