ตอนที่6

ตอนที่6

“ธุระอะไร? นอกจากธุระของเด็กใจแตก” เขาว่า ก่อนจะเดินตรงมาหาฉัน แล้วใช้สายตามองฉันอย่างพิจารณา แต่เหมือนจะเป็นการจับผิดสียมากกว่า

“กลิ่นที่ติดตัวอยู่ มันบ่งบอกได้เป็นอย่างดี ว่าเธอไม่สมควรที่จะได้อะไรจากพ่อฉันด้วยซ้ำ” คุณคิมคงหมายถึงกลิ่นเหล้ากลิ่นบุหรี่ที่ติดตัวฉันอยู่ ถึงฉันจะไม่ได้ดื่มเยอะแต่การเข้าไปอยู่ในที่แบบนั้นที่มีทั้งเหล้าบุหรี่ มันก็ต้องมีบ้างที่กลิ่นพวกนั้นจะติดเสื้อผ้ากลับมาด้วย

“ผลาญเงินที่โน่นไม่พอ ยังจะกลับมาผลาญเงินที่นี่อีก” ในบ้านหลังนี้จะมีใครพูดจาดูถูกฉันได้น่าเกลียดเท่าคุณคิมคงไม่มีอีกแล้ว การได้พูดจาถากถางกันถือเป็นความสุขของเขาล่ะ

“แบ่งกันใช้บ้างจะเป็นไรไปล่ะคะ ยังไงคุณคิมก็ใช้คนเดียวไม่หมดอยู่ดี” 

“เธอมันก็คิดได้แค่นี้ เหมือนกันไม่มีผิด หึ!” ประโยคสุดท้ายก็คงไม่วายจะถากถางแม่ฉันอีกนั่นแหละ

คุณคิมไม่ชอบแม่ฉันมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ส่วนหนึ่งน่าจะเพราะแม่เป็นคนชอบเข้าสังคมแล้วก็ติดหรู ติดของแบรนด์เนม แต่สาเหตุหลักคือแม่ติดการพนัน แม่ชอบเข้าบ่อนตั้งแต่อยู่กับพ่อแล้ว จนพ่อทนไม่ได้ท่านทั้งคู่เลยเลิกรากันไป

แต่พอแม่แต่งงานใหม่กับคุณลุง แม่ก็สัญญาว่าจะเลิกเล่นการพนันทั้งหมด ฉันรู้ว่าแม่ไม่ได้จะมาเพื่อหวังสมบัติของคุณลุงอย่างที่คุณคิมเข้าใจ ฉันดูออกว่าแม่ก็รักคุณลุงไม่น้อยไปกว่าที่คุณลุงรักแม่ แต่ก็นั่นแหละพฤติกรรมของแม่ มันทำให้ดูจะเชื่อยากว่าท่านไม่ได้มาเกาะคุณลุงอย่างที่คุณคิมเข้าใจ

และตอนนี้ท่านทั้งคู่ก็ไม่อยู่แล้ว การพูดจากฟื้นฝอยหาตะเข็บก็ไม่ได้เกิดประโยชน์อะไรอยู่ดี

“ก็แม่ลูกกันนี่คะ เหมือนกันก็คงจะไม่แปลก แต่คุณคิมเถอะค่ะทำไมต่างจากคุณลุงลิบลับ” 

“เธอหมายความว่าไง?” 

“ก็คุณลุงออกจะใจดี เป็นคนดี ส่วนคุณคิมก็น่าจะรู้ตัวเองดีนะคะว่าตัวเองเป็นคนแบบไหน” ฉันพูดเน้นแต่ละคำอย่างจงใจ

“ฉันจะดีกับคนที่สมควรจะดีด้วยเท่านั้น” 

“...ค่ะ” ฉันตอบรับ ก่อนจะเดินหนีออกมา

เพราะการที่เขาจะดีกับใครมันก็เป็นเรื่องที่ฉันไม่ได้นึกที่จะอยากรู้อยู่แล้ว เพราะถึงยังไงเสีย คนที่เขาพร้อมที่จะร้ายใส่ได้ตลอดเวลามันก็คือฉันอยู่ดี

และฉันก็พอจะเดาออกด้วยว่าเขาคงไม่พอใจนักหรอกที่ฉันเดินหนีออกมาเฉยๆ แบบนี้ แทนที่จะอยู่ให้เขาพูดจาถากถางต่อจนพอใจ