Contracted Mistress of My Boyfriend’s Father 의 모든 챕터: 챕터 21 - 챕터 30

Damian’s POVKinagabihan. Tahimik ang paligid sa fine dining restaurant. Ang malambing na tugtog ng piano ay parang paalala ng mga panahong masaya pa kami ni Isabella. Sa gitna ng malawak at mamahaling lugar na iyon, kami ngayon ay magkasamang tatlo… ako, si Caleb, at ang babaeng minsan kong minahal.“Dad, can you believe it? After all these years… we’re finally here, all three of us,” masayang sabi ni Caleb, habang nakangiting tinitingnan kami pareho.Ngumiti lang ako ng tipid. Sa loob-loob ko, gusto kong maging masaya para sa kanya… pero mahirap.Habang nagsasalita si Caleb, pansin ko kung paanong tinitingnan ni Isabella si Caleb nang may halong saya at pagsisisi. Maganda pa rin siya… eleganteng bihis, naka-white dress na may pearl necklace, at ‘yung mga mata niya, parehong mata pa rin na minsan kong minahal… at kinamuhian.“I missed this,” sabi ni Isabella, hawak ang wine glass. “I missed having dinner with my boys.”Tumawa si Caleb, halatang masayang-masaya. Ako naman, tahimik lan

Damian’s POVTahimik ang buong opisina. Nakatitig lang ako sa mga papel sa mesa pero ni isang salita ay hindi ko mabasa. Kanina pa ako balisa… mula nang tumawag si Lucas, isa sa mga tauhan ko.“Sir, there’s something you need to know,” sabi niya sa kabilang linya. “I saw Madam Isabella earlier… she met with Miss Althea at an exclusive cafe near the university.”Napakunot ang noo ko. Si Isabella?“She… insulted her, sir. She even gave her a check… told her to stay away from Mr. Caleb.”Napahigpit ang hawak ko sa ballpen. Tumama ito sa mesa, at narinig kong nabasag ang katahimikan ng silid. “She did what?” malamig kong tanong.“Yes, sir. Pero hindi tinanggap ni Miss Althea. She tore the check in front of Madam Isabella and walked out.”Sa loob ng ilang segundo, wala akong nasabi. Pero sa dibdib ko, parang may apoy na biglang sumiklab. That woman never learns.Tumayo ako at kinuha ang coat ko. “Prepare the car,” sabi ko kay Lucas. “Now.”---Pagdating ko sa mansion, nandoon si Isabella…

Althea’s POVKinaumagahan, dumilat ang mga mata ko sa liwanag na tumatagos sa malalaking bintana ng hotel room. Tahimik ang paligid, tanging mahinang tunog lang ng aircon ang maririnig. At ang mga damit naming nagkalat sa sahig. Sa tabi ko, mahimbing pa ring natutulog si Damian… hubad, at nakayakap sa akin na para bang ayaw akong pakawalan.Napatingin ako sa kanya. Sa bawat guhit ng mukha niya, sa bawat detalye ng lalaking ilang beses ko nang sinubukang kalimutan. Tahimik kong pinagmasdan ang lalaking kasama ko sa maling panahon.“Why now?” bulong ko sa sarili ko. Bakit ngayon lang tayo nagtagpo? Kung kailan girlfriend ako ng anak mo…Para bang narinig niya ako, dahil bigla siyang kumilos at dumilat. Nakangiti siyang tumingin sa akin, parang laging kampante, parang walang mali sa mundong ginagalawan namin.“Are you done memorizing my face?” tanong niya, may halong biro pero malalim ang titig.Napangiti ako, kahit alam kong may kirot sa ngiti kong ‘yon. “Maybe,” sagot ko sabay dahan-da

Althea POVPagpasok ko sa hotel room, bumungad agad sa akin si Damian. Nakatayo siya sa tapat ng bintana, suot ang isang perfectly tailored black tuxedo. Ang presensya niya ay sobrang commanding, parang bawat galaw niya ay pinag-isipan. Paglingon niya sa akin, may hawak siyang eleganteng box na kulay itim na may gold ribbon.“Wear this,” malamig pero malalim ang boses niyang sabi.Tahimik ko iyong kinuha. Pagbukas ko ng box, tumambad sa akin ang isang eleganteng midnight blue gown na may deep slit sa kanang hita at open back design. Ang tela ay satin, kumikislap sa bawat galaw, at sobrang fitting na parang sinadya talagang i-hug ang bawat kurba ng katawan ko.Nag-ayos ako sa harap ng salamin. Sinuklay ko ang buhok ko at ginawa itong loose waves, gaya ng gusto ni Damian. Naglagay ako ng light smokey eye make-up at red lipstick, iyong kulay na alam kong gustong-gusto niya. Habang inaayos ko ang sarili ko, napansin ko ang repleksyon ni Damian sa salamin… tahimik siyang nakatingin, parang

Caleb’s POVThe sound of music and laughter from the masquerade ball still echoed faintly in my mind as I hurried through the cold night. Sa labas ng hotel, huminga ako ng malalim at tinignan ang phone ko. Wala pa ring sagot si Mom. Tinatawagan ko ito paulit-ulit, pero laging “the subscriber cannot be reached.”“Where are you, Mom?” bulong ko sa sarili.Kinuha ko ang tracking app na naka-sync sa phone ni mom. At nalaman ko na umuwi na pala ito sa mansion. Kaya agad akong umalis para puntahan siya.The moment I saw the mansion looming ahead, my chest tightened. The tracking app on my phone had confirmed it… Mom was here. Pero bakit madilim at tahimik ang paligid? My heart raced as I walked through the driveway, every step echoing against the walls. “Mom?” tawag ko, pero wala ni isang sagot.Pumunta ako sa dining area nang marinig ko ang clink ng baso. Pagpasok, tumambad sa akin ang eksena… mga basag na bote sa sahig, wine spilled sa table, at sa gitna nito, si Mom, nakasubsob sa mesa,