Semua Bab พัชราวลัย (โซ่อ้อนรัก): Bab 21 - Bab 30

เช้าวันต่อมา คนที่นัดกันว่าจะไปเดินถ่ายรูปดอกไม้ในรีสอร์ตเกเรไม่ยอมตื่น“เซียร์ หมิง ตื่นเร็ว ๆ เซียร์”“ฮื่อ...หนาวอะ ขอนอนอีกนิด”เจ้าของชื่อดึงผ้าห่มขึ้นคลุมโปงน้ำเสียงงัวเงีย“หมิงตื่น ดอกไม้สวย ๆ รอเราอยู่ เร็ว!”“ไว้สายอีกนิดก็ได้มันไม่ย้ายหนีไปไหนหรอกพรีม เพื่อนอยากนอน...”“แล้วพวกแกจะนัดฉันทำไมแต่เช้าเนี่ย”ก่อนหน้านั้น เธอก็อยากนอนกอดหมอนคลุมโปงอุ่น ๆ แต่เพราะคิดว่านัดเพื่อนแล้วจึงลุกมาอาบน้ำล้างหน้าเปลี่ยนชุดสวยเพื่อไปถ่ายรูป ทำให้ตอนนี้ร่างกายสดชื่นไม่ง่วง หญิงสาวมองค้อนเพื่อน ๆ ที่ไม่รับรู้อะไรเพราะทั้งสองคนคลุมโปงแน่นหนาพรีมใช่ว่าอยากตื่นเช้า มันเพราะเธอนอนไม่หลับต่างหาก สัมผัสวูบวาบจากโซ่ทำให้เธอหลับไม่สนิท นอนหลับ ๆ ตื่น ๆ จนนึกขำตัวเอง มัวแต่คิดเรื่องที่เขาจะไปถ่ายรูปด้วยกันนั่นแหละ ใจมันตื่นเต้น รู้สึกดีไปหมด“ป่านนี้ตื่นหรือยังเถอะ” นึกค่อนไปถึงอีกคนที่เอ่ยปากไว้เมื่อคืน“ไปเดินเล่นคนเดียวก็ได้”เพื่อนไม่ตื่น เธอก็ไม่กล้าจะโทรปลุกโซ่เหมือนกัน เขาเองก็นอนดึก เธอแอบเห็นเขาเก็บของจนเสร็จเมื่อคืนก่อนไปนอนที่บ้านหลังข้างกัน เช้าตรู่อากาศเย็นแบบนี้จะถูกเตียงดูดวิญญาณก็ไม่

โซ่หัวเราะในลำคอแผ่วเบา ยอมดึงกีตาร์ออก แต่ไม่ยอมให้คนตัวนุ่มลุกจากตักด้วยการเบี่ยงกีตาร์มาขวางด้านหน้าไว้ หญิงสาวจึงทำได้เพียงหมุนกายทำให้นั่งหันหน้าไปทางเดียวกัน แผ่นหลังบางแนบอกกว้าง ด้านหน้ามีกีตาร์ขวาง เสียงเกากีตาร์เป็นบทเพลงเพราะเริ่มขึ้นแบบนี้ไม่ดีเลย ชวนใจไม่ดีเอามาก ๆ จากเพลงแรก ไปเพลงสองและสามสี่ ยิ่งทำให้หัวใจสั่นไหว บทเพลงล่าสุดที่เธอเคยฟังและจำเนื้อเพลงได้ มันแปลความหมายถึงผู้ชายที่คลั่งไคล้สาวคนรักมากมายจึงอยากอยู่ใกล้อยากแนบสนิทกันไปทุกอณู “พรีม...”จมูกโด่งคลอเคลียนวลแก้มใส สุ้มเสียงทุ้มนุ่มพร่าลงหลายระดับ“อือ”ใจส่วนหนึ่งของเธอสั่งให้ขยับออกห่างเดี๋ยวนี้ หากใจอีกส่วนกลับรั้งรอ เธอเบี่ยงหน้าออกมองสบตาคมที่แสนแพรวพราวและเย้าหยอกเธออย่างชอบอกชอบใจ“กลัวเราเหรอ”“กลัวอะไรเล่า...” ไม่กลัวแค่หัวใจมันสั่น “นายไม่ใช่คนไม่ดีสักหน่อย อีกอย่างนายก็เป็นสุภาพบุรุษ”ถึงเขาไม่ใช่สุภาพบุรุษเต็มร้อย ทว่าที่ผ่านมา โซ่ก็ไม่เคยบังคับหักหาญน้ำใจเธอมาก่อน“เธอร้ายอะพรีม คิดฆ่ากันด้วยคำว่าสุภาพบุรุษเหรอ”“นายต่างหากไหมที่ร้ายน่ะ ปล่อยได้แล้ว”“ไม่ปล่อย...”“โซ่...”“นั่งด้วยกันนี่แหละ

เสียงพูดคุยกันแม้ไม่ดังมากแต่ก็ทำให้อีกคนบนโซฟาตื่น พรีมดึงหมอนอิงที่ใช้ปิดหน้าลง หยัดกายลุกนั่ง เมื่อร่างสูงของโซ่กลับเข้ามาในบ้านอีกครั้ง“เพื่อนกลับมาแล้วเหรอ”“อืม...” ชายหนุ่มนั่งลงข้าง ๆ รวบร่างบางเข้ากอด“เราว่าเรากลับบ้านนู้นดีกว่า” เขินคนกอดแล้ว นึกถึงเพื่อน ๆ ก็ยิ่งเขินจนร้อนผ่าวไปทั้งตัว เมื่อนึกถึงเรื่องที่เพิ่งทำกับโซ่ไป“นอนอีกหน่อยมั้ย”โซ่กระชับอ้อมแขนพลางกดจมูกแตะหน้าผากเล็ก“ข้างนอกปล่อยไอ้ฟีมจัดการไป”“ไม่ อื้อ...”ปากที่อ้าจะท้วงถูกปิดด้วยริมฝีปากได้รูป จูบแผ่วพลิ้วบดเบียดกลีบปากนุ่มนานอึดใจ ถอนปากออกมาไล้พรมนวลแก้มขึ้นไปข้างหางตาและจรดจูบหน้าผาก“หรือเราควรทำอย่างอื่นกันดี”“โซ่” พรีมทุบลำไหล่แกร่งแก้เขิน คนโดนทุบหัวเราะ จูบประทับบนเปลือกตา “ไม่ต้องแกล้งเลย”คนถูกทุบจูบตาข้างซ้าย ย้ายไปเปลือกตาข้างขวา จูบหน้าผาก จูบขมับ คลอเคลียจมูกกับกลุ่มผมนุ่มด้วยท่าทางลุ่มหลงไม่สร่างจนชุ่มหัวใจ“ไม่แกล้งแล้วก็ได้” ชายหนุ่มยิ้มละไม จับมือเล็กมากุม “เดี๋ยวเราเดินไปด้วย”พรีมอยากจะบอกว่าไม่เป็นไร แต่รู้สึกดีกับการกระทำเล็ก ๆ น้อย ๆ ของอีกฝ่ายจึงไม่พูดอะไร ยอมเดินเคียงข้างกันออกมา

จูบหวานค่อยทวีเป็นความเรียกร้องดูดดื่ม ลมหายใจขาดห้วงต้องใช้ลมหายใจเดียวกับเจ้าของกายแกร่งที่ยังบดเบียดปากดื่มด่ำอย่างหิวกระหาย กระทั่งศีรษะเล็กแหงนเงย ร่างกายแอ่นเอนไปข้างหลัง เบียดแนบบานประตูจนแทบเป็นเนื้อเดียวกันได้ กายหนาแนบชิดเข้าเคล้าเคลีย มือแกร่งเลื่อนลูบไปทั่วหลังบาง สีข้าง กระทั่งบั้นท้ายงอนตึง“โซ่...”สติถูกตีแตกกระเจิงเมื่อปากร้อนล่าถอย เสียงท้วงติงที่เปล่งออกมาไม่ต่างจากเสียงเพ้อกระซิบ ก่อนจะถูกบดจูบอีกคำรบ ร่างกายหวิวหวามล่องลอย ยิ่งมือแกร่งวกมาด้านหน้า ประกบกุมหว่างขา คลึงเน้นเรียวนิ้วนวดพื้นที่อ่อนไหวทำให้ร่างกายสะดุ้งสั่นด้วยความตกใจกับการถูกสัมผัสจัดเจน หากสติก็ถูกผลาญพร่าอย่างรวดเร็วด้วยจูบสูบวิญญาณความหอมหวานและนุ่มเนียนละมุนมือละมุนปากลิ้นปลุกกระตุ้นความต้องการร้อนแรงให้ลุกโชน โซ่รู้สึกเหมือนเลือดในกายเดือดฉ่า ส่งให้แกนร่างที่กลางหว่างขาหยัดเหยียดสุดหล้าดุนดันสาบกางเกงยีนจนปวดหนึบ ต้องสอดมือเข้ารูดซิป จัดการพามันออกมาด้านนอก ขณะที่ปากยังจูบเม้มไปทั่วซอกคอขาว ทั้งดูดและดึงด้วยแรงอารมณ์ที่ลุกโชน ถึงอย่างนั้น เนื้อตัวสั่น ๆ ของคนใต้ร่างทำให้เขาระงับจิตระงับใจให้เย็

ชายหนุ่มพรมจูบทั่วหน้าปลั่งที่ยังหอบกระเส่าเหมือนจะขาดใจหากดูน่ารักน่าใคร่และน่าขย้ำกลืนกิน เขารู้ว่าตนเองค่อนข้างหนักมือในช่วงท้ายจึงเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง“เจ็บหรือเปล่า”พรีมส่ายหน้า หลบเลี่ยงการสบตาคมด้วยการซุกหน้ากับบ่ากว้าง รับรู้ถึงเสียงหัวเราะทุ้มแผ่ว ศีรษะถูกลูบแผ่วเบาอย่างปลอบประโลมโซ่กอดเธอเงียบ ๆ รอกระทั่งลมหายใจของเขาและเธอเบาบางความร้อนลง จึงถอนกายออกจากร่องนุ่ม จัดการถุงยางอนามัยในจังหวะที่หญิงสาวไม่ทันมอง แล้วจับขาเรียวขึ้นรัดเอว ก่อนอุ้มลงจากเตียง“โซ่...”พรีมหลุดอุทานและต้องส่งเสียงสูดปากเมื่อช่อดอกไม้ถูกเสียดสีกับแกนรักที่ยังเข้มแข็ง เขาพาเธอเข้ามาในห้องน้ำแล้วถึงยอมวางให้ยืน“อาบน้ำหน่อย เหงื่อโทรมหมดแล้ว”“เราอาบเอง”“แต่เราอยากอาบน้ำให้ นะครับ...”เสียงและสีหน้าอ้อนทำให้พรีมปฏิเสธไม่ลง ปล่อยให้มือใหญ่ลูบไล้ไปทั่วร่างกายกลางสายน้ำอุ่นจากฝักบัวโซ่ลูบล้างคราบไคลจากเหงื่อทั้งยังกดครีมอาบน้ำมาลูบไปทั่วร่างกระจ่างที่บัดนี้มีร่องรอยแดงเรื่อเพราะฝีมือเขาอยู่ประปราย ตรงลำคอและเนินอก“พรีมเซ็กซี่มากรู้ตัวไหม” เขาไม่อยากจะเชื่อว่าไอ้หมอนั่นจะปล่อยเธอหลุดรอดมือหากเป็นเรื่อ