All Chapters of ร้อนรักเมียร้าย (NC 20++): Chapter 61 - Chapter 70

ลมเย็นยามค่ำพัดผ่านระเบียงกว้างของบ้านพักตากอากาศบนเนินเขา เสียงไฟดวงเล็กสีอุ่นที่ประดับตามราวระเบียงสั่นไหวแผ่วเบาตามแรงลม ต้อนรับค่ำคืนอันแสนอบอุ่นของทั้งสี่คนที่นัดกันมาพักผ่อนหลังจากวุ่นวายกับงานตลอดทั้งเดือนคีรติยืนมองภาพทุกคน อย่างสบายใจ ก่อนจะหันไปบอกด้วยเสียงผ่อนคลาย“บรรยากาศดีแบบนี้… กูสั่งแม่บ้านจัดปาร์ตี้เล็ก ๆ ไว้ให้พวกเราสี่คนด้วยนะ”เตชทัตหัวเราะแล้วตบบ่าเพื่อนเสียงดัง“โคตรขอบใจเลยไอ้คีย์ ดูแลพวกเราดีมาก คืนนี้ได้ท้าลมหนาวกันยาว ๆ แน่”คีรติเลิกคิ้วพร้อมปรายตาไปทางเพื่อนสนิท“ไอ้เต… กูมีไวน์ดี ๆ ให้มึงด้วย เตรียมตัวเมายาวไว้เลย”เตชทัตยักคิ้วตอบ แต่ก็ยังไม่วายแซว“เมาแค่พอดีเถอะ อากาศแบบนี้ ปล่อยแฟนเหงาไม่ได้นะเว้ย”เขาหันไปมองขวัญด้วยแววตากรุ้มกริ่มขวัญสะดุ้งเล็กน้อยแล้วหัวเราะเขิน“อะไรคะพี่เต ไม่เกี่ยวกับขวัญสักหน่อย”ณิชาหันมายิ้มมุมปากให้เพื่อนสาวเหมือนรู้ทัน เธอจึงเอ่ยแซว“ขวัญ คืนนี้มานอนกับณิชานะ จะได้ปลอดภัย”คำพูดยังไม่ทันจบ คีรติก็ร้องค้านทันที“โนครับณิชา ณิชาต้องนอนกับคู่หมั้นเท่านั้น ปลายเดือนนี้เราจะแต่งงานกันแล้ว จะทิ้งคู่หมั้นไม่ได้เด็ดขาด”ขวัญหัวเ

คีรติผลักประตูเข้าห้องอย่างแผ่วเบา ก่อนจะหยุดนิ่งเมื่อเห็นณิชานอนขดตัวอยู่ในผ้าห่มเหมือนลูกแมวตัวเล็ก ๆ หายใจสม่ำเสมออย่างสงบ เขาค่อย ๆ ขึ้นไปบนเตียง พยายามไม่ให้ที่นอนยุบตัวจนเธอสะดุ้งตื่น“เมื่อคืนเอาพี่ไปทิ้งไว้กับไอ้เตในห้องนะ… แสบจริง ๆ”เขาบ่นพึมพำเสียงเบา แต่น้ำเสียงกลับแฝงความเอ็นดูเมื่อขยับตัวไปจนถึงเธอ คีรติค่อย ๆ นอนลงข้าง ๆ แล้วสอดแขนโอบร่างบางเข้ามาในอ้อมกอดจากด้านหลังอย่างนุ่มนวล ความอุ่นของเขาซึมผ่านผ้าห่มไปจนรู้สึกได้สัมผัสอุ่นจากแขนของเขาทำให้ร่างในผ้าห่มขยับเล็กน้อย ก่อนที่ณิชาจะค่อย ๆ ลืมตาขึ้น ดวงตากลมยังพร่าไหวด้วยความง่วง แต่เมื่อเธอเห็นใบหน้าของคีรติอยู่ใกล้แค่เอื้อม เธอก็ยิ้มหวานออกมาในแสงไฟสลัว“อ้าว…พี่คีย์สร่างแล้วเหรอคะ”เสียงเธอนุ่มจนแทบกลืนไปกับอากาศ คีรติยกยิ้มมุมปาก เอวบางในอ้อมแขนเขาขยับนิด ๆ ทำให้หัวใจเขาเต้นแรงกว่าเดิม“สร่างแล้วครับ” เขาก้มลงกระซิบข้างหูเธอเบา ๆ “ณิชาทิ้งให้พี่นอนกับเตนะ รู้ไหม…พี่เกือบจะเป็นเมียมันอยู่แล้ว มันกอดพี่แน่นมาก”ณิชาหลุดหัวเราะออกมา ทั้งที่เมื่อครู่ยังงัวเงียอยู่แท้ ๆ ท่าทางตื่นเต็มตาราวกับโดนปลุกด้วยมุกของเขา“จริงเ

ห้องเตชทัต&ของขวัญเตชทัตเปิดประตูเข้ามาแล้วเห็นของขวัญนอนอยู่บนเตียง“หลับสบายเลยนะขวัญ พี่มาแล้ว… พี่จะไม่ปล่อยให้แฟนต้องเหงาอีกแล้วนะ”เขาพึมพำเบา ๆ หน้าประตูก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ แล้วมุดเข้าไปใต้ผ้าห่มข้างเธอของขวัญขยับตัวเมื่อรู้สึกถึงน้ำหนักคนที่เข้ามาใต้ผ้าห่ม เธอลืมตาขึ้นเล็กน้อย“อื้อ…พี่เตเหรอคะ ขวัญง่วงนิดมากเลย ที่นี่อากาศเย็นมาก เลยแพ้อากาศ ขวัญเลยทานยา”เธอตอบเขาน้ำเสียงงัวเงีย กึ่งหลับกึ่งตื่น“ไม่เป็นไรขวัญนอนนะเดี๋ยวพี่ดูแลขวัญเอง”"พี่เตนอนเถอะค่ะ ขวัญไม่เป็นไรมาก""ไม่เป็นไรพี่อยากดูแลจริง ๆ"เขากระซิบก่อนโน้มตัวทาบร่างบางลงอย่างอ่อนโยน ก่อนซุกหน้าลงที่ต้นคอของเธอ ไล่จูบจากแก้ม หน้าผาก ไล่มาที่ซอกคออย่างทะนุถนอม แล้วหยุดจูบริมฝีปากเธอเบา ๆ“พี่ขอนะขวัญนะครับ…”เขากระซิบทั้ง ๆ ที่เธอแทบไม่มีสติ ไม่มีเรียวแรงจะตอบโต้ แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธเขาแต่อย่างใดเธอขยับตัวเล็กน้อยรับสัมผัสของเขา เสื้อผ้าเธอถูกเขาเลิกขึ้นไปกองที่เอว เตชทัตรูดกางเกงในตัวจิ๋วของเธอออกวางข้างเตียง ก่อนแยกขาเรียวของเธอออกเล็กน้อยเพื่อขยับเข้าหาเสียงของเธอเปล่งออกมาอ่อย ๆ“พี่เต…”เขาตอบเธอทันทีด้วยน้ำ

โครงการก่อสร้างในเครืออภิพัฒน์วัฒนากุลกรุ๊ปบ้านจัดสรรตัวอย่างมูลค่า 30 ล้าน ที่ควรจะเป็นจุดโชว์ศักยภาพของบริษัทตอนนี้กลับกลายเป็นเพียงซากไหม้ดำทะมึนกองควันจาง ๆ ยังพวยพุ่งขึ้นจากเศษไม้และโครงเหล็กที่บิดงอ กลิ่นไหม้ตลบอบอวลไปทั่ว ขณะเจ้าหน้าที่กำลังฉีดน้ำเลี้ยงเพื่อป้องกันไฟลุกซ้ำคีรติยืนมองภาพตรงหน้า สีหน้าเย็นเฉียบแต่ในดวงตาเต็มไปด้วยความเดือดดาล เขากำมือแน่นจนเส้นเลือดปูดขึ้น เมื่อก้าวเข้าไปสำรวจใกล้ ๆ และได้กลิ่นบางอย่างที่คุ้นทันทีกลิ่นน้ำมันฉุนชัดเจนทรงพล เลขาคนสนิทที่ตามมาติด ๆ เอ่ยเสียงเคร่ง“คุณคีย์… ได้กลิ่นใช่ไหมครับ”คีรติไม่หันกลับ แต่คำตอบของเขาหนักแน่นจนฟังแล้วเย็นวาบ“ใช่… ชัดเจนน้ำมัน”ทรงพลกัดฟัน“มันตั้งใจแน่นอนครับ”“ผมรู้”คีรติหันกลับมามองเขา“คุณทรงพลคอยดูแลตรงนี้ไปก่อนนะ ผมจะไปดูรอบ ๆ พื้นที่ เผื่อเจออะไรเพิ่ม”เขาชะงักนิดหนึ่งก่อนสั่งเสียงจริงจัง“แล้วฝากเรียกบอดี้การ์ดให้ติดตามดูแลณิชาทุกฝีก้าว ช่วงนี้ไม่ปลอดภัย ผมไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น”“ครับคุณคีย์ ผมจะจัดการทันที”คีรติเดินลึกเข้าไปในบริเวณที่เต็มไปด้วยต้นไม้ รอบๆ ไม่ไกลจากตัวบ้านนัก เสียงกรอบแกรบจากเศษไม

โรงพยาบาลเสียงล้อเตียงพยาบาลดังครืดคราดไปตามโถงทางเดิน คีรติถูกเข็นลงจากรถพยาบาลอย่างเร่งด่วน ก่อนถูกพาเข้าไปในห้องฉุกเฉิน เจ้าหน้าที่ผลักประตูเข้าไปอย่างรวดเร็วทิ้งให้บรรยากาศด้านนอกขมุกขมัวด้วยความตื่นตระหนก ณิชาและเตชทัตวิ่งตามเข้ามาแทบจะพร้อมกัน หยุดหอบอยู่หน้าห้องฉุกเฉินด้วยหัวใจเต้นแรงในขณะเดียวกัน นายดำรงและอรสา พ่อแม่ของคีรติก็รีบรุดมาถึงโรงพยาบาลด้วยสีหน้ากังวลไม่แพ้กัน ส่วนนายทรงพล เลขาส่วนตัว ได้จัดการเรื่องห้องพักผู้ป่วย VIP ไว้ล่วงหน้าเรียบร้อย“เจ้าคีย์เป็นยังไงบ้างหนูณิชา”เสียงอรสาถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เต็มไปด้วยความลุ้นระทึก“คุณหมอยังไม่ออกมาเลยค่ะคุณแม่… พี่คีย์มีแผลฟกช้ำเล็กน้อย แล้วเหมือนจะสูดควันเข้าไปเยอะจนสลบค่ะ”ณิชาตอบทั้งที่ดวงตายังแดงก่ำด้วยความกลัวจากเหตุการณ์ที่ผ่านมาสดๆร้อนๆ“ขอให้พระคุ้มครองลูกชายแม่ด้วยเถอะ…”อรสาพึมพำเบา ๆ ราวกับภาวนาทุกลมหายใจไม่นาน นายดำรงก็หันไปถามทรงพลด้วยความเคร่งเครียด“ใครเป็นคนทำคีรติ?”“น่าจะเป็นนายธันวาครับคุณดำรง”ทรงพลตอบทันทีด้วยน้ำเสียงมั่นใจ“ผมก็ว่าใช่ครับคุณพ่อ ผมเคยเจอลูกน้องพวกมันที่ผับ… เป็นชชุดเดียวกันกับที่