All Chapters of จอมนางคู่บัลลังก์ [NC30+]: Chapter 41 - Chapter 50

ต้าหวางทรงจับพระเพลาของพระนางขึ้นเพียงข้างเดียว แล้วจึงทรงเข้าไปในตัวพระนาง พระนางทรงมีพระพักตร์บ่งบอกถึงเจ็บปวด ต้าหวางทรงขยับใต้สายธาร พระนางกุ้ยเฟยจึงทรงไม่ค่อยรู้สึกเจ็บมากปวดมากนัก ต้าหวางทรงใช้พระหัตถ์หยอกล้อที่พระถันงดงาม เคล้าคลึงเช่นนี้ กุ้ยเฟยจึงทรงรู้สึกมวลในพระนาพี ต่อสู้กับพระองค์ทันใด ต้าหวางทรงทอดพระเนตรปฏิกิริยาของพระนาง ทำให้พระองค์พึงพอพระทัยพระนางกุ้ยเฟยทรงเผลอไผลไปชั่วขณะ ไม่รู้องค์ด้วยซ้ำว่าพระนางกำลังติดขอบผนังหิน เรียวพระพาหาของพระนางทั้งสองข้าง ถูกต้าหวางยึดไว้ด้วยพระหัตถ์ และพระหัตถ์ของนางก็คล้องที่พระศอ กุ้ยเฟยทรงรับพระองค์ทุกครั้งที่ทรงขยับแต่หลังๆ มาพระนางเป็นผู้ควบคุมด้วยพระนางเอง ทรงกรีดร้องด้วยความสุขหฤหรรษ์ ต้าหวางทรงทำให้พระองค์ตามพระนางด้วยกัน และถอดถอน ทรงทอดพระเนตรพระสนมกุ้ยเฟยด้วยลมพระหทัยรวยริน กุ้ยเฟยทรงพระเพลาสั่นเมื่อพระบาทแตะลงบนพื้นสระ“เดินไหวไหม” ต้าหวางทรงไถถามพระนาง พระสนมกุ้ยเฟยทรงพยักพระพักตร์ ทอดพระเนตรพระพักตร์ต้าหวางด้วยความเขินอาย“ข้าไม่เชื่อ” ต้าหวางทรงตรัสเช่นนี้ ทรงใช้พระหัตถ์ข้างหนึ่งช้อนพระขนองของพระนาง และอีกพระหัตถ์ช้อนที่

เมื่อกองทัพกลับมายังเมืองหลวงแคว้นเฉิน สร้างความยินดีให้กับราษฎร ต้าหวางทรงกลับมาพร้อมกับชัยชนะเหนือแคว้นเหลียว อีกทั้งยังมีกุนซือที่ชาญฉลาดอย่างไป๋กุ้ยเฟยทำให้ทุกคนต่างรักกุ้ยเฟยมากขึ้น และยินดีต่อพระนางรถม้าเข้าประตูเมืองพระนางทรงให้เม่ยเหนีย' เหม่ยฮัว และหลินเซียวเปิดม่านกั้นออก พระนางจึงได้เห็นราษฎรต่างโห่ร้องต้อนรับด้วยความดีใจ อีกทั้งพวกเขาได้โปรยดอกไม้หลายสีใส่รถม้า ถือว่าโปรยถึงพระนางด้วย พระนางทรงยินดีและเผยแย้มพระโอษฐ์รถม้าเข้าถึงประตูราชวังขุนนางและทหารมาต้อนรับกันเนืองแน่น ไป๋กุ้ยเฟยทรงเสด็จก้าวลงจากรถม้า ต้าหวางทรงจับประคองพระหัตถ์ของพระนาง กุ้ยเฟยทรงจับพระหัตถ์หนา ย่างก้าวพระบาทดำเนินไปพร้อมกับพระองค์เข้าท้องพระโรง ส่วนกงจู่หลิวเฟย ยังตื่นตาตื่นใจกับราชวังที่ยิ่งใหญ่ กว่าวังแคว้นเหลียงมากนักต้าหวางทรงดำเนินเข้าท้องพระโรง ประกาศชัยชนะเหนือแคว้นเหลียว อีกทั้งยังได้เมืองกลับคืนมาถึงสิบสองหัวเมือง ยังเมืองที่ยังของสวามิภักดิ์อีกสี่เมือง อีกทั้งทรงเอ่ยชื่นชม และยกความดีความชอบไป๋กุ้ยเฟย ที่ทำให้พระองค์ได้รับชัยชนะโดยไม่เสียไพร่พลไปมากนัก และปูนบำเหน็จให้กับแม่ทัพนายกองอีกส

ไป๋กุ้ยเฟยทรงเสด็จเข้ามายังห้องทรงงาน ต้าหวางทรงประทับนั่งบนตั่งยกสูงจากพื้น และตรงหน้าพระพักตร์มีกองฎีกามากมาย ที่ทรงตรวจเสร็จแล้วหย่งเยี่ยจึงนำไปเก็บ พระนางทรงจำได้ว่าสิ่งเหล่านี้เป็นหน้าที่ของพระนาง แต่ตอนนี้หย่งเยี่ยกลับมาทำหน้าที่นี่อีกครั้ง พระนางกุ้ยเฟยทรงพระดำเนินเข้าไปฝนหมึก หย่งเยี่ยจึงเห็นพระนาง จึงให้ความเคารพต่อไปกุ้ยเฟยเช่นทุกครั้งที่เจอหน้า พระนางทรงทอดพระเนตรเห็นเช่นนี้จึงพยักพระพักตร์ พร้อมกับแย้มพระโอษฐ์ที่อ่อนหวาน และนุ่มละมุน ต้าหวางทรงประทับตรา เสร็จสิ้นแล้วจึงหันพระพักตร์มาหาพระนาง แล้วจึงฉุดให้พระนางทรงประทับนั่งลงมาประทับร่วมกัน พระนางทรงทอดพระเนตรม้วนฎีกาที่พระนางไม่ได้สนพระทัยอ่าน วางบนถาดไม้จันทน์ขาว “กลับไปบรรทมเถิดเพคะ มันมืดมากแล้ว” พระสนมกุ้ยเฟยทรงตรัส หันพระพักตร์ไปหาต้าหวางทำให้พระโอษฐ์ของพระนางประทับพระโอษฐ์ขอวต้าหวางโดยที่พระนางไม่ทันตั้งองค์ ต้าหวางทรงไม่รอช้าที่จะสอดพระชิวหาเข้าไป พระนางตกพระทัยและดิ้นรน เมื่อนางปรับพระอารมณ์ได้ พระนางจึงทรงจูบตอบ พระหัตถ์หนาเคล้าคลึงบนพระถัน อย่างเป็นเจ้าของ จนพระนางพระอารมณ์เตลิดยิ่งนัก ต้าหวางทรงปล่อยให้พระนาง

ต้าหวางทรงใช้พระหัตถ์ดันพระนางกุ้ยเฟยชิดผนัง ดึงเชือกที่บั้นพระองค์ ทำให้พระภูษาด้านล่างหลุดออก ต้าหวางไม่รอช้าที่จะเข้าไปหานาง กุ้ยเฟย พระนางทรงสะดุ้งด้วยความตกพระทัย พระนางถูกพระหัตถ์ข้างหนึ่งยกพระเพลาขึ้น พระนางจึงทรงจับพระพาหาทั้งสองข้างไว้ ก่อนที่พระนางจะล้ม ต้าหวางทรงเข้าและออกช้าๆ และเข้าไปใหม่ การทำเช่นนี้ทำให้พระนางทรงสติหลุดลอยไปตามอารมณ์ปรารถนา ยิ่งทรงขยับพระนางก็ยิ่งตื่นตัวบัดนี้พระเพลาทั้งสองข้างของพระนาง ถูกพระหัตถ์จับไว้ที่บั้นพระองค์ ทรงดำเนินไปที่ตั่ง แต่ว่าพระสุรเสียงที่กรีดร้องของพระนางดังเป็นระยะ เพราะการดำเนินของพระองค์เชื่องช้าเหมือนแกล้งพระนางต้ากวางทรงวางกุ้ยเฟยลงบนตั่ง ต้าหวางทรงปลดอาภรณ์จนหมดสิ้นทันที พระนางทรงทอดพระเนตรมองต้าหวางกำลังถอดพระภูษาอย่างเรื่องรีบร้อน ทำให้พระนางเผยแย้มพระโอษฐ์ ทว่าแย้มพระโอษฐ์ได้ไม่นาน ทรงนำพระองค์เข้ามาในพระวรกายของพระนางอีกครั้ง ต้าหวางทรงปลดปล่อยพระอารมณ์ที่โกรธเกรี้ยวเหล่าขุนนาง พระนางเองทรงรับรู้ว่าพระองค์ กำลังดุดันยิ่งขึ้น พระนางร้องด้วยความเจ็บปวด จิกดัชนีบนพระขนองของพระองค์อย่างลืมองค์ ต้าหวางทรงไม่ว่าสิ่งใด ทรงเปลี่ยน

เสียงเพลงบรรเลงดังขึ้นจากลานพิธีหน้าพระราชวัง เสลี่ยงคานหามเดินผ่านประตูจากชั้นนอก เข้าสู่ชั้นกลาง มายังชั้นใน ผ่านเหล่าทหารนับร้อยนับพันที่ก้มลงถวายบังคมด้วยความเต็มใจและความเทิดทูน เพราะพระนางทำให้แคว้นเฉินไม่ต้องเสียไพร่พลมากในศึกที่แคว้นเหลียงต้ากวางทรงประทับยืน ทอดพระเนตรเสลี่ยงของหวางโฮ่วที่กำลังตรงมาด้านใน จนมาหยุดตรงหน้าพระพักตร์ห่างจากพระองค์ประทับยืนไม่มากนัก ผิงอันเปิดพระวิสูตรออก เม่ยเหนียงยืนมือให้พระนางทรงประคองลงจากเสลี่ยง เหม่ยฮัวและหลิวเซียวจัดพระภูษาให้งดงามหวางโฮ่วทรงประทับเคียงข้างต้าหวาง ต้าหวางทรงยื่นพระหัตถ์ให้หวางโฮ่วทรงประทับพระหัตถ์ของพระนางลงบนพระหัตถ์ของพระองค์ หวางโฮ่วจึงยื่นพระหัตถ์ประทับลงบนพระหัตถ์ของต้าหวาง ต้าหวางเผยแย้มพระโอษฐ์ หวางโฮ่วทรงหันมาแย้มพระโอษฐ์ให้พระองค์เช่นกัน“เจ้าเดินขึ้นบันไดไหวไหม” ทรงตรัสถามพระนาง เนื่องด้วยบันไดทอดยาวถึงห้าสิบสองขั้น“หม่อมฉันเอาอยู่”“เสี่ยวเฟิ่ง ถ้าไม่ไวข้าอุ้มเจ้าได้นะ เจ้ากำลังท้อง ข้าไม่อยากให้เจ้าเหน็ดเหนื่อย” ต้าหวางทรงตรัสถามด้วยความเป็นห่วง“หม่อมฉันและลูกไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อย เมื่ออยู่กับพระองค์” หวางโฮ