All Chapters of เกือบจะเป็นอดีตภรรยาของมาเฟีย: Chapter 31 - Chapter 40

เวกัสพาภรรยาเดินดูทุกโซนของเดอะวิคตอรี ตั้งแต่ไพ่ ลูกเต๋า รูเล็ต ซึ่งข้าวปั้นก็เล่นไม่เป็นสักอย่างแถมยังแสดงสีหน้าเบื่อหน่ายออกมาอย่างไม่ปกปิด กระทั่งเดินผ่านมาหยุดที่ตู้ลอตเตอรี่สีดำเครื่องใหญ่ตั้งอยู่กลางห้องโถง มันอยู่ในสายเลือดคนไทย มองแวบเดียวก็รู้ว่าเล่นอย่างไร เครื่องออกรางวัลอัตโนมัติระบุตัวอักษรวี (V) สีทองจำนวนเจ็ดช่องคงเป็นรางวัลที่หนึ่ง ถัดลงมาเป็นตัววีสีดำเจ็ดตัวอีกสี่รางวัล เงยหน้าดูจำนวนเงินรางวัลด้านบนสุดของเครื่อง ซึ่งจะสะสมหากไม่มีใครถูกรางวัลในครั้งก่อนๆ ตอนนี้อยู่ที่สองร้อยห้าสิบล้านเหรียญฮ่องกง... “ต้องถูกทั้งเจ็ดหลักเลยเหรอคะ” “เก่งมากครับ” ยากกว่าลอตเตอรี่บ้านเราอีก กองสลากที่ไทยบังคับถูกรางวัลที่หนึ่งหกตัวดูใจดีขึ้นมาทันทีที่เห็นเครื่องบ้านี่ “แล้วเราต้องไปเลือกลอตเตอรี่ที่ไหนคะ” “ไปซื้อใบสลากแล้วเขียนเองเลย ประกาศผลตอนเที่ยงคืนทุกวัน” ดีจัง...เลือกเลขเองได้ด้วย ข้าวปั้นเดินตามสามีไปที่จุดซื้อสลาก ในที่สุดชิปที่แลกมาก็ได้ใช้ ลอตเตอรี่บ้านเราใบละร้อย ลอต

ข้าวปั้นปล่อยใจให้สองพ่อลูกใช้เวลาหมดไปกับเครื่องเล่นภายในสวนสนุกจนถึงเวลาพระอาทิตย์ตกดิน โดยที่เธอฟังการรายงานขอบอดีการ์ดผ่านวิทยุสื่อสาร บางครั้งก็แอบได้ยินเสียงของลูกสาวและสามีเล็ดลอดผ่านวิทยุเข้ามาโดยที่ทั้งคู่เองก็ไม่รู้ตัว ‘จุนพ่อ ทำไมจุนแม่ไม่มาเล่นกับเรา’ 'เอ่อ คืองี้ครับลูก เวลาเราอายุใกล้เลขสามจะเริ่มปวดหลัง ปวดตัว เวียนหัวง่าย แล้วก็ไม่ชอบอะไรสนุกๆ ที่เด็กๆ เล่นกัน’ ‘จุนพ่อหมายถึงจุนแม่แก่แย้วเหรอ’ ‘ก็ประมาณนั้น’ ‘จุนแม่น่าสงสารจัง จุนพ่ออย่าทิ้งจุนแม่นะ แก่แล้วก็ห้ามหาแม่ใหม่ให้ไก่หวาน’ ‘ครับ...’ ข้าวปั้นที่ได้ยินก็ได้แต่นั่งกำหมัดอยู่ที่สวนสาธารณะ พอเธอไม่อยู่สองพ่อลูกนั่นก็รวมหัวกันนินทาเธอซะอย่างนั้น แถมเวกัสยังสอนอะไรผิดๆ ให้ลูกอีก สามสิบไม่เรียกว่าแก่ซะหน่อย! อีกอย่างเธอเองก็เพิ่งจะยี่สิบเจ็ด เขาต่างหากที่เท้าเหยียบเลขสามไปแล้วเรียบร้อย -^- สองพ่อลูกตัวแสบกลับจากการเล่นเครื่องเล่นด้วยใบหน้าอิ่มเอิบ ไม่แน่ใจว่าสนุกกับการเล่นเครื่องหรือนินทาเธอกันแน่ แถมทั้งพ่อและลูกสาวยั

เวกัสวางคนตัวเล็กลงบนเตียงกว้างสีขาวสะอาด ร่างกายสูงใหญ่ขยับตามเข้ามาทาบทับร่างบอบบางของภรรยาเอาไว้ ใช้สายตาคมจ้องมองหยั่งเชิงคนใต้ร่างว่าจะมีปฏิกิริยาอย่างไร แต่ข้าวปั้นกลับไม่มีทีท่าขัดขืน หน้าเล็กๆ เบือนไปด้านข้างหลบสายตาทรงเสน่ห์เว้าวอนของสามี “ถ้าเบ้บไม่ขัดขืน พี่จะถือว่าตกลงนะ” “อะ อื้อ!” ริมฝีปากร้อนประกบแนบแน่นหลังกล่าวจบ ป้อนจูบดูดดื่มจนคนที่นอนหงายบนเตียงหอบเบาๆ กับความร้อนรุ่มบนร่างกายที่สามีตัวโตปลุกเร้าขึ้นมา “ขอกินนมหน่อยครับ” ข้าวปั้นรู้สึกอายกับคำพูดของคนหน้าด้าน ชุดนอนผ้าลูกไม้ถูกเกี่ยวสายคล้องไหล่ดึงลงมากองใต้ราวนมฉับพลัน “พะ พี่เวย์ อื้อ!” หญิงสาวสะดุ้งเฮือก เมื่อถูกปากร้อนครอบครองยอดถันสีชมพูอ่อนกะทันหัน เสียงดูดดุนลามกดังกระทบใบหูสวยจนตัวเธอชาวาบแอ่นอกขึ้นอย่างไม่ได้ตั้งใจ มือหนาวางบนหน้าอกใหญ่ออกแรงเคล้นคลึงเนิบนาบไม่ปล่อยให้ของดีของภรรยาว่างเปล่า ดูดข้างขวาจนเปียกก็เปลี่ยนมาดูดข้างซ้าย “อ๊ะ อา...บะ เบาๆ ปั้นไม่ไหว” เวกัสดูหิวโหยจนไม่ท

บนตึกสูงระฟ้าของเดอะวิคตอรีเวลาเกือบตีสี่ ร่างเล็กบอบบางของข้าวปั้นนั่งคุกเข่าบนเก้าอี้นวมซึ่งตั้งพิงกระจกตึกแบบแนบชิด ใบหน้าสละสลวยชุ่มไปด้วยเหงื่อกาฬจนโชกไปทั้งร่าง ดวงตาที่เคยสวยสดใสเหนื่อยล้าลงอย่างเห็นได้ชัดจากเกมรักที่กินเวลาไปหลายชั่วโมง เมื่อกี้เวกัสเพิ่งอุ้มเธอกลับเข้ามาในห้องนอน หลังจากที่อุ้มกระเตงพาเธอไปควบขี่เขาบนโซฟาใหญ่ที่ห้องนั่งเล่น ข้าวปั้นในตอนนี้อยู่ในอาการมึนเมายิ่งกว่าเดิม เพราะหลังจากการให้ภรรยาขยับโยกตนเอง เวกัสก็ให้รางวัลที่ทำเขาสัมผัสความสุข ด้วยการป้อนแอลกอฮอล์ที่เหลือเพียงครึ่งขวดให้จนหมด ปึก! ปึก! ปึก! “อื้อ! อื้อ! อื้อ!” ครางตอบทุกท่วงสัมผัสที่กระทบกระแทกกับแก้มก้นจากด้านหลัง กระเจิดกระเจิงยิ่งขึ้นเมื่อถูกสามีบีบเคล้นอกอวบจนน้ำนมที่ไม่ไหลมานานกลับมาหลั่งได้อีก เป็นอีกหนึ่งวันที่รู้สึกว่าถูกสามีใช้เรือนร่างจนแทบแหลกลาญ ดวงตาที่มองวิวตึกสูงของฮ่องกงเลือนบางขึ้นเรื่อยๆ เมื่อจุดกระสันถูกกระทำจากด้านในซ้ำๆ “เบ้บไหวไหม อื้ม อา...” คนทำหน้าที่ตอกตรึงร่างเล็กก้มหน้าถามภรรยาด้วยความเป็

หลังจากกลับมาจากฮ่องกง ข้าวปั้นก็กลับมาดูแลร้านดอกไม้ต่อ หลังจากที่ปล่อยให้ลิลลี่กับเบลล์ดูแลกันเพียงสองคนเกือบสัปดาห์ นอกจากค่าแรงที่ให้เพิ่มขึ้นเป็นการทำงานล่วงเวลา เจ้าของร้านคนสวยยังซื้อของฝากเป็นเครื่องรางจากวัดดังตามที่ทั้งคู่อยากได้ สองสามวันมานี้ข้าวปั้นยอมรับว่าคิดถึงแต่เรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงที่อยู่ฮ่องกง เวกัสพาเธอไปเปิดหูเปิดตาให้เห็นในสิ่งที่อยากเห็นหมดแทบทุกอย่าง รวมถึงการได้พบกับพริมโรสและวีนัสทำให้เธอรู้เห็นอะไรเกี่ยวกับมาเฟียมากขึ้น PVP GROUP P_Rose : @KPun พี่ปั้น ไปทำเล็บกันไหมคะ วันนี้พี่เซนกลับดึก โรสไม่มีเพื่อนชอปปิง ข้อความที่ปรากฏขึ้นในไลน์กลุ่มที่พริมโรสเป็นคนสร้างขึ้น และดึงเธอกับวีนัสเข้ากลุ่มเอาไว้เม้าท์มอย ทำให้ข้าวปั้นต้องวางมือจากงานมาเปิดดู ยังไม่ทันจะได้ตอบตกลงก็มีข้อความจากวีนัสส่งเข้ามาเพิ่ม Venus : แงงงง อยากไปด้วยค่ะ T^T P_Rose : บินมาค่ะคุณแม่ มาไม่ได้ก็นอนกลางวันไป ไม่รู้ทำไมอ่านแค่ข้อความ แต่กลับได้ยินเสียงเหมือนพริมโรสมาพูดอยู่ข้างหู ข้าวปั้นหัวเราะกับบทสน