All Chapters of โหด (ร้าย) รัก: Chapter 241 - Chapter 250

“คุณกลับไปได้แล้ว” เจ้าของพวงแก้มสุกปลั่งเอ่ยปากไล่อย่างไม่เต็มปากเต็มคำนัก ขณะที่มือทั้งสองข้างพยายามยกศีรษะทุยออกจากหน้าตักของตัวเอง ซึ่งเขาก็อิดออดอยู่นานกว่าจะยอมลุกขึ้นจากตักอุ่น “ผมจะอยู่เป็นเพื่อนจนกว่ายายละไมจะกลับมา”“คุณกลับไปเถอะ ฉันอยู่คนเดียวได้”คนท้องว่าพลางพยุงตัวลุกขึ้น โดยมีร่างใหญ่รีบเข้ามาช่วยประคองอย่างใส่ใจอีกตามเคย หนำซ้ำคนหน้าทนยังเดินตามก้นเธอเข้ามาในห้องนอน ไม่ยี่หระต่อวาจาขับไล่สักกระผีก แต่ไม่นานเขาก็ผลุนผลันออกไปเสียดื้อๆ ทำเอาเธอยืนงงไปชั่วขณะ เพราะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะมาไม้ไหน ในจังหวะที่บูรณิมาจะปิดประตู เขาก็เอ่ยห้ามปรามพร้อมกับรีบแทรกตัวเข้ามา โดยมีกะละมังใบเล็กในมือ “แช่เท้าหน่อยนะคะ”พ่อของลูกเอ่ยอย่างอ่อนโยน วางกะละมังลงแทบเท้าของคนที่นั่งหย่อนขาอยู่บริเวณปลายเตียง จากนั้นก็เอื้อมมือมาจับเท้าบอบบางทั้งสองข้าง เล่นเอาคนไม่ทันตั้งตัวสะดุ้งน้อยๆ ชักเท้าหนี“ไม่ต้อง!”บูรณิมาห้ามปรามหน้าตาตื่น“แช่เถอะนะคนดี เท้าบี๋บวม ผมเป็นห่วง”เสียงนุ่มๆ เอ่ยเกลี้ยกล่อม“ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้ามันก็ดีขึ้น อีกอย่างฉันจะเข้านอนแล้ว”“บี๋จะเข้านอนได้ยัง

“มีสิ บี๋ก็ยืนข้างๆ คุณเขาไง” “พี่ศรีมาเหนื่อยๆ อย่าเพิ่งคุยกันเรื่องนี้เลยค่ะ เอากระเป๋าเข้าไปเก็บ อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าให้สบายตัว แล้วออกมากินข้าวกับบี๋ดีกว่า” บูรณิมาตัดบทเสียดื้อๆ ทำเอาคนที่เพิ่งมาถึงอ้าปากค้างเติ่ง ครั้นตั้งใจจะเอ่ยบางอย่างออกมาก็ถูกคนท้องรุนหลังไปทางห้องนอน พร้อมบอกให้เอากระเป๋าไปเก็บและอาบน้ำ สรุปวันนี้ศรีจิตตราก็ยังไม่มีโอกาสหาจังหวะคุยกับบูรณิมาเรื่องของจักรพรรดิ เพราะเวลาที่เหลือหมดไปกับการทัวร์รอบเกาะวาฬใหญ่ โดยมีไกด์สาวกิตติมศักดิ์อย่างคุณหมออนงค์นางเป็นผู้นำทาง ตบท้ายด้วยการเล่นน้ำทะเลฉ่ำๆ คลายร้อน ศรีจิตตราได้เพื่อนรุ่นพี่มาเพิ่มอีกคน ทั้งสองค่อนข้างคุยกันถูกคอ เพราะบ้าซีรีส์จีนเข้าสายเลือดเหมือนกัน แถมยังหวีดพระเอกซีรีส์จีนหนักพอๆ กัน ตกเย็นอนงค์นางก็ตามศรีจิตตรามาที่บ้านของยายละไม มาขอฝากท้องกับมื้อค่ำสุดแสนอร่อยที่บูรณิมาเป็นคนโชว์ฝีมือ เพราะติดใจรสมือของว่าที่คุณแม่ยิ่งนัก ฉะนั้นบรรยากาศอาหารค่ำในวันนี้จึงเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและผ่อนคลาย เพราะศรีจิตตราเป็นคนเฟรนลี่เข้ากับคนง่าย คุยสนุก ตบมุกโบ๊ะบ๊ะ อนงค์นางก็ร่าเริงสดใส ส่วนยายละไมก็เป็นคนแก่ที

“ได้ทีล่ะเอาใหญ่เลยนะ ใช้เขาจังผัวน่ะ ยุ่งกว่าซุปตาร์ก็ผัวบูรณิมานี่แหละจ้า”เห็นจักรพรรดิทำงานงกๆ ตามที่เมียสั่ง เรียกว่าหัวหมุนแทบจะไม่ได้พัก ศรีจิตตราก็จีบปากจีบคอเหน็บแนมด้วยความหมั่นไส้แกมอิจฉา ก็รู้หรอกว่าผัวรักผัวหลง ผัวอยากขอคืนดี แต่ทำอย่างนี้มันบาดตาสาวโสดชะมัด “บ้า! พี่ศรีน่ะ พูดอะไรก็ไม่รู้” เจ้าของพวงแก้มแดงก่ำทำหน้ามุ่ย“ฉันพูดความจริงย่ะ สั่งเขาทำงานตากแดดงกๆ ทั้งผ่าฟืน เผาถ่าน รดน้ำต้นไม้ มุงหลังคาเล้าไก่ แดดจ้าขนาดนี้เดี๋ยวหลัวชั่วของเธอก็เป็นมะเร็งผิวหนังตายกันพอดี” น้ำเสียงติดจะหมั่นไส้สวนกลับอย่างไวว่อง ศรีจิตตรามาอยู่ที่นี่ได้ห้าวันก็เห็นว่าจักรพรรดิทำงานตากแดดงกๆ ตามที่เมียสั่งทุกประการแบบไม่มีบ่น ทำงานไปแอบมองเมียตาละห้อยชวนสงสารไปทุกวันตั้งแต่เช้าจรดค่ำ ไม่สิ…จนกว่าบูรณิมาจะเข้านอนต่างหากล่ะ สาเหตุก็เนื่องมาจากว่าบูรณิมาไม่อนุญาตให้เขาเหยียบขึ้นมาบนบ้านอย่างเด็ดขาด และพ่อเจ้าประคุณก็เชื่อฟังเมียอย่างไม่มีขาดตกบกพร่อง โธ่…พ่อคุณ พ่อทูนหัว พ่อหลัวชั่วแห่งชาติของเจ้ “หูยยยยย…กล้ามเป็นมัดๆ ไหนจะซิกแพ็คนั่นอีกล่ะ ยิ่งเวลาเหงื่อออกนะเซ็กซี่ใจละ

“แกงตัวเองแล้วหนึ่ง”บูรณิมาเอ่ยอย่างขันๆ ไม่อยากจะบอกว่าเหมือนจริงๆ แต่เหมือนเฉพาะบริเวณตานะ เพราะสุนัขพันธุ์บูลเทอร์เรียจะตัวสีขาวล้วน มีสีดำแต้มบริเวณตาข้างใดข้างหนึ่ง “แต่งหน้าตัวเองให้ออกมาเหมือนหมายังไงก๊อนนนน…”คราวนี้คนท้องหัวเราะจนน้ำตาเล็ด เมื่ออีกฝ่ายทำท่าไว้อาลัยให้แก่การแต่งหน้าตามเทรนด์สายฝอของตัวเอง ถ้าได้อยู่กับศรีจิตตราจนถึงคลอดลูกของเธอคงสุขภาพจิตดีแบบตะโกน “ม่อนนนนนน…” น้ำเสียงออดอ้อนที่ทอดยาว ทำให้เจ้าของชื่อละสายตาจากหน้าจอไอแพดที่กำลังเช็กงานอยู่ วางมันลงข้างตัว แล้วหันไปหาเจ้าก้อนที่กำลังกระดึ๊บๆ จากโซฟาอีกมุมมาหา“ไหน…เรียกม่อนอีกทีซิ” หลังจากบีบแก้มนุ่มด้วยความเอ็นดูระคนมันเขี้ยว ม่อนฟ้าก็เอ่ยอย่างกระตือรือร้น “ม่อนจ๋า…”ตัวแสบเอ่ยอย่างเอาใจ ทำให้คนเป็นอาถึงกับยิ้มร่า“งุ้ยยยยย…น่าร้ากกกกก หลานใครเนี่ย”“หลานม่อน”ยายตัวกลมพุงย้อยยิ้มจนตาหยี ทำเอาม่อนฟ้าอดใจไม่ไหว รวบร่างนุ่มฟูเข้ามาฟัดท่ามกลางเสียงหัวเราะคิกคัก จนหนำใจถึงได้คลายอ้อมแขนออก แล้วจ้องตาดำขลับพร้อมเอ่ยถาม“จะอ้อนเอาอะไรหือตัวแสบ”“เค้าคิดตึ๋งแม่จ๋า ม่อนพาปัยหาด้ายหมัย” น้

“ไม่ว่าสุดท้ายแล้ว บี๋จะเลือกทางไหน จำไว้ว่าบี๋ยังมีพี่…พี่จะอยู่ข้างบี๋เสมอไม่ไปไหน”ศรีจิตตราเคารพในการตัดสินใจของคนที่ตนรักประดุจน้องสาวอยู่แล้ว ที่มาที่นี่ไม่ใช่เพื่อมาเกลี้ยกล่อมอย่างเดียว แต่เธอเป็นห่วงบูรณิมา และอยากจะมาเตือนสติ เพราะถึงอย่างไรก็รู้ดีว่าเรื่องของคนสองคน…คนนอกอย่างเธอไม่ควรเข้าไปยุ่งมากเกินควร ทำได้มากสุดก็แค่พูดให้ได้คิดพิจารณา “รักพี่ศรีที่สุด ขอบคุณนะคะ” “จ้า ถ้าโอเค ถ้าไหวแล้ว อยากกลับไปอัพนิยายเมื่อไหร่ก็บอกพี่ด้วยนะ พี่จะได้ใช้เพจของสำนักพิมพ์ช่วยโปรโมตอีกแรง” กล่าวจบศรีจิตตราก็สวมกอดร่างอวบอิ่ม “ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ ขอบคุณมากจริงๆ”บูรณิมายกมือโอบอีกฝ่ายตอบ พร้อมเอ่ยเสียงเครือ “ไม่อยากให้พี่ศรีกลับเลยอะ อยู่ต่ออีกหน่อยไม่ได้เหรอคะ” บูรณิมาเริ่มทำท่าออดอ้อนชวนมันเขี้ยว จนคนพี่ยกมือขึ้นยีหัวเบาๆ “อยู่ไม่ได้แล้วจ้า เดี๋ยวผู้ชายจะตามมากินหัวเอา”“หูยยยยย…เดี๋ยวนี้มีผู้ชายตามเทียวไล้เทียวขื่อแล้วเหรอคะ”คนน้องแซวอย่างยิ้มๆ แต่เล่นเอาอีกฝ่ายค้อนควัก“เรียกว่าเจ้ากรรมนายเวรดีกว่าย่ะ”“เจ้ากรรมนายเวรหรือหลัวคะ ได้ข่าวว่าได้กันแล้ว…ตั้งสองครั้ง”