All Chapters of โหด (ร้าย) รัก: Chapter 261 - Chapter 270

หลังกลับจากไปหาอะไรร้อนๆ ทานเพื่อคลายหนาวกับศรีจิตตราแถวหน้าโรงพยาบาลรักษ์ แล้วแยกจากอีกฝ่าย บูรณิมาก็รีบกลับมาหาพ่อของลูก เพราะเป็นห่วงเขา ถึงแม้กาจพลจะรับปากอย่างหนักแน่นว่าจะดูแลเจ้านายไม่ให้คลาดสายตา ถ้าจักรพรรดิมีอาการผิดปกติ หรือว่าฟื้นแล้วจะรีบโทรบอก หากแต่ทันทีที่ก้าวถึงโถงทางเดินชั้นเก้าของโรงพยาบาล บูรณิมาก็ถึงกับก้าวขาแทบไม่ออก หัวใจกระตุกวาบ มือเท้าเย็นเฉียบ เมื่อตาเหลือบไปเห็นว่าทั้งแพทย์และพยาบาลต่างรีบเร่งเข้าไปในห้องที่จักรพรรดินอนไม่ได้สติอยู่วินาทีถัดมาเธอก็เห็นว่าปรเมศเดินเร็วๆ ออกมาจากลิฟต์ ก่อนจะก้าวไปดักหน้าอีกฝ่ายเอาไว้ แล้วสอบถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ สีหน้าวิตกกังวลอย่างหนัก “เกิดอะไรขึ้นคะพี่หมอเมศ?”“อยู่ๆ หัวใจของไอ้คิงส์ก็หยุดเต้นกะทันหัน ตอนนี้ไอ้คุณชายหมอกำลังช่วยยื้ออยู่”ปรเมศเอ่ยด้วยสีหน้าเคร่งเครียดอย่างปิดไม่มิด ตอนที่เกิดเรื่องเขายังติดเคสสำคัญอยู่ ดีที่คุณชายธีรเดชซึ่งเพิ่งออกเวรและตั้งใจมาเยี่ยมจักรพรรดิมาเจอเข้าพอดี จึงสบโอกาสยื้อชีวิตไว้อย่างรวดเร็ว แต่ก็น่าหวั่นใจกับเหตุฉุกเฉินที่เกิดขึ้นไม่น้อย เพราะไม่รู้ว่าสุดท้ายแล้วจั

“บะ…บี๋จ๋า…”น้ำเสียงแหบแห้งติดจะกระท่อนกระแท่นถูกเปล่งออกมาจากริมฝีปากแห้งผาก ครั้นขยับตัวก็ต้องกัดฟัน หลุดเสียงสูดปากคราง เพราะความเจ็บแล่นวาบไปทั้งสรรพางค์ “คุณอย่าเพิ่งขยับตัวนะ เดี๋ยวฉันจะกดเรียกพยาบาล”หญิงสาวปรามเสียงอ่อน ขณะตั้งท่าจะขยับไปกดปุ่มที่อยู่ตรงบริเวณหัวเตียง เพื่อส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือจากพยาบาล หรืออีกนัยหนึ่งก็คือมีเอาไว้แจ้งเหตุฉุกเฉิน แต่คนป่วยกลับห้ามเอาไว้เสียก่อน “มากอดรับขวัญผัวก่อนไม่ได้เหรอคะ”คนป่วยทำตาละห้อยเอ่ยอย่างอ้อนๆ พอจะขยับตัวทีก็ต้องชะงักกึกเพราะความเจ็บที่ไม่ปรานี ทำให้เขาเม้มปากอย่างนึกขัดใจ เห็นอย่างนั้นคนมองก็ถึงกับกลั้นยิ้ม“ไม่ได้ค่ะ”เธอแสร้งทำเสียงดุๆ“ทำไมล่ะ”“คุณยังเจ็บอยู่ หัดเจียมสังขารบ้างสิคะ”“แค่กอดเมีย ผมไหว มาเถอะ…มาให้ผัวกอดหน่อยคนดีขา…”ท้ายประโยคไม่วายอ้อนเสียงหวานหยด“นะคะ…”ใคร! ใครสั่งใครสอนให้ฟื้นมาก็อ้อนเธอยกใหญ่แบบนี้ ให้ตายสิ! มาโหมดนี้แล้วเธอจะไปต้านทานยังไงไหว แค่ที่ทำเป็นดึงหน้าให้ตึง เกร็งมุมปากไม่ให้หลุดยิ้ม ก็จะแย่อยู่แล้วเนี่ย “อยากกอดอะไรขนาดนั้นคะ”“ก็คนมันใจหายนี่นา นึกว่าจะไม่ได้เห็นหน้าเมียซะแล้

“บี๋ขา…คนสวยขา…”ท่ามกลางความมืดมิดเจ้าของน้ำเสียงหวานหยดก็กระซิบข้างหูคนที่ตัวเองนอนกอดซ้อนหลังอยู่บนเตียงพิเศษของโรงพยาบาล ท่านอนประจำและสบายที่สุดตั้งแต่เขาเริ่มขยับตัวได้คล่องขึ้น “ฮื้อ…อย่ากวนสิคะ บี๋ง่วง จะนอน”คนที่กำลังเคลิ้มหลับครางประท้วงกลั้วลำคอ ธรรมชาติของคนท้องที่เข้าสู่ไตรมาสสุดท้ายของการตั้งครรภ์มักจะโปรดปรานการนอนเป็นพิเศษ เรียกว่านอนทั้งวันยังได้ “ป๋านอนไม่หลับ”คนป่วยเอ่ยอย่างอ้อนๆ“นอนไม่หลับก็ต้องพยายามข่มตาให้หลับค่ะ คุณยังไม่หายป่วยต้องพักผ่อนเยอะๆ”คนท้องปรือตาขึ้น เอียงหน้ามาหา สะดุ้งน้อยๆ เมื่ออีกฝ่ายซุกใบหน้าหล่อเหลาลงตรงซอกคอหอมกรุ่น แล้วพรมจูบติดๆ กันหลายครั้งอย่างอดใจไม่ไหว “แต่มันนอนไม่หลับจริงๆ นี่นา”คนช่างเรียกร้องความสนใจเริ่มงอแง“แล้วจะให้บี๋ทำยังไงคะ”เข้าทางเขาล่ะ!“ผัวอยากกินนม”“กินนม?”เธอแปลกใจเพราะตั้งแต่รู้จักกันไม่เคยเห็นคนหน้าโหดกินนมสักที“ช่ายยยย…”“ตอนนี้เนี่ยนะคะ”“อ่าฮะ”“พรุ่งนี้ค่อยกินได้ไหมคะ”คนท้องค่อยๆ พลิกตัวมานอนตะแคงข้างหันหน้าเข้าหาสามี ขณะเอ่ยต่อรอง เพราะเห็นว่านี่ก็ดึกมากแล้ว หากโทรไปรบกวนลูกน้องขอ

“ผัวขอนะครับทูนหัว…”ยังไม่ทันจะขาดคำจักรพรรดิก็ช้อนสะโพกมนขึ้น ส่งผลให้ใจกลางจุดเชื่อมประสานเกือบหลุดจากกัน ชั่วพริบตามือกระด้างก็รั้งสัดส่วนเอิบอาบลงมา ขณะแอ่นความอลังการขึ้นเสียบใส่จนมิดลำ ทำอย่างนั้นอยู่หลายครั้ง จนเธอร้องครางไม่เป็นภาษา บูรณิมาดีดดิ้นเริงร่าอยู่บนร่างทรงพลัง ตามแต่เขาจะชักนำให้เป็นไป ในจังหวะที่เขาช้อนสะโพกมนให้ค้างเติ่ง แล้วเป็นฝ่ายแอ่นเอวสอบส่งท่อนลำชายกระทุ้งขึ้นใส่ เธอก็ยิ่งหลับตาหวีดร้องลั่นด้วยความกระสันซ่านบาดจิต เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังคละเคล้าเสียงสูดปากคำรามจนเกือบเป็นตะโกนด้วยความสาแก่ใจ “ดีเหลือเกินเมียจ๋า ดีอะไรอย่างนี้…” กระทั่งวินาทีที่รู้สึกว่าจะทนไม่ไหวอีกต่อไป จักรพรรดิจึงประคองร่างอวบพลิกตะแคงข้าง ขยับตามประกบซ้อนหลัง จับขาเรียวข้างหนึ่งยกขึ้น แล้วอัดดันท่อนลำอวบล่ำเข้าสู่ซอกสวาทฉ่ำร้อน สูดปากซี้ดอ้าด้วยความเสียวจัดจนเหมือนหัวใจจะวาย แรงโอบรัดสุดแสนรัญจวนในทุกการขยับขับเคลื่อนทำให้เขาเหมือนจะคลั่ง จากนั้นร่างทรงพลังก็เสือกไสแก่นกายเข้าหาด้วยจังหวะฮอตฉ่า แต่ไม่โลดโผนโจนทะยานมากเกินควร เพราะรู้แก่ใจดีว่าเมียท้องแก่ใกล้คลอด จับคางมน

เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขารอดพ้นจากความตาย แล้วฟื้นขึ้นมาเจอหน้าบัวบูชาเป็นคนแรก ตรงข้าม…ยายเด็กนั่นเหมือนเป็นเจ้ากรรมนายเวรมาตั้งแต่ชาติปางก่อน “งายยยยย…สามี ตื่นมาก็ปากดีเลยนะคะ”สาวน้อยลอยหน้าเอ่ยอย่างยิ้มๆ ดูเหมือนว่าตั้งแต่เธอได้นอนกอดทะเบียนสมรสคลายหนาวตามที่ใฝ่ฝันมาหลายปี สกิลความปากดีอวดเก่งของเธอจะอัพเลเวลขึ้นจนน่าหมั่นไส้ “ฉันไม่ใช่สามีเธอ!” “ผัว…ก็ได้ค่ะ ภาษาบ้านๆ แต่ความหมายเดียวกัน”“อย่าบังอาจมาเรียกฉันว่าผัว เพราะฉันไม่เคยคิดจะเอาผู้หญิงอย่างเธอทำเมีย” “ผู้หญิงอย่างบัว มันเป็นยังไงเหรอคะ” คราวนี้สาวน้อยเชิดหน้ารวนกลับ “เหอะ! ยังต้องให้สาธยายอีกเรอะ”วาโยแค่นเสียงดูแคลน ขณะกวาดตามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า “ถึงบัวจะเดินไม่ได้ แต่มันก็ไม่มีอุปสรรคในแนวนอนหรอกค่า…ไม่เชื่อจะลองดูก็ได้นะ”บัวบูชาโต้กลับอย่างอารมณ์ดี พร้อมยิ้มจนตาหยี ถึงแม้ผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีอย่างถูกต้องตามกฎหมายจะทำท่าแยกเขี้ยวและถลึงตาใส่ แต่แหย่ตอนคนนิสัยเสียนั่นสังขารไม่ดี…สนุกจะตาย “ดูปากฉันนะ…” เขาชี้ที่ปากของตัวเอง แล้วเอ่ยอย่างชัดถ้อยชัดคำ “ต่อให้บนโลกใบนี้จะเหลือแค่เธอคนเดียว ฉันก็