All Chapters of Secret Affair with My Hot Ninong: Chapter 71 - Chapter 80

Napatingin si Rafael kat Stacey.Tumayo si Rafael, hindi na nagalaw ang pagkain. “I’m sorry, I’ll go ahead, male-late na ako.”“Umiiwas ka na naman. Ilang linggo na kaming naghihintay para mapag-usapan na ang kasal ninyo ng kapatid ko. Ano ba ang plano mo?”“May importante akong meeting. Dad, I have to go,” aniya at lumabas na.“Rafael, umuwi ka ng maaga mamaya, pag-usapan natin ang kasal ninyo ni Stacey,” sabi ni Don Leonardo.Sandaling katahimikan ang bumalot sa mesa.Totoong umiiwas siya sa usaping kasal nila ni Stacey. Ramdam niyang, nakataya ang relasyon nila ni Liana. Noon, okay lang na pakasalan si Stacey dahil sa pangako niya kahit hindi niya ito mahal. Pero nagbago ang lahat ng makilala nila si Liana.Sa garahe, tanging mahinang ugong lang ng hangin sa pagitan ng mga sasakyan. Nakatayo siya sa tabi ng Raptor, hawak ang susi sa isang kamay… at sa kabila, ang singsing na nakasuot sa daliri.Yung kapareho ng suot ni Liana.Pinagmasdan niya ito. Simple at walang engrandeng bato. P

Natahimik si Liana bigla.Naputol ang sunod-sunod niyang sinasabi, mga plano, mga pangarap, mga tanong na parang masyadong maaga. Napatingin siya kay Rafael, biglang nahiya sa sarili.“Sorry…Advance yata ako mag-isip. Parang ang layo-layo pa ng mga sinasabi ko.”Akala niya, maiilang si Rafael. Akala niya, magbabago ang timpla ng hangin sa pagitan nila.Pero tumawa lang ito.“I’ll make your dream come true,” sabi ni Rafael, diretso ang tingin sa kanya. “Sa anak naman…” ngumisi ito, kunwaring nag-iisip, “…isa lang okay na. Isang dosena.”“Rafael!” napatawa si Liana. “Grabe ka.”“Joke lang,” sagot nito, sabay yakap sa kanya. “Pero seryoso ako sa’yo.”Nakatulong siyang may ngiti sa labi.Pagpasok ni Liana sa campus kinabukasan, hindi pa man siya nakakabawi sa antok at kilig ng umaga, sinalubong na agad siya nila Sofia at Faith.“Ayan naaaa!” halos pasigaw na bulong ni Sofia habang papalapit.“OMG, bes!” singit ni Faith, hawak agad ang braso niya. “Anong ganap? Anong ginawa ninyo ni Sir Raf

Pumasok si Liana sa campus na may ngiti sa labi.Hindi niya man gustong aminin, pero ramdam niya, ibang-iba ang lakad niya ngayong umaga. Parang mas magaan ang hangin, mas maliwanag ang paligid. Hindi dahil sa araw. Kundi dahil sa isang simpleng katotohanan na paulit-ulit bumabalik sa isip niya.I love you, Liana.Umupo siya sa loob ng lecture hall, binuksan ang notebook, inayos ang ballpen. Nagsimula nang magsalita ang professor sa harap. Nagpapaliwanag ang guro. May mga salitang dati ay kayang-kaya niyang sundan. Pero ngayon, ang hirap mag-concentrate.Pilít niyang pinapokus ang isip sa lecture. Pinilit niyang makinig at magsulat ng notes. Ilang linya pa lang ang naisusulat niya nang biglang nag-vibrate ang cellphone niya sa bag.Alam na niya kung kanino galing.Hindi niya agad binuksan. Huminga muna siya. Parang batang pinipigilang ngumiti sa loob ng classroom. Nang tuluyan niyang silipin ang screen, may message si Rafael.I miss you.Miss agad eh, kagabi lang magkasama sila.Pero s

Tahimik ang biyahe pauwi. Hindi awkward. Ang kamay ni Rafael ay nasa manibela, ang isa ay paminsan-minsang humahaplos sa kamay ni Liana na nakapatong sa gitna ng hita niya. Parang pareho nilang ayaw pang matapos ang araw.Pagdating sa condo, bumaba si Rafael at agad binuksan ang pinto para kay Liana.“Babe,” sabi niya, may ngiting may lihim, “may surprise ako sa’yo.”“Ha? Ano?” nagtatakang tanong ni Liana.Ngumiti si Rafael at binuksan ang likod ng sasakyan. May hawak siyang dalawang paper bag, puno ng baking ingredients.“Tomorrow na birthday mo,” sabi niya. “Pero gusto kong mauna ang cake.”Nanlaki ang mata ni Liana. “Ikaw… magbe-bake?”“Anong tingin mo sa’kin, hindi marunong?” biro ni Rafael. “Madali naman, gayahin lang natin ang video.”Hindi niya napigilang matawa.Pagpasok nila sa kusina, agad isinuot ni Rafael ang apron na nakasabit sa likod ng pinto. Plain lang, pero nang isuot niya, parang biglang naging… domestic fantasy.“Rafael…” natatawang bulong ni Liana. “Bagay sa’yo.”“

“Lifetime contract,” bulong ni Rafael. “Ikaw at ako, habangbuhay.”Parang huminto ang mundo.“Napakabolero mo talaga. Huwag mo akong biruin ng ganyan, baka maniwala ako,” mahina niyang sabi, pero nangingiti na ang labi niya.“Hindi,” sagot ni Rafael, seryoso na. “Masaya lang talaga ako… kasi ikaw ang kasama ko. “Ikaw lang ang may kakayahang mapasaya ako ng ganito.”“Ikaw lang din ang nakakapagpasaya at gaan sa lahat ng bigat na nararamdaman ko.”“Mas palagay ang loob ko ngayon na twenty ka na. Hindi na teen.”“Bakit masaya ka na hindi na ako teen?” aniyang nakalabi.“Babe, sa totoo lang nakukunsensya ako na nasa teen years ka pa. Feeling ko dapat akong kasuhan.”“Sus, nasa tamang edad na ako. Kaya huwag kang mag-alala. Tsaka sabi nila mas mabilis tumanda ang babae kaysa sa lalaki. Tsaka halos ten years lang ang pagitan natin.”Dahan-dahan nitong hinawakan ang kamay niya. Ramdam sa init ng palad, sa lalim ng tingin.At habang tuluyang lumulubog ang araw, isang bagay lang ang malinaw sa