All Chapters of นายมาเฟียตัวร้ายกับยัยเด็กดื้อNC20++: Chapter 11 - Chapter 20

นามิหัวเราะ ใบหน้าสวยเกลื่อนไปด้วยรอยยิ้มมีความสุขไปกับรอยยิ้มและคำพูดน่ารักของป้านวล “พี่ออโต้ คงมีแต่ความเคร่งขรึม คงไม่มีอารมณ์ซื้อดอกไม้ต้นไม้มาแต่งบ้านหรอกค่ะ”“ค่ะ” ป้านวลพยักหน้า เห็นด้วย นามิเตรียมอาหารให้เขาเสร็จ รีบนำไปจัดตั้งโต๊ะเรียบร้อย เดินไปตามเขาที่ห้องทำงาน ก๊อก ก๊อก “พี่ออโต้คะ อาหารพร้อมแล้วนะคะ”“อืม เดี๋ยวออกไป”นามิเดินมานั่งเล่นกับเจ้าจิ๋วจิ๋ว ออโต้เดินออกมาจากห้องทำงาน “พี่ออโต้คะ วันนี้นามิขอตัวกลับก่อนนะคะ เมื่อเย็นเตรียมไว้ให้แล้วนะคะ ป้านวลจะช่วยอุ่นให้ค่ะ”“จะไปไหนทำไมรีบ”“คุณพ่อมาจากญี่ปุ่นค่ะ ท่านมีเวลาอยู่ที่ไทยแค่หนึ่งอาทิตย์ วันนี้เรามีนัดทานข้าวกันค่ะ”“อืม งั้นรีบไปเถอะ”เหมี่ยว! เจ้าจิ๋วจิ๋วเอาแก้มมาถูไถที่ขาเธอเหมือนไม่อยากให้เธอกลับ “เราน่ะอ้อนเก่ง วันนี้อยู่เล่นด้วยไม่ได้นะ ไว้มาใหม่ได้ไหม เดี๋ยวจะมาอยู่ด้วยทั้งวันเลยดีไหม”เหมี่ยว!“หึ!” ออโต้ถึงกับหัวเราะ กับความแสนรู้ของเจ้าจิ๋วจิ๋ว“จิ๋วจิ๋วอยากไปด้วยเหรอก็อยากพาไปด้วยนะแต่จะไปยังไงล่ะ ไว้ซื้อของเล่นมาให้ดีไหม” นามิลูบหัวกลมเล็กเบาๆ อย่างเอ็นดูเหมี่ยว!“ทำเป็นอ้อนนี่กะจะหลอกเอาของเล่

“อยากลงไปว่ายเป็นเพื่อนเลยค่ะ” คนตัวเล็กนั่งลงตรงขอบสระ มองเขาพร้อมกับส่งยิ้มหวาน “ลงมาสิ”“พี่พูดแบบนั้นเพราะนามิ ไม่มีชุดว่ายน้ำใช่ไหมคะ วันหลังจะเอามาเผื่อ ดีไหมคะ”“ปกติสาวๆ ก็ชอบใส่ชุดว่ายน้ำโชว์หุ่นกันอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมต้องถามว่าดีไหม อยากให้ดูอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ”“ก็รู้นะคะว่าพี่ปากร้ายแต่ไม่ต้องร้ายตลอดเวลาก็ได้ค่ะ” คนตัวเล็กพูดจบก็ลุกขึ้นเดินหนีเขาเข้าบ้านไป “งอนเก่ง” ออโต้ว่ายน้ำของเขาต่อ “….”“คนนิสัยไม่ดี จะไม่คุยด้วยแล้ว” นามิเดินหน้างอเข้ามาในบ้าน เดินไปเล่นเก็บจิ๋วจิ๋ว แล้วก็ไปทำอาหารในครัว สักพักมีเสียงรถเข้ามาจอดในบ้าน “ป้านวลพี่ออโต้ละครับ” อาร์เดลเดินเข้ามาถามหาพี่ชาย “คุณออโต้เพิ่งว่ายน้ำเสร็จน่าจะอาบน้ำอยู่ค่ะ คุณอาร์เดล”“แล้วมีอะไรทานบ้างครับป้านวล ผมหิวมากเลยเพิ่งเรียนเสร็จ”“คุณนามิทำอาหารให้คุณออโต้อยู่ค่ะ เดี๋ยวป้าไปบอกให้เธอทำเพิ่มให้คุณอาร์เดลนะคะ”“ขอบคุณครับ”สักพักออโต้เดินลงมาจากชั้นบน พอดีกับที่นามิยกอาหารมาจัดเสิร์ฟ “มาไง” ออโต้ถามน้องชายที่นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารรอเขาอยู่“เพิ่งเรียนเสร็จครับ มาขอข้าวกินหิวมากเลย เชฟคนใหม่เหรอครับ” อาร์เดล ม

เช้าวันต่อมา นามิตื่นมาด้วยความมึนหัวหนักมาก มองรอบๆ ตัว เห็นว่าเป็นห้องตัวเองค่อยสบายใจหน่อย เลยลุกไปอาบน้ำวันนี้มีเรียน “มึนหัวชะมัด รีบอาบน้ำดีกว่าเผื่อจะดีขึ้น”เธอรีบแต่งตัวแล้วลงมาที่รถเพราะกลัวไปเรียนสาย “เอ๊ะ! ฉันจอดรถตรงนี้เหรอเมื่อคืน จอดผิดที่ได้ยังไง แล้วฉันขับรถมาถึงคอนโดได้ยังไงกัน เมาแล้วขับงั้นเหรอ จะบ้าตายคุณแม่รู้มีหวังหูชา”“สวัสดีครับคุณนามิ เมื่อคืนผมบอกคนผู้ชายที่ขับรถคุณนามิมาแล้วนะครับว่าที่จอดคุณนามิตรงไหนแต่เขาจอดผิดครับ ผมมาเห็นอีกทีตอนพวกเขากลับไปแล้ว” เจ้าหน้าที่ของคอนโดเกินมาบอกเธอที่รถ “ผู้ชายขับรถฉันมาเหรอ”“ครับ เมื่อคืนมีผู้ชายหล่อๆ เขาบอกผมว่าชื่ออะไรน๊าผมไม่แน่ใจ ออ อะไรสักอย่างครับ บอกว่าเป็นแฟนคุณนามิครับ เป็นคนอุ้มคุณนามิลงมาจากรถตู้ แล้วก็มีผู้ชายอีกคนขับรถคุณนามิตามมาครับ”“ผู้ชายหล่อ อุ้มฉันเหรอ แฟนฉันด้วย” ใครกัน“อืม หล่อครับตัวสูงๆ แล้วก็ดูเหมือนจะเป็นลูกครึ่งด้วยนะครับ และคนอื่นๆ น่าจะเป็นลูกน้องเขา” เจ้าหน้าที่ของคอนโดอธิบายเธออย่างละเอียด “โอเคขอบใจมากนะจ๊ะ เขาชื่อออโต้ ไม่ใช่ใครหรอกแฟนฉันเองจ้ะ ตื่นมาอ๋องๆ งงๆ น่ะเมื่อคืนดื่มหนักไปหน

“ผ่านร้านพี่ออโต้แวะไปเอาสร้อยเลยดีกว่า จิ๋วจิ๋วรอพี่ในรถนะ” ว่าจบก็เลี้ยวรถเข้าไปจอด บอกพนักงานของเขาว่าเธอจะขึ้นไปที่ห้องเขาให้พาไปหน่อย พนักงานรีบเดินนำเธอไปที่ลิฟต์ ฉันขึ้นมาด้านบนเหรอคืนนั้นจำไม่ได้เลย “คุณออสตินอยู่ด้านในนะครับ ผมแจ้งคุณออสตินให้แล้วครับ” พนักงานพูดสุภาพนอบน้อมกับเธอ ก๊อกๆ พนักงานเคาะประตูให้เธอ นามิเดินเข้าไปในห้อง เจอเจ้าน้อยกับออสติน อยู่ด้วยกัน“สวัสดีค่ะพี่ออสติน เจ้าน้อย” นามิเอ่ยทักทายทั้งคู่ “นามิมาเอาของนะคะ รบกวนแป๊บเดียวนะคะ”“ครับตามสบาย”นามิเดินไปหยิบสร้อยของเธอ ในห้องนอนเขา แล้วเดินกลับออกมา “เรียบร้อยแล้วค่ะ นามิขอตัวกลับก่อนนะคะ” เธอยิ้มให้เจ้าน้อยแล้วก็ออสติน ก่อนจะเดินออกจากห้องไป “พี่ออโต้กับพี่นามิ คบกันอยู่เหรอคะ” เจ้าน้อยถามออสตินด้วยสีหน้าแปลกใจ“ไม่รู้สิ พี่ก็เห็นพร้อมเรานี่แหละ แต่ถ้าพี่ออโต้จะมีแฟนก็ไม่แปลก ช่วงนี้พี่เขาโสดแล้ว” ออสตินพูดให้เจ้าน้อยเข้าใจ ด้านออโต้ “คุณออโต้ครับ” ลูกน้องคนสนิท ของเขาเอาไอเพดมายื่นให้เขา ออโต้เลื่อนดูรูปพวกนั้นทีละรูป คนนี้สินะ ที่จะช่วยส่งเสริมเธอได้ เรื่องหน้าที่การงาน “คุณออโต้จะให้จัดการย

เธอย่นจมูกใส่เจ้าเหมียว “ออเซาะเก่งที่หนึ่งเลยนะ”“เรามีเรียนเช้าเหรอ”“ค่ะ”“เดี๋ยวให้คนขับรถไปส่ง”“นามิเอารถมาค่ะ ไปเองได้ ไม่ต้องไปส่งหรอก” “ให้คนขับรถไปส่งเถอะ จะได้ไม่ต้องเหนื่อย แล้วเลิกเรียนกี่โมง จะให้ไปรับด้วย วันนี้พี่น่าจะยุ่ง เรามานอนนี่นะ พี่คงจะกลับดึก จิ๋วจิ๋วต้องอยู่ตัวเดียวอีก”นามิก้มลงมองเจ้าจิ๋วที่ตัวเองอุ้มอยู่ เหมี่ยว!“อย่ามามองฉันตาแป๋วแบบนั้นนะ ฉันมานอนด้วยก็ได้ แต่ไม่ยอมเป็นแม่ให้แกหรอก” “หึ! ไหนบอกว่าน่าสงสาร เป็นแม่ให้หน่อยไม่ได้”“เป็นได้แค่พี่สาวค่ะ”“แล้วถ้าพี่ยอมเป็นพ่อล่ะ จะเป็นแม่ให้เจ้าจิ๋วจิ๋วไหม”“ไม่ยอมง่ายๆ หรอกค่ะ ยังสาวขนาดนี้ใครจะยอมเป็นแม่ เรียกฉันว่าพี่ก็พอนะจิ๋วจิ๋ว” นามิวางเจ้าตัวเล็กลง แล้วเดินเข้ามาหาออโต้ เขารีบเอาบุหรี่ หลบไปอีกทาง “เดินมาใกล้พี่ทำไมเดี๋ยวผมเหม็นควันบุหรี่หรอก”“พี่ก็เลิกสูบสิคะ ก็อยากอยู่ใกล้ๆ” แขนเรียวโอบรอบเอวเขา เงยหน้ามองสบตาคนตัวสูง “ไปเรียนแล้วนะคะ”“อืม” ออโต้ลูกหัวเล็กเบาๆ “แค่นี้เหรอคะ” คนตัวเล็กหน้ายู่ใส่เขา จุ๊บ ปากหนาจุ๊บลงมาบนหน้าผากสวย “แค่นี้แหละไปได้แล้ว”“ชิ! ไปก็ได้ หวงตัวชะมัด”ออโต้ยิ้มส่ายห