All Chapters of The Dangerous รักร้ายของคิงส์ตัน: Chapter 1 - Chapter 8

ณ ผับแห่งหนึ่งทางโซนไชนาทาวน์ของกรุงเทพฯ กลุ่มเพื่อนทั้งห้าคนได้นัดกันมาฉลองหลังสอบเสร็จ ก่อนจะแยกย้ายกันกลับบ้านในช่วงปิดภาคเรียนที่หนึ่งเมษา นักศึกษาปี 2 คณะนิเทศศาสตร์ สาขาการออกแบบสื่อดิจิทัล อายุ 20 ปี เจ้าของใบหน้าสวยได้รูป พวงแก้มน่าฟัด ริมฝีปากอวบอิ่ม ดวงตากลมโตชวนมอง คืนนี้ได้ออกมาเที่ยวกับเพื่อนรักในวัยเด็กอย่างมารีนที่เรียนมหาวิทยาลัยเดียวกันเพื่อนของเธอเรียนคณะวิศวกรรมศาสตร์ควงคู่มากับวายุที่เพิ่งขยับสถานะจากเพื่อนสนิทสู่คนรัก และเพื่อนในสาขาของมารีนอีกสองคน นั่นก็คือปอนด์กับคูเปอร์แม้คืนนี้เมษาจะไม่มีคนมานั่งเคียงข้าง แต่ก็ใช่ว่าหัวใจของเธอจะเปล่าเปลี่ยว เธอมีแฟนที่คบกันมาหลายเดือน เขามีชื่อว่าสิงหา เป็นรุ่นพี่ต่างมหาวิทยาลัยที่เพิ่งเรียนจบไปเมื่อเทอมก่อน และตอนมาถึงผับก็ได้พิมพ์ข้อความคุยกันอยู่หลายนาทีกว่าจะวางโทรศัพท์ลงเธอกับสิงหาไม่ได้อาศัยอยู่ด้วยกัน ทั้งสองต่างก็ไว้ใจและให้อิสระในการใช้ชีวิต และวันนี้แฟนหนุ่มก็บอกว่ารู้สึกไม่สบายเลยจะกินยาแล้วเข้านอน“อิจฉาคนมีคู่จังเลยเว้ย” ปอนด์หันไปเอ่ยกับคูเปอร์มารีนกับวายุกำลังนั่งกระหนุงกระหนิงกันราวกับว่าผับแห่งนี้มีพื้น

คำเตือน : เนื้อหาในตอนนี้มีฉากความรุนแรง เลือดสาด“ผะ ผมขอโทษครับนาย ผมผิดไปแล้ว ไอ้สิงหามันยัดเงินให้ผม”ผู้จัดการผับน้ำตาคลอเบ้า ยกมือไหว้เรียกร้องการให้อภัย ที่ผ่านมาเขาตั้งใจทำงานอย่างระมัดระวัง อีกทั้งก่อนปล่อยบัตรวีไอพีให้ใครจะต้องเช็กประวัติให้ดี แต่ทว่าความหน้ามืดตามัวเห็นแก่เงินก็ได้ทำให้เขาละเลยหน้าที่ ปล่อยให้ศัตรูเข้ามาเหยียบที่นี่ได้โดยไร้การป้องกัน“อยากได้เงินของมัน แต่ไม่กลัวว่าจะโดนกูจับได้อย่างนั้นเหรอ มึงคิดว่ากูโง่มากหรือไง”คิงส์ตันถลึงตาใส่ มือหนาจับด้ามมีดแหลมคมปักลงบนพื้น อีกแค่นิดเดียวก็จะแทงลงบนหน้าขาของผู้จัดการผับอีกฝ่ายพรั่นพรึงจนหายใจไม่ทั่วท้อง เลื่อนแขนทั้งสองข้างเข้าไปกอดขาของผู้เป็นนายที่ชักมีดกลับไปถือไว้ แล้วหยัดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูง“ผะ ผมขอโทษครับนาย ผมไม่ได้คิดกับนายแบบนั้น ตะ ตอนนั้นผมมีปัญหาเรื่องเงิน ผมจำเป็นต้องใช้เงินจริง ๆ นายให้โอกาสผมสักครั้งเถอะนะครับ”“หึ ร้อนเงินอย่างนั้นเหรอ งั้นก็แปลว่าถ้าใครยัดเงินให้มึง มึงก็จะปล่อยบัตรให้ใช่ไหม”“ผมผิดไปแล้ว วะ ไว้ชีวิตผมด้วยนะครับ ผมมีลูกเมียที่ต้องดูแล”ผู้จัดการผับส่ายหน้าระรัว เขากลัวมากจร

อีกไม่กี่วันมหาวิทยาลัยก็ใกล้จะเปิดภาคเรียนที่สอง เมษาเดินทางกลับมาถึงคอนโดที่กรุงเทพฯ ก็โทรนัดเพื่อนสนิทอีกคนที่เรียนสาขาการออกแบบสื่อดิจิทัลด้วยกันไปเที่ยวคืนนี้สองสาวชวนกันแต่งตัวด้วยชุดเดรสทรงสั้นแนบเรือนร่าง โชว์ส่วนเว้าส่วนโค้งและหน้าอกกลมเด่นเย้ายวนแก่สายตาของชายหนุ่มในคราบนักดื่ม และทั้งคู่ก็มาถึง K.T. Demon Pub ในช่วงสองทุ่มกว่า“เลิกกันแล้วมึงก็อย่าเศร้านักเลย ผ่อนคลายเข้าไว้ แล้วก็ยก”อบเชยว่าพลางจับแก้วเหล้าผสมน้ำแข็งและโซดายัดใส่มือของเมษา ช่วงก่อนเพื่อนได้โทรมาระบายความช้ำใจทั้งหมดให้ฟัง เธอจึงกร่นด่าอดีตแฟนหนุ่มของเมษาไปหลายยกด้วยความเดือดดาลที่กล้าทำเรื่องต่ำทรามอย่างการนอกใจ และทำให้เพื่อนของเธอเสียใจไปหลายอาทิตย์อบเชยเชื่อว่าเรื่องเหล่านี้ไม่มีผู้หญิงคนไหนรับได้ เธอเองก็เช่นกัน แต่จะปล่อยให้เพื่อนจมอยู่กับความทุกข์มันก็ไม่มีประโยชน์ ไม่สู้ใช้น้ำเมาและเสียงเพลงสร้างความสุขในคืนนี้ไม่ดีกว่าหรือในตอนที่เมษากลับบ้านและใช้โอกาสนี้ตัดใจจากผู้ชายไร้ยางอายที่คบกันได้เพียงเก้าเดือน สิงหาเป็นแฟนคนแรกที่เธอมี ด้วยความไร้ประสบการณ์เธอจึงเชื่อใจและไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะกล้าโกหก ทั

ในคืนต่อมามีกลุ่มวัยรุ่นต่างถิ่นเข้ามาเที่ยวที่ผับ ดูเหมือนว่าคนเหล่านี้ไม่ได้มาหาความสุขในยามค่ำคืน แต่ตั้งใจมาหาเรื่องลูกค้ารายอื่นที่นั่งโต๊ะใกล้กัน หวังก่อความวุ่นวายเพื่อสร้างความเสียหายให้แก่ผับดังในย่านไชนาทาวน์ผู้จัดการผับคนใหม่ที่คิงส์ตันรับเข้ามาทำงาน ได้นำชายหุ่นล่ำในชุดดำสี่ห้าคนซึ่งเป็นลูกน้องที่เขาจ้างมาดูแลความสงบเรียบร้อยเข้าไปเคลียร์ปัญหาที่เกิดขึ้น ในขณะที่กลุ่มวัยรุ่นและลูกค้าโต๊ะอื่นเริ่มมีปากเสียงตะโกนด่ากันไปมา“เพลิง”“ครับนาย”“มึงลงไปจัดการไอ้เด็กเวรพวกนั้น แล้วอย่าลืมฝากไปบอกลูกพี่ของมันด้วยว่าอย่าส่งคนมาในถิ่นของกูอีก”น้ำเสียงทุ้มต่ำแฝงด้วยความรำคาญใจดังขึ้น ครั้งนี้เขาจะให้โอกาสกลับตัวเพราะเห็นว่าเป็นเด็กที่ยังเรียนไม่จบ อยู่ในวัยคึกคะนอง คงเห็นแก่เงินค่าจ้างไม่กี่บาท เลยทำตามที่ได้รับคำสั่งมา แต่หากยังมีครั้งหน้าคงไม่เหลือแม้แต่ชีวิตรอดออกไปจากที่นี่แน่เพลิงออกจากห้องทำงานของผู้เป็นนาย ก็ได้พาคนลงไปลากตัวกลุ่มวัยรุ่นชายทั้งห้าคนออกไปกระทืบบริเวณด้านหลังผับซึ่งเป็นที่ลับตาคน ก่อนปล่อยตัวก็ฝากถ้อยคำไปบอกลูกพี่ของพวกมันตามที่เจ้านายของตนสั่งการเด็กวัยรุ่น