ホーム / โรแมนติก / เด็กเสี่ย / チャプター 51 - チャプター 60

เด็กเสี่ย のすべてのチャプター: チャプター 51 - チャプター 60

156 チャプター

บทที่ 50 วันสุดท้ายของสัญญา

วันสุดท้ายของสัญญา ร่างบางนั่งถือโทรศัพท์อยู่บนเตียงนอน หลายครั้งที่ถูกเธอกดรหัสคลายล็อคและปิดกลับอยู่อย่างนั้นหลายต่อหลายรอบอย่างคนใจลอย หลังจากวันนั้นเขาก็หายหัว ไม่มีการติดต่อหรือได้รับข้อความจากเขา ยังแอบคิดเลยว่าถ้าวันนั้นยอมย้ายห้องอย่างที่เขาว่า วันนี้เธอจะขนกลับมายังไง ร่างบางนั่งอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งทนไม่ไหวจึงตัดสินใจส่งข้อความไปเอง เนื่องจากหากหมดคืนนี้ พรุ่งนี้สัญญาฉบับนี้จะถือเป็นโมฆะ คนที่เงียบไปไม่มีการติดต่อ และไม่มีแม้แต่การบอกลา จะทำกันแบบนี้จริงๆหรือ PP : พี่คะ พอส่งไปแบบนั้นกลายเป็นเธอที่มือสั่น ใจเต้นแรงระหว่างรอ แม้แต่ตายังไม่คิดที่จะกะพริบเลย จนกระทั่งขึ้นว่าเปิดอ่าน แต่ไร้ซึ่งการตอบกลับ หญิงสาวจึงหน้าร้อนผ่าว เหงื่อหลายเม็ดผุดขึ้นบนหน้าผากโค้งมนลามชุ่มไปตัวอุ้งมือเล็ก เกิดการสับสนระคนผิดหวัง จนต้องทิ้งตัวนอนเพราะนั่งต่อไปไม่ไหว เวลาสี่ทุ่มเธอยังคงนอนอยู่บนเตียงเช่นเดิม และเพิ่งจะรู้ว่าเวลารู้สึกแย่การนอนโง่ๆก็มีประโยชน์เหมือนกัน อย่างน้อยการหายใจทิ้งไปเฉยๆ มันทำให้เธอรู้สึกดีกว่าการใช้สมอง
last update最終更新日 : 2025-11-22
続きを読む

บทที่ 51 เนื้อหาในพินัยกรรม

พรึ่บ! ทันทีที่มันหายไปก็เหมือนกับกระชากหัวใจของเธอไปด้วย ขณะเดียวกันจะไม่มีทางรู้เลยว่าสีหน้าคนตัวสูงที่ก้มลงมองอยู่ในตอนนี้เป็นอย่างไร เพราะทันทีที่เธอเงยหน้าขึ้นมาพร้อมดวงตาแดงก่ำยื่นสิ่งนั้นกลับมาให้ ดวงตาที่เคยคมกริบและเย็นชาแต่ถูกหรี่แคบลงเพียงชั่ววูบพร้อมกับสีหน้าเจ็บปวดพลันหายไปทันทีเช่นกัน แล้วเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มบางๆให้ “ขอบคุณครับ” หากแต่คงไม่สามารถปกปิดแววตาของคนทั้งคู่ ต่อให้สิ่งที่เป็นอยู่พยายามกลบเกลื่อนสักแค่ไหน ม่านตาเป็นสิ่งเดียวที่ไม่อยู่ในตัวเลือก ถ้าคิดจะควบคุมมัน “จะกลับเลยเหรอคะ” น้ำเสียงแหบพร่าแถมขาดห้วงในช่วงท้ายถูกเปล่งออกมาจากปากของคนตัวเล็กซึ่งนั่งอยู่บนเตียงทั้งที่พยายามอดกลั้นเสียงสะอื้น ร่างสูงกำลังช่างใจว่าจะเดินถอยหลังเพื่อให้เวลาเธอได้ทำใจ หรืออยู่ต่อจนเช้าดี ทว่าเพียงเห็นใบหน้าสะสวยนั้น กำลังนิ่วหน้าพาหัวคิ้วเข้าหากัน ริมฝีปากที่เคยสัมผัสเบ้และคว่ำเสมือนเด็กน้อยเสียใจที่ถูกผู้ใหญ่ทิ้ง ร่างทั้งร่างของเขาก็แข็งทื่อทันที ความเอ็นดูที่มีมากจนล้นสั่งให้เขายื่นมือเข้าไปหาและวางลงกลางศีรษะ ลูบไปมาอย่
last update最終更新日 : 2025-11-22
続きを読む

บทที่ 52 เมียเก็บ

เขาพยักหน้ายิ้ม น่าแปลกตรงที่เข้าไม่สะทกสะท้านอะไรเลย เหมือนว่าสิ่งที่เธอถามอยู่ในขณะนี้ไม่ได้เป็นเรื่องที่ทุกข์ร้อนสำหรับเขาเท่าไหร่ ทั้งที่นี่เปรียบเสมือนปัจจัย4 การดำรงชีวิตของเขาทั้งชีวิต “คุณฮันน่าไม่มีสิทธิ์เลือกเลยเหรอคะ” “เลือกได้ครับ แต่เธอคงไม่โง่ขัดคำสั่งพ่อของตัวเอง” เขาหัวเราะเล็กน้อย ขณะเดียวกันก็เอื้อมมือมาดึงมือบางไปกุมไว้ด้วย “มันเป็นคำขอจากผู้ใหญ่ครับ ถ้าเราขัดเราก็ต้องกล้าแลก พี่เป็นลูกชายคนเดียวและหลานคนแรกของตระกูล ความหวังถึงได้ตกอยู่ที่พี่คนเดียว ชีวิตพี่ที่หนูเห็น ถูกตีกรอบมาตั้งแต่ต้น ยืนอยู่จุดนี้ได้เพราะผู้ใหญ่ผลักดันครับ” “พูดเหมือนกับว่าไม่ต้องรักกันก็ได้ แค่ทำตามที่ผู้ใหญ่ร้องขอก็พอ” “ก็..อะไรทำนองนั้น” พะแพงใจหายวาบ ไม่คิดว่าเขาจะตอบกลับมาด้วยสีหน้าที่เรียบเฉยแบบนี้ สำหรับเธอการตกลงแต่งงานกับใครสักคน คนนั้นจะต้องเป็นคนที่เธอรัก ไม่อย่างนั้นคงอยู่ด้วยกันไม่ได้ วันหนึ่งก็ต้องหย่ากันอยู่ดีเนื่องจากไม่สามารถอดทนต่อความอึดอัด แต่เขากลับพูดออกมาได้เต็มปากว่าไม่ต้องรักกันก็สามารถแต่งงานกันได้ เพียงแค่
last update最終更新日 : 2025-11-22
続きを読む

บทที่ 53 อกหัก

ก็คงทำอะไรไม่ได้นอกจากการนั่งอึ้ง มองหน้าเขาโดยไม่มีคำไหนหลุดออกมา เธอพูดไม่ออก และเริ่มไม่เข้าใจสถานการณ์แล้วว่าแท้จริงมันคือหลุมพรางหรือเกมที่เขาสร้างขึ้นกันแน่ แต่ไม่ว่าจะเหตุผลอะไร สุดท้ายคนที่แพ้ก็คือเธออยู่ดี “ไม่เหรอ?” ใบหน้าหล่อเหลาดึงหัวคิ้วมาชนกันพร้อมส่ายหน้าเบาๆ เอ่ยถามขึ้นมาเองแทนเธอ เมื่อเห็นว่าเธอเอาแต่นั่งนิ่ง เขารู้ว่าเธอกำลังช็อคแต่คงไม่สนใจ เพราะเห็นเป็นเรื่องตลก ดูจากน้ำเสียงคล้ายกับการขบขันของเขาในตอนถาม จากนั้นจึงลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เลื่อนเท้ามายืนตระหง่านตรงหน้าเธอ สาวเจ้ากลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ทันทีที่รู้ว่าเขากำลังจะไปแล้ว เพียงแต่ไม่ได้เงยหน้าขึ้น เห็นเพียงเท้าหนาสวมถุงเท้าสีดำ กับข้อเท้าถูกปกคลุมด้วยชายกางเกงทรงกระบอกเล็กสีเดียวกัน เขาคงจะมาจากที่ทำงาน และเดาว่าก่อนน่านี้คงจะใส่สูทมาด้วย แต่ถูกถอดเก็บเอาไว้ในรถแล้ว ใจสาวเจ้าเต้นไม่เป็นจังหวะทันทีที่เท้าของเขาขยับถอย เผลอช้อนตาขึ้นมองก็เห็นเขานั้นโน้มตัวลงมาพอดี กลายเป็นริมฝีปากหยักถูกประกบด้วยอวัยวะเดียวกัน คนตัวเล็กหลับตาลง ยินดีรับ
last update最終更新日 : 2025-11-22
続きを読む

บทที่ 54 เพื่อนด่า

ในห้องทำงานชั้นสูงสุดของคอนโดหรู ร่างสูงนั่งเอามือกุมขมับด้วยความตึงเครียดอยู่เป็นพักๆ ต่อหน้าเพื่อนสนิทที่นั่งมองอยู่ห่างๆ ไม่มีใครพูดอะไรออกมาสักคำนับตั้งแต่อาคีราหลุดออกมาจากห้องประชุมและโทรตามเขาให้มาดื่มเป็นเพื่อน แต่ไม่ขอออกไปข้างนอกจนกระทั่ง..ตรงประตูมีการกดกระดิ่งถึงจะออกคำสั่งให้เขากดรหัสเข้ามา ทันทีที่เผยร่างสูงของปุณ มือใหญ่กำลังเกาะกุมขมับก็ถูกผละออก“สวัสดีครับนาย สวัสดีครับคุณเหนือเมฆ”คนที่นั่งอยู่บนโซฟาพยักหน้าให้ ส่วนคนที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะทำงานได้แต่มองนิ่งไม่แสดงความรู้สึกใดๆ เขาจึงก้มศีรษะให้หนึ่งที เป็นการบอกกล่าวพร้อมรับคำบัญชาแล้ว“มึงไปเจอแพง แล้วเอากุญแจเพนท์เฮ้าส์ให้เธอ จะย้ายเข้ามาเมื่อไหร่ก็แล้วแต่ บอกแค่ว่ากูยกให้ และจะไม่ไปที่นั่นอีก เป็นของเธอถาวร”“คะ ครับ..” ถึงจะแปลกใจเล็กน้อยกับการกระทำนาย แต่เขาที่เป็นแค่ลูกน้องจึงทำได้แค่รับคำสั่งเท่านั้น ส่วนเหนือเมฆเพื่อนสนิทที่นั่งฟังอยู่เงียบๆ ได้ยินแบบนั้นถึงกับยกยิ้ม “แล้วเรื่องคนติดตามแบบเงียบๆล่ะครับ”“ไม่ต้องถอน ทำแบบไหนอยู่ก็ทำแบบนั้น..อ้อ มึงทำยังไงก็ได้ให้เธอหาเวลาไปเรียนขับรถด้วย Porsche ที่จอดอยู่ใต้ถ
last update最終更新日 : 2025-11-22
続きを読む

บทที่ 55 ไม่ฟังเพื่อน

วันสุดท้ายก่อนวันหยุด พะแพงที่เพิ่งจะเลิกเรียนกลับเข้ามาที่ห้องเพื่อเก็บของแล้วไปค้างกับม่อน แพลนจะได้ออกเดินทางพร้อมกันไม่ต้องเทียวไปเทียวมา ส่วนบาสจะนั่งรถมาสมทบ “แพงแกต้องเอาบิกีนี่ไปด้วยนะ จะได้ถ่ายรูปลงไอจีสวยๆกัน” “ก็โป๊สิม่อน” “โห แกนานๆที” คนชวนทำหน้าอ้อนวอน เนื่องจากตัวเองนั้นอยากใส่ ถ้าต้องใส่คนเดียวมันก็แปลกๆอยู่ “น่า..นะ” “อื้ม ก็ได้” “เย่ แพงใจดีกับม่อนอยู่แล้ว ม่อนรู้” “เชอะ ครั้งนี้เท่านั้นแหละ” “จ้าๆ แค่ครั้งเดียวก็คุ้มแล้วอ่า” เสียงหัวเราะทั้งสองสาวดังระงมไปทั่วห้อง เพราะความตื่นเต้นที่จะได้ไปเที่ยวต่างจังหวัดแบบพร้อมหน้าพร้อมตา ที่ไม่สามารถจำได้แล้วว่าครั้งล่าสุดนับตั้งแต่สอบเข้ามหาลัยมาได้แบบพระเจ้าเข้าข้าง คือเพื่อนในวัยเด็กสอบได้ที่เดียวและคณะเดียวกันนั้นเมื่อไหร่ ระหว่างพวกเธอกำลังคุยเล่นกันอยู่นั้น โทรศัพท์ของพะแพงที่ดังอยู่ข้างตัวหน้าจอสว่างขึ้น ติ้ง! เพียงได้ยินเสียง ความเคยชินทำให้เธอหันไปมอง พลันถึงกับตัวแข็งทื่อเพราะคาดไม่ถึงว่า..
last update最終更新日 : 2025-11-22
続きを読む

บทที่ 56 คิดถึง

ทั้งสามออกเดินทางกันตอนเช้าตรู่ด้วยรถยนต์ของพ่อม่อนที่ยืมมา วางแผนไว้ให้ถึงที่นั่นก่อนเที่ยงวัน เพื่อจะได้ทันมื้อเที่ยงเพราะอยากกินอาหารทะเล จากนั้นบ่ายแก่จึงจะลงเล่นน้ำ และเย็นก็ย่างบาร์บีคิว ส่วนเรื่องที่พักม่อนอาสาเป็นธุระให้ เธอจองไว้ตั้งแต่เนิ่นๆ ตอนตัดสินใจกันวันแรก เป็นบังกะโลที่อยู่ห่างกับชายหาดราวสามสิบเมตร “บรรยากาศโคตรดี” ร่างสูงเอ่ยแข่งกับเสียงลมโกรก ขณะพากันเดินเข้าไปเช็คอิน โดยพะแพงกับม่อนจะนอนด้วยกัน ส่วนบาสที่เป็นผู้ชายจะนอนบังกะโลอีกหลัง “อืม ท้องฟ้าสวยมาก ออกไปหาอะไรกินกันไหม ม่อนเริ่มหิวแล้ว” คนตัวเล็กดูมีน้ำมีนวล ลูบหน้าท้องของเอง มองหน้าอีกคนที่ยิ้มกรุ้มกริ่ม “อะๆ หยุดเลยกูรู้มึงจะพูดอะไร” “ยังไม่ทันได้พูดเลย” “ก็กูหยุดไว้ก่อนไง อ้าปากก็เห็นลิ้นไก่แล้วบาส” “อะ กูจะพูดอะไร ไหนว่า” “กูแวะตลอดทางแล้วยังไม่อิ่ม?” “มึงรู้ได้ไง โห โคตรเก่ง” เสียงหัวเราะดั่งลั่นขณะพากันเดิน พะแพงที่กวาดสายตามองบรรยากาศไปด้วยพลางหัวเราะไปด้วยกลับต้องชะงัก เมื่อสะดุดเข้ากับอะไรบางอย่
last update最終更新日 : 2025-11-22
続きを読む

บทที่ 57 เริ่มคลั่ง

รถหรูที่แล่นอยู่บนท้องถนนในวันเสาร์ของช่วงบ่าย กำลังมุ่งหน้าสู่คฤหาสน์หลังใหญ่ที่เป็นบ้านของเขาเอง ทว่าสีหน้าของเขาในตอนนี้เหมือนคนที่ไม่อยากกลับไปสักเท่าไหร่ แต่จำใจต้องไปเพื่อธุรกิจของตระกูล เขามีนัดกับฮันน่าที่ถูกผู้เป็นแม่นัดมาอีกที เหตุเพราะอยากทานข้าวกับหล่อน และแน่นอนเขาต้องไปในฐานะคู่หมั้น หากแต่คนอย่างเขาไม่เคยขับรถให้ผู้หญิงคนไหนนั่ง หรือนั่งคันเดียวกันตั้งแต่ไหนแต่ไร เว้นแต่พะแพงคนเดียว การนัดหมายพร้อมเวลาจึงเป็นการพบเจอกันที่คฤหาสน์แทน “นายครับ มีรายงานมาว่าคุณพะแพงเธอไปเที่ยวทะเลกับเพื่อน กลับวันพรุ่งนี้ ไว้ผมจะแวะเข้าไปหาแล้วเอาคีย์การ์ดเพนท์เฮ้าส์ไปให้นะครับ” “อืม” เปลือกตาคมกริบปิดลงระหว่างการเดินทาง พร้อมเสียงตอบรับอยู่ในลำคอโดยไม่ได้ลืมมันขึ้นมา มือที่ผสานกันอยู่บนหน้าท้องแกร่ง แต่ก่อนเป็นท่านอนเอนหลังแล้วสบายที่สุด ทว่าครั้งนี้กลับไม่ใช่ เหมือนยิ่งหลับตาใบหน้าของพะแพงก็ยิ่งวนเวียนเข้ามาทักทายกันอยู่ตลอด การหลับใหลไม่ว่าจะเป็นบนเตียงนุ่มหรือเบาะนุ่มบนรถก็ล้วนแล้วแต่เปลี่ยนไปทั้งสิ้น เขานอนไม่หลับนับตั้งแต่เธอจากไป
last update最終更新日 : 2025-11-22
続きを読む

บทที่ 58 ยังเป็นห่วง

พะแพงเพิ่งจะถูกส่งถึงคอนโดหลังกลับมาจากทะเลในช่วงใกล้ค่ำ เธอโบกลาเพื่อนๆก่อนจะเดินสะพายกระเป๋าเข้าไป หากไม่ทันถึงประตูทางเข้าแล้วทาบบัตร กลับต้องชะงักเมื่อเห็นใครคนหนึ่งเรียกซะก่อน “คุณปุณ?” คนตัวเล็กเอียงหน้าแปลกใจเล็กน้อย แต่ก็เลือกที่จะหยุดเดินยืนรอให้เขาเดินเข้ามาหา เผลอกวาดตามองหาอีกคนไปด้วย เมื่อเห็นว่าไม่มีจึงเดาว่าลูกน้องของเขาคงจะมาคนเดียว “สวัสดีครับคุณพะแพง” “สวัสดีค่ะคุณปุณ มีอะไรหรือเปล่าคะ” เธอเลิกคิ้วสูงด้วยความสงสัยให้กับร่างสูงซึ่งกึ่งเดินกึ่งวิ่งมาหยุดยืนตรงหน้า โดยทิ้งระยะห่างกันพอสมควร “คือนายน่ะครับ เขาฝากของมาให้คุณ” ใบหน้าสะสวยขมุกขมัว กำลังคิดว่าเธอนั้นได้ลืมอะไรไว้ แต่พอเมื่อมั่นใจว่าไม่จึงเลิกคิ้วขึ้นอีกระลอก “อะไรเหรอคะ” “นี่ครับ นายให้คุณ ฝากบอกด้วยว่าจะย้ายเข้าไปเมื่อไหร่ก็ได้เลยตามสบาย เขาจะไม่ไปยุ่ง ยกให้คุณถาวรครับ” ทันทีที่รับของสิ่งนั้นมาดูแล้วจำได้ว่าเป็นคีย์การ์ดพร้อมพวงกุญแจห้องต่างๆของเพนท์เฮ้าส์ที่เธอเคยอยู่ถึงกับต้
last update最終更新日 : 2025-11-22
続きを読む

บทที่ 59 รูปเป็นเหตุ

พะแพงเดินคอตกขึ้นห้องมาด้วยสภาพที่ใจลอย พยายามหาเหตุผลมีอะไรที่เขาต้องการอีกถึงได้บงการเธอผ่านลูกน้องแบบนี้ เข้าใจว่าเป็นการให้มาไม่ได้หวังผลและเสียดาย เพราะอย่างเขาที่รวยขนาดนั้นไม่เดือดร้อน แต่ถ้าเธอรับมันมาความเป็นจริงคือเธอจะหลุดพ้นจากเขาได้ยังไง ในเมื่อทุกครั้งที่ได้ใช้จะต้องนึกถึงเขาทุกครั้ง ร่างบางเดินผ่านขอบประตู ก่อนจะล็อคอย่างแน่นหนา ‘อยู่คนเดียวก็อย่าลืมล็อคประตูดีๆล่ะ เวลาเดินก็อย่าเอาแต่ก้มหน้า หันมองข้างหลังบ้าง’ “อึก..” ร่างบางทิ้งตัวนั่งลงบนเตียง กระเป๋าใบเล็กในมือที่เก็บไว้ทั้งคีย์การ์ดและกุญแจห้องต่างๆ ทำให้เธออยากจะร้องไห้ ยิ่งเห็นว่าคีย์การ์ดมีสองใบรวมถึงอันสำรองด้วย ถึงกับหน้าร้อนวูบ เขาเจตนาให้เธอโดยที่ตัวเขาจะไม่มายุ่งจริงๆ ตามที่ลูกน้องของเขาบอก ครืน.. เสียงโทรศัพท์ดังขัดจังหวะสมองที่กำลังโลดแล่นแบบกู่ไม่กลับ แม้ว่าจะไม่อยากคิดเรื่องที่ทำให้สภาพจิตใจต้องย่ำแย่ แต่การต้องรับสายใครสักคนในตอนนี้ ก็ไม่ได้ดีไปกว่ากัน ถึงจะเป็นแม่ของเธอก็เถอะ “ค่ะแม่” (แพงเป็นไงบ
last update最終更新日 : 2025-11-22
続きを読む
前へ
1
...
45678
...
16
コードをスキャンしてアプリで読む
DMCA.com Protection Status