เด็กเสี่ย のすべてのチャプター: チャプター 31 - チャプター 40

พวกเขาทั้งคู่เสร็จกิจพร้อมกันในเวลาตีสาม โดยร่างบางชิงหลับไปซะก่อน ปล่อยร่างสูงแทนที่จะหลับปุ๋ยเพราะหมดแรงกลับลุกมานั่งนิ่งอยู่ข้างเตียงนอน ในท่ามือผสานคู่ถูไปถูมา สลับกับการมองข้ามไหล่ไปยังร่างบางที่หลับสนิท อยู่ในลักษณะนอนคว่ำเผยแผ่นหลังขาวเนียนสุดเซ็กซี่ เนื่องจากอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้าเขาจะมีประชุมเช้า ต้องไปถึงบริษัทซึ่งห่างไกลจากที่นี่ก่อนเจ็ดโมง ถึงเลือกที่จะไม่นอน และวางแผนการเดินทางจะออกจากที่นี่ก่อนเวลาสักสองชั่วโมงเพื่อหลีกเลี่ยงรถติด แต่ต้องหลังจากได้บทสรุปบางอย่างที่เป็นสาเหตุทำให้เขานอนไม่หลับ และต้องคิดแล้วคิดอีก ไม่นานอาคีราลุกขึ้นเต็มความสูง เดินเชื่องช้าออกมานอกระเบียงห้อง เปลี่ยนสถานที่ครุ่นคิดที่เห็นวิว มองออกไปไกลตาเป็นดวงไฟหลากสีขนาดเล็กเต็มท้องถนน รวมถึงบ้านเรือนและตึกสูงที่บางห้องยังไม่หลับนอน ห่างไปอีกหน่อยเป็นแม่น้ำขนาดใหญ่ปลายสายของมันที่บรรจบคือทะเลเมื่อตอนบ่ายเขาเรียกผู้หญิงคนนั้นมาพบ และมีปากเสียงกันรุนแรงถึงขั้นลงไม้ลงมือ เป็นอีกครั้งที่เขาเผลอตบหน้าผู้หญิง ซึ่งมันจะไม่เกิดขึ้นถ้าเขาไม่สติหลุดจนควบคุมไม่อยู่ และนั่นตั้งแต่นั้นจวบจนถึงตอนนี้ยังทำให้รู

คุณหมอเหนือเมฆเดินตีคู่กันมากับผู้ชายอีกคนซึ่งไม่เป็นที่คุ้นชินต่อบุคลากรผู้พบเห็นนัก เนื่องจากนานทีเขาจะโผล่หน้ามา จะมีก็แต่แผนกระดับสูงหรือเทียบเท่ากับเหนือเมฆเท่านั้นที่รู้จัก ทว่าใบหน้านี้ก็เป็นที่คุ้นตาในแวดวงนักธุรกิจหรือผู้ที่ติดตามข่าวเศรษฐกิจทั่วไปจึงจะเป็นที่คุ้นเคยอยู่บ้าง เพราะอาคีรามักจะอยู่ในคอลัมน์นี้บ่อย อาทิเช่นสงครามทางธุรกิจ หรือยุคผันผวนของตลาดเกิดการขาลงจนบริษัทมากมายสั่นคลอน และจะต้องมีบริษัทใดบริษัทหนึ่งล้มละลาย แต่เขากลับกอบกู้บริษัทนำขึ้นมาได้ทุกครั้ง และเป็นที่ชื่นชอบของเหล่านักเทรด เพราะตั้งแต่เขาบริหารยังไม่เคยพาขึ้นไปติดแหง็กค้างอยู่บนดอยเลยสักที ด้วยวิสัยทัศน์และกลยุทธ์ของเขา ทั้งคู่เดินคุยเรื่อยเปื่อยระหว่างทางเดินที่เหนือเมฆเจอคนรู้จักหรือญาติคนไข้รักษาตัวนานจนมักคุ้นก็จะหยุดแวะคุยกันประเดี๋ยวประด๋าว โดยที่อีกคนไม่แสดงท่าทีหงุดหงิดแถมเต็มใจรอ จนกระทั่งลงลิฟต์มาจนถึงร้านกาแฟที่อยู่ชั้นล่างสุด สายตาคมกริบของอาคีราสะดุดเข้ากับแผ่นหลังบางของผู้หญิงคนหนึ่ง นาทีนั้นไม่ได้คิดอะไรเท่าไหร่ ทว่าจังหวะหล่อนเอี่ยวตัวหันไปทางอื่น ถึงได้เห็นผู้หญิงอีกคนที่นั่งอยู่

สุดสัปดาห์อาคีรากลับมากินข้าวที่บ้านอย่างเคย และวันนี้เขาถือดอกไม้ช่อใหญ่ติดมือมาด้วย เนื่องจากตรงกันกับวันคล้ายวันเกิดของแม่ “สุขสันต์วันเกิดครับแม่” ดอกไม้ช่อนั้นถูกรับไปด้วยมือของปานดาว หล่อนยิ้มกว้างซะจนแก้มปริพลางโผเข้ากอดลูกชาย ที่เปรียบเสมือนหัวแก้วหัวแหวนเพราะเป็นลูกชายคนเดียว โดยไม่ลืมที่หันไปกอดสามีด้วยไม่นานเสียงคนอื่นๆก็เดินตามเข้ามาสมทบ อาคีราพ่นลมหายใจพรืด เขาทำใจมาตั้งแต่ตอนมาแล้ว วันเกิดเช่นนี้จะต้องมีญาติมาเฉลิมฉลอง “ไงคี ไม่เห็นหน้าเห็นตาเลยนะ ใจคอจะแวะมาหาแม่แกอย่างเดียวไม่แวะไปหาอาบ้างเลย บ้านก็อยู่ใกล้กันแค่นี้” น้องชายของพ่อทักทายเขา อาคีราหันไปมองด้วยสีหน้าที่เย็นชา “ไว้คิดถึงจะไปครับ ตอนนี้ยัง..” คนถามชะงัก ท่าทางเลิ่กลั่กเพราะเกิดเสียหน้า พลางกลบเกลื่อนด้วยการหันไปคุยกับคนอื่น ส่วนเขาเมื่อเห็นไม่มีใครกล้าเข้ามาคุยด้วยแล้ว จึงเดินช้าไปนั่งบนเก้าอี้ประจำ ทอดมองญาติในตระกูลที่ถือของขวัญเข้ามาแล้วยื่นให้ผู้เป็นแม่ทีละคน สลับกับสังเกตหน้าเจ้าภาพก็แค่นหัวเราะ นั่นใช่ไหมที่เรียกว่าฝืนใจทำ แม่ของเขาที่อยู่ในตำแหน่งสะใภ้ใหญ่ของตระ

เธอถูกเขาพ่วงห้อยติดกลับมายังห้องของเขา หลังพากันทานข้าวเย็นด้วยกันที่ห้างบวกกับซื้อของบางชิ้นที่หาซื้อได้ยากที่ฝรั่งเศสพะแพงยืนดูเขาเก็บกระเป๋าสำหรับการไปที่นั่นสองถึงสามวัน และกำลังวุ่นอยู่กับการคุยโทรศัพท์พร้อมกันไปด้วยในลักษณะหนีบด้วยหูกับไหล่ คนตัวเล็กที่มองอยู่จึงอาสาเข้าไปช่วยพับ จำแนกแยกของใช้แต่ละประเภทจัดแจงลงกระเป๋า การใส่ใจของเธออยู่ในสายตาของเขาทั้งหมด ร่างสูงที่ยืนอมยิ้มด้วยความเอ็นดู หากแต่สายที่เขาคุยอยู่นั้นเป็นของฮันน่า เธอจึงถูกปิดปากไม่ให้พูดด้วยนิ้วชี้นิ้วเดียว ทาบลงบนริมฝีปากหยักตั้งแต่ก่อนรับสาย ซึ่งนั้นทำให้เธอที่กำลังฟังอยู่ถึงกับใจสั่นไม่น้อย ตำหนิตัวเองในใจที่สะเออะไปน้อยใจเขาเนื่องจากเสียงผู้หญิงเล็ดลอดออกมา ถึงไม่มีคำพูดส่อแววในเรื่องชู้สาว หากแต่นาทีนั้นคำถามของม่อนลอยมาทำให้เธอคิดมากไม่หยุด ทั้งที่เธอ..ไม่มีสิทธิ์อะไรทั้งนั้น อันที่จริงไม่ควรนั่งหน้าร้อนผ่าว ก้มหน้าก้มตาเก็บกระเป๋าให้เขาอย่างเงียบๆ แต่หูผึ่งแอบฟังด้วยซ้ำเขาใช้เจ็ตส่วนตัวในการเดินทาง พะแพงที่เพิ่งจะเหยียบแผ่นดินประเทศอื่นยังอึ้งไม่หาย ไม่คิดว่าเขาจะมั่งคั่งมากมายถึงขนาดนี้ และเพราะมาถึ

ความจู่โจมที่ไม่ได้ตั้งตัวก็แลกมาด้วยความหวั่นไหวได้เหมือนกัน ใจเธอเต้นแรงจังหวะเขาประกบจูบและบดขยี้อย่างบ้าคลั่ง ราวกับไม่กลัวอีกฝ่ายแตกสลายกลายเป็นผง เขากลับมาพร้อมอารมณ์ฉุนเฉียวอีกแล้ว และครั้งนี้เหมือนจะหนักกว่าทุกครั้ง เพราะไม่ใช่แค่เธอเจ็บร้าวระบมไปทั้งปากได้กลิ่นคาวคลุ้งจากเลือดรสชาติปะแล่มๆ มันทำให้เธอประหม่าอีกด้วยร่างบางถูกผลักให้ล้มตัวลงนอน แรงนั้นไม่ได้ทะนุถนอมกันแต่อย่างใด น่าแปลกที่เธอไม่ได้โกรธเลยสักนิด กลับกันทันทีแผ่นหลังสัมผัสฟูกก็ไม่คิดที่จะหนีไปไหนเลย นอนนิ่งไม่กระดิกทอดมองเขาด้วยดวงตาหรี่แคบ ก่อนทั้งคู่จะจ้องตากันชนิดไม่มีใครยอมใครบนร่างของเธอเปรียบเสมือนซาตานในร่างมนุษย์ ยามนี้ดวงตาคมกริบฉายความดิบเถื่อน ร้อนแรงดั่งทิวากรอัคคี ตั้งใจจะไม่เอ่ยถามไปพบเจออะไรมา แต่จะมอบเรือนร่างอย่างจงรักภักดีหากสิ่งนี้เป็นสิ่งเดียวที่จะทำให้เขาดีขึ้นได้ ทว่าเมื่อเสร็จกิจคราวนี้เห็นทีจะต้องหาคำตอบ จะไม่ปล่อยผ่านอีกแล้วลำคอระหงถูกคุกคามด้วยปลายจมูกโด่งและค่อยๆเลื่อนต่ำลง ราวกับต้องการสูดดมกลิ่นกายหวังทดแทนอารมณ์ดีที่สูญเสีย ความคุกรุ่นที่ได้มาจากผู้หญิงอีกคน แต่กลับใช้อีกคนเป็นผ