All Chapters of เศษซากรักวันไร้ค่า: Chapter 61 - Chapter 70

เสียงรถวิ่งเข้ามาจอดภายในบ้าน ทำให้หญิงสาวต้องรีบผละออกห่างจากเขาอย่างไว ไม่ตอบคำถามที่อีกคนเพิ่งถามกันเมื่อครู่ เดินออกไปต้อนรับแขกของบ้านที่เธอเชิญมารับประทานอาหารค่ำด้วยกัน ทำให้ธามธาราได้แต่ยืนมองตาละห้อยด้วยความอาลัยอาวรณ์ แทนที่จะได้ยินคำตอบที่ชื่นใจหน่อย ไม่ทันจะตอบเลยก็มีมารมาขวางความสุขอีกแล้ว ให้มันได้อย่างนี้สิชีวิต ให้มันไม่ได้ดั่งใจอย่างนี้ไปทุกวันเลยนะ ชายหนุ่มได้แต่พึมพำบ่นกับตัวเอง ถ้าหากว่านายแพทย์คนนั้นอยู่ร่วมบ้าน เขาคงจะเป็นเพียงอากาศที่ไม่มีตัวตนสำหรับเธอเลย รู้สึกว่าชีวิตมีคู่แข่งก็ตอนที่ผู้ชายคนนั้นปรากฏตัวขึ้นมาให้อารมณ์เสียนี่ล่ะ “สวัสดีครับคุณธาม สบายดีนะครับ?” เสียงทุ้มทักถามขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มที่เป็นมิตร แต่ธามธารากับจ้องมองเขาเหมือนเป็นศัตรูก็ไม่ปาน “สบายดีครับ หมอซันคงสบายดีเหมือนกันนะ” “ครับ ดีใจที่ได้เจอกันอีกนะครับ” “หึ! ใครจะดีใจที่ได้เจอวะ” เสียงบ่นพึมพำตอบกลับเบา ๆ เขมิกาได้แต่จ้องมองหน้า พอจะไม่มีมารยาทก็ไม่มีขึ้นมาทันทีเลย “ไม่ต้องมามองแบบนี้เลย คิดเหรอว่าพี่จะกลัว?” ธามธารถามกลับ เขมิกาเกาะแขนของนายแพทย์อาทิตย์ลากดึงคนที่ยังอยากทักท

งานปาร์ตี้วันเกิดของลูกสาวปีนี้ เป็นปีที่มีความหมายมากกว่า 5 ปีที่ผ่านมา จะเป็นปีที่ทุกคนจดจำไม่มีวันลืมเลยในชีวิตนี้ ทุกคนต่างพูดคุยกันด้วยเสียงหัวเราะและรอยยิ้มที่มีความสุข หมดทุกข์หมดโศกให้กับชีวิตมืดมนที่เคยมีมา งานปาร์ตี้ในวันนี้เขมิกาและธามธาราตั้งใจที่จะให้มีคุณย่าพิสมัยมาอยู่ร่วมด้วย ภาพถ่ายกรอบใหญ่ที่สั่งให้พ่อและแม่เอามาจากบ้าน ถูกตั้งไว้เหมือนกับว่าท่านยังมีชีวิตอยู่ไม่ไปไหน เพราะความสุขในวันนี้จะไม่เกิดขึ้นเลย ถ้าไม่มีผู้เป็นย่าคงไม่มีวันเกิดของลูกสาวให้ได้จัดอย่างตอนนี้ ทั้งสามคนพ่อแม่ลูกยืนพร้อมหน้าพร้อมตาอยู่ต่อหน้าภาพถ่ายกรอบใหญ่ พร้อมกับยกมือไหว้ทำความเคารพอีกหนึ่งผู้มีส่วนร่วมกับชีวิตของพวกเขามาตั้งแต่ต้น “คุณย่าครับ วันนี้ผมอยากให้คุณย่ามาอยู่ร่วมเป็นสักขีพยานให้กับชีวิตใหม่ของครอบครัวเรา คุณย่าไม่ต้องเป็นห่วงนะผมจะดูแลเขาสองคนให้ดีที่สุด ให้สมกับที่คุณย่าได้มอบสิ่งมีค่าที่สุดไว้ให้กับผม ผมยังรักและเคารพคุณย่าเสมอนะครับ” “เข็มก็ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณย่าทำเพื่อเข็มและลูกแก้วมาโดยตลอด วันนี้พี่ธามเขารักเข็มแล้วนะคะ เข็มไม่ต้องรักเขาฝ่ายเดียวเหมือนอย่า

ชีวิตหลังแต่งงานที่ได้กลับมาเป็นครอบครัวกันอีกครั้ง ธามธาราทำทุกวินาทีของชีวิตให้เป็นเหมือนวันสุดท้ายที่เขาจะได้อยู่บนโลกใบนี้ อะไรที่ไม่เคยได้ทำเขากำลังชดเชยให้กับทั้งแม่และลูก ตอนนี้ครอบครัวเล็ก ๆ กำลังล่องเรือเล่นอยู่กลางทะเลอันดามัน พร้อมด้วยปู่และย่าที่ตามมาช่วยเลี้ยงหลาน ทำให้ทั้งสองสามีภรรยาคู่รักข้าวใหม่ปลามันได้มีเวลาสวีทหวานแหวว คนทั้งคู่กำลังนั่งโอบกอดพูดคุยกันอยู่ที่หัวเรือยอร์ชลำใหญ่ จับจ้องมองท้องทะเลอันเวิ้งว้างที่น่ากลัวและสวยงามในเวลาเดียวกัน “6 เดือนผ่านไปแล้วสินะที่พี่ได้อยู่กับลูกกับเมียแบบพร้อมหน้าพร้อมตา เข็มรู้ไหมเป็น 6 เดือนที่พี่มีความสุขมาก พี่ไม่เคยคิดเลยว่าการที่มีครอบครัวจะทำให้เรารู้สึกอบอุ่นและอยากทำให้ทุกวันหลังจากนี้เป็นวันที่มีความสุขสำหรับชีวิต เสียดายเนอะถ้ามีคุณย่ามาด้วยอีกคน เราก็คงจะมีความสุขกันมากกว่านี้” “เข็มเชื่อว่าคุณย่าไปกับเราได้ทุก ๆ ที่นะคะ อาจจะจ้องมองเราจากบนฟ้าโน่น คอยส่งยิ้มให้เราตลอด เพียงแค่เราไม่เห็นเท่านั้นเอง” นิ้วชี้เรียวชี้ไปบนท้องฟ้าที่แจ่มใส อากาศวันนี้ช่างดีและสดใสเป็นอย่างมาก เธอนั่งอยู่ภายในอ้อมกอดของผู้ชายที่เธอ

“ไม่ว่าพ่อกับแม่จะมีน้องให้ลูกแก้วอีกสักกี่คน ขอให้ลูกแก้วรู้เอาไว้นะลูก ว่าลูกแก้วจะเป็นพี่สาวที่พ่อกับแม่รักมากที่สุดเสมอ เพราะหนูคือของขวัญชิ้นเดียวที่ทำให้พ่อได้มีวันนี้ในชีวิต” เขมิกาลูบผมลูกสาวเบา ๆ เธอเข้าใจหัวอกของลูกสาวดี แต่เธอก็มั่นใจไม่ว่าเธอจะมีลูกอีกสักกี่คน สุดท้ายแล้วลูกแก้วจะไม่รู้สึกว่าพ่อแม่ไม่รักหรือว่ารักน้อง ๆ มากกว่า ทั้งเธอและธามธารารวมถึงปู่และย่าจะมอบความรักให้กับพี่คนโตมากกว่า เพราะทุกคนเชื่อว่าหากว่าพี่คนโตได้รับความรักที่มากพอ ความรักที่มอบให้จะส่งผ่านให้กับน้อง ๆ ไปโดยปริยาย “ลูกแก้วยังเป็นที่หนึ่งในใจของทุกคนเสมอนะคะ อย่าคิดว่าพ่อแม่ไม่รัก เพราะพ่อกับแม่รักลูกแก้วที่สุดในโลกอยู่แล้ว” “จริงนะคะ ลูกแก้วดีใจที่จะได้มีน้องตัวเล็ก ๆ คุณแม่จะมีน้องตัวเล็ก ๆ จริงใช่ไหมคะ?” “เดี๋ยวอาทิตย์หน้าเรามาลุ้นกันนะคะ ลุ้นไปพร้อม ๆ กันว่าจะมีน้องหรือน้องยังไม่มา โอเคไหมคะ?” “โอเคเลย อาทิตย์หน้านี่วันไหนคะจะได้นับวันรอ?” ทำเอาทั้งปู่และย่าต้องหัวเราะออกมาอย่างพร้อมเพรียงกัน นางเชื่อว่าครอบครัวในวันพรุ่งนี้จะมีความสุขมากกว่าวันนี้ที่เป็นอยู่ ยิ่งถ้ามีหลานหล

หลายเดือนพัดผ่านไป อีกไม่ถึงสัปดาห์ก็จะถึงกำหนดคลอดลูกสาวคนที่สองแล้ว หน้าท้องที่ดูใหญ่กว่าท้องแรก ทำให้คุณแม่เริ่มเดินเหินลำบากขึ้น อาการปวดสะโพกที่ร้าวลงขาก็มีให้เห็นอยู่บ่อยครั้ง ทำให้สามีที่น่ารักต้องช่วยอุ้มภรรยาท้องแก่จวนใกล้คลอดอยู่หลายครั้ง ในเวลานี้ธามธารากำลังยืนยิ้มกอดอกจ้องมองสองแม่ลูกที่กำลังพูดคุยกันอยู่บนเตียงก่อนเข้านอน พี่สาวที่ดูเห่อน้องในท้องก็ชอบเอาหน้าเอาหูไปแนบท้องสัมผัสกับท้องโต ๆ ของแม่ในทุกวันก่อนนอน เสียงหัวเราะเวลาน้องขยับตอบรับก็มีให้ได้ยินอยู่เป็นประจำแบบนี้ เวลามองหน้าหนูน้อยลูกแก้วและสภาพภรรยาท้องแก่ของตัวเอง ยิ่งมองเขาก็ต้องรีบปาดน้ำตาออกทุกครั้ง หลายอย่างยังคงเป็นเหมือนตราบาปในชีวิต ยิ่งเห็นความยากลำบากของภรรยาที่กว่าจะอุ้มท้องใกล้คลอดได้ ยิ่งทำให้ย้ำเตือนกับตัวเองว่าควรจะดูแลเอาใจใส่ให้กำลังแม่ของลูกมาก ๆ เธอผู้เสียสละอุทิศทั้งร่างกาย เพื่อให้เด็กคนหนึ่งได้เกิดมาไม่ง่ายเลยสักนิด วันนั้นเขากลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แต่ทุก ๆ วันที่ผ่านมาเขาพยายามจะชดเชยให้กับทุกความผิดพลาดที่เขาเคยปล่อยปะละเลยเธอในอดีต แค่ได้เห็นแม่ของลูกยิ้มอย่างมีความสุข แบ่งเบาได้กับเ